Μεγάλη Εβδομάδα (κάθε Χρόνο)

Κάθε Χρόνο την Μεγάλη Εβδομάδα κάνω την ίδια σκέψη. Να την μοιραστώ μαζί σας.

Κάθε θρησκεία έχει μία στιγμή, ένα δόγμα, ένα απαύγασμα, (μία περίληψη) που είναι το όλον , ολόκληρη η κεντρική ιδέα της ίδιας της Θρησκείας. Η Αρχή της και το Τέλος της.
Πιστεύω ότι με τον Χριστιανισμό-γενικότερα και δεν αναφέρομαι στις παραλλαγές της χριστιανικής πίστης- συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Και αυτό εμπερικλείεται στο τελετουργικό αυτής της Μεγάλης Εβδομάδας.
Αν με κάποιον τρόπο μπορούσες να σβήσεις ή καλύτερα να απομονώσεις σε μίαν άκρη για λίγο όλα τα υπόλοιπα της Χριστιανικής Θρησκείας, εννοώντας Καινή Διαθήκη, Ευαγγέλια, Αποκάλυψη, τα Μυστήρια, το μεγάλο Μυστήριο της Γέννησης και τόσα άλλα που εμπλουτίζουν όλο το Χριστιανικό οικοδόμημα, όπως και τα διάφορα τελετουργικά, η Βυζαντινή μουσική, η Βυζαντινή τέχνη, η νηστεία κλπ,... και μόνον η Μεγάλη αυτή Εβδομάδα είναι όλη η ουσία, και ότι θέλει να μας δείξει Αυτός που μαρτύρησε σαν αμνός επί σφαγήν, και πέθανε ο Αθάνατος για να αναστηθεί.

Η Δύναμη της Πίστης, η Υπομονή, η Αγάπη, και βέβαια η απομυθοποίηση του Θανάτου και η συμφιλίωση μαζί του σαν μέρος του Ανθρώπινου είναι.
Ο αέναος κύκλος Ζωής και Θανάτου, Αρχής και Τέλους, Τον Χειμώνα διαδέχεται η Ανοιξη, το άνοιγμα της ζωής στο Φως, η Ανάσταση, η καρποφορία των δώρων της φύσης κοκ

και του Χρόνου σε όλους και γιά όλους.
Γιατί Εκείνος μας έδωσε άλλη μιά ευκαιρία (μην τη πετάξουμε)