Δημοτικές Αστυνομίες και χώροι στάθμευσης ΑμεΑ

Ολο έχω κάτι άλλο κατά νου να γράψω και όλο κάτι τυχαίνει .
Είχα δυό δουλειές σε διαφορετικά σημεία στην Αθήνα τα οποία συμπτωματικά βρίσκονται μπροστά σε στάσεις μετρό. Το ένα στους Αμπελόκηπους στην Νομαρχία Αθηνών (για δουλειά του φαρμακείου, και το άλλο στο Υπουργείο Συγκοινωνιών στη στάση του Πενταγώνου. Τι καλύτερο να πάρω το μετρό από Δάφνη και να ξεμπερδεύω νωρίς. Καφεδάκι στο Σύνταγμα μάλιστα με πρωινό και 11,30 πίσω στη Δάφνη ευχαριστημένος που η δουλειές τελείωσαν γρήγορα.
Ομως....

Ο πλησιέστερος σταθμός στο σπίτι μου είναι είναι του Αγ. Δημητρίου αλλά εκεί το να βρει να παρκάρει ένα ΑμεΑ σε λογική απόσταση από τον ανελκυστήρα είναι αδύνατον αφού το λογικό μέρος που ΘΑ έπρεπε να βρισκόταν ένα τέτοιο μέρος, μπροστά δηλ από το εν λόγω σημείο επί της Βουλιαγμένης είναι χώρος φορτοεκφόρτωσης επιβατών ταξί.
Στην Δάφνη τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά, όχι ότι έχουν προβλέψει τίποτα, αλλά από την Γυμναστική Ακαδημία μέχρι την Πλατεία του μετρό όλο και βρίσκεις κάπου να χώσεις το αυτοκίνητο. Στην χειρότερη περίπτωση το αφήνεις σε κάποιο από τα πάρκινγκ που υπάρχουν τριγύρω. Πολλές φορές το αφήνω χαμηλά λίγο μετά την είσοδο του μετρό στο σημείο που υπάρχει και η αφετηρία των λεωφορείων (το μέρος γίνεται σαν αλάνα και το αυτοκίνητο μου δεν ενοχλεί-πάντα έξ'άλλου φροντίζω οπουδήποτε και αν παρκάρω τουλάχιστον το αυτοκίνητο να μην ενοχλεί, και πάντα ΔΥΟ διακριτικά σήματα για το πού ανήκει το αυτοκίνητο) .
Παρ'όλα αυτά μία φορά βρήκα κλήση από το Αστ.Τμήμα της Δάφνης. Εκανα δύο με τρεις επισκέψεις στο Τμήμα να πετύχω τον Διοικητή (γιατί μόνο αυτός μπορεί να σβήσει, και καλά κλίσεις), ο οποίος όντας πολύ καλός άνθρωπος έδειξε κατανόηση και αφού έκανα αίτηση με πλήρη περιγραφή του γεγονότος ζητούσα την μη ισχύ της κλήσης που μου επιδόθηκε. (65 ευρώ το μαλλί). Τέλος πάντων αφού τα είπαμε με τον Διοικητή για τα προβλήματα της στάθμευσης και την ανάγκη να υπάρχουν τέτοιοι χώροι κοντά στις εισόδους του μετρό, να μην τα ξαναλέω, έφυγα και μετά από κανά δυό μήνες μου ήρθε επιστολή ότι σβήστηκε η κλήση μου.

Σήμερα έφτασα στο ίδιο μέρος 9,25 ή 9,30 το πρωί και επιστρέφοντας 11,30 τσουπ! νατο το ροζ χαρτάκι στο παρπρίζ (πάλι καλά που δεν το είχαν βάλει και πάνω στο μπλέ αναπηρικό σήμα.
Φόρτωσα πολύ άσχημα και αυτή την φορά ξεκίνησα για το Τμήμα λίγο πιό κάτω με σκοπό να τους μιλήσω πολύ έντονα και να τους πετάξω στα μούτρα την κλήση και να φύγω. Εκεί μου είπαν ότι η κλήση δεν είναι δική τους, αλλά της Δημοτικής αστυνομίας Δάφνης . Σχετικά κοντά το Δημαρχείο, αλλά όντας απαγορευτικό το μέρος για στάθμευση, άντε με τα πόδια (με την αετίνα μου να σπρώχνει δηλ) και κανά δεκάλεπτο να το βρούμε εκεί που είναι χωμένο. Ακατάλληλη για πρόσβαση η είσοδος, ευτυχώς από την πίσω πόρτα είχαν βάλει κατάλληλο αναβατόριο. Πάλι καλά. Βλέπεις υπάρχει και η τρίτη ηλικία δημότες. (Αργησαν αλλά το έχουν καταλάβει στις δημόσιες υπηρεσίες ότι ΑμεΑ είναι μιά πολύ ευρύτερη έννοια). Εκεί στην γραμματεία ευτυχώς η κατανόηση ξεχείλιζε και σχεδόν μόνο που δεν έβρισαν την Δημ.Αστυνομία για την πράξη τους. Μία αίτηση πάλι φωτοτυπίες των Αναπηρικών σημάτων και της κλήσης,αρ. πρωτοκόλλου και σε κανα δίμηνο είναι σίγουρο ότι γλιτώνω πάλι τα 65,5 ευρώ.

Λοιπόν τα πράγματα είναι απλά για τους Δήμους και τις Δημοτικές Αστυνομίες, για να τελειώνουμε αν θέλουμε επι τέλους με το θέμα "χώροι στάθμευσης για ΑμεΑ" .
Ψάχνουμε και δημιουργούμε τέτοιους χώρους (ζευγάρια θέσεων είναι μιά καλή αρχή κατά τη γνώμη μου), και σαν Αστυνομία που θέλουν να λέγονται ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΟΥΜΕ μέσα στις άλλες αρμοδιότητες και τους χώρους αυτούς, να ξέρω και εγώ που να το βάζω το αυτοκίνητό μου, να ξέρουν και αυτοί σε ποιούς κόβουν κλήσεις.
Απλά πράγματα, που είναι δεδομένα στις προηγμένες Ευρωπαικές χώρες.