ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΣ ΣΤΟ ΡΩΜΕΙΚΟ ΕΣΥ ΕΝΑΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ?

Κυριακή 23 Νοεμβριόυ 2008 Καθημερινή /Κώστας Λεονταρίδης

Φτωχοί συγγενείς των άλλων μεγάλων του ποδοσφαίρου οι οπαδοί της ΑΕΚ, οι "τουρκόσποροι", τα "χανούμια", εμείς που παραλάβαμε τη σκυτάλη της κιτρινόμαυρης οπαδοσύνης, δίκην καταγωγής, δεν έχουμε πολλές χαρές να θυμόμαστε. Τα τελευταία χρόνια περηφάνιας σφραγίστηκαν από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, τα τέσσερα πρωταθλήματα της ΑΕΚ (1989, 1992-1994) παραμένουν στιλβωμένα από τη δική του αξιοσύνη.
Δουλευταράς, εσωστρεφής, πληγωμένος Βαλκάνιος, την ίδια ώρα που τον κατηγορούσαν για ατολμία ..."τώρα στο 85 θυμήθηκε να κάνει αλλαγή ο μ...", έδενε τα κορδόνια πιτσιρικάδων, ρίχνοντάς τους στα βαθιά. Ναι με τις βεντέτες ποτέ δεν τα πήγαινε καλά, του κάθονταν στον λαιμό (έκλεβαν κι από την λάμψη του), συγκρούστηκε και μ'αυτούς και με προέδρους, προστάτες τους, τον είπαν πρίγκηπα και το πίστευε.
Η Ιαχή "Ντούσαν Ντούσαν!!" δονούσε την Ν.Φιλαδέλφεια (αχ! το γηπεδάκι μας), η δουλειά του ήταν ορατή και από άσχετους. Εβγαλε την ΑΕΚ από "πέτρινα χρόνια" με παίκτες σαν τον Σαβέβσκι, τον Σαββίδη, τον Σαμπανάτζοβιτς- οι τότε πιτσιρικάδες, Νικολαίδης, Τσιάρτας, Κασάπης έλαμψαν υπό τις οδηγίες του.
Ξανάρχεται στον πάγκο της ΑΕΚ, μιάς ανέστιας ΑΕΚ, πάλι σε πέτρινα χρόνια, λυγερόκορμος στα 60 του, πλούσιος και ανικανοποίητος. Σχεδόν πάντα πρώτος στο χωριό, δεν δοκιμάστηκε σε μεγάλη Ευρούπολη, αν και καλύτερος από πολλούς λογάδες συναδέλφους του. Εμείς, που οι πρόσφυγες παππούδες μας ίδρυσαν το 1924 στην Αθήνα την Ενωση, δεν τον υποδεχόμαστε σαν "Ιούδα Ισκαριώτη" που μας παράτησε για τα αργύρια του Κόκκαλη το "μαύρο 96". Δεν έχουμε την πολυτέλεια να ξύσουμε πληγές. 15 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα είναι πολλά, ο Δικέφαλος μοιάζει βαλσαμωμένος.
Ντούσαν κάνε μας πάλι πρώτους, βάλε άλλη μιά κιτρινόμαυρη χάντρα στο βαρύ μπεγλέρι σου, οι "γαύροι" και οι "βάζελοι" μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Ντούσκο ήλθε η ώρα ν'απαντήσεις στον Νίκο Δήμου που-πικραμένος ΑΕΚτζής κι αυτός-αναρωτήθηκε με θυμό όταν σε πετροβολούσαν πρώην χειροκροτητές σου:
"ΤΙ ΓΥΡΕΥΕΣ ΣΤΟ ΡΩΜΕΙΚΟ ΕΣΥ ΕΝΑΣ ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ?"

Αυτά λοιπόν έγραφε ο Αθλητικογράφος Λεονταρίδης δύο σχεδόν μήνες πριν όταν ο Ντούσκο κάτω απ'τις γνωστές συνθήκες πάταγε το κατώφλι των Θρακομακεδόνων (και όχι της Ν.Φιλαδέλφειας) για άλλη μιά φορά.
Οχι ότι αυτή τη φορά οι συνθήκες ήταν ιδανικές . Κάθε άλλο.Ισως και πιό δύσκολες και από τη δεύτερη φορά, όταν επέστρεψε μετά από την πετυχημένη θητεία του στον ΠΑΟΚ. Τότε όμως ακόμα δεν του είχαν συγχωρήσει με πιό τρόπο "δραπέτευσε" από το τραινάκι του Τροχανά για το Λιμάνι. Ηταν νωπές ακόμα οι αναμνήσεις. Και του τη φύλαγαν στη γωνία.
Οποία όμως ειρωνία της τύχης. Τώρα ωριμότερος και αρχοντικότερος από ποτέ ο Πρίγκηπας του Νερέτβα και της ΑΕΚ, επέστρεψε και ένας στεναγμός ανακούφισης βγήκε από τις ψυχές χιλιάδων Ενωσιτών-και της δικής μου.
Σήμερα φαίνεται ότι του την έχουν στημένοι οι επαγγελματίες επενδυτές μεγαλομέτοχοι της ΠΑΕ. Χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει αλίμονό τους πως ο Πρίγκηπας- και το τεχνικό επιτελείο του-είναι το μόνο διαχρονικό κεφάλαιο, πάνω στο οποίο μπορούν να ποντάρουν αυτή τη στιγμή αλλά και στο μέλλον. Πάνω σ'αυτόν τον άνθρωπο -που όπως δήλωσε ήλθε για να μείνει στην ομάδα της καρδιάς του- μπορούν να χτίσουν την νέα ΑΕΚ.

Την ιστορία των ομάδων γράφουν οι παίκτες και προσωπικότητες, Αλλά μετά από χρόνια και όχι εν θερμώ τις δεδομένες στιγμές. Αναμφίβολα ο Ντούσαν Μπάγεβιτς ήταν και είναι μία από τις έντονες προσωπικότητες που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό της Ιστορία της νεότερης ΑΕΚ.

Πρωτάθλημα με δύο πρωταθλητές και ...άλλες όμορφες ιστορίες

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, τέτοιο τέλος για το δύσμοιρο Ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, που φέτος για πρώτη φορά βαφτίστηκε "Σούπερ Λήγκα", δεν περίμενα.
Και ναι, σε πολλά παιχνίδια είχε φτωχό έως ανύπαρκτο θέαμα, η διαιτησία εφάρμοζε άλλους κανόνες, ή εφάρμοζε σωστά τους κανόνες κατά περίσταση, η προσέλευση του κόσμου εκτός ελαχίστων γηπέδων (Καραισκάκη, ΟΑΚΑ, Παγγκρήτιο) ήταν σκιώδης. Ακόμα και στη θρυλική Λ. Αλεξάνδρας, ο ΠΑΟ με το ζόρι μάζεψε μέσον όρο φιλάθλων 5000 των αριθμόν. Ισως και πολύ λέω.

Χθες όμως!! Τι ήταν αυτό?
Συγκυρία ζευγαριών που από πριν ξεκινήσουν τα παιχνίδια το μυριζόσουνα ότι θα έβλεπες πολλά παιχνίδια δίχως αύριο. Δηλαδή τελικούς. Στην κορυφή, στην μάχη για τη πέμπτη θέση που οδηγεί στην Ευρώπη αλλά και στη μάχη για την σωτηρία της παραμονής.
Ο κερδισμένος τα παίρνει όλα και φεύγει....!!
Γι'αυτό και κάποια στιγμή μετά το τέλος, στα ανοικτά τηλεοπτικά παράθυρα από τα γήπεδα αυτά έβλεπες φιέστες και πανηγυρισμούς! Παιδιά μικρά, οικογένειες, σημαιάκια, παίκτες να κάνουν γύρους του θριάμβου, βεγγαλικά, και απο την άλλη θλίψη και κατήφεια ,μετά από την υπερπροσπάθεια. Προσωπικά δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο έντονο πρωτάθλημα. Παντού και μέχρι το τέλος υπήρξε βαθμολογικό ενδιαφέρον, αλλά και σκαμπανεβάσματα σε όλες τις θέσεις τις βαθμολογίας.

Οι τρείς μεγάλοι διεκδικητές άλλαξαν όλοι με την σειρά την πρώτη θέση, με τελευταίο τον Ολυμπιακό που όμως αμφισβητείται, λόγω της γνωστής έφεσης του εναντίον του παιχνιδιού του με την Καλαμαριά, και το οποίο κέρδισε (εκρεμεί μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω η απόφαση CAS της προσφυγής της Καλαμαριάς και των άλλων δυό διεκδηκητών), στα χαρτιά. Ετσι η δεύτερη με δύο βαθμούς πίσω ΑΕΚ, αισθάνεται πρωταθλήτρια στη....συγκομιδή βαθμών (ίσως όχι άδικα). Φιέστες πρωταθλητού, χθές λοιπόν και στον Πειραιά και στη Καλογρέζα. Ειδικά στη Καλογρέζα ο αντίπαλος της ΑΕΚ, και έκπληξη του πρωταθλήματος Αστέρας Τρίπολης, έπαιζε την είσοδο στην πεντάδα και την έξοδό του στην Ευρώπη. Το παιχνίδι θύμιζε τελικό κυπέλου!!

Στην Ν.Σμύρνη, ο Πανιώνιος που και αυτός έπαιζε την έξοδο του στην Ευρώπη, αντίπαλο είχε τον Ατρόμητο που ήθελε μόνο την νίκη για να παραμείνει στην κατηγορία. Μάλιστα κατάφερε να προηγηθεί με φοβερό γκολ του Περόνε στο πρώτο ημίχρονο, και να έχει δικαίωμα στο όνειρο. Στη συνέχεια η ποδοσφαιρική μηχανή του Πανιωνίου πήρε μπροστά και πήρε το παιχνίδι μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς, ενώ μετά το τέλος οι παίκτες του Ατρομήτου δεν είχαν το κουράγιο να περπατήσουν από την απογοήτευση. Ειδικά ο Περόνε είχε κάτσει στο χορτάρι για μισή ώρα και με το ζόρι τον σήκωσαν!!

Στη Κρήτη ο φοβερός Εργοτέλης που στο δέυτερο γύρο έκανε αντεπίθεση διαρκείας, και εκεί που όλοι τον είχαν καταδικασμένο ,έκανε πορεία ομάδας που πάει για Ευρώπη, έπαιζε με την Ξάνθη (αδιάφορη), αλλά είχε το αυτί του στη Ν.Σμύρνη . Καθάρισε σχετικά εύκολα το παιχνίδι, αλλά η σκηνή εκεί γύρω στο τέλος που ενώ έπρεπε να εκτελεστεί κόρνερ, ολοι σταμάτησαν και περίμεναν να ακόυσουν από την αντίδραση των φιλάθλων τί γίνεται στην Ν.Σμύρνη με το πεναλτι που εκτελούσε ο Πανιώνιος, νομίζω ότι δεν ξαναγίνεται εύκολα, ακόμα και αν την έχεις σκηνοθετήσεις¨-)

Κατά τα άλλα είχαμε πολλές ανατροπές και γκολ, με αποκορύφωμα το φοβερό ματσ στη λάρισα όπου η τοπική ομάδα, βρέθηκε να χάνει από έναν μεταμορφωμένο και αδιάφορο ΠΑΟΚ, με 0-3 και 1-3 στο τέλος του Α ημιχρόνου ,αλλά η υπερβολική σιγουριά του απο τη μιά και δύο διορθωτικές κινήσεις του Δωνη απο την άλλη έφεραν τα πάνω κάτω και το παιχνίδι γύρισε σε 4-3 υπέρ των αλόγων του κάμπου, μέσα σε ατμόσφαιρα απίστευτης φιέστας και ας μην πήραν τελικά το εισιτήριο για την Ευρώπη λόγω των άλλων αποτέλεσμάτων ,και κυριώς του Πανιωνίου, και ας ήταν ίσως το τελευταίο παιχνίδι του Γίωργου Δώνη στον πάγκο της ομάδας μετά από μιά επιτυχημένη τριετία. (μάλλον μετακομίζει στους Θρακομακεδόνες και στον κιτρινόμαυρο Δικέφαλο)

Υπάρχουν κι άλλα που αφορούν σκορερς, στατιστικά και αριθμούς, αλλά δεν θα μπω σε αυτή τη διαδικασία. απλα να αναφέρω ότι ο αποχαιρετισμός του μεγάλου Ακη Ζηκου (του μοναδικού Ελληνα που αγωνίστηκε σε τελικό Champions League, με τη Μονακό) συνέπεσε με μία πολύ ωραία εορταστική ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ και με μία πολύ ωραία εμφάνιση της ομάδας του.
Ακόμα αποχαιρέτησε τα ποδοσφαιρικά όπλα και ο Ηλίας Πουρσανίδης με τη Ξάνθη αλλά και με θητεία στον Ολυμπιακό και στην Εθνική ομάδα.

Τελικά μήπως αυτά τα όμορφα φαινόμενα και εικόνες (και χωρίς διαιτητικές αμφισβητήσεις παρακαλώ) είναι ένα δείγμα ότι το πρωτάθλημά μας αξίζει κάτι καλύτερο και αρχίζει να γίνεται λιγάκι πιό ανταγωνιστικό?
Το εύχομαι και επιφυλάσσομαι με ελπίδα για τη νέα χρονιά.

Μάλτα-Ελλάδα 0-1

Γιά να τελειώνω με το κεφάλαιο Εθνική.

Χθές έγινε το στο καπάκι παιχνίδι της Εθνικής μας στην Μάλτα. Κερδίσαμε 0-1 και πολύ πιο εύκολα απ'ότι δείχνει το τελικό σκορ. Τώρα αντίθετα με την Τουρκία πήγαμε να φοβηθούμε τους αντιπάλους (τελικά τους παίξαμε σαν τη γάτα με το ποντίκι). Ούτε μιά φορά δεν τους μας απείλησαν.
Ο Χαλκιάς (ναι ο τερματοφύλακας άλλαξε ¨-) άλλαζε μόνο τις πασούλες του με τους αμυντικούς μας.
Ο Ρεχάγκελ τελικά τόλμησε την αλλάγη!! Ουάου! Εξι νέα πρόσωπα στην ενδεκάδα!! Αλλαγή και οι δύο πτέρυγες. Πάλι (λάθος για μένα) αριστερά ο Τοροσίδης!!! Βρε δεν είναι εκεί η θέση του παίχτη!!( εκεί μπορεί να έπαιζε στις ενδεκάδες της αλάνας των παιδικών του χρόνων). Χαραμίζεται το ταλέντο στις επελάσεις του να βρεί το δεξί του κάνοντας την γνωστή σύγκλιση προς την αντίπαλη εστία, ή κόβοντας την μπάλα προς τα δεξιά. Εκτός αν έτσι τον θέλει να παίζει ο Οττο, οπότε πάω πάσο. (Ο Βύντρα πάντως που χρησιμοποιήθηκε δεξιά αντί του Γιούρκα, αν δεν κάνω λάθος παίζει με την ίδια ευκολία και στ'αριστερά)
Πάλι υπό το φάσμα μιάς νέας αποτυχίας (και πως θα γυρνάγαμε Ελλάδα ύστερα) ξεκίνησε την ομάδα με ΤΕΣΣΕΡΙΣ αμυντικούς!! Ημαρτον! για να μπλοκάρει ουσιαστικά έναν πραγματικά αξιόλογο και επικίνδυνο επιθετικό της Μάλτας.
Για αυτό σας λέω ο Γερμανός δεν βλέπει στο γήπεδο. Το παιχνίδι πηγαινε το ημίχρονο έφευγε, εμείς τους είχαμε πνίξει, η ομάδα φαινόταν ότι ήθελε απλά ένα επιθετικό σπρώξιμο από τον πάγκο (ας πούμε έναν Σαμαρά (λέω τώρα) να στέιλει την μπάλα με το κεφάλι στα δίχτυα (καγκουρώ κόντεψε να γίνει ο Γκέκας, και πάλι καλά το παλληκάρι, -φάνηκε ότι έχει μάθει μερικά γερμανικά πλασαρίσματα μες την περιοχή).
Δως του δως του στο β, νάσου κερδίζει πέναλτι ο Τορο και μας εξιλεώνει!! Αν θυμάμαι καλά η επιθετική αλλαγή που περιμέναμε είχα γίνει λίγο πριν ,ή λίγο μετά,αλλά ποιά? Φεύγει ο Σαλπιγγίδης που σαν βέλος είχε ταλαιπωρήσει αφάνταστα τον ξένο αμυντικό, και μπαίνει φουνταριστός ο Λυμπερόπουλος ενώ τραβιέται και αχρηστεύεται στα άκρα ο Γκέκας. Βρε βγάλε έναν αμυντικό, γύρνα λίγο πιό πίσω τον Κατσουράνη, και βάλε λίγο πιό πίσω από τους επιθετικούς τον Λύμπε στον άξονα, θέση που την ξέρει και σκοράρει πιό εύκολα , ουσιαστικά απεγκλωβισμένος. Εκεί ο Γερμανός συντηρητικούρα, μη του ξεφύγει κανένας από τον σούπερ αντίπαλο και σκοράρει!!
Εντάξει το πήραμε το παιχνίδι, 2-2 και η Τουρκία στην Φρανκφούρτη με τη Νορβηγία (ισοφαρίστηκε στο 90, και μάλλον δεν την πάει ο όμιλος), αλλά δεν ξέρω με πόσο πιό πολύ άγχος και τι σύστημα κατάρτισης ενδεκάδας θα κατεβαίναμε αν είχαμε κάποιο πιο σοβαρό αντίπαλο υποχρεωτικά να κερδίσουμε.
Μπράβο πάντως στα παιδιά (Καραγκούνης καμικάζι πάλι) για το πάθος (μου άρεσε το κουβάρι στο πάγκο την στιγμή του πανηγυρισμού). Εκλεισαν ,σαν νέοι Οδυσσείς, τ'αυτιά τους να μην ακουν το τραγούδι και τις κινδυνολογίες που βιάζονται να τους αχρηστεύσουν. Μπράβο τους γιατί απλά έκαναν αυτό που έκαναν σαν Πρωταθλητές Ευρώπης. Απλά πήραν το αποτέλεσμα.

Πάντως μεταξύ μας πλάκα θα έχει το Φθινόπωρο που θα παίξουμε στην Κωνσταντινούπολη με την Τουρκία, το παιχνίδι να είναι αδιάφορο και για τους δύο, δηλ να έχει κάτι σαν φιλικό χαρακτήρα. Να παίξουμε με αγκαλίτσες και φιλάκια και το βράδυ μετά το ματς στα κεντράκια του Βοσπόρου να το γλεντίσουμε σαν καλά γειτονάκια με... συρτάκι και... χανουμάκια.
Ε ρε γλέντια που θα γίνουν!!!
(εκει να δεις πώς ξεχνιέται η τεσσάρα)