...πλησίαζε η μέρα και το'βλεπε πως θα αγχωνόταν πάλι.
Το άγχος και η ένταση, όσο πλησιάζουν οι αγώνες, σε πολλούς κάνει καλό. Τους δίνει την απαραίτητη ώθηση για να πάρουν το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Αυτός όμως ήταν διαφορετικός. Βρισκόταν στην άλλη μεριά του ποταμού. Εκεί που τα νερά είναι ήρεμα και πως για να αποδώσει χρειάζεται καθαρό μυαλό και τακτική. Μαζί και μία απάθεια. Απάθεια που σιγά σιγά την αποκτάει ο αθλητής που είναι μπαρουτοκαπνισμένος στους αγώνες, ο αθλητής που σιγά σιγά βελτιώνεται, μέσα από τις προπονήσεις, και που σιγά σιγά αποκτάει αυτήν την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις του και για το τι μπορεί να κάνει. Αυτοπεποίθηση, βελτίωση και εμπειρία αγώνων, είναι έννοιες που αναπτύσσονται, μαζί ευθέως ανάλογα.
Το ήξερε πάντως και το διαισθανόταν πως φέτος κάτι διαφορετικό θα παρουσίαζε- όχι στους άλλους, δεν τον ενδιέφερε αυτό- μα πιό πολύ στον εαυτό του (για να ανεβάσει αυτή την αυτοπεποίθηση) ,και για τον προπονητή του, που καιρό τώρα του το λέει να του το φυτέψει στο μυαλό:
"Αδειασε το μυαλό σου την ημέρα εκείνη, άσε να βγάλεις αυτό που κάνουμε κάθε φορά μαζί, παίξε έξυπνα και με τακτική"
...πλησίαζε η μέρα. Η τελευταία πολύ δυνατή προπόνηση έγινε δύο μέρες πριν τους αγώνες. Τρεις ώρες που και οι δύο τα δώσανε όλα. Επανάληψη εφ'όλης της ύλης. Ηταν η καλύτερη προπόνηση, το παραδεχτήκανε και οι δύο. Το κατάλληλο φορμάρισμα τη κατάλληλη μέρα. Μόνον... να μην αγχωνόταν πάλι, όπως τις άλλες χρονιές που τυφλωνόταν, και δεν έβλεπε μπροστά του ούτε τραπέζι ούτε αντίπαλο, ούτε τακτική.
Ενώ τώρα ήταν μακράν βελτιωμένος, -κατά βάθος το ήξερε, είχαν αλλάξει πολλά. Είχαν πειραματιστεί- κίνηση πλέον όσο το δυνατόν πιό ελεύθερη, ανύψωση καθίσματος, αλλαγή λάστιχων, ξύλου ρακέτας, δουλειά πάνω στις τεχνικές του spin του back spin, του block, στην τακτική και στην ακρίβεια των χτυπημάτων. Και όλα μέσα από την επανάλειψη, επανάλειψη, διόρθωση, και πάλι επανάλειψη.
Μόνον να μην αγχωνόταν.
Παραμονή βράδυ των αγώνων. Δουλεία και τρέξιμο όλη μέρα, είπε να φάει κάτι ελαφρύ και να πιεί και ένα ποτήρι κόκκινο κρασί που πάντα του αρέσει το βράδυ όταν νοιώθει κουρασμένος. Τώρα είχε ένα λόγο πάρα πάνω να πιεί (και μάλιστα και δεύτερο γεμάτο ποτήρι ) Ηθελε η κούραση της ημέρας μαζί με την γλυκειά χαλάρωση του κόκκινου κρασιού, να τον οδηγήσουν σε έναν βαθύ ύπνο ξεκούρασης που θα τον αποσπάσουν από την έντονη σκέψη και πίεση για τους αυριανούς αγώνες.
Πράγματι εκεί γύρω στα μεσάνυχτα ένοιωσε αυτό ακριβώς που περίμενε. Είπε στον εαυτό του "Αστα τα υπόλοιπα για αύριο"...
.... Θα ήταν εκεί γύρω στις 4 τα ξημερώματα, που νόμισε πως άκουγε την βροχή να πέφτει με γλυκό διαρκή τρόπο στο τσιμέντο της ταράτσας, και στα κάγκελα του μπαλκονιού.
Μπά όνειρο θα ήταν. σκέφτηκε το υποσυνείδητο.... αυτά που μας αρέσουν να τα ακούμε όταν κοιμόμαστε και μας νανουρίζουν, αυτή η βραδινή χειμωνιάτικη βροχή, αργή ποτιστική, βάλσαμο του ύπνου μας, του ξύπνιου μας, της διψασμένης γης στην επαρχία...
...την άλλη στιγμή το μυαλό ξύπνιο και διαυγές όπως πριν κοιμηθεί.
"Ω όχι πάλι!!!" σκέφτηκε," αυτό το βάσανο!!"
Δεν τόλμησε καν να κοιτάξει το ρολόι. Θα αγχωνόταν ακόμα πιό πολύ με την ώρα. Ηξερε απλά ότι κάπου στη μέση της νύχτας το μυαλό του ξύπνησε. Ξύπνησε και άρχισε να παίζει με βασανιστικές εικόνες. Αυτές που δεν ήθελε να δει:
Στιγμές από την προπόνησή του. Εικονικοί αγώνες της επόμενης μέρας. ...προσπάθησε να μουδιάσει το μυαλό του να το βάλει πάλι στη διαδικασία του ύπνου, αλλά πού!! Μούδιαζε συνέχεια το σώμα του από την ακινησία...
Πέρασαν οι ώρες, έβαλε να φέγγει από τις γρύλιες και μόλις τότε, κάπως μπόρεσε να τον πάρει γιά κάποιες στιγμές... ώσπου οριστικά το ξυπνητήρι του θύμισε την ώρα που... θα έπρεπε να ξυπνούσε!
Παραδόξως δεν ένοιωθε κουρασμένος. Αλλά.... αγχωμένος. Πιεσμένος γιατί όφειλε να δείξει στον εαυτό του αυτά που έκανε το βράδυ στην εικονική πραγματικότητα.
Μπήκε στο κλειστό Γυμναστήριο με μιά ψυχολογία, σίγουρα ανώτερη των προηγούμενων χρόνων. ...ναι και αποφασισμένος να δώσει τον καλύτερο εαυτό του και αυτά που ξέρει. Το ζήτημα ήταν αν το σώμα θα ακολουθούσε. (Το πινγκ πονγκ είναι πολύ δύσκολο και περίεργο άθλημα. Παίζεται στις μικρολεπτομέρειες. αν είσαι λίγο μαγκωμένος τελείωσε, ή στο φιλέ ή έξω από το τραπέζι) Ενα άλλο πράγμα που είχε διαπιστώσει την περασμένη χρονιά ήταν η συμπεριφορά του τραπεζιού του χώρου των αγώνων, συγκριτικά με το δικό του της προπόνησης. Πολύ πιό γρήγορη επιφάνεια που έχει να κάνει με το ότι το πάτωμα δεν είναι μωσαικό ή μάρμαρο, αλλά παρκέ που πολλαπλασιάζει έστω και λίγο το γκελ της μπάλας. Δεν ξέρω αν θα άξιζε τον κόπο να το σκέφτεται αλλά οι δύο βασικοί του αντίπαλοι όλο το διάστημα προπονούνταν σε αυτό τον χώρο των αγώνων και ξέρουν την συμπεριφορά του υλικού πολύ καλά. (ο προπονητής του προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον κάνει να απαγκιστρωθεί από αυτή τη σκέψη).
οι αγώνες ξεκίνησαν.(τελικά δεν μπόρεσε να αποβάλλει ολοκληρωτικα όλο το stress, ειδικά στα πρώτα δύο set με τον πρώτο αντίπαλο) .
Ομως παρ'όλα αυτά το έβλεπε στο πρόσωπό του. Το παιχνίδι μαζί του δεν θα ήταν εύκολη νίκη όπως πέρσι. Ειδικά όταν ο αντίπαλός του δεν μπορούσε τόσο εύκολα να του βγάλει με τη μία πόντους (άσσους) από το σερβις του. Ακαριαία επιστροφή πολλές φορές και πέρασμα στην αντεπίθεση με πόντους δικούς του. Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που πάνω στο παιχνίδι σου ανεβάζουν το ηθικό, και ας εξακολουθούσε να τον δυσκολέυει το τραπέζι με τη γρηγοράδα του,... γεγονός που τον έκανε να παίζει λίγο πιό μακρυά, ....γεγονός που χαλάρωνε την άμυνά του. Σημειωτέον ότι οι αντίπαλοι εξαιτίας αυτόυ του γεγονότος παίζουν μάλλον με πιό κοντρόλ λάστιχα.
Δεν θα μπω σε τεχνικά θέματα και λεπτομέρειες, θα πω μόνον πως στο τρίτο σετ μπήκε αποφασισμένος, βλέποντας και με τις οδηγίες του προπονητή του τα αδύνατα σημεία του αντιπάλου, να τα δώσει όλα.
Προηγούνταν σε όλο το σετ δύο με τρείς πόντους μπροστά. Δεν θυμόταν ο ίδιος να έχει παίξει τόσο καλά!. Κάπου στο βάθος και πίσω, οι φωνές του προπονητή του και τα παλαμάκια των φίλων, να τον παροτρύνουν, όσο πλησίαζε στο τέλος του σετ. Προσπαθούσε να καταπνίξει τα συναισθήματα που ήξερε ότι θα τον έκαναν να χάσει την αυτοκυριαρχία του και να θολώσουν την κρίση του.
Κοίταξε το πρόσωπο του αντιπάλου. Διέκρινε υποψία πανικού. Δεν περίμενε και αυτός τέτοια αντίδραση από μέρους του. Εντάξει του είχε πάρει τα πρώτα δύο σετ, όχι βέβαια 11-2, 11-3 (με τέτοιες διαφορές όπως πέρσι) λιγουλάκι δυσκολότερα, αλλά αυτό το σετ ήταν διαφορετικό. Οτι και να έκανε δεν του έπιανε. Πάνω στην ένταση πέταξε και από το σέρβις του την μπάλα κατ'ευθείαν έξω και το σετ πήγε 10-7 ή 10-8.
Σετ μπολ
...γυρίζει πίσω να πάρει τη μπάλα για το τελευταίο σερβίς του, που μπορεί να του έδινε και το σετ. ...την παίρνει από το αγόρι που βοηθάει στις μπάλες, και το μάτι του πιάνει ένα νόημα και μία κίνηση από τον άλλο γνωστό αθλητή και φαβορί και χρυσό μεταλλιούχο τόσα χρόνια (ο διακαής του πόθος τόσα χρόνια να τον κερδίσει, αυτό το αναθεματισμένο άγχος του δεύτερου...του τρίτου) ... με τις παλάμες να κινούνται προς το πάτωμα, του κάνει νόημα να ηρεμήσει. Αυτό ήταν !! ..." αυτό το σετ είναι δικό μου" λέει μέσα του . "έχει χάσει την ψυχραιμία του" αποτελείωσέ τον. ... κάτι ακούει σαν ψίθυρο από τον προπονητή του...κάποια λόγια με κωδικό, αλλά δεν δίνει και πολύ σημασία. Ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει.
....μελετάει το σερβις.... μιά μπαλιά δυο μπαλιές. δύσκολη επαναφορά και .....το παίρνει τελικά! Σηκώνει θριαμβευτικά την ρακέτα στον αέρα, και την άλλη στιγμή την αφήνει στο τραπέζι και τρέχει στην γωνία στον προπονητή του χαρούμενος. Πήρε ένα σετ! Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πάρει κι άλλα πιθανόν και παιχνίδια, αν όχι σήμερα στο μέλλον.
...δεν το πήρε το παιχνίδι τελικά, το έχασε 3-1. Το παιχνίδι με το φαβορί για το χρυσό- ναι αυτόν που έκανε το νόημα από έξω- το έχασε και αυτό 3-0, αλλά αυτή τη φορά σίγουρα με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας από τον αντίπαλό του. Το παράδοξο είναι ότι με το φαβορί είχε πολύ λιγότερη πίεση, σχεδόν μηδαμινή. Ηξερε ότι παίζει με τον θεωρητικά καλύτερο παίχτη του τουρνουά και κατέβηκε να παίξει αυτό που ξέρει. Αλλα βγήκαν άλλα όχι. Το θέμα είναι ότι η τακτική του ήταν σωστή. (Είναι λογικό πάντως να έχεις το άγχος με τον παίχτη που ξέρεις οτι μπορείς να τον κερδίσεις)
...έφυγε από ένα τουρνουά Πανελληνίου πρωταθλήματος με ανάμεικτα γλυκόπικρα συναισθήματα. Από ένα Πανελλήνιο που είχε τις λιγότερες συμμετοχές, από κάθε άλλη φορά. Ειδικά σε καρότσια. Οι πιο πολλοί ήταν όρθιοι λίγο πολύ γνωστοί, (κατ.6-10) . Δεν ξέρω αν υπήρξαν αθλητές από την επαρχία. Γιά τέτοιο Πανελλήνιο μιλάμε, ....δηλαδή της Αθήνας. Ετσι έχει καταντήσει το πινγκ πονγκ σήμερα από την Ομοσπονδία, ειδικά μετά την φαεινή απόφαση που βγάλανε λίγες εβδομάδες πριν, όπου ένας αθλητής απαγορεύεται να συμμετέχει σε δύο ατομικά αθλήματα ταυτόχρονα. Σιγά μην αφήνανε, κολύμβηση ας πούμε ή στίβο αθλήματα παραδοσιακά υποστηριζόμενα, και να ασχολούνταν με το πινγκ πονγκ!
Κρίμα γιατί υπήρχαν κάμερες από δύο κανάλια για το γεγονός. Τα είπε μπροστά στην κάμερα, αλλά δεν υπάρχει ελπίδα να ακούσει κάποιος, ...δε βαριέσαι!
Μετά το Πάσχα θα επιστρέψει στις προπονήσεις του και πάλι σκληρά... μόνος του... με τον προπονητή του, με στόχο το νέο τουρνουά που έχουν στόχο, και ελπίζοντας να του έχει φύγει αυτή η άσχημη γεύση στο στόμα, και το σφίξιμο στη καρδιά.
(να ναι καλά..ραντεβού στην Πολωνία τον Ιούνιο)
Το άγχος και η ένταση, όσο πλησιάζουν οι αγώνες, σε πολλούς κάνει καλό. Τους δίνει την απαραίτητη ώθηση για να πάρουν το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Αυτός όμως ήταν διαφορετικός. Βρισκόταν στην άλλη μεριά του ποταμού. Εκεί που τα νερά είναι ήρεμα και πως για να αποδώσει χρειάζεται καθαρό μυαλό και τακτική. Μαζί και μία απάθεια. Απάθεια που σιγά σιγά την αποκτάει ο αθλητής που είναι μπαρουτοκαπνισμένος στους αγώνες, ο αθλητής που σιγά σιγά βελτιώνεται, μέσα από τις προπονήσεις, και που σιγά σιγά αποκτάει αυτήν την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση στις δυνάμεις του και για το τι μπορεί να κάνει. Αυτοπεποίθηση, βελτίωση και εμπειρία αγώνων, είναι έννοιες που αναπτύσσονται, μαζί ευθέως ανάλογα.
Το ήξερε πάντως και το διαισθανόταν πως φέτος κάτι διαφορετικό θα παρουσίαζε- όχι στους άλλους, δεν τον ενδιέφερε αυτό- μα πιό πολύ στον εαυτό του (για να ανεβάσει αυτή την αυτοπεποίθηση) ,και για τον προπονητή του, που καιρό τώρα του το λέει να του το φυτέψει στο μυαλό:
"Αδειασε το μυαλό σου την ημέρα εκείνη, άσε να βγάλεις αυτό που κάνουμε κάθε φορά μαζί, παίξε έξυπνα και με τακτική"
...πλησίαζε η μέρα. Η τελευταία πολύ δυνατή προπόνηση έγινε δύο μέρες πριν τους αγώνες. Τρεις ώρες που και οι δύο τα δώσανε όλα. Επανάληψη εφ'όλης της ύλης. Ηταν η καλύτερη προπόνηση, το παραδεχτήκανε και οι δύο. Το κατάλληλο φορμάρισμα τη κατάλληλη μέρα. Μόνον... να μην αγχωνόταν πάλι, όπως τις άλλες χρονιές που τυφλωνόταν, και δεν έβλεπε μπροστά του ούτε τραπέζι ούτε αντίπαλο, ούτε τακτική.
Ενώ τώρα ήταν μακράν βελτιωμένος, -κατά βάθος το ήξερε, είχαν αλλάξει πολλά. Είχαν πειραματιστεί- κίνηση πλέον όσο το δυνατόν πιό ελεύθερη, ανύψωση καθίσματος, αλλαγή λάστιχων, ξύλου ρακέτας, δουλειά πάνω στις τεχνικές του spin του back spin, του block, στην τακτική και στην ακρίβεια των χτυπημάτων. Και όλα μέσα από την επανάλειψη, επανάλειψη, διόρθωση, και πάλι επανάλειψη.
Μόνον να μην αγχωνόταν.
Παραμονή βράδυ των αγώνων. Δουλεία και τρέξιμο όλη μέρα, είπε να φάει κάτι ελαφρύ και να πιεί και ένα ποτήρι κόκκινο κρασί που πάντα του αρέσει το βράδυ όταν νοιώθει κουρασμένος. Τώρα είχε ένα λόγο πάρα πάνω να πιεί (και μάλιστα και δεύτερο γεμάτο ποτήρι ) Ηθελε η κούραση της ημέρας μαζί με την γλυκειά χαλάρωση του κόκκινου κρασιού, να τον οδηγήσουν σε έναν βαθύ ύπνο ξεκούρασης που θα τον αποσπάσουν από την έντονη σκέψη και πίεση για τους αυριανούς αγώνες.
Πράγματι εκεί γύρω στα μεσάνυχτα ένοιωσε αυτό ακριβώς που περίμενε. Είπε στον εαυτό του "Αστα τα υπόλοιπα για αύριο"...
.... Θα ήταν εκεί γύρω στις 4 τα ξημερώματα, που νόμισε πως άκουγε την βροχή να πέφτει με γλυκό διαρκή τρόπο στο τσιμέντο της ταράτσας, και στα κάγκελα του μπαλκονιού.
Μπά όνειρο θα ήταν. σκέφτηκε το υποσυνείδητο.... αυτά που μας αρέσουν να τα ακούμε όταν κοιμόμαστε και μας νανουρίζουν, αυτή η βραδινή χειμωνιάτικη βροχή, αργή ποτιστική, βάλσαμο του ύπνου μας, του ξύπνιου μας, της διψασμένης γης στην επαρχία...
...την άλλη στιγμή το μυαλό ξύπνιο και διαυγές όπως πριν κοιμηθεί.
"Ω όχι πάλι!!!" σκέφτηκε," αυτό το βάσανο!!"
Δεν τόλμησε καν να κοιτάξει το ρολόι. Θα αγχωνόταν ακόμα πιό πολύ με την ώρα. Ηξερε απλά ότι κάπου στη μέση της νύχτας το μυαλό του ξύπνησε. Ξύπνησε και άρχισε να παίζει με βασανιστικές εικόνες. Αυτές που δεν ήθελε να δει:
Στιγμές από την προπόνησή του. Εικονικοί αγώνες της επόμενης μέρας. ...προσπάθησε να μουδιάσει το μυαλό του να το βάλει πάλι στη διαδικασία του ύπνου, αλλά πού!! Μούδιαζε συνέχεια το σώμα του από την ακινησία...
Πέρασαν οι ώρες, έβαλε να φέγγει από τις γρύλιες και μόλις τότε, κάπως μπόρεσε να τον πάρει γιά κάποιες στιγμές... ώσπου οριστικά το ξυπνητήρι του θύμισε την ώρα που... θα έπρεπε να ξυπνούσε!
Παραδόξως δεν ένοιωθε κουρασμένος. Αλλά.... αγχωμένος. Πιεσμένος γιατί όφειλε να δείξει στον εαυτό του αυτά που έκανε το βράδυ στην εικονική πραγματικότητα.
Μπήκε στο κλειστό Γυμναστήριο με μιά ψυχολογία, σίγουρα ανώτερη των προηγούμενων χρόνων. ...ναι και αποφασισμένος να δώσει τον καλύτερο εαυτό του και αυτά που ξέρει. Το ζήτημα ήταν αν το σώμα θα ακολουθούσε. (Το πινγκ πονγκ είναι πολύ δύσκολο και περίεργο άθλημα. Παίζεται στις μικρολεπτομέρειες. αν είσαι λίγο μαγκωμένος τελείωσε, ή στο φιλέ ή έξω από το τραπέζι) Ενα άλλο πράγμα που είχε διαπιστώσει την περασμένη χρονιά ήταν η συμπεριφορά του τραπεζιού του χώρου των αγώνων, συγκριτικά με το δικό του της προπόνησης. Πολύ πιό γρήγορη επιφάνεια που έχει να κάνει με το ότι το πάτωμα δεν είναι μωσαικό ή μάρμαρο, αλλά παρκέ που πολλαπλασιάζει έστω και λίγο το γκελ της μπάλας. Δεν ξέρω αν θα άξιζε τον κόπο να το σκέφτεται αλλά οι δύο βασικοί του αντίπαλοι όλο το διάστημα προπονούνταν σε αυτό τον χώρο των αγώνων και ξέρουν την συμπεριφορά του υλικού πολύ καλά. (ο προπονητής του προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον κάνει να απαγκιστρωθεί από αυτή τη σκέψη).
οι αγώνες ξεκίνησαν.(τελικά δεν μπόρεσε να αποβάλλει ολοκληρωτικα όλο το stress, ειδικά στα πρώτα δύο set με τον πρώτο αντίπαλο) .
Ομως παρ'όλα αυτά το έβλεπε στο πρόσωπό του. Το παιχνίδι μαζί του δεν θα ήταν εύκολη νίκη όπως πέρσι. Ειδικά όταν ο αντίπαλός του δεν μπορούσε τόσο εύκολα να του βγάλει με τη μία πόντους (άσσους) από το σερβις του. Ακαριαία επιστροφή πολλές φορές και πέρασμα στην αντεπίθεση με πόντους δικούς του. Αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που πάνω στο παιχνίδι σου ανεβάζουν το ηθικό, και ας εξακολουθούσε να τον δυσκολέυει το τραπέζι με τη γρηγοράδα του,... γεγονός που τον έκανε να παίζει λίγο πιό μακρυά, ....γεγονός που χαλάρωνε την άμυνά του. Σημειωτέον ότι οι αντίπαλοι εξαιτίας αυτόυ του γεγονότος παίζουν μάλλον με πιό κοντρόλ λάστιχα.
Δεν θα μπω σε τεχνικά θέματα και λεπτομέρειες, θα πω μόνον πως στο τρίτο σετ μπήκε αποφασισμένος, βλέποντας και με τις οδηγίες του προπονητή του τα αδύνατα σημεία του αντιπάλου, να τα δώσει όλα.
Προηγούνταν σε όλο το σετ δύο με τρείς πόντους μπροστά. Δεν θυμόταν ο ίδιος να έχει παίξει τόσο καλά!. Κάπου στο βάθος και πίσω, οι φωνές του προπονητή του και τα παλαμάκια των φίλων, να τον παροτρύνουν, όσο πλησίαζε στο τέλος του σετ. Προσπαθούσε να καταπνίξει τα συναισθήματα που ήξερε ότι θα τον έκαναν να χάσει την αυτοκυριαρχία του και να θολώσουν την κρίση του.
Κοίταξε το πρόσωπο του αντιπάλου. Διέκρινε υποψία πανικού. Δεν περίμενε και αυτός τέτοια αντίδραση από μέρους του. Εντάξει του είχε πάρει τα πρώτα δύο σετ, όχι βέβαια 11-2, 11-3 (με τέτοιες διαφορές όπως πέρσι) λιγουλάκι δυσκολότερα, αλλά αυτό το σετ ήταν διαφορετικό. Οτι και να έκανε δεν του έπιανε. Πάνω στην ένταση πέταξε και από το σέρβις του την μπάλα κατ'ευθείαν έξω και το σετ πήγε 10-7 ή 10-8.
Σετ μπολ
...γυρίζει πίσω να πάρει τη μπάλα για το τελευταίο σερβίς του, που μπορεί να του έδινε και το σετ. ...την παίρνει από το αγόρι που βοηθάει στις μπάλες, και το μάτι του πιάνει ένα νόημα και μία κίνηση από τον άλλο γνωστό αθλητή και φαβορί και χρυσό μεταλλιούχο τόσα χρόνια (ο διακαής του πόθος τόσα χρόνια να τον κερδίσει, αυτό το αναθεματισμένο άγχος του δεύτερου...του τρίτου) ... με τις παλάμες να κινούνται προς το πάτωμα, του κάνει νόημα να ηρεμήσει. Αυτό ήταν !! ..." αυτό το σετ είναι δικό μου" λέει μέσα του . "έχει χάσει την ψυχραιμία του" αποτελείωσέ τον. ... κάτι ακούει σαν ψίθυρο από τον προπονητή του...κάποια λόγια με κωδικό, αλλά δεν δίνει και πολύ σημασία. Ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει.
....μελετάει το σερβις.... μιά μπαλιά δυο μπαλιές. δύσκολη επαναφορά και .....το παίρνει τελικά! Σηκώνει θριαμβευτικά την ρακέτα στον αέρα, και την άλλη στιγμή την αφήνει στο τραπέζι και τρέχει στην γωνία στον προπονητή του χαρούμενος. Πήρε ένα σετ! Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να πάρει κι άλλα πιθανόν και παιχνίδια, αν όχι σήμερα στο μέλλον.
...δεν το πήρε το παιχνίδι τελικά, το έχασε 3-1. Το παιχνίδι με το φαβορί για το χρυσό- ναι αυτόν που έκανε το νόημα από έξω- το έχασε και αυτό 3-0, αλλά αυτή τη φορά σίγουρα με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας από τον αντίπαλό του. Το παράδοξο είναι ότι με το φαβορί είχε πολύ λιγότερη πίεση, σχεδόν μηδαμινή. Ηξερε ότι παίζει με τον θεωρητικά καλύτερο παίχτη του τουρνουά και κατέβηκε να παίξει αυτό που ξέρει. Αλλα βγήκαν άλλα όχι. Το θέμα είναι ότι η τακτική του ήταν σωστή. (Είναι λογικό πάντως να έχεις το άγχος με τον παίχτη που ξέρεις οτι μπορείς να τον κερδίσεις)
...έφυγε από ένα τουρνουά Πανελληνίου πρωταθλήματος με ανάμεικτα γλυκόπικρα συναισθήματα. Από ένα Πανελλήνιο που είχε τις λιγότερες συμμετοχές, από κάθε άλλη φορά. Ειδικά σε καρότσια. Οι πιο πολλοί ήταν όρθιοι λίγο πολύ γνωστοί, (κατ.6-10) . Δεν ξέρω αν υπήρξαν αθλητές από την επαρχία. Γιά τέτοιο Πανελλήνιο μιλάμε, ....δηλαδή της Αθήνας. Ετσι έχει καταντήσει το πινγκ πονγκ σήμερα από την Ομοσπονδία, ειδικά μετά την φαεινή απόφαση που βγάλανε λίγες εβδομάδες πριν, όπου ένας αθλητής απαγορεύεται να συμμετέχει σε δύο ατομικά αθλήματα ταυτόχρονα. Σιγά μην αφήνανε, κολύμβηση ας πούμε ή στίβο αθλήματα παραδοσιακά υποστηριζόμενα, και να ασχολούνταν με το πινγκ πονγκ!
Κρίμα γιατί υπήρχαν κάμερες από δύο κανάλια για το γεγονός. Τα είπε μπροστά στην κάμερα, αλλά δεν υπάρχει ελπίδα να ακούσει κάποιος, ...δε βαριέσαι!
Μετά το Πάσχα θα επιστρέψει στις προπονήσεις του και πάλι σκληρά... μόνος του... με τον προπονητή του, με στόχο το νέο τουρνουά που έχουν στόχο, και ελπίζοντας να του έχει φύγει αυτή η άσχημη γεύση στο στόμα, και το σφίξιμο στη καρδιά.
(να ναι καλά..ραντεβού στην Πολωνία τον Ιούνιο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου