ΟΜΗΡΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ η ΜΗΤΕΡΑ ολων των Ινδοευρωπαικων γλωσσων

Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κιΑΝ δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού…

Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι ‘εξόδευσαν’, για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την ‘βαπτίσουν’ με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη».

Παραδείγματα:

AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: “θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ”.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα ‘τραπέζια’ (πάγκους) της αγοράς…
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα ‘δία’. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς – διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ (F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramo ur -glamou r , πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ‘ς’ προφέρεται ως ‘ρ’. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με ( …;είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης – πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το ‘λάFω’. Το δίγαμμα (F) γίνεται ‘αυ’ και ‘λάF ω ‘ σημαίνει “θέλω πολύ”.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε’84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το …;MENU!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda ).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο (“νέ τρώει, νέ πίνει”), ή ( νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ. ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία (‘) προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω ( σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σεΤ.

Eργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου , Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα – τροφός όλων των γλωσσών»,  Hellas-now

ΕΡΧΟΜΑΙ ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ-ΚΩΣΤΑΣ ΖΟΥΡΑΡΙΣ

Βαθύς κάτοχος της Ελληνικής γλώσσας. Ενας πραγματικός δάσκλος 

Κυρία Ρεπούση... αυτό δεν θα το πιστέψεις ούτε εσύ !

Στην Ιαπωνία έκαναν ένα μνημείο για τα θύματα της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα, το οποίο επισκέπτονται εκατομμύρια άνθρωποι από όλον το κόσμο, ενώ ... κάθε χρόνο στην επέτειο πήγαινε εκεί ο Ιάπωνας αυτοκράτορας και όλη η κυβέρνηση.
Στη μέση του μνημείου υπάρχει η περίφημη "καμπάνα της Ειρήνης".
Η οποία έχει μια φράση, σε τρείς (3) γλώσσες.
Η μία είναι τα σανσκριτικά,
η δεύτερη τα Ιαπωνικά και
η τρίτη ....μάντεψε!

Πήγαν και έγραψαν στην καμπάνα "ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟΝ" !!!

Ακόμη και στη μακρινή Ιαπωνία, ένα πολύ σημαντικό μνημείο, με ένα κορυφαίο για την ανθρωπότητα μήνυμα, έχει επιγραφή στα αρχαία Ελληνικά!

Δες και την ιστορία, γιατί στην ιστορία:
http://en.wikipedia.org/wiki/Hiroshima_Peace_Memorial_Park
Την καμπάνα τη δώρισε η ελληνική πρεσβεία και οι Γιαπωνέζοι με υπερηφάνεια την τοποθέτησαν.
The Peace Bell stands near the memorial to the A-Bomb Children and consists of a large Japanese bell hanging inside a small open-sided structure. Visitors are encouraged to ring the bell for world peace and the loud and melodious tolling of this bell rings out regularly throughout the Peace Park.

The inscriptions on the bell are in Greek, Japanese, and Sanskrit. It is translated as "Know yourself"...

Δες τι λένε αυτοί στο Yale;

Οι Έλληνες θέλουν να διατηρηθεί η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών. Αλλά αυτή η "ράτσα", "εμβολίασε"  όλο τον πλανήτη!

Δες τι γράφει η είσοδος στο Yale, Πανεπιστήμιο με ιστορία 310 ετών, που βρίσκεται στις "λατρεμένες" μας ΗΠΑ.

Δες κι αυτό:

Πανεπιστήμιο Βαλέττας, Μάλτα:

Δες και αυτό !

Αυτή η φωτογραφία απεικονίζει την είσοδο στο κτίριο της γραμματείας του Πανεπιστημίου Εδιμβούργου :

Κυρία Ρεπούση δες κι αυτό !

Κι' αυτή κοσμεί την αψίδα σε κεντρική γέφυρα επί του ποταμού Μάϊν, στην πόλη της Φρανκφούρτης, στη Γερμανία, με μετάφραση στη γερμανική γλώσσα, στο πλαϊνό της αψίδας:

«Πλέων επί οίνοπα πόντον επ' αλλόθροους ανθρώπους» ('Ομηρος, Οδύσσεια, Α.183)

(Ταξιδεύοντας σε ξένες θάλασσες με ανθρώπους που μιλούν άλλες γλώσσες)

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ!!!  

H NANA

ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΑΓΡΑΜΜΑΤΗ ΚΥΡΑ ΡΕΠΟΥΣΗ ΜΟΥ !!!

Κοίτα κυρά Μαρία μου, όταν τολμάς να ονομάζεις τα αρχαία ελληνικά «νεκρή γλώσσα» είσαι  άσχετη με τον πολιτισμό, τις επιστήμες και τα γράμματα.

Σου συστήνω να δεις τον γιατρό σου, οποιοδήποτε από οδοντίατρο έως τον κτηνίατρο για τα τετράποδα αν έχεις, για να μάθεις ότι οοοοοοολη η ιατρική επιστήμη και η ορολογία της παγκοσμίως βασίζεται σε αρχαίες ελληνικές λέξεις. Ο Ιπποκράτης ,gουγκλαρε να δεις ποιος ήταν, έκανε την πρώτη εγχείριση εγκεφάλου, καθώς ανακάλυψε ότι το κρανίο μπορεί να διαπεραστεί χωρίς να πονέσει ο ασθενής καθώς δεν υπάρχουν πολλά νεύρα στην περιοχή.

Να σου πω και δυο λέξεις για τον Αριστοτέλη. Ο Αριστοτέλης λοιπόν ήταν δάσκαλος του Μεγάλου Αλέξανδρου. Ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στρατηγούς στον κόσμο, Μακεδόνας στην καταγωγή , ο οποίος κατέκτησε τον κόσμο και η στρατηγική που ανέπτυξε διδάσκεται στις ανώτατες σχολές πολέμου του πολιτισμένου κόσμου (το πρώτο τάγμα λοκατζήδων ήταν έμπνευση του Μέγα Αλέξανδρου για να καταλάβει το Αφγανιστάν).

ΞΕΡΕΙΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΔΙΔΑΞΕ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΙΑ;

Όταν τον ρώτησε ο Μέγας Αλέξανδρος, ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΤΥΧΗ ΜΕ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ του είπε.

«ΤΥΧΗ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΤΥΧΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΥΝΑΝΤΑΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ»

Ο Αριστοτέλης διδάσκεται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου ως ο «πατέρας » της ηγεσίας και του management . Ένα κείμενο σώζεται το «περι ηγεσίας» και με αυτό ο Αλέξανδρος έγινε ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ.

Κυρία Μαρία μου, Έλληνας ανακάλυψε παρατηρώντας τον κορμό μιας ελιάς του τι ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΤΟΜΟ!!!! Ξέρεις τι σημαίνει άτομο; ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΜΝΕΤΑΙ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ..

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΩΣ ΓΛΩΣΣΑ είναι φιλοσοφία, είναι μαθηματικά, είναι ποίηση, είναι μελωδία.

Στην Δήλο κυρία Μαρία μου, λειτούργησε το πρώτο θέατρο του κόσμου στο οποίο υπήρχε δεξαμενή νερού για να πλένονται τα σκηνικά θεάτρου!!!! ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΝΩ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, στην αρχαία ελληνική μυθολογία , οι ΕΛΛΗΝΕΣ ήταν οι μόνοι στον κόσμο που είχαν δημιουργήσει θεό με ειδικές ανάγκες, τον ΗΦΑΙΣΤΟ, ο οποίος διεκδίκησε την ωραιότερη ''γκόμενα'' που ήταν η Αφροδίτη...Την σημειολογία της ιστορίας πες σε κάποιον που δεν θέλει το κακό σου να σου την εξηγήσει..

Και να σου πω κάτι, επειδή είμαι Ελληνίδα και μάνα, όταν ο γιός μου αποφοίτησε από το ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΤΟΥ ΜΟΝΑΧΟΥ, ο πρύτανης ο Γερμανός ξεκινώντας την ομιλία του, στην σχολή καλών τεχνών του Μονάχου, ζήτησε από τους πτυχιούχους να σηκωθούν όρθιοι και να τιμήσουν τον λαό που διέδωσε την γνώση και την επιστήμη στον κόσμο ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!!!!!!

Αν εσύ έτυχε να είχες ζαβή δασκάλα δεν σου φταίμε εμείς που αρκετά τα νεύρα μας τα έχετε κάνει χορδές με τις βλακείες που αναγκαζόμαστε να ακούμε γιατί δυστυχώς δεν έμαθες ποτέ ότι ΑΡΧΗ ΣΟΦΙΑΣ ΟΝΟΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ.

ΛΥΠΑΜΑΙ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΕ ΕΠΕΛΕΞΑΝ.  

Η συγκλονιστική ομιλία του Ελύτη για την Κύπρο.

Ο Νομπελίστας ποιητής, σε αυτή την ξεχασμένη ομιλία, αναφέρεται στην εμπειρία του από τους 5 μήνες που έζησε στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1970 αποδίδοντας μοναδικά την ιστορία και την παλλόμενη ταυτότητά της.

Μιλάει και για τον Μακάριο, ενώ σημειώνει: «Αλλά αυτό είναι το θαύμα. Να δυναμώνεις και να αντρειεύεσαι τότε ακριβώς που κινδυνεύεις να χάσεις αυτά που αγαπάς, όμως να ξέρεις πως είναι δικά σου, κατάδικά σου. Και να τους δίνεις την χροιά του ακατάλυτου και του αιώνιου...»

Αναλυτικά η ομιλία -που αυτές τις κρίσιμες και πάλι στιγμές όπου τίθενται και θέματα ταυτότητας και συνέχειας διαβάζεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον- έχει ως εξής: «Με έχουν ονομάσει, κατά καιρούς, ποιητή της θάλασσας, ποιητή των νησιών και του ήλιου. Και ώς ένα σημείο είμαι. Αλλά δεν είμαι μόνο αυτό. Δεν είμαι μόνο αυτό που αντιλαμβάνεται κανείς, όταν ακούει τέτοιους χαρακτηρισμούς και νομίζει ότι έχει να κάνει με εντυπώσεις και περιγραφές, με μια απλή φυσιολατρεία. Τα φυσικά στοιχεία έχουν μια δεύτερη και μια τρίτη σημασία, όπου η γλώσσα και η ιστορική μνήμη εμπλέκονται και δημιουργούν μια άλλη πραγματικότητα, για τις καθημερινές μας στιγμές ασύλληπτη. Αποτελούν, θα έλεγα, στην κλίμακα του πνεύματος, ένα αλφάβητο που με την κατάλληλη χρήση του, εξαιρετικά δύσκολη –πρέπει να το πω και αυτό αμέσως–, ξεκλειδώνει τα μυστικά και αποδίδει το μυστήριο που μας περιβάλλει, το κάνει προσιτό στην ψυχή μας. Και η ψυχή μας είναι μεγάλη υπόθεση. Η ατομική μας ψυχή και η ομαδική. Γιατί υπάρχει και η ομαδική ψυχή, που αντιπροσωπεύει κάθε λαό στο σύνολό του και στην ιδιοτυπία του. Απ' αυτή την άποψη ήθελα να πω λίγα πράγματα, και αν μίλησα στην αρχή για τον εαυτό μου –πράγμα που δεν το συνηθίζω– το έκανα για να φτάσω ακριβώς εκεί.

Μου δόθηκε η ευκαιρία στους πέντε μήνες που πέρασα στην Κύπρο το καλοκαίρι του '70, να την τριγυρίσω όλη, να δω τα αρχαία της, τα Βυζαντινά της, τα σημερινά της, σε αδιάσπαστη συνέχεια, σε αδιάσπαστη ενότητα ανάμεσα τους και ανάμεσά στο τοπίο. Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Με εντυπωσίασε και μου έδωσε μια βαθιάν ικανοποίηση, θα έλεγα μιαν επαλήθευση της ταυτότητάς μου σαν μέλους μιας κοινότητας που σαν Γένος επέτυχε πάντοτε.

Ο Ελληνισμός είναι μια κοινότητα που με ποικίλες μορφές και κάτω από ποικίλες περιστάσεις αντίξοες, δραματικές, εξοντωτικές κάποτε, κατάφερε παρ' όλα αυτά να επιβιώσει. Δεν ξέρω αν έχουμε άλλο τέτοιο παράδειγμα στην ιστορία. Και το μόνο του όπλο, αλλά ένα όπλο μοναδικό και παντοδύναμο, εστάθηκε η γλώσσα του. Η «ελληνική λαλιά», όπως έλεγε ο Καβάφης, «ως την Βακτριανή την πήγαμε – ως τους Ινδούς».

Να γιατί είμαι υπερήφανος ασκώντας μια τέχνη που χρησιμοποιεί ακριβώς αυτό το όργανο. Και να γιατί μου έδωσε τόση ικανοποίηση η συμβίωσή μου με την πραγματικότητα της Κύπρου. Γιατί βρήκα τα «ανάλογα» της γλώσσας αυτής, έξω από κάθε ιστορική ή πολιτική σκοπιμότητα, σ' αυτή τη «μνήμη» που την κουβαλάτε και την εξωτερικεύετε όλοι σας και που είναι μαρτυρία ενός ανεπανάληπτου πολιτισμού.

Αυτό που θαυμάζουμε στην ελληνική τέχνη της ακμής, δεν είναι αυτό που πίστεψαν οι Δυτικοί ότι συνεχίστηκε με την Αναγέννηση. Ούτε αυτό που πραγματοποιήσανε αργότερα με τα νεοκλασσικά κτίρια που κοσμούν τις πρωτεύουσές τους. Είναι μια ειδική αίσθηση για τα πράγματα και τις αναμεταξύ τους σχέσεις, που οδηγεί στην ευγένεια, είτε καταπιάνεσαι με μεγάλα είτε με ταπεινά έργα. Για την αντίληψή μου –θα μπορούσα να πω για την αντίληψη ολόκληρης της γενεάς μου– η συνέχεια του πνεύματος εκείνου πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνον από τον λαϊκό πολιτισμό. Μια εσωτερική αυλή σπιτιού με τους ασβεστωμένους τοίχους, τα λουλούδια στους τενεκέδες, τα πέτρινα σκαλάκια, ή ένας περίβολος μοναστηριού με τα κυπαρίσσια, τη στέρνα, τις στοές και τα κελλιά, βρίσκονται πολύ πιο κοντά στην αντίληψη που έφτιαχνε τους Απόλλωνες και τις νίκες, τους Οσίους και τις Θεομήτορες, απ' όλες τις μεγαλόπρεπες κολόνες και μετόπες των Ευρωπαϊκών Ανακτόρων. Και αυτό συνέβη επειδή, αξεδιάλυτα συνυφασμένα, το τοπίο και η γλώσσα, επιβιώσανε μέσα στο ομαδικό υποσυνείδητο, διατηρηθήκανε μέσα στους ύμνους της Ορθοδοξίας και στα Δημοτικά Τραγούδια –το παρατηρούμε αυτό εντελώς ιδιαίτερα στην Κύπρο– και έφτασαν ώς τις μέρες μας, είτε οι καιροί ήτανε καλοί είτε χαλεποί. Τολμώ, μάλιστα, να πω ότι λειτουργήσανε πιο οργανικά και πιο έντονα στη δεύτερη περίπτωση – κάτι που γεννά την απορία των ξένων και παραμένει για την αντίληψή τους ακατανόητο. Πολύ συχνά μου έτυχε να με ρωτήσουνε στις συνεντεύξεις: Για ποιό λόγο η ποίηση η ελληνική γυρίζει στην μοίρα του φορέα της; 

Καμιά σχεδόν ποίηση ξένης χώρας δεν ασχολείται με την Ιστορία και την μοίρα του λαού της. Τους απάντησα: Επειδή ο Ελληνισμός έζησε πάντοτε κοντά στον κίνδυνο. Επειδή ό,τι κινδυνεύει, ζητάς να το διασώσεις. Επειδή νιώθουμε μόνοι. Επειδή σαν πολιτιστική μονάδα δεν έχουμε συγγενείς. Και επειδή –προσθέτω εγώ τώρα μεταξύ μας– στο βάθος μας φοβόντουσαν πάντοτε, όσο αδύναμοι και αν είμασταν. Και μας πολεμούσανε, «Πέλαγο μέγα πολεμά, βαρεί το καλυβάκι!», για να ξαναθυμηθώ τον Σολωμό. Ή μήπως αυτό δεν συμβαίνει σήμερα με την Κύπρο;

Μου επεφύλαξε η τύχη την τιμή να γνωρίσω τον Εθνάρχη Μακάριο σε μιαν από τις κορυφαίες στιγμές της δράσης του. Και την θλιβερή τιμή να παραστώ εχθές στην επιμνημόσυνη δέηση για ανάπαυση της ψυχής του. Το αγωνιστικό του σθένος, την ψυχική του αντοχή, το κάλλος του, τα αντλούσε από την μεγάλη δεξαμενή που αποτελείτε όλοι σας – ολόκληρος ο κυπριακός λαός. Για αυτό τη συνέχεια την βλέπουμε σήμερα και θα την βλέπουμε πάντοτε –αρκεί να υπάρχει ενότητα– ολοένα πιο δυνατή, πιο αποφασιστική επάνω στα δικά του βήματα.Αλλά αυτό είναι το θαύμα. Να δυναμώνεις και να αντρειεύεσαι τότε ακριβώς που κινδυνεύεις να χάσεις αυτά που αγαπάς, όμως να ξέρεις πως είναι δικά σου, κατάδικά σου. Και να τους δίνεις την χροιά του ακατάλυτου και του αιώνιου...».

Πηγή: iefimerida.gr

Πηγή: http://www.artandcity.gr/2013/03/14059.html#ixzz2Pb60lx3D

Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών

http://durabond.ca/gdouridas/glossa2.html
Μία εργασία βασισμένη σε Μελέτη της ομογενούς καθηγήτριας Αναστασίας Γονέου.

Με τίτλο «Ελληνική Γλώσσα - τροφός όλων των γλωσσών », η Αναστασία Γονέου, μεταξύ άλλων, αναφέρει:
«Η Ομηρική (Ελληνική) Γλώσσα, αποτελεί τη βάση επάνω στην οποία στηρίχτηκαν πλήθος σύγχρονων γλωσσών. Ακόμα κι αν δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά, ακόμα κι αν δεν είχε διασωθεί κανένα προκατακλυσμιαίο μνημείο, θα αρκούσε η Ελληνική Γλώσσα ως απόδειξη της ύπαρξης στο παρελθόν, μίας εποχής μεγάλου πολιτισμού. Στη γλώσσα μας είναι εμφυτευμένη όλη η γνώση που κατέκτησε ο άνθρωπος, έως την παρούσα στιγμή. Κάθε ελληνική λέξη-όρος φέρει ένα βαρύ φορτίο νόησης, φορτίο που οι προγενέστεροι 'εξόδευσαν', για να κατακτήσουν γνωστικά τη συγκεκριμένη έννοια και να την 'βαπτίσουν' με το συγκεκριμένο όνομα-λέξη ».

Παράδειγμα:

AFTER = Από το ομηρικό αυτάρ= μετά. Ο Όμηρος λέει: ''θα σας διηγηθώ τι έγινε αυτάρ''.
AMEN = λατινικά: amen. Το γνωστό αμήν προέρχεται από το αρχαιότατο ή μήν = αληθώς, (Ιλιάδα Ομήρου β291-301), ημέν. Η εξέλιξη του ημέν είναι το σημερινό αμέ!
BANK = λατινικά pango από το παγιώ, πήγνυμι. Οι τράπεζες πήραν την ονομασία τους από τα πρώτα 'τραπέζια' (πάγκους) της αγοράς.
BAR = λατινικά: barra από το μάρα = εργαλείο σιδηρουργού.
BOSS = από το πόσσις = ο αφέντης του σπιτιού.
BRAVO = λατινικό, από το βραβείο.
BROTHER = λατινικά frater από το φράτωρ.
CARE = από το καρέζω.
COLONIE από το κολώνεια = αποικιακή πόλη.
DAY = Οι Κρητικοί έλεγαν την ημέρα 'δία'. Και: ευδιάθετος = είναι σε καλή μέρα.
DISASTER = από το δυσοίωνος + αστήρ
DOLLAR = από το τάλλαρον = καλάθι που χρησίμευε ως μονάδα μέτρησης στις ανταλλαγές. π.χ. «δώσε μου 5 τάλλαρα σιτάρι». Παράγωγο είναι το τάλληρο, αλλά και το τελλάρo!
DOUBLE = από το διπλούς - διπλός.
EXIST = λατινικά ex+sisto από το έξ+ίστημι= εξέχω, προέχω.
EXIT = από το έξιτε = εξέλθετε
EYES = από το φάεα = μάτια.
FATHER = από το πάτερ (πατήρ).
FLOWER = λατινικά flos από το φλόος.
FRAPPER = από το φραγκικό hrappan που προέρχεται από το (F)ραπίζω = κτυπώ ( F= δίγαμμα).
GLAMO UR = λατινικό gramo ur από το γραμμάριο. Οι μάγοι παρασκεύαζαν τις συνταγές τους με συστατικά μετρημένα σε γραμμάρια και επειδή η όλη διαδικασία ήταν γοητευτική και με κύρος, το gramou r - glamou r, πήρε την σημερινή έννοια.
HEART, CORE = από το κέαρ = καρδιά.
HUMOR = από το χυμόρ = χυμός (Στην ευβοϊκή διάλεκτο, όπως αναφέρεται και στον Κρατύλο του Πλάτωνος, το τελικό ' ς' προφέρεται ως 'ρ'. Π.χ. σκληρότηρ αντί σκληρότης).
I = από το εγώ ή ίω, όπως είναι στην βοιωτική διάλεκτο.
ILLUSION = από το λίζει = παίζει.
ΙS = από το είς.
KARAT = εκ του κεράτιον, (μικρό κέρας για τη στάθμιση βάρους).
KISS ME = εκ του κύσον με = φίλησέ με (...είπε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη).
LORD = εκ του λάρς. Οι Πελασγικές Ακροπόλεις ονομάζονταν Λάρισσες και ο διοικητής τους λάρς ή λαέρτης. Όπως: Λαέρτης - πατέρας του Οδυσσέα).
LOVE = λατινικό: love από το 'λάFω'. Το δίγαμμα (F) γίνεται 'αυ' και ' λάF ω' σημαίνει ''θέλω πολύ''.
MARMELADE = λατινικά melimelum από το μελίμηλον = κυδώνι.
MATRIX = από το μήτρα.
MATURITY = λατινικά: maturus από το μαδαρός= υγρός.
MAXIMUM = λατινικά: maximum από το μέγιστος.
MAYONNAISE = από την πόλη Mayon, που πήρε το όνομά της από το Μάχων = ελληνικό όνομα και αδελφός του Αννίβα.
ME = από το με.
MEDICINE = λατινικά :medeor από το μέδομαι, μήδομαι = σκέπτομαι, πράττω επιδέξια. Και μέδω = φροντίζω, μεδέων = προστάτης.
MENACE = από το μήνις.
MENTOR = από το μέντωρ.
MINE = από το Μινώαι (= λιμάνια του Μίνωα, όπου γινόταν εμπόριο μεταλλευμάτων. «Κρητών λιμένες, Μίνωαι καλούμεναι». (Διοδ.Σικελ.Ε'84,2).
MINOR = λατινικά: minor από το μινύς = μικρός. Στα επίσημα γεύματα είχαν το μινύθες γραμμάτιον, ένα μικρό κείμενο στο οποίο αναγραφόταν τι περιελάμβανε το γεύμα. Παράγωγο το... menu!
MODEL = από το μήδος= σχέδιο (η ίδια ρίζα με τη μόδα (= moda).
MOKE = από το μώκος = αυτός που χλευάζει.
MONEY = λατινικό: moneta από το μονία = μόνη επωνυμία της Θεάς Ήρας: Ηραμονία. Στο προαύλιο του ναού της Θεάς στη Ρώμη ήταν το νομισματοκοπείο και τα νομίσματα έφεραν την παράστασή της, (monetae).
MOTHER = από το μάτηρ, μήτηρ.
MOVE = από το ομηρικό αμείβου = κουνήσου!
MOW = από το αμάω = θερίζω.
NIGHT = από το νύχτα.
NO = λατινικό: non, ne εκ του εκ του νη: αρνητικό μόριο ( ''νέ τρώει, νέ πίνει''), ή (νηπενθής = απενθής, νηνεμία = έλλειψη ανέμου.
PAUSE = από το παύση.
RESISTANCE = από το ρά + ίστημι.
RESTAURANT = από το ρά + ίσταμαι = έφαγα και στηλώθηκα.
RESTORATION = λατινικά restauro από το ρά+ίστημι, όπου το ρά δείχνει συνάρτηση, ακολουθία, π.χ . ρά-θυμος, και ίστημι = στήνομαι.
SERPENT = λατινικά serpo από το έρπω (ερπετό). H δασεία ( ') προφέρεται ως σ = σερπετό.
SEX = από το έξις. Η λέξη δασύνεται και η δασεία μετατρέπεται σε σίγμα και = s + έξις.
SIMPLE = από το απλούς (η λέξη δασύνεται).
SPACE = από το σπίζω = εκτείνω διαρκώς.
SPONSOR από το σπένδω = προσφέρω (σπονδή).
TRANSFER από το τρύω (διαπερνώ) + φέρω. Transatlantic = διαπερνώ τον Ατλαντικό.
TURBO = από το τύρβη = κυκλική ταραχώδης κίνηση.
YES = από το γέ = βεβαίως.
WATER = από το Ύδωρ (νερό), με το δ να μετατρέπεται σε τ .

Η σημασία της Ιστορικής Ορθογραφίας

θυμήθηκα ότι κάπου στο αρχείο μου είχα φυλάξει ενα ενδιαφέρον άρθρο του Καθ.Μπαμπινιώτη στο ΒΗΜΑ της Κυριακής σις 6 Ιανουαριόυ του 2008, με τον τίτλο της εδώ επικεφαλίδας.
Πάντα μου άρεσε να μαζεύω ενδιαφέροντα άρθρα και απόψεις και να τα φυλάω στο σεντούκι αλλά κάπου στην πορεία μαζευόταν απίστευτο σκουπιδαριό, φυσικά μιλάω για την πρό υπολογιστών εποχή, και στο τέλος αναγκαζόμουν να κάνω την μεγάλη εκκαθάριση. Από μιά άποψη το blogging ήταν για μένα μία λύση στο ζήτημα αυτό γιατί όντας ένα άλλο σημειωματάριο σκέψεων,ταυτόχρονα είναι και μιά αποθήκη ενδιαφερόντων απόψεων.
Οπως σωστά καταλάβατε το θέμα μας εδώ είναι η γλώσσα και η αξία που πρέπει να κατέχει,προσδιορίζοντας την ιστορική ταυτότητα ενός λαού. Κατά μίαν έννοια είναι το DNA του. Ακριβώς πάνω σε αυτό βασίζεται η πολύ ενδιαφέρουσα επιστήμη των γλωσσολόγων που συνεργάζεται τα μέγιστα με τους Ιστορικούς των Εθνών και τους Αρχαιολόγους.
Το άρθρο αυτό είναι άκρως ενδιαφέρον και αξίζει να του ρίξουμε μιά ματια.

"Γιατί παιδευόμαστε με τα έξι i της ορθογραφίας μας (ι,η,υ, ει,οι, υι), με τα δύο e (ε, αι),τα δύο ο (ο, ω), τα τρία v (β,αυ,ευ), τα τρία f (φ,αυ, ευ),τα δύο z (ζ, σμ) κ.ο.κ?
Δεν μας φτάνουν μόνον το ι, το ε, το ο, το β κλπ? Γιατί να μην γράφουμε ιρίνι (ειρήνη), ίπαρξι, κερι (καιροί), γινέκα (γυναίκα), εσθάνομε (αισθάνομαι), χόρι (χώροι),εβγενίς( ευγενής),άβριο (αύριο),έφθιμοι (εύθυμη) κλπ.
Είναι η ιστορική ορθογραφία απόρροια (απόρια) ενός εθνικού μαζοχισμού? Είναι επινόηση κάποιων διανοουμένων? Είναι προσκόλληση σε παρωχημένες γλωσσικές εμμονές? Και προχορώντας πιό τολμηρά, λένε μερικοί, γιατί να μη γράφουμε irini, iparksi, keri, gineka, esthanome, chori, evgenis, avrio, efthimi. κοκ.Γιατί να μην προσχωρήσουμε δηλαδή στο λατινικό αλφάβητο που, στο κάτω κάτω είναι ελληνικής προελέυσεως, κάνοντας τη γραφή μας πιό προσιτή στους ξένους. Ηδη , δεν επικοινωνούμε στους H/Y με τα...greeklish?

Αυτά και άλλα πολλά ακούω κατά καιρούς σε μαθήματα, διαλέξεις, συζητήσεις, όταν έρχεται ο λόγος στην ιστορική ορθογραφία της γλώσσας μας και στις δυσκολίες που γεννά η ορθή γραφή της ως απορίες κάποιων ομιλητών της Ελληνικής που θέτουν το αίτημα ή νομίζουν πως "ανακαλύπτουν"τη λύση των δυσκολιών της ορθογραφίας με την υιοθέτηση μιάς φωνητικής ορθογραφίας με ελληνικά ή-κατά τους πιό τολμηρούς- με λατινικά γράμματα.
Η συζήτηση συνήθως -εκ μέρους μου-προχωρεί ως εξής:
Αλήθεια γιατί οι Αγγλόφωνοι λ.χ λαοί (Αγγλοι, Αμερικανοί, Αυστραλοί, Καναδοί) δεν προχώρησαν σε υιοθέτηση της φωνητικής ορθογραφίας, όταν μάλιστα έχουν να αντιμετωπίσουν πολύ οξύτερες ορθογραφικές δυσκολίες απ'ότι εμείς? Οταν λ.χ έχουν να αντιμετωπίσουν την τεράστια απόσταση που υπάρχει μεταξύ προφοράς και γραφής σε παραδείγματα που χρησιμοποιούν οι ειδικοί για να δείξουν λ.χ ότι τελείως διαφορετικοί φθόγγοι ή διαδοχές φθόγγων (ou, af, au, u, o, ok/och) ορθογραφούνται με την ίδια διαδοχή γραμμάτων, γράφονται το ίδιο ως -ough: Though, the rough, cough and hiccough, plough, me through, I ought to cross the lough!
Και φυσικά τί να πει κανείς για τα συστήματα γραφής/ορθογραφίας που χρησιμοποιούνται για την κινέζικη ή την ιαπωνική γλώσσα με τις χιλιάδες των χαρακτήρων που πρέπει να ξέρει κανείς για να γράφει αυτές τις γλώσσες?

Οπως και να το δούμε η ιστορική ορθογραφία των λέξεων μιάς γλώσσας είναι μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς ενός λαού. Η γραπτή μορφή των λέξεων μαζί με τη σημασία τους συναποτελούν τον γραπτό λόγο μιάς γλώσσας. Μέσα σ'αυτόν απεικονίζεται η ιστορία των λέξεων, αφού ιστορική ορθογραφία σημαίνει παράσταση της ετυμολογικής προέλευσης και της ετυμολογικής συγγένειας κάθε λέξης, απ΄όπου συνάγεται η βασική σημασία της και η σχέση της με τις άλλες λέξεις που ανήκουν στην ίδια ετυμολογική οικογένεια. Ετσι λ.χ γράφοντας Φίλος, με Ι συνδέεις τη λέξη με όλα τα σύνθετα και τα παράγωγα που ανήκουν στην ίδια ετυμολογική-σημασιακή οικογένεια (φιλία, φιλικός, άφιλος, φιλόσοφος, ζωόφιλος, συμφιλιώνω κλπ)ενώ γράφοντας"φυλή" (με υ και ένα λ)συνδέεις τη λέξη ετυμολογικά-σημασιακά με λέξεις, όπως φυλετικός, φυλετισμός, διαφυλικός, φυλογενετικός, αλλόφυλος κλπ, γράφοντας δε "φύλλο" (με δύο λ), έχεις περάσει σε άλλη ετυμολογικά οικογένεια και σημασία, που φαίνεται στις λέξεις, φύλλωμα, φυλλωσιά, πλατύφυλλος, τριαντάφυλλο, φυλλομετρώ κ.ο.κ.
Αλλο το λειπ- στο λείπω, λειψός έλλειψη, διάλειμμα κλπ, άλλο το λυπ- στα λύπη, λυπάμαι, περίλυπος, λυπηρός κλπ, άλλο το ληπ- (του λαμβάνω) στα αντιληπτός, λήψη, κατάληψη, ακατάληπτος κοκ. Το ότι το λοιπ- στα λοιπός, λοιπόν, υπόλοιπος κ.α ή το λιπ- στο ελλιπής, λιποτάκτης, λιποψυχώ αποτελούν συγγενείς φωνολογικές μορφές ("μεταπτωτικές βαθμίδες" τις λένε οι γλωσσολόγοι) της ρίζας λειπ- (λείπω) είναι κι αυτό μιά γνώση/πληροφορία που φωτίζει ετυμολογικά-σημασιακά τις αντίστοιχες λέξεις.
Το οτι επίσης το λιπ- στα λίπος, λιπαρός, λίπωμα, είναι μιά άλλη ομόγραφη ρίζα,όπως και το λιπ- του εκλιπαρώ και του "αρχολίπαρος" (ο επιθυμών και επιδιώκων αξιώματα) αυτό δέιχνει τον πλούτο και τη σημασιολογική ιστορία των λέξεων που είναι μιά ελκυστική διανοητική περιπλάνηση στα εκφραστικά μέσα ενός λαού. Η ορθογραφική διάκριση φον- (φόνος, φονικός, φονιάς) και φων- (φωνή, ραδιόφωνο, άφωνος), οικ- (οικία, κάτοικος, οικονομία), εικ- (εικόνα, εικάζω) και ικ- (ικανός, ικέτης, άφιξη) φωτίζει τη σημασία και την προέλευση πλήθους λέξεων, ενώ το θέμα ι- που σημαίνει κίνηση (από το αρχ.είμι"έρχομαι") οδηγεί στα δύσκολα σημασιολογικά μονοπάτια λέξεων ομόρριζων (και συνδεομένων στη βασική σημασία τους)όπως προσ-ι-τός, εισ-ι-τήριο, ι-ταμός, ι-σθμός, ανεξ-ι-τηλος, αμαγ-ι-τός κ.α

Η εξοικέιωση με την ιστορική γραφή των λέξεων, τελικά, αποτελεί λεπτή πνευματική άσκηση, αφού συνδέεται με την προσπάθεια να γνωρίσει κανείς την αρχική βάσική σημασία μιάς λέξης και την οικογένεια των λέξεων που συνδέονται ετυμολογικά-σημασιακά μαζί της. Νά γιατί γλώσσα, όταν διδάσκεται δημιουργικά από εμπνευσμένους ευάισθητους δασκάλους, αποτελεί μύηση στις διαδικασίες της έκφρασης, της σκέψης και του πνέυματος και, κατ'επέκτασιν, του πολιτισμού ενός λαού