ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ
Χτύπησε τα μεγάλα, αδύναμα φτερά του στον αέρα για να κρατηθεί για άλλη μιά φορά. Μέσα του ήξερε ότι δεν θα το πετύχαινε αυτή τη φορά.
Εδώ και πολύ καιρό είχε αρχίσει να χάνει ύψος. Η αμείλικτη βαρύτητα τον τραβούσε όλο και πιό δυνατά προς την μάνα Γή.
Μισόκλεισε τα μάτια του, και ταυτόχρονα συνειδητοποίησε ότι δεν είχε άλλα περιθώρια, ότι ετούτη θα ήταν η τελευταία του πτήση....συνεχεια..
stavraetos.blogspot.com/2008/05/blog-post.html
Πέμπτη, Νοεμβρίου 30, 2006
Θαλασσομπερδεμένη
Το blog που σε φλερτάρει σαν την ξεμυαλίστρα θάλασσα, προτείνει να δοκιμάσετε γυναικείους χυμούς καινα θαυμάσετε απίστευτες καραβοεικόνες
Μα δεν πρέπει να αισθάνεσαι έτσι. Με τράβηξε το υγρό στοιχείο γιατί και εγώ κατά κάποιον τρόπο είμαι δεμένος με αυτό, αλλά και μια ζεστασιά που σε τραβάει σαν το φως τα έντομα. Πρέπει να το έχει η ιδιοσυγκρασία σου αυτό και εγώ το θεωρώ συν.
2 σχόλια:
Με κάνετε να ντρέπομαι με τα λόγια σας. Σας ευχαριστώ πολύ.
Πολύ όμορφο το blog σας και φυσικά θα μπει ευθύς στα links μου.
Καληνύχτα :))
Μα δεν πρέπει να αισθάνεσαι έτσι. Με τράβηξε το υγρό στοιχείο γιατί και εγώ κατά κάποιον τρόπο είμαι δεμένος με αυτό, αλλά και μια ζεστασιά που σε τραβάει σαν το φως τα έντομα. Πρέπει να το έχει η ιδιοσυγκρασία σου αυτό και εγώ το θεωρώ συν.
Δημοσίευση σχολίου