Δευτέρα, Δεκεμβρίου 11, 2006

My name is Bond...James Bond!!!


Η πασίγνωστη ατάκα με την οποίαν άρχιζαν όλες οι ταινίες του δημοφιλούς ήρωα που μεγάλωσε σχεδόν δύο γενιές.
Στην τελευταία ταινία Casino Royale, ακόυγεται στο τέλος, ακριβώς πριν πέσουν οι υπότιτλοι, και είναι κατά κάποιο τρόπο λογικό, αφού εδώ ο ήρωάς μας, μετά την αποχώρηση του Pierce Brosnan (ό ηθοποιός που με έβγαλε από την γλυκανάλατη ιδέα που είχα για όλους τους άλλους προκατόχους του-εκτός του ανεπανάληπτου Sean Connery βέβαια), δεν έχει παρελθόν είναι ο πρωτόβγαλτος πράκτορας που στο ξεκίνημά του διατηρεί ως ένα βαθμό τις ανθρώπινες αδυναμίες όπως το χρήμα και το γυναικείο φύλο.
Αυτό ακριβώς έιναι και ο σκοπός της ταινιάς, όχι ακριβώς μιά άλλη τυποποιημένη ταινία με τον ατσαλάκωτο πράκτορα αλλά το ξεκίνημά του, καταδείχνοντας μιά άλλη τρόπον τινά περσόνα του ήρωα:
Νεώτερο, νάρκισσο που δεν διστάζει να δείχνει το καλογυμνασμένο σώμα του σε κάθε ευκαιρία, πολύ πιο ευέλικτο στις κινήσεις και στην άσκηση της πολεμικής τέχνης.
Το τελευταίο μάλιστα ο σκηνοθέτης μας το δείχνει με τον καλύτερο τρόπο στα πρώτα λεπτά της ταινίας όπου υπάρχει εμπλοκή του ήρωα σε μιά απίστευτη καταδίωξη ένος υπόπτου μεσάζοντα, στη κυριολέξια με τα πόδια, και όπου μπορεί να φανταστεί κανείς, από τα ύψη μεχρι κάτω από τη γή, με καταιγιστικό ρυθμό videoclip που κόβει την ανάσα. Προσωπικά σκέφτηκα ότι τέτοια ταινία για πάνω από δύο ώρες δεν θα άντεχα να βλέπω. Ευτυχώς όμως αφου ο ήρωάς μας κατέληξε να σμπαραλιάσει και μιά ολόκληρη Αφρικάνικη Πρεσβεία, αλλά με τίμημα το τσαλάκωμα - εν αντιθέσει των προηγουμένων ταινιών-, η ταινία κατεβάζει ρυθμούς και μπαίνει στο κλίμα ενός Casino Royale. Οχι βέβαια αποχαυνωτικό και βαρετό αλλά με σωστές εναλασσόμενες δοσομετρικές σκηνές δράσης στα ενδιάμεσα,για μεγάλο μέρος μιάς καθοριστικής γιγαντιαίας παρτίδας πόκερ . Ακόμα και σ'αυτό το παιχνίδι ψυχολογίας ο ήρωας δεν είναι άτρωτος. Περνάει από σαράντα κύματα, πάνω και έξω από το τραπέζι, μέχρι να επικρατήσει με μία εντυπωσιακή φλος-κέντα στο αποκορύφωμα του τέλους .

Ο νέος Bond, Daniel Craig αν και προσωπικά προκατηλειμμένος λόγω Brosnan, νομίζω ότι τελικά ανταποκρίθηκε στον ρόλο του με ακρίβεια.Ισως ο καλύτερος του μέχρι τώρα, και με αγωνία περιμένω το sequel για να τον καθιερώσω στη συνείδησή μου.
Προσωπική μου απορία μετά το τέλος, είναι τι δουλειά έχουν τα σύγχρονα κίνητα πάσης χρήσης και τα υπερεξελιγμένα laptop βαλιτσάκια για πρόσβαση σε... οπουδήποτε, αν μιλάμε για το πραγματικό ξεκίνημα του Bond, που προφανώς ανήκε σε άλλες εποχές, άλλων gadgets. Τότε βέβαια η ταινία πρέπει να είχε άλλο κλίμα, πιό noire και θα ξέφευγε ίσως από τις δυνατότητες του συγκεκριμένου σκηνοθέτη, αλλά και των εισπρακτικών απαιτήσεων της εταιρίας διανομής. Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα θα μου πείτε.

Τελειώνοντας και για να αναφέρω, ότι στα highlights, έχουμε το πολύ ωραίο animation του Bond των αρχικών υποτίτλων, με τα νεκροζώντανα τραπουλόχαρτα φιγούρες.
(Το μουσικό κομμάτι συμπαθητικό, -έχουν γραφτεί και καλύτερα)
Εχουμε επίσης μιά εντυπωσιακή κατάρευση παραδοσιακού κτιρίου (digital of course) σε έναν απο τα θαλάσσια στενά της Βενετίας, και ένα μοναδικό μάθημα: Πώς να καταστρέψετε ολοκληρωτικά μιά υπερσύγχρονη κούκλα Ashton Martin στην πρώτη σας έξοδο εκτός πόλης.

πηγαίνετε και διασκεδάστε το :-)

2 σχόλια:

Klearchos είπε...

My name is Bond... George Bond!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Xexe
Αφού το έθεσες έτσι έχεις δίκιο ¨-)