τον θυμάστε τον Δουρή?
ναι.. αυτόν τον "πατέρα" που χτυπιότανε με δάκρυα πάνω από το μικρό μνήμα του παιδιού του όταν το κατεβάζανε στο χώμα. Αυτόν που τον είχε συμποπνέσει όλη η Ελλάδα .
...αυτό το τέρας που λίγο αργότερα αποδείχτηκε φονιάς του παιδιού του με τον πιό απαίσιο τρόπο, το βασανιστήριο του βασανισμού του αθώου ανέγγιχτου κορμιού του και της σεξουαλικής κακοποίησης κατ'εξακολούθηση.
Ναι! πως να το ξεχάσει κανείς!! δεν ξεχνιούνται δυστυχώς τα κακά εύκολα. Μένουν εκεί καρφωμένα στο μυαλό να στοιχειώνουν την κοινωνία μας!
Η δικαιοσύνη έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Εριξε του τέρατος την ανώτερη των ποινών. Αν μπορούσε θα τον εκτελούσε δημόσια. Η πραγματική τιμωρία όμως ήρθε από αλλού:
Εγώ δεν θα ξεχάσω πιό πολύ την άλλη εικόνα, την ώρα που με χειροπέδες τον τσουβαλιάζουν στο ανακριτικό της αστυνομίας μαζί με άλλους βαρυποινίτες, για την μόνιμη απο εδώ και πέρα κατοικία του. Εκείνη ακριβώς την στιγμή πρέπει να κατάλαβε τί τον περίμενε. Δεν προλάβαινε να μετράει από που του έρχότανε το ξύλο. Ηταν σαν αυτοί ακόμα οι άθλιοι να μην μπορούσαν να δεχθούν το έγκλημα αυτού του ανθρώπου!! Και έδειξαν από την αρχή τις προθέσεις του. Σαν το κλουβί με τα λιοντάρια, σαν τις ύαινες που πρόκειται να κατασπαράξουν έναν ήδη νεκρό.
Λίγο καιρό αργότερα ο Δουρής βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του, αν θυμάμαι καλά. Αυτοκτόνησε είπαν, ή τον αυτοκτονήσανε (τα τσακάλια)
αυτά!!Με αφορμή τα άγρια εγκλήματα των ημερών, έρχονται στο νου οι στοιχειωμένες αυτές εικόνες έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.... απανταχού τέρατα!!! ότι δεν πρόκειται να τελειώσει το θέμα έτσι απλά, άντε φάγαμε 20,30 χρόνια ή ισόβια και τελειώσαμε!! κα μετά τα 10,15 την ψάχνουμε με καμμιά καλή διαγωγή και με καμμιά έφεση. η Θεία δίκη παραμονεύει και την ενσαρκώνουν οι ύαινες!!!!
ναι.. αυτόν τον "πατέρα" που χτυπιότανε με δάκρυα πάνω από το μικρό μνήμα του παιδιού του όταν το κατεβάζανε στο χώμα. Αυτόν που τον είχε συμποπνέσει όλη η Ελλάδα .
...αυτό το τέρας που λίγο αργότερα αποδείχτηκε φονιάς του παιδιού του με τον πιό απαίσιο τρόπο, το βασανιστήριο του βασανισμού του αθώου ανέγγιχτου κορμιού του και της σεξουαλικής κακοποίησης κατ'εξακολούθηση.
Ναι! πως να το ξεχάσει κανείς!! δεν ξεχνιούνται δυστυχώς τα κακά εύκολα. Μένουν εκεί καρφωμένα στο μυαλό να στοιχειώνουν την κοινωνία μας!
Η δικαιοσύνη έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει. Εριξε του τέρατος την ανώτερη των ποινών. Αν μπορούσε θα τον εκτελούσε δημόσια. Η πραγματική τιμωρία όμως ήρθε από αλλού:
Εγώ δεν θα ξεχάσω πιό πολύ την άλλη εικόνα, την ώρα που με χειροπέδες τον τσουβαλιάζουν στο ανακριτικό της αστυνομίας μαζί με άλλους βαρυποινίτες, για την μόνιμη απο εδώ και πέρα κατοικία του. Εκείνη ακριβώς την στιγμή πρέπει να κατάλαβε τί τον περίμενε. Δεν προλάβαινε να μετράει από που του έρχότανε το ξύλο. Ηταν σαν αυτοί ακόμα οι άθλιοι να μην μπορούσαν να δεχθούν το έγκλημα αυτού του ανθρώπου!! Και έδειξαν από την αρχή τις προθέσεις του. Σαν το κλουβί με τα λιοντάρια, σαν τις ύαινες που πρόκειται να κατασπαράξουν έναν ήδη νεκρό.
Λίγο καιρό αργότερα ο Δουρής βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του, αν θυμάμαι καλά. Αυτοκτόνησε είπαν, ή τον αυτοκτονήσανε (τα τσακάλια)
αυτά!!Με αφορμή τα άγρια εγκλήματα των ημερών, έρχονται στο νου οι στοιχειωμένες αυτές εικόνες έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.... απανταχού τέρατα!!! ότι δεν πρόκειται να τελειώσει το θέμα έτσι απλά, άντε φάγαμε 20,30 χρόνια ή ισόβια και τελειώσαμε!! κα μετά τα 10,15 την ψάχνουμε με καμμιά καλή διαγωγή και με καμμιά έφεση. η Θεία δίκη παραμονεύει και την ενσαρκώνουν οι ύαινες!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου