Είναι κάποια πράγματα που παρατηρώ γύρω μου και με πειράζουν . Δεν θα μπορούσα να μη τα αναφέρω.
Περνάω συχνά από το σημείο του εργοταξίου της νέας στάσης μετρό επί της Βουλιαγμένης, στο σημείο της Β εισόδου για Ηλιούπολη.
Στο σημείο εκείνο υπήρχε εφαπτόμενο με την λεωφ.Βουλιαγμένης ένα μικρό τριγωνικό παρκάκι με πολύ παλιά (όσο θυμάμαι τον εαυτό μου τουλάχιστον) και ψηλά δέντρα που πάντα πρόσφεραν έστω και μιά στιγμιαία δροσιά στους περαστικούς. Μιά μικρούλα πράσινη όαση.
Πριν από λίγο καιρό όταν οριοθετήθηκε με τις μεταλλικές λαμαρίνες το εργοτάξιο, συνειδητοποίησα ότι το μικρό παρκάκι ήταν ακριβώς μέσα στα όριά του. Σκέφτηκα ότι σίγουρα οι αρμόδιοι θα πρέπει να είχαν σκεφτεί κάτι για να σώσουν το πράσινο. Ούτως ή άλλως θα αποτελούσε ένα φυσικό ντεκόρ στην μετέπειτα όψη του σταθμού. (Είμαι σίγουρα ότι θα μπορούσαν να σωθούν τα δέντρα. Ταπεινή μου γνώμη)
Πέρασα σήμερα από εκεί.
Δεν υπήρχε τίποτα!! κομμένα σύριζα, μιά τρύπα περιτριγυρισμένη από τον λαμαρινένιο φράχτη.
Κρίμα
Περνάω συχνά από το σημείο του εργοταξίου της νέας στάσης μετρό επί της Βουλιαγμένης, στο σημείο της Β εισόδου για Ηλιούπολη.
Στο σημείο εκείνο υπήρχε εφαπτόμενο με την λεωφ.Βουλιαγμένης ένα μικρό τριγωνικό παρκάκι με πολύ παλιά (όσο θυμάμαι τον εαυτό μου τουλάχιστον) και ψηλά δέντρα που πάντα πρόσφεραν έστω και μιά στιγμιαία δροσιά στους περαστικούς. Μιά μικρούλα πράσινη όαση.
Πριν από λίγο καιρό όταν οριοθετήθηκε με τις μεταλλικές λαμαρίνες το εργοτάξιο, συνειδητοποίησα ότι το μικρό παρκάκι ήταν ακριβώς μέσα στα όριά του. Σκέφτηκα ότι σίγουρα οι αρμόδιοι θα πρέπει να είχαν σκεφτεί κάτι για να σώσουν το πράσινο. Ούτως ή άλλως θα αποτελούσε ένα φυσικό ντεκόρ στην μετέπειτα όψη του σταθμού. (Είμαι σίγουρα ότι θα μπορούσαν να σωθούν τα δέντρα. Ταπεινή μου γνώμη)
Πέρασα σήμερα από εκεί.
Δεν υπήρχε τίποτα!! κομμένα σύριζα, μιά τρύπα περιτριγυρισμένη από τον λαμαρινένιο φράχτη.
Κρίμα
2 σχόλια:
Πάει; Ήταν παλιά η δουλειά του άντρα μου, ακριβώς απέναντι και το χάζευα από τη στάση.
Σιχτίρ, τίποτα δεν αφήνουμε όρθιο :(
να υποθέσω δηλαδή ότι κάποτε βρεθήκαμε και γειτόνοι. Ή μήπως είμαστε ακόμα?
Δημοσίευση σχολίου