Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2006

Μιά εφημερία στο φαρμακείο

25 χρόνια σε αυτό το επάγγελμα την μονοτονία της καθημερινής επαφής με τους πελάτες της γειτονιάς σπάει μιά εφημερία σαν την χθεσινή. Συνοδευόταν μάλιστα και με διανυκτέρευση ήταν δηλαδή μιά εξουθενωτική διημέρευση.
Μόλις τώρα απόγευμα Κυριακής της επόμενης μέρας και με τον αχνιστό αρωματικό καφέ καραμέλλας και με τους ήχους των 3 Door Down στα ηχεία μπορώ να πω ότι νοιώθω ξεκούραστος να γράψω κάτι για αυτό.

Κατ'αρχήν να πω ότι όσο επιτυχημένη χρηματικά να είναι μιά εφημερία δεν πληρώνεται η κούραση. Και αυτό γιατί νοιώθεις ότι αυτό που κάνεις ξεπερνά την έννοια του εμπορικού καταστήματος που λανθασμένα προσδίδεται στο Φαρμακείο. Εκτός από τον φόρτο εργασίας που πολλές φορές αγγίζει τα όρια της τρέλλας ο χώρος μεταμορφώνεται σε αποδεκτήριο κατάθεσης πόνου, αγωνίας, ανάγκης του συνανθρώπου να μιλήσει, να ζητήσει την συμβουλή σου, να πάρει κουράγιο.

Μετά έχουμε και τα έκτατα περιστατικά πρωτογενούς περίθαλψης που ίσως χρειάζονται κατόπιν διακομιδή σε νοσοκομείο, ατυχήματα, ενέσεις, μέτρηση πιέσεων κλπ.
Ενας γιατρός βλέπει, γνωματεύει ,συνταγογραφεί. Ολα τα υπόλοιπα έρχονται και εκλπηρούνται στο Φαρμακειό καθημερινά και στον μέγιστο βαθμό στο εφημερεύον Φαρμακείο. Εκεί ο ασθενής θα ανοίξει την ψύχη του, θα την καταθέσει μπρος σου, θα πει πράγματα που ένοιωθε την ανάγκη να τα πει αμέσως πριν και που η αποστειρωμένη ψυχρότητα του γιατρού τον απέτρεπε.
Και για σένα μετά από αυτήν τη ψυχοφθόρα διαδικασία η μεγάλη ανταμοιβή την επόμενη μέρα είναι ΜΟΝΟΝ το ευχαριστώ και τα γεμάτα ευγνωμοσύνη μάτια που σε κοιτάξανε φέυγοντας λέγοντας σου:
- Σ'ευχαριστούμε για την προσοχή, την ευγένεια και τον χρόνο που διέθεσες.

Τότε πλήρης,νοιώθεις ότι κάτι προσέφερες και συ στον συνάνθρωπό σου την προηγούμενη εξουθενωτική μέρα.
Και αυτό πιστέψτε με έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από όποια χρηματική ανταμοιβή.

Δεν υπάρχουν σχόλια: