Υμηττού ανάβασις 07-01-2007

Η ανάβαση στον Υμηττό (τον τρελό), το βουνό της νιότης μου, το ορεινό σχήμα που έβλεπα πάντα από το παιδικό δωμάτιό μου ακόμα τότε που όλοι μέναμε απλά και ισοκρατικά σε μονοκατοικιές, αυτή η ανάβαση πάντα ήταν και θα είναι από τις αγαπημένες σύντομες διαφυγές όταν η πόλη, το σπίτι, οι άλλοι σε πνίγουν.
Ετσι νοιώθαμε και οι δύο εκείνο το ζεστο "ανοιξιάτικο" απόγευμα το Γενάρη . Δεν θέλαμε με κανέναν τρόπο να πιούμε άλλον έναν απογευματινό καφέ μέσα στους τέσσερις τοίχους, αλλά ούτε και στους τέσσερις τοίχους μιάς καφετέριας. Ταυτόχρονη ιδέα: ΥΜΗΤΤΟΣ!!
Καφές φίλτρου στο θερμός κανα δυό σοκολατάκια, νερό και από την είσοδο Καισαριανής η αγαπημένη διαδρομή για την κορυφή.
Ομορφη σκιερή διαδρομή με τον κόσμο δίπλα σου να περπαταέι με τις οικογένειές τους μέχρι την μονή Καισαριανής και μέχρι λίγο πιό πάνω το κλασσικό στέκι του αναψυκτηριόυ (που μου αρέσει πολύ αλλά λίγο δύσβατο για να κατέβω).

συνέχεια της διαδρομής να βρούμε μέρος με θέα να την απολαύσουμε ήσυχα (μαζί με τον καφέ που κρυώνει στο μεταξύ).

Αμέσως μετά το σκιερό αναψυκτήριο τελειώνουν και τα πολλά δέντρα και καθώς ο στενός δρόμος ανηφορίζει μαγευτικά κάτω από τον απογευματινό ήλιο, μας αποκαλύπτει χαμηλά την τσιμεντούπολη αλλά σε θέα που σου κόβει την ανάσα. Δεξιά τα έσχατα της πόλης προς το πέρασμα Πεντέλης- Πάρνηθαςαριστερά λαμποκοπάει ο Σαρωνικός και η Σαλαμίνα,

ενώ φάτσα πίσω από το όρος Αιγάλεω και προς τα Δερβενοχώρια μπορείς αν το επιτρέπουν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες, να απολαύσεις μοναδικά ηλιοβασιλέματα!!
Μετά από αρκετές στροφές σε κάποιο σημείο του δρόμου υπάρχει ένα στενό πέρασμα από όπου μπορείς σχεδόν ταυτόχρονα να δεις και την λεκάνη της Αθήνας αλλά και την λεκάνη των Μεσογείων με το νέο αεροδρόμιο Ελ.Βενιζέλος.

Ακριβώς σε εκείνο το σημείο του διπλού σημείου παρατήρησης, υπάρχει ένα πολύ ώραίο πλατωμα με ξύλινα παγκάκια και τραπεζάκια ιδανικά για πικ νικ όπου αποφασίσαμε να σταματήσουμε.
Ελάχιστος κόσμος γύρω μας σβήσιμο της μηχανής κουβεντούλα και... μοιραία όταν έστω και για λίγο μπαίνεις στο φυσικό περιβάλλον αρχίζεις και παρατηρείς τον μικρόκοσμο γύρω σου...

Ενα πουλάκι που τιτιβίζει

Μιά μέλισσα που τρυπώνει οπουδήποτε για να μας προσφέρει το θαύμα της. κά

Ο ήλιος πέφτει σιγά σιγά. Ο Υμηττός έκανε πάλι τη δουλειά του. Θα βρίσκεται εκεί να μας περιμένει μέχρι την επόμενη φορά.
Μιά συμβουλή: Μην βαριέστε τις μικρές βόλτες όταν δεν νοιώθετε πολύ καλά.Πάρτε γρήγορη απόφαση και βγέιτε έξω. Ευτυχώς που ζούμε σε μία χώρα που μας τις προσφέρει απλόχερα με το όμορφο κλίμα της.

Και μερικές ακόμα τελευταίες φωτογραφίες που ας με συγχωρήσετε για τον φωτισμό αλλά η πορεία του ήλιου είναι καθορισμένη όπως και η θέση του Υμηττού (για πάντα)

Η αιώνια κούκλα της Αθήνας, η Ακρόπολη λουσμένη στον απογευματινό ήλιο

Λυκαβηττός και Κολωνάκι

Κάποια χαμένα Ολυμπιακά έργα (μέσα στην τσιμεντένια μοναξιά τους)