ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ
Χτύπησε τα μεγάλα, αδύναμα φτερά του στον αέρα για να κρατηθεί για άλλη μιά φορά. Μέσα του ήξερε ότι δεν θα το πετύχαινε αυτή τη φορά.
Εδώ και πολύ καιρό είχε αρχίσει να χάνει ύψος. Η αμείλικτη βαρύτητα τον τραβούσε όλο και πιό δυνατά προς την μάνα Γή.
Μισόκλεισε τα μάτια του, και ταυτόχρονα συνειδητοποίησε ότι δεν είχε άλλα περιθώρια, ότι ετούτη θα ήταν η τελευταία του πτήση....συνεχεια..
stavraetos.blogspot.com/2008/05/blog-post.html
Φιλαδέλφεια, Πενσυλβάνια, ΗΠΑ.
10 Φεβρουαρίου 1996, 6:14 μ.μ.
Ο Γκάρι Κασπάροφ - θεωρούμενος από όλους
τους ειδικούς του αθλήματος ως ο δυνατότερος παίκτης στην ιστορία του
σκακιού - σηκώνεται από το κάθισμά του, ρίχνει ένα παγερό βλέμμα στον
Φενγκ Χσιούνγκ Χσου, του δίνει το χέρι του συγχαίροντάς τον για την νίκη
του και απομακρύνεται από την αίθουσα. Η στιγμή είναι ιστορική και αυτό
γιατί για πρώτη φορά στα χρονικά, ένας εν ενεργεία παγκόσμιος
πρωταθλητής υποχρεώνεται σε ήττα από έναν υπολογιστή σε παρτίδα με
επίσημο χρόνο σκέψης.
Ο επιστήμονας της ΙΒΜ, Μάρεϊ Κάμπελ, κάνει κίνηση στο ξεκίνημα της
δεύτερης παρτίδας μεταξύ του Deep Blue και του Γκάρι Κασπάροφ, στον
αγώνα-ρεβάνς του 1997 στη Νέα Υόρκη (4/5/1997
Έλα να παίξουμε.Θα σου χαρίσω τη βασίλισσά μου.(Ήταν για μένα μια φορά η αγαπημένηΤώρα δεν έχω πια αγαπημένη)5Θα σου χαρίσω τους πύργους μου(Τώρα πια δεν πυροβολώ τους φίλους μουΈχουν πεθάνει καιρό πριν από μένα)Κι ο βασιλιάς αυτός δεν ήτανε ποτέ δικός μουΚι ύστερα τόσους στρατιώτες τί τους θέλω;10(Τραβάνε μπρος, τυφλοί, χωρίς καν όνειρα)Όλα, και τ’ άλογά μου θα σ’ τα δώσωΜονάχα ετούτον τον τρελό μου θα κρατήσωΠου ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνειΔρασκελώντας τη μια άκρη ώς την άλλη15Γελώντας μπρος στις τόσες πανοπλίες σουΜπαίνοντας μέσα στις γραμμές σου ξαφνικάΑναστατώνοντας τις στέρεες παρατάξεις.
Κι αυτή δεν έχει τέλος η παρτίδα. Το Τραγούδι Στίχοι: Μανώλης Αναγνωστάκης -
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου -
Πρώτη εκτέλεση: Γεράσιμος Ανδρεάτος
Εκτός του παραδομένου έρωτα η βαθύτερη σημασία του Τρελού (σκακιστικά γαλιστί/fou )
(Ένας λόγος που αποφάσισα τελικά υπέρ του ενός λ ήταν κι αυτός: για να …γλυκάνει λίγο η λέξη.) Βλέπετε, το σκάκι έχει πάψει από καιρό να αποτελεί λαϊκό παιχνίδι (αν υποθέσουμε ότι υπήρξε τέτοιο ποτέ) και ελάχιστοι είναι αυτοί που ξέρουν ότι στον αλλόκοτο θίασο της σκακιέρας, ο αξιωματικός (το γραφικό που συνοδεύει τα σχόλιά μου) ονομάζεται και τρελ(λ)ός, από το γαλλικό fou, το οποίο -όπως η ελληνική λέξη- μπορεί να έχει και θετική χροιά (ουσ. folie).
Καταλαβαίνετε, βέβαια, ότι η επιλογή δεν οφείλεται αποκλειστικά στην αγάπη μου γι’ αυτό το αρχαίο περσικό παιχνίδι. Κάποιο ιδιαίτερο σημαινόμενο κρύβεται από πίσω. Ένα σημαινόμενο γεμάτο ποίηση που οφείλω (οφείλουμε) στο Μανώλη Αναγνωστάκη. Αναφέρομαι, φυσικά, στο υπέροχο «σκάκι» του, το ποίημα που έγινε ευρύτερα γνωστό χάρη στην εξαιρετική μελοποίηση του Δημήτρη Παπαδημητρίου. Αν υπάρχει κάποιος τυχερός που δεν το έχει ακούσει (η πρώτη επαφή με ένα αριστούργημα είναι ανεπανάληπτη, όχι; ) πηγαίνει κάτω-κάτω, κάνει κλικ στο σχετικό σύνδεσμο και καταλαβαίνει τι εννοώ.
Ένα ποίημα συνιστά ιδεολόγημα όσο κι ένα δοκίμιο. (Στην πραγματικότητα, ένα ποίημα είναι συνήθως κάτι παραπάνω από μια ιδεολογική πρόταση. Είναι μια περιπέτεια ιδεών, με την έννοια ότι εκεί όπου ο δοκιμιογράφος έχει μια ξεκάθαρη άποψη την οποία καλείται να αναπτύξει, ο ποιητής έχει την άκρη ενός μίτου.) Η βασική διαφορά του ποιήματος, αυτή που αποτελεί και το μεγάλο του πλεονέκτημα, έγκειται στην αφαίρεση: ολόκληρο το δοκίμιο σε δέκα λέξεις, σε πέντε, σε μία, τόσο που να μπορεί κάποτε να χωρέσει ένα πλήθος από δοκίμια σε ένα και μόνο ποίημα.
Τι κρύβει το «σκάκι» του Αναγνωστάκη είναι νομίζω φανερό. Εκείνο που δεν είναι, ίσως, τόσο φανερό είναι τι κρύβει ο «τρελός» του. Αυτός «που ξέρει μόνο σ’ ένα χρώμα να πηγαίνει» (διότι αυτή είναι πράγματι η μεγάλη ιδιαιτερότητα-αδυναμία του συγκεκριμένου πεσσού: αν πατάει σε λευκό τετράγωνο δεν μπορεί ποτέ να βρεθεί σε μαύρο και αντιστρόφως.) Μια τέτοια εμμονή θα μπορούσε να σημαίνει φανατισμό, μονολιθικότητα (και έχει ενδιαφέρον να αναφέρουμε ότι οι άγγλοι ονομάζουν τον αξιωματικό..»bishop».) Όμως, τρελό δεν χαρακτηρίζουμε μόνο τον επικίνδυνο για τους άλλους, τον παράφρονα, αλλά και τον επικίνδυνο για τον εαυτό του, τον ασυμβίβαστο. Αυτόν που αρνείται να πατήσει στο άλλο χρώμα, αρνείται να «αγιάσει τα μέσα» κι ας περιορίζεται έτσι η ικανότητά του για ελιγμούς. (Ενδιαφέρον σημειολογικά παιχνίδι το σκάκι, μη μου πείτε; )
Ωραία, θα πείτε, τι μας λέει εδώ ο τρελός; Ότι αυτός είναι ο ασυμβίβαστος, ο άσπιλος, ο ψηλά-το-κεφάλι, γεια σου ρε μεγάλε! Όμως δεν είναι αυτό το πνεύμα του ποιητή και, οπωσδήποτε, ούτε στις δικές μου προθέσεις οι χαρακτηρισμοί ηθικού μεγαλείου. Ο ασυμβίβαστος, μπορεί να είναι άξιος σεβασμού για την ακεραιότητά του, είναι ωστόσο συχνά (εξίσου συχνά με τον καιροσκόπο) ένας άνθρωπος πλανημένος. Το σύστημα (η εξουσία, το κατεστημένο) έχει το δικό του τρόπο να ελέγχει τους ασυμβίβαστους. Τους καιροσκόπους απλά τους διαφθείρει, τους ασυμβίβαστους τους χειραγωγεί μέσα από τα στερεότυπα. Ο «τρελός» του ποιητή είναι αυτός που – ασυλλόγιστα- επιτίθεται στις «στέρεες παρατάξεις», φιγούρα δονκιχωτική που δύσκολα χειραγωγείται. Το λάθος χρώμα δεν του το απαγορεύει η ηθική αλλά η λογική του. Για τον ίδιο λόγο δεν ακολουθεί τους κανόνες των υπολοίπων, με την ίδια του την ύπαρξη τους αμφισβητεί και γι’ αυτό τους αναστατώνει.
Viktor Korchnoi was a professional chess player, one of the strongest grandmasters in the world, twice World Championship challenger, the strongest player never to have won the title. He was also, in recent years, the oldest active grandmaster on the tournament circuit.
Viktor Lvovich Korchnoi was born on 23 March 1931 in Leningrad, Soviet UNION, to a Jewish father and a Catholic mother. He learned to play chess from his father at the age of five. He graduated from Leningrad State University with a major in history.
In 1974 Korchnoi lost the Candidates final to Karpov, who became the Challenger and was declared world champion when Bobby Fischer refused to defend his title in 1975. After that Korchnoi won two consecutive Candidates cycles to qualify for World Championship matches against Karpov, in 1978 and 1981. He lost both. In total Viktor Korchnoi playing in ten Candidate tournaments (1962, 1968, 1971, 1974, 1977, 1980, 1983, 1985, 1988 and 1991). He was also a four-time champion of the Soviet Union. In September 2006, he won the World Senior Chess Championship.
In 1974 it became clear that a campaign was underWAY in the USSR to promote Karpov over Korchnoi. The central authorities prevented him from playing international tournaments, or even in Estonia, which was part of the Soviet Union. He was Korchnoi was allowed to play in the tough 1976 IBM Amsterdam 16-player round robin, probably in order to prove that he was not so strong, and that Karpov was a worthy World Champion. Korchnoi was the joint winner of the tournament along with Tony Miles, both scoring 9.5/15 points.
At the end of the tournament, Korchnoi famously asked Miles to spell "political asylum" for him. He became the first strong Soviet grandmaster to defect from the Soviet Union. He had to leave his wife and son behind. He resided in the Netherlands for some time, moved to West Germany and then eventually settled in Switzerland by in 1978. HeCONTINUED to play chess, and in 2009 became the oldest player ever to win a national championship, when he won the Swiss championship at age 78.
In 2012 he suffered a stroke and the general opinion was that he would never play competitive chess again. Still he continued to give simultaneous exhibitions and in 2015, bound to a wheelchair, he played a matchagainst German GM Wolfgang Uhlmann. He attended the 2016 Zurich Chess Challenge earlier this year, but was not able to play anything himself.
On a personal note
I got to know Viktor Lvovich shortly after his defection, when he visited Hamburg. We got on well, shared a slightly deviant sense of humour, with myself enjoying his sometimes caustic and rude remarks. He always spoke to me in German, even if ISTARTED the conversation in English.
Viktor Korchnoi and Petra at the ChessBase Christmas dinner in Hamburg
At some stage I got to know his wife Petra, who quickly became one of my best friends in the chess world. I have always sought and enjoying her company, joking and flirting. I know her harrowingLIFE story, how her life was interrupted by captivity and a decade-long incarceration in a Soviet concentration camp in the Arctic Circle immediately after the war. Hers is a life story that must be told – and will be sometime in the future.
When I met Viktor and Petra in Zurich in February this year, he was frailer than I had ever seen him before. When he saw me he simply smiled and shrugged his shoulders: "What you gonna do?" was the meaning of that shrug. Petra, who is a couple of years older, was also uncharacteristically shaky, and I foundMYSELFhelping her to her armchair or through doors. When I commented on Victor's feebleness she said to me: "I only hope he dies before me, Frederic." "Why?" I protested. "Because I do not know who could care for him if I am gone."
Some memories
There will me many stories following this somewhat rushed eulogy. Our editors are already working on them. I myself could go on all night, but will restrict myself to pointing our readers to a few of the great number of article we have published on this great man over the years.
Viktor Korchnoi's 80th Birthday Celebration
2011, Viktor Korchnoi turned 80. There was a week of celebrations, held mainly in Zurich, which is not far from where Viktor Lvovich and his wife PetraLIVE. The celebrations were kicked things off with a clock simul by Korchnoi, and then a gala dinner in his honour. Guests included Mark Taimanov and Garry Kasparov.
Above you see the man for whose 80th birthday all this had been organised, already hard at work himself. Viktor Korchnoi was playing a clock handicap simultaneous exhibition against ten talented youngsters from the Swiss Youth team. Absolutely amazing.
Incidentally, I came down to the Festival Hall, where the simul was under WAY, with a message from another guest: if the eighty-year-old simultaneous master was overcome with fatigue he could enlist the assistance of an unrated player who was willing to jump in for him, for a move or two. However, Viktor refused: he would do the job by himself. But thank you very kindly for the offer, Garry Kimovich.
Viktor and Garry – for decades they have shared a very affectionate relationship
And here are some picture of two great chess legends: below we see Viktor in animated conversation with 85-year-old Mark Taimanov, who had come to Zurich for the celebrations.
Ειχα ανεβασει τον πρωτο εμφυλιο με ελληνα στο σαιτ του chessworld που ευτυχησα να κερδισω. Πριν λιγες μερες κερδισα και το δευτερο παιχνιδι μου στο τουρνουα που συμμετειχαμε και οι δυο. Κατεληξε με μαt δικο μου, αν και ο αντιπαλος μου το τραβηξε μεχρι τελους. Συνηθως σε τετοιες θεσεις εγκαταλειπουν πιο νωρις 1.d4d5 2.Nc3Nf63.f3e6 4.e3Bb45.Bd2Bxc3 6.bxc3 θα μπορουσα να κοψω με τον αξιωματικο μου και να διατηρησω τιν πιονοδομη μου σε ενα πιο σταθερο παιχνιδι αλλα αποφασισα να δημιουργησω ελευθερη στηλη για τον πυργο μου , με το ρισκο βεβαια της αδυναμιας του c2 c6 7.c4dxc4 8.Bxc4 το μειονεντημα του πιονιου εξαλειφθηκε αφου ο εντιπαλος προτιμησε την αλλαγη και μου επετρεψε να φερω τον αξιωματικο μου γρηγορα στο παιχνιδι b5 9.Bd3 υπαρχει και η θεση β3 για τον αξιωματικο μου αλλα οπως ειπαμε η αρχικη μου προοπτικη ειναι να διατηρησω την καθετο ανοικτη αφενος και αφετερου προτιμω τον αξιωματικο μου αυτη τη στιγμη σε κεντρικη θεση για ισχυροποιηση των κεντρικων τετραγωνων O-O 10.c4g6 11.cxb5cxb512.Bxb5 το ξεκαθαρισμα που γινεται προφανως το επεδιωξα ωστε να εχω καλυτερη ελευθερια κινησεων στη πλευρα αυτη της σκακιερας μου a6 13.Bc4Nc6 14.Qc2Nd5 και οι δυο πλευρες φερνουν οτι εχουν και γρηγοροτερα στο κεντρο της σκακιερας σε μια μαχη με λιγα πιονια, και με περισσοτερα βαρια κομματια Φυσικα και διαλεγω να γεμισω το χωρο με τη Βασιλισσα μου η οποια εκ των πραγματων προτιμαται για συνεργασιες με πυργους 15.Ne2Ndb416.Bxb4Nxb417.Qc3a5 18.O-O μη εχοντας κατι καλυτερο να κανει ο αντιπαλος αναγκαστηκε σε αλλαγες ενω μολις κανω και εγω το μικρο ροκε μου που γρηγορα θα φερει στη μαχη και τον δευτερο πυργο. Ειναι φανερο οτι ο αντιπαλος μου αρχιζει να υπολοιπεται σε τεμπο και υπεροπλια στο χωρο της μαχης Ba6 19.a3Bxc420.Qxc4Nd5 21.Qd3 αναγκαστικη κινηση πρωτον γιατι το αντιπαλο αλογο αν και μονο ειναι πολυ ικανο σε ανοικτους χωρους σε διπλα χτυπηματα, και δευτερον κρυβω τη βασιλισσα απο τις ανοικτες καθετους οπου μπορει ευκολα να απειληθει απο τον αντιπαλο πυργο. Τωρα οι δικοι μου πυργοι ειναι πολυ ευκολο να αναλαβουν δραση f5 22.Kf2Qd623.Rh1Rfc8 24.Rhc1Rxc1 25.Nxc1 αυτο το πηγαινελα των πυργων και απο τις δυο πλευρες ηταν στα πλαισια της αναμονης του τι θα εκαναν οι δυο αντιπαλοι. Φυσικα εδω παιρνω με τον ιππο μου αφου ο πυργος μου πρεπει να υποστηριζει το πιονι Qxh226.Nb3 φυσικα και ειχα δει το παρσιμο του πιονιου μου αλλα με αυτο ουσιαστικα απομακρυνεται η αντιπαλη Βασιλισσα απο το πεδιο μαχης, στην ακρη της σκακιερας. Για να επανελθει θα χρειαστει μια κινηση απο το αντιπαλο tempo a4 27.Nc5Kf7 28.Rb1Qh4+29.Kg1f4 η αρχη του τελους, κανονικα θα επρεπε να υπαρχιε εγκαταλειψη απο εδω. Ο αντιπαλος εχει ξεμεινει απο υπαρκτο σχεδιο 30.Rb7+Ne7 31.Qe2fxe332.Qxe3Qf6 33.Ne4Qh8 34.Nd6+Kf635.Qe5+ 1-0
