Ακουγε?..., ή δεν άκουγε?

Σήμερα ο Πατέρας βγήκε. Χρειάζεται βέβαια να τον δει και ο χειρούργος του, που ασχολήθηκε μαζί του το καλοκαίρι για μιά λοίμωξη που εκδηλώθηκε δευτερογενώς στο νοσοκομείο στο σημείο με το σωληνάκι του, αλλά το βαρύτερο περιστατικό της πνευμονίας του φαίνετια ότι το ξεπέρασε. Και συνεχίζουμε!

Ο καημένος, σήμερα βγήκε πολύ ταλαιπωρημένος και άυπνος. Η αιτία ήταν ότι τις τελευταίες δύο ημέρες έφεραν στον ίδιο θάλαμο έναν γεράκο με περίπτωση αποφρακτικού εγκεφαλικού, αλλά μάλλον βαριάς περίπτωσης γιατί συνοδευόταν και από καρδιολογικό και αναπνευστικό πρόβλημα.
Το θέμα όμως δεν ήταν το περιστατικό, αλλά οι παρατρεχάμενοι συγγενείς του ασθενούς. Πολλοί πάνω του όλη την ώρα, χωρίς να υπολογίζουν ώρες και το αν στο δωμάτιο υπάρχουν άλλοι ασθενείς.
Χαρακτηριστικό μάλιστα ήταν ότι ενώ είχαν φροντίσει να φέρουν αποκλειστική για το βράδυ, έμενε στο δωμάτιο ενάντια με τον κανονισμό του νοσοκομείου και η γυναίκα του, η οποία συνομιλούσε με την αποκλειστική αλλά ήμαρτον και με τον ασθενή σύζυγό της. Ο καημένος ο παθών τις ώρες που είχε την ανάγκη να κοιμηθεί και να ηρεμίσει είχε μιά φωνή από πάνω του να τον ξυπνάει, με ένα σωρό ανοησίες. Κρατώντας ξύπνιους φυσικά και τους διπλανούς του.
Ο καημένος ο γεράκος φαινόταν τις περισσότερες φορές να είναι σε λήθαργο και να έχει πολλή λίγη επαφή με το περιβάλλον του. Γύρω του οι συγγενείς να μιλούν φωναχτά για το περιστατικό του και για το πόσο βαριά είναι ,ότι δεν υπάρχει ελπίδα-είπαν οι γιατροί-σαν να είναι ο ίδιος ήδη φευγάτος και απών.

Ομως ,
Η Αίσθηση της ακοής είναι η πρώτη που μας αγκαλιάζει όταν μπούμε σε αυτόν τον κόσμο και η τελευταία που μας αφήνει λίγο πριν βγούμε