Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φαρμακοποιός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Φαρμακοποιός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη, Αυγούστου 12, 2010

Π.Φ.Σ.: Το Φαρμακείο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κλειστό επάγγελμα

Είναι άσχημο να αναφέρομαι σε τέτοια θέματα στη ντάλα του καλοκαιριού αλλά πρώτον επειδή αφορά τον κλάδο του επαγγέλματός μου και δεύτερον επειδή κοινωνικοπολιτικά το καλοκαίρι αυτό είναι πιό καυτό από ποτέ, παραθέτω την ανακοίνωση του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ) περί του "Κλειστού" επαγγέλματος των φαρμακοποιών, όπως το διάβασα από το περιοδικό "Φαρμακευτικός Κόσμος"

Με αφορμή δημοσιεύματα στον τύπο, σχετικά με τα λεγόμενα «κλειστά επαγγέλματα» και αναφορές στα φαρμακεία, ως ένα από τα κλειστά επαγγέλματα, ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος (Π.Φ.Σ.) ενημερώνει για τα εξής:

Τα φαρμακεία δεν αποτελούν κλειστό επάγγελμα.

Ως κλειστά επαγγέλματα ορίζονται εκείνα για τα οποία υπάρχει σε εθνικό επίπεδο συγκεκριμένος αριθμός αδειών, χωρίς δυνατότητα για όσους επιθυμούν να τα ασκήσουν να λάβουν τη σχετική άδεια. Αντίθετα, για τα φαρμακεία δεν υφίσταται τέτοιος περιορισμός. Απόδειξη γι’ αυτό αποτελεί το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει χιλιάδες νέων φαρμακείων.

Ένας νέος πτυχιούχος φαρμακοποιός μπορεί να ανοίξει φαρμακείο όποτε θέλει. Σε ό,τι αφορά την επιλογή της περιοχής όπου θα ανοίξει φαρμακείο, υπόκειται στον προγραμματισμό της Πολιτείας, που στοχεύει τα νέα φαρμακεία να ιδρύονται στην περιφέρεια, αποτρέποντας τη συγκέντρωση φαρμακείων στα μεγάλα αστικά κέντρα, προς όφελος της υπαίθρου. Αποτέλεσμα αυτού του προγραμματισμού είναι το 80% των φαρμακείων την τελευταία χρονιά να ανοίξουν σε μικρούς δήμους ή κοινότητες με πληθυσμό 500-1.000 κατοίκων, που υπό άλλες συνθήκες ουδέποτε θα είχαν φαρμακείο. Όπως ουδέποτε θα είχαν φαρμακείο νησιά όπως το Καστελόριζο ή οι Λειψοί.

Το φαρμακείο δεν αποτελεί μονόδρομο για το νέο φαρμακοποιό.

Μπορεί να εργαστεί αμέσως και χωρίς περιορισμούς, στη φαρμακοβιομηχανία και γενικά στις φαρμακευτικές επιχειρήσεις, στις φαρμακαποθήκες, στα νοσοκομεία, στις ιδιωτικές κλινικές, στα ασφαλιστικά ταμεία, στις διευθύνσεις υγείας των Νομαρχιών κ.λπ. Μπορεί επίσης να διαδεχθεί ένα συνταξιοδοτούμενο φαρμακοποιό. Ας σημειωθεί ότι οι φαρμακοποιοί πλέον συνταξιοδοτούνται υποχρεωτικά στην ηλικία των 70 ετών. Όπως επιβεβαιώνεται και από τον ΟΑΕΔ, στο χώρο των φαρμακοποιών δεν υπάρχει ανεργία. Στην Ελλάδα υπάρχει ήδη υπερκορεσμός φαρμακείων.

Όπως είναι γνωστό σε οποιονδήποτε κάτοικο αυτής της χώρας. Διαθέτουμε ένα φαρμακείο ανά 950 κατοίκους, όταν στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει ένα φαρμακείο ανά 5.000 - 10.000 κατοίκους. Ενδεικτικά, στο Νομό Θεσσαλονίκης υπάρχουν τόσα φαρμακεία (1.250) όσα υπάρχουν σε ολόκληρη την Αυστρία. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, με την κοινοτική οδηγία 123/2006 περί κλειστών επαγγελμάτων, εξαιρεί ρητά και σαφώς τα φαρμακεία από την κατηγορία αυτή.

Επιπρόσθετα, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με πρόσφατη απόφασή του καθόρισε ότι τα γεωγραφικά και δημογραφικά κριτήρια στην ίδρυση των φαρμακείων είναι συμβατά με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, συντείνουν σε μια ομοιόμορφη κατανομή των φαρμακείων ανά την επικράτεια και εξασφαλίζουν στους πολίτες φαρμακευτικές υπηρεσίες υψηλής ποιότητας.

Σήμερα στην Ελλάδα εφαρμόζεται η κοινοτική νομοθεσία που αφορά στις φαρμακευτικές υπηρεσίες, όπως και σε όλες τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες.

Το Φαρμακείο δεν είναι κλειστό επάγγελμα.

Οι φαρμακοποιοί είναι λειτουργοί της δημόσιας υγείας. Θα συνεχίσουν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στον Έλληνα πολίτη, καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο και στις δύσκολες οικονομικές συγκυρίες, ενώ θα βρεθούν κοντά στην Πολιτεία για όσα μέτρα αποσκοπούν στη βελτίωση της παρεχόμενης φαρμακευτικής περίθαλψης.

Δευτέρα, Μαρτίου 17, 2008

Aπρόσκλητος επισκέπτης...Αυτόκλητος φρουρός (μέρος δεύτερο )

για το πρώτο μέρος διαβάστε το αμέσως προηγούμενο post
.................
Δύο τύποι, άνω του 1.80 ύψος επί 1.60 φάρδος έκαστος, μπήκαν στο φαρμακείο με τα πέτσινα μπουφάν τους όλο κρόσσια στα μανίκια, μακριά μαλλιά, γένια και καουμπόικο βάδισμα του στυλ "μην του μιλάτε του παιδιού, γιατί, γαμεί και δέρνει..."
Αφελής όπως πάντα, τους καλησπέρισα-ενώ λόγω ώρας, έπρεπε να τους καλημερίσω-και τους ρώτησα τί θέλουν. Στο τρίτο καουμπόικο βήμα σταμάτησαν απότομα κοιτώντας χαμηλά μπροστά στον πάγκο, σαν κάτι να μην τους άρεσε.

"Μπορώ να φανώ χρήσιμος σε κάτι?" άρχισα εγώ το τροπάριο του ευγενικού διανυκτερεύοντος φαρμακοποιού. Οι τύποι δεν έκαναν βήμα και κοιτούσαν διαρκώς μιά εμένα και μιά μπροστά στον πάγκο σαν κάτι να τους εμπόδιζε να προχωρήσουν. Σαν κάτι να καρατάριζαν...
"Ρε φιλαράκο, μήπως γίνεται να βγείς λίγο έξω να σου πούμε?"
"Δε θυμάμαι να αφήσαμε ποτέ καμιά συζήτηση στη μέση..."
απάντησα ψυλλιασμένος πια ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
"Να και εξυπνάδες, ο κυρ-φαρμακοποιός...", λέει ο ένας καουμπόης. στον άλλον.
Εμένα με ζώνουν τα φίδια και καταριέμαι τον εαυτό μου που το παίζω άνετος και δεν κατεβάζω ρολά μετά τις δώδεκα- "και τώρα τί κάνεις μ@λ@κ@, άμα στη πέσουνε αυτά τα δύο γομάρια?" σκεφτόμουνα σε γρήγορες στροφές. Και επειδή λένε πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, που στην περίπτωση αυτή σημαίνει ότι δεν τα χάνουμε και δείχνουμε ότι δε φοβόμαστε, ακόμη κι αν έχουμε χεστεί πάνω μας τόσο που έχει αρχίσει και μυρίζει, ρωτώ με σταθερή, αργή και κάτι μεταξύ Νίκου Κούρκουλου και Κλιντ Ιστγουντ φωνή.
"Είμαι εδώ για να εξυπηρετώ όποιον έχει ανάγκη. Δεν έχω όρεξη για περιττές νυχτερινές κουβεντούλες.-Λοιπόν... θα μου πείτε τί θέλετε?"

Δεν ξέρω από πού αντλούσα το θάρρος εκείνη την ώρα. Φαίνεται όμως οτι οι καουμπόιδες ήξεραν. Ηξεραν κάτι που σταθερά εμένα μου διέφευγε....

Ο πιό βαρύς έξυσε για λίγο το τριχωτό πηγούνι του κοιτώντας πάντα σαν αφηρημένος-έτσι-χαμηλά μπροστά στο πάγκο...
"Καλααά...έχε χάρη..." είπε δείχνοντας απειλητικά με το δάκτυλό του και, αφού ξανακοίταξε πάλι μπροστά από τον πάγκο, χτύπησε τον άλλο στη πλάτη, βγήκαν έξω και έφυγαν μέσα σε ένα πανδαιμόνιο από μαρσαρίσματα, φροντίζοντας όλος ο καπνός από τις εξατμίσεις τους να μπαίνει μέσα στο φαρμακείο....

Εμεινα για ώρα σαν χαζός ν'αναπνέω μισοκαμένη βενζίνη, να κοιτώ πίσω απ'τον πάγκο και να οικτίρω τον άθλιο ψευτόμαγκα εαυτό μου που δεν εννοούσε να διανυκτερεύει με κατεβασμένα ρολά. Αλλά γιατί όμως οι καουμπόιδες του...μεσονυκτίου δεν μου την έπεσαν? Τι τους εμπόδισε? Στην αρχή πίστεψα οτι επρόκειτο απλώς για αυτούς τους ακίνδυνους, τσαμπουκάδες που πουλάνε μαγκιά κι άμα πιάσει έπιασε... στην αρχή. Ωσπου επι τέλους, λύθηκε το μυστήριο των βημάτων που είχα ακούσει στην αρχή της ιστορίας μας.
Ενας αδέσποτος σκύλος γιγαντιαίων διαστάσεων καθόταν όλη αυτή την ώρα, μπροστά από τον πάγκο χωρίς να το έχω πάρει είδηση!
Αυτός ο απρόσκλητος επισκέπτης είχε γίνει ο αυτόκλητος φύλακάς μου, χωρίς να έχω πάρει μυρουδιά!
Σηκώθηκε λοιπόν αργά αργά, τεντώθηκε, χασμουρήθηκε και κίνησε για τη πόρτα, έτσι απλά όπως είχε μπει.
"Ει ψιτ! Φιλαράκο!" του φώναξα πριν βγεί, δείχνοντας του τη μισή πίτσα που μου είχε περισσέψει. Με κοίταξε με δυό γαλήνια βαθιά, ανεξιχνίαστα μάτια, από αυτά που πρέπει να δει κανείς πολλές φορές για να πει πως τα'δε πραγματικά.
Γύρισε πίσω.Πάντα με το αργό του βήμα, ενώ εγώ του έστρωνα την πίτσα όπως ήταν με το κουτί στη μέση του φαρμακείου. Την καταβρόχθισε χωρίς πολλά πολλά, ύστερα με κοίταξε γεμάτος ευγνωμοσύνη.
Τον χάιδεψα λίγο στο σβέρκο.
"Σ'ευχαριστώ ,φιλαράκο..." του είπα.
Μου απάντησε μ'ένα ρέψιμο και αφού τεντώθηκε πάλι, χασμουρήθηκε, πήρε αργά το δρόμο για την εξώπορτα και χάθηκε στο σκοτάδι.

Η διανυκτέρευση στο φαρμακείο, είναι μιά πολύ περίεργη υπόθεση. Μόνο που για να είναι όσο γίνεται λιγότερο περίεργη, εγώ τουλάχιστον από εκείνο το βράδυ την κάνω με κατεβασμένα τα ρολά...

Μανόλης Μαυρολέων φαρμακοποιός (Χρονογράφημα από το περιοδικό ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Δευτέρα, Μαρτίου 10, 2008

Aπρόσκλητος επισκέπτης...Αυτόκλητος φρουρός (μέρος πρώτο )

διανυκτερεύον διήγημα

Η διανυκτέρευση στο φαρμακείο είναι μιά πολύ περίεργη υπόθεση. Τη μια στιγμή μπορεί να σκυλοβαριέσαι βαρώντας μύγες, ή πουλώντας προφυλακτικά σε κανέναν ξαναμμένο ξενύχτη, την άλλη μπουκάρει μέσα κάποιος χτυπημένος, που όχι σπάνια αιμορραγεί, ή κάποιος με έγκαυμα που τον έδιωξαν από το διανυκτερεύον νοσοκομείο, αφού τον 'μπάλωσαν", όπως όπως, και για τα περαιτέρω του έθεσαν το συνηθισμένο δίλημμα.
"...έχουμε τρία τέσσερα σοβαρά τροχαία. Ή πηγαίνεις σε κάποιο διανυκτερεύον φαρμακείο να δουν τί μπορούν να σου κάνουν ή θα περιμένεις τουλάχιστον τρεις με τέσσερις ώρες μέχρι να ασχοληθούμε μαζί σου..."

Η διανυκτέρευση στο φαρμακείο είναι πραγματικά μιά πού περίεργη υπόθεση.Εκεί που κάθεσαι, πλακώνουν τα πρεζόνια και σε αρχίζουν στο δικό τους παραμύθι
" Ρε φιλαράκο, μήπως σου περισσέυει κανένα hipnosedon?"
Λες και τα hipnosedon είναι κρεμμύδια ή σκόρδα να τα βάλεις στο φαγητό και να σου περισσέψουν κι όλας....

Η διανυκτέρευση στο φαρμακείο είναι μιά πολύ, πραγματικά, μιά πάρα πολύ περίεργη υπόθεση.
Εχετε δει δεσποινίδα "μετά την πράξη" ...ξέρετε εσείς τώρα...να ψάχνει "το χάπι της επόμενης μέρας" γιατί ο καλός της- δεν πρόλαβε να "τραβηχτεί" και να σου έχει τελειώσει γιατί εκείνη τη συγκεκριμένη βραδιά τα ...συνοικιακά σου στοκ των 5-6 κουτιών δεν έφτασαν να καλύψουν όσους "δεν πρόλαβαν να τραβηχτούν" ...στην ευρύτερη περιοχή?

Η διανυκτέρευση στο φαρμακείο είναι μια πολύ περίεργη ιστορία. Ξέρεις πάντα πώς αρχίζει μα ποτέ πώς τελειώνει....

Εκείνο το ζεστό καλοκαιρινό βράδυ, περασμένες δύο και μην έχοντας τί να κάνω, μ'έπιασαν οι προκοπές μου. Σκόυπισα, σφουγγάρισα να δροσίσει λίγο το παλιό μωσαικό που έβραζε και μπηκα στο εργαστήριο να πλύνω τα χέρια μου, όταν άκουσα-άκουσα πολύ καθαρά- βήματα κάποιου που μπήκε στο φαρμακείο. Σκούπισα γρήγορα τα χέρια μου και βγήκα να δω ποιός ήταν. Κανείς! Τίποτα!Ναδα! Νιέμτε! Ναθινγκ, πως το λένε. Ναι μεν ακούστηκαν βήματα-άρα κάποιος σίγουρα μπήκε μέσα-μόνο που στο φαρμακείο δε φαινόταν κανένας! Και το μικρό μου φαρμακειό, όπως ήταν τότε διαμορφωμένο, δεν υπήρχε περίπτωση να προσφέρει σε κάποιον τον παραμικρό χώρο, γωνία, εσοχή ,κολώνα, κάτι τέλος πάντων που να μου κόβει την ορατότητα και να του δίνει τη δυνατότητα να μου αρχίσει τα παιχνίδια και τα κόλπα.
Ακουγα βέβαια, όπως όλοι μας, για ληστείες και ανοίγματα φαρμακείων αλλά, μέχρι εκείνο το βράδυ, είχα την ακλόνητη πλατιά διαδεδομένη νεοελληνική πεποίθηση ότι τα "κακά πράματα" συμβαίνουν σ'οποιονδήποτε άλλον εκτός από εμάς. Σε τα μάς τώρα? Σιγά!...

Εκατσα στο σκαμπό του πάγκου και κοιτούσα έξω τα λιγοστά αυτοκίνητα που περνούσαν προσπαθώντας να καταλάβω γιατί είχα ακούσει βήματα ενώ δεν έιχε μπει κανείς. Οπως δεν είχαμε φτάσει ακόμα στην εποχή του κλιματισμού, είχα ανοιχτή την πόρτα, ενώ ένας ανεμιστήρας οροφής άλεθε το ζεστό, σχεδόν συμπαγή αέρα, κάνοντας πιό πολύ θόρυβο, παρά τη δουλειά για την οποία τον είχαμε τοποθετήσει εκεί....

Εξω σταμάτησαν δυό μοτοσυκλέτες τύπου τσόπερ με το γνωστό, χαρακτηριστικό θόρυβο που κάνουν τα μοτερ στα ψαροκάικα.....

η συνέχεια σε λίγες ώρες έως μέρες.....

Κυριακή, Ιανουαρίου 28, 2007

Gardacil το νέο εμβόλιο

Οπως είχα πει στο blog του Φαρμακοποιού θα μπορούσατε να διαβάσετε μιά περισσότερο επιστημονική προσέγγιση/άρθρο, για το νέο εμβόλιο Gardacil.
μπορείτε να το επισκεφθήτε λοιπόν