Η ιερή πίπα των Ινδιάνων, Ο συμβολισμός της

Από το βιβλίο ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΟΡΑΜΑ. ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΙΝΔΙΑΝΩΝ ΤΗΣ Β. ΑΜΕΡΙΚΗΣ εκδ. Πύρινος Κόσμος


Οι φυλές των αυτοχθόνων της Β. Αμερικής, απέτιαν σεβασμό στη φύση καθώς πίστευαν οτι όλα είναι δημιουργήματα του Μεγάλου Πνεύματος που "είναι ανεξάρτητο από εκδήλωση, χωρίς χαρακτηριστικά, απεριόριστο, ταυτόσημο με την έννοια της θεότητας" Αντίστοιχα, κατά την ορθόδοξη πίστη, "ο άνθρωπος πάνω από όλα είναι homo adorans. Ενα όν που ζέι λατρέυοντας τον Θεό και ιστάμενο στο μεθόριο κτιστού και ακτίστου ενοποιεί τον κόσμο, καταργώντας έτσι αυτόν τον υπαρκτό διχασμό. Μέσα από την λατρεία-Ευχαριστία δέχεται από τον Θεό αυτόν τον κόσμο και τον αντιπροσφέρει και πάλι σ'Εκείνον ευχαριστιακά, λειτουργώντας έτσι ως ιερέας της κτίσεως".

Από το βιβλίο "Η ιερή πίπα των Ινδιάνων" Ο αρχηγός Το μαύρο Ελάφι (Χεχακα Σαπα) περιγράφει τις επτά τελετουργίες της φυλής Ογκλαλα των Σιου" εκδ. Κεδρος

........κοίταξε, γεμίζω το ιερό τσιμπούκι με φλούδα από κόκκινη ιτιά. Αλλά πριν το καπνίσουμε πρέπει να δεις πως φτιάχνεται και τι σημαίνει .
Αυτές οι τέσσερις κορδέλεςπου κρέμονται από τον κορμό του τσιμπουκιού είναι τα τέσσερα τέταρτα του σύμπαντος.
Η μαύρη είναι για τη Δύση όπου ζουν τα πλάσματα του κεραυνού για να μας στέλνουν τη βροχή. Η άσπρη είναι για τον Βορρά απ'όπου έρχεται ο μεγάλος άσπρος άνεμος που εξαγνίζει. Η κόκκινη έιναι για την Ανατολή απ'όπου ξεπηδάει το φως κι όπου ζεί το πρωινό αστέρι για να δίνει στους ανθρώπους τη γνώση. Η κίτρινη είναι για τον Νότο απ'όπου έρχονται το καλοκαίρι και η δύναμη της αύξησης .
Αλλά αυτά τα τέσσερα πνεύματα είναι στο βάθος ένα Πνεύμα, κι αυτό εδώ το αετίσιο φτερό είναι γιαυτό το ένα που είναι σαν Πατέρας, μα είναι και για τις σκέψεις των ανθρώπων που θα'πρεπε να πετούν ψηλά σαν τους αετούς.
Μήπως δεν είναι ο ουρανός πατέρας και η γη μητέρα και δεν είναι πράγματι παιδία τους όλες οι ζωντανές υπάρξεις με πόδια, φτερά, ή ρίζες? Κι αυτό το πετσί πάνω στη μπούκα εδώ που πρέπει να είναι απο δέρμα βίσονα. είναι για τη γη απ'όπου προερχόμαστε και που απο το στήθος της βυζαίνουμε, σαν τα μωρά, όλες τις ζωές μας, μαζί με τα ζώα, τα πουλιά, τα δέντρα και το χορτάρι. Και επειδή σημαίνει όλα αυτά και περισσότερα απ΄'όσα ο άνθρωπος μπορεί να καταλάβει, το τσιμπούκι είναι ιερό.

Εφημεριδα Συντακτων 

ΒΑΜΠΟΥΝ, Πνεύμα-φύλακας, της Ανατολής

Η δύναμη της Βαμπούν, της Ανατολής, είναι η δύναμη της φώτισης και της σοφίας. Η εποχή της Βαμπούν είναι η άνοιξη, όταν η γη αφυπνίζεται από τον ύπνο του χειμώνα και η ξεπετάγεται η καινούργια ζωή που έχει κυοφορηθεί μέσα στη μήτρα της. Η ώρα της Βαμπούν είναι το πρωί, όταν η ζωή ξυπνάει από τον ύπνο της νύχτας.
Στην ανθρώπινη ζωή, η περίοδος της Βαμπούν είναι η παιδική ηλικία, η περίοδος της γνώσης πραγμάτων, όταν οι νέοι είναι σε θέση να φωτίσουν άλλους με την αγνότητα των ενεργειών τους.
Την άνοιξη το κάθετί είναι καινούργιο και ζωντανό. Η γη ζωντανεύει σε όλες τις κατευθύνσεις. Τα φυτά ξεφυτρώνουν στη γη, καλύπτοντας τα λευκά χειμωνιάτικα τοπία με τη λαμπρή ποικιλία των χρωμάτων τους. Τα βράχια ακτινοβολούν ένα νέο φως, καθώς ο πάγος λιώνει και η αλλαγμένη επιφάνειά τους εκτίθεται στον απαλό ήλιο.
Τα ζώα αρχίζουν να γεννούν τα μικρά τους και γυρίζουν πέρα δώθε στην ύπαιθρο μήπως βρούν τα καινούργια φυτά της άνοιξης για να θρέψουν τα μικρά τους και να τα βοηθήσουν να μεγαλώσουν. Ο αέρας είναι ζωογόνος καθώς τα έντομα σκάνε από τα αυγά τους και αρχίζουν να πετούν στον προορισμό τους τραγουδώντας τους σκοπούς που τους έχει δώσει το Μεγάλο Πνεύμα.
Η Μητέρα Γη με όλη τη καινούργια ζωή επάνω της, φωτίζεται. Κάθε ζωή δείχνει τη γνώση που της επιτρέπει να επιβιώσει.

Ετσι κάθε αυγή, όταν ο ήλιος σκαρφαλώνει πάνω στον  ορίζοντα, φωτίζει το τοπίο, όποια εοχή κι αν είναι. Ο ήλιος ξυπνάει  όλα τα παιδιά της γης, για να χαιρετίσουν τις πρώτες ακτίνες του. Το χάραμα είναι η στιγμή που αφομοιώνεις, τη γνώση του πνεύματος που δέχτηκες στον ύπνο και την ερμηνεύεις για να κατευθυνεις τα βήματά σου στην καινούργια μέρα που έρχεται.

Για τους άνθρωπους, η παιδική ηλικία είναι η περίοδος που το καθετί είναι καινούργιο, όπου μπορουν να δουν το σύμπαν μέσα σε μιά σταγόνα βροχής και να σπαταλήσουν ώρες για να θαυμάσουν την ομορφιά ενός φύλλου χλόης. Παρατηρήστε ένα παιδί να κοιτάει ένα δέντρο και θα καταλάβετε κάτι απο τη δύναμη της Βαμπούν.
Πηγαίνετε με το παιδί σας, ένα περίπατο στο δάσος και θα καταλάβετε ακόμα περισσότερα. Τα μάτια του παιδιού δεν είναι καλυμένα με τις κυνικές παρωπίδες που μας εμποδίζουν να δούμε τις ομορφιές της ζωής. Καθώς έρχονται από το άπειρο διάστημα των αστεριών, διατηρούν ακόμα αρκετή σοφία που τους έχει μεταδώσει το Μεγάλο Πνεύμα, για να αρχίσουν το ταξίδι τους στη Μητέρα Γη. Βυθισμένα στη δική τους σοφία, δεν αντιλαμβάνονται τους περιορισμούς του χρόνου, δεν νιώθοθυν την απειλή του θανάτου. Γι'αυτα κάθε στιγμή είναι καινούργια, όπως η πρώτη ηλιαχτίδα που αντανακλά σε μια σταγόνα δροσιάς. Είναι η περίοδος όπου τα παιδιά δοκιμάζουν το καθετί για πρώτη φορά. Είναι η περίοδος όπου το πεδίο όρασης διευρύνεται, σαν του αετού, και όπου οι άνθρωποι βλέπουν σαν από μια βουνοκορφή.
Η δύναμη της Βαμπούν είναι καθαρή. Είναι η δύναμη της φώτισης, που είναι δυνατή για όλα τα παιδιά της γής, αν δεν παρεμποδιστούν στην ανάπτυξή τους. Είναι η δύναμη της φώτισης που έρχεται όταν μάθουμε τη σωστή θέση μας στο σύμπαν, την ενότητα μας με όλους τους συγγενείς μας και την αγάπη που ενισχύει τη δημιουργία από την απαρχή της.
Είναι η δύναμη της πρωινής δόξας που ανοίγει τα πέταλά της στις ακτίνες του ήλιου. Είναι η δύναμη της ομίχλης που, καθώς ανυψώνεται πάνω από ένα ποτάμι, αποκαλύπτει το καθάριο νερό από κάτω. Είναι η δύναμη των πουλιών που κελαηδούν το πρωινό. Είναι η δύναμη των πρώτων ακτίνων του ήλιου που έρχονται από τον ορίζοντα.


Το ζώο που συνδέεται με την Ανατολή είναι ο αετός που πετάει πιο ψηλά από όλα τα φτερωτά πλάσματα. Λόγω της ικανότητάς του να πετάει τόσο ψηλά , ο αετός βρίσκεται πιο κοντά στην ουράνια περιοχή του πνεύματος, όπου θα μπορούσε να βρίσκεται και το καθένα από τα παιδιά της γης. Γι'αυτό το λόγο οι παλιοί χρησιμοποιούσαν πάντα τα φτερά του αετού όταν έκαναν προσευχές που επιθυμούσαν να εισακουστούν από το Μεγάλο Πνεύμα.
Ο αετός της Βαμπούν είναι ο χρυσαφένιος αετός, που τα φτερά του έχουν το χρώμα του ανατέλλοντος ηλίου. Τα χρώματα της Βαμπούν είναι το κόκκινο και το χρυσό του ανατέλλοντος ηλιόυ. Το κόκκινο είναι το χρώμα της ζωτικής ενέργειας και το χρυσό είναι το χρώμα της φώτισης, της σοφίας και του φωτός.
Τα άτομα των Φεγγαριών της Βαμπούν αντιπροσωπεύουν τη ζωογόνο ενέργεια της άνοιξης, που κάνει θαύματα πάνω στην επιφάνεια της γης.

"Ολοι μοιραζόμαστε την ίδια Μητέρα Γη άσχετα από τη φυλή ή τη χώρα καταγωγής, έτσι ας μάθουμε τους δρόμους της αγάπης, της ειρήνης και της αρμονιάς και ας αναζητήσουμε τα καλά μονοπάτια στη ζωή. Μίλησα για το καλό" Ετσι κλείνει το εισαγωγικό του σημείωμα ο ένας εκ των δύο συγγραφέων του βιβλίου, Αρκούδα του Ηλιου. 

Απόσπασμα από το βιβλίο "Ο Μαγικός τροχός των Αρκούδα του Ηλιου και Βαμπούν, Ινδιάνικη Αστρολογία" , των εκδ. Κονιδαρη
www.efsyn.gr

ΤΖΕΡΟΝΙΜΟ Ενας ήρωας που τον έλεγαν "Αυτός που χασμουριέται"

Το όνομα «αυτού που χασμουριέται», του επονομαζόμενου Τζερόνιμο, τελευταίου αρχηγού των πολεμιστών Απάτσι και πιο ανυπότακτου αρχηγού των Ινδιάνων των νοτιοδυτικών περιοχών, έχει γίνει σήμερα πολεμική κραυγή του στρατού που τον εξουδετέρωσε. «Τζερόνιμο» φώναζαν οι αλεξιπτωτιστές για να πάρουν κουράγιο όταν έπεφταν στη Νορμανδία. Είναι αλήθεια πως θα δυσκολεύονταν να προφέρουν το αληθινό όνομά του, Γκογιααλέ, δηλαδή «αυτός που χασμουριέται», όπως τον αποκάλεσε η μητέρα του παρατηρώντας ότι το νεογέννητο χασμουριόταν. Σπαρτιάτης της Δύσης Ο Γκογιααλέ «Τζερόνιμο» έμελλε να γίνει ένας «Σπαρτιάτης της Δύσης», κατά τον Βιτόριο Τσουκόνι της ιταλικής «Ρεπούμπλικα», ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της μάταιης αντίστασης των αυτόχθονων Αμερικανών στους στρατιώτες με τις μπλε στολές. Ένας ήρωας παρά τη θέλησή του, όπως και οι άλλοι αυτόχθονες που έγιναν ήρωες βλέποντας τη ζωή τους να καταστρέφεται από την απληστία και τη διπλοπροσωπία των ανθρώπων με το ροζ δέρμα και τα ανοιχτόχρωμα μάτια. Η ιστορία των «ινδιάνικων πολέμων» που αφηγήθηκε αργότερα το Χόλιγουντ παρουσιάζοντας συμμορίες άγριων ερυθροδέρμων να σφάζουν αθώους λευκούς εποίκους, ήταν ακριβώς αυτό που συνέβη, αλλά από την ανάποδη. Μια μέρα γύρω στα 1850, ενώ στον Μεγάλο Βορρά οι «μπλε στολές» κατέσφαζαν συστηματικά τους Λακότα και τους Τσεγιέν, στον Νότο ο Τζερόνιμο επέστρεφε στο χωριό του για να βρει τη μητέρα, τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του σφαγμένα. Οι σφαγείς ήταν Μεξικανοί στρατιώτες, οι «φεντεράλες», που ήταν στην υπηρεσία του λευκού εποικισμού. Εκείνη την ημέρα, «αυτός που χασμουριέται» έγινε «αυτός που βρυχάται».

 Ενώθηκε με τους Τσιρικάουας, μια ομάδα εξεγερμένων Απάτσι, και ακολούθησε ένας πόλεμος ο οποίος διακοπτόταν από επίσημες συνθήκες τις οποίες οι λευκοί καταπατούσαν πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι τους. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 1861, η Ουάσινγκτον έστειλε εναντίον του τους στρατηγούς που κατέστειλαν τις μεγάλες φυλές των κυνηγών βουβάλων του Βορρά χωρίς ποτέ να τις νικήσουν στο πεδίο της μάχης, αλλά καταδικάζοντάς τες σε λιμοκτονία. Την τελική εκστρατεία κατά του Τζερόνιμο ανέλαβε ο στρατηγός Κρουκ. Με 5.000 στρατιώτες, εκατοντάδες ινδιάνους μισθοφόρους, πυροβολικό και μυδραλιοβόλα Γκάτλινγκ, καταδίωξε τον Τζερόνιμο, που είχε απομείνει με 35 πεινασμένους πολεμιστές και εκατό γέρους, γυναίκες και παιδιά. Τον περικύκλωσε στα βουνά της Σονόρα, στο Μεξικό και τον συνέλαβε. Ήταν το 1886. Έκλεισαν τον Τελευταίο Απάτσι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης Ινδιάνων. Δραπέτευσε και τον συνέλαβαν ξανά. Τον έκλεισαν στο Φορτ Σιλ, στην Οκλαχόμα. Το 1905, στα 76 του, τον μετέφεραν στην Ουάσιγκτον για να τον επιδείξουν στην ορκωμοσία του Θίοντορ Ρούζβελτ. Το 1909 ο Τζερόνιμο πέθανε από πνευμονία και θάφτηκε στο νεκροταφείο του Φορτ Σιλ. Το όνομα που έμεινε στην Ιστορία ● ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΜΕΞΙΚΑΝΟΙ κόλλησαν στον Γκογιααλέ το προσωνύμιο «Τζερόνιμο». Σε μια μάχη είχε επιτεθεί με το μαχαίρι του στους στρατιώτες βγαίνοντας σώος μέσα από τις γραμμές τους παρά τον καταιγισμό πυρός. Εκείνοι άρχισαν να επικαλούνται τον Άγιο Ιερώνυμο για να τους σώσει… ● Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ βεβηλώθηκε και, σύμφωνα με τον θρύλο, έκλεψε το κρανίο του ο Σάμιουελ Μπους, φοιτητής στο Γέιλ, εκ των ιδρυτών του μυστικού συλλόγου Κρανίο και Οστά στο ίδιο πανεπιστήμιο, πατέρας του Τζορτζ Μπους του Πρεσβύτερου και παππούς του Τζορζ Μπους του Νεώτερου και μελών του συλλόγου ● ΤΟ 1940, ΤΗ ΝΥΧΤΑ πριν από την πρώτη πτώση τους, Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές στο Φορτ Μπένινγκ είδαν την ταινία «Τζερόνιμο» του 1939, στην οποία ο ομώνυμος ήρωας κραυγάζοντας το όνομά του πηδάει από γκρεμό με το άλογό του στο ποτάμι για να ξεφύγει από τους διώκτες του. Οι αλεξιπτωτιστές αποφάσισαν να τον μιμηθούν την επομένη πηδώντας από το αεροπλάνο και έκτοτε η κραυγή «Τζερόνιμο» συνδέθηκε με κάθε είδους άλμα από μεγάλο ύψος ● ΜΙΑ ΠΟΛΗ στην Αριζόνα, μία στην Οκλαχόμα και μία στο Τέξας φέρουν την ονομασία «Τζερόνιμο» 

πηγη:tanea.gr / Γιώργος Αγγελόπουλος  

Να καούν τα λεφτά...ή το δάσος?

Διάβασα στο "Ε" ότι ειπώθηκε:
-...ευτυχώς που δεν κάηκε το Καζίνο της Πάρνηθας...

καλά οι άνθρωποι έχουν χάσει την μπάλα και δεν ξέρουν τι λένε. Μάλλον πρόκειται για επικίνδυνους!!

σημ.

...εγώ θα προτιμούσα να καιγόταν ΜΟΝΟΝ το Καζίνο. Θα ήταν από όλες τις απόψεις πιό υγιές!!

σημ δεύτερη (από το ίδιο περιοδικό)

"Μόνον όταν το τελευταίο δέντρο έχει πεθάνει και το τελευταίο ποτάμι έχει δηλητηριαστεί και το τελευταίο ψάρι έχει πιαστεί, θα καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να φάμε τα χρήματα

(προφητεία των Ινδιάνων της Φυλής Κρι)