Η Ασπίδα της Σπάρτης

Η μόδα της κυκλοφορίας τα τελευταία χρόνια των ιστορικών μυθιστορημάτων, προσωπικά με βρίσκει συμφωνο και ενθουσιασμένο. Ο λόγος είναι γιατί πρώτον είμαι λάτρης της ιστορίας από εγκυκλοπαιδική σκοπιά και δεύτερον γιατί ένα καλογραμμένο ιστορικό μυθιστόρημα, δηλ ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε ιστορικά στοιχεία και ορθές πηγές, πλέκει μιά ιστορία με πραγματικά και φανταστικά πρόσωπα και είναι μιά πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους ενδιαφερόμενους να φρεσκάρουν τις ιστορικές τους γνώσεις.
Ενα τέτοιο είναι και το βιβλίο που μόλις τελείωσα.

Η αφορμή της ιστορίας είναι ο απάνθρωπος νόμος των Σπαρτιατών να εγκαταλείπουν τα χωλά παιδιά τους στο έλεος των στοιχείων της φύσης (Καιάδας) ώστε ποτέ να μην αποκτήσουν θέση στην στρατοκρατούμενη κοινωνία τους, η οποία θέλει τους νέους υγιείς και δυνατούς στο σώμα, προορισμένους να υπηρετήσουν και να πεθάνουν για την Σπάρτη αν χρειαστεί.
Η ιδέα του συγγραφέα ξεκινάει από εδώ με την ιστορία δύο αδελφών.Ο πρώτος από ένα ατύχημα στη γέννα και χωλός εγκαταλειφθηκε βρέφος στον Ταύγετο να κατασπαραχθεί από τα αγρίμια, και ο δεύτερος μεγαλώνοντας αναδείχθηκε το καμάρι της Σπάρτης και ένας από τους καλύτερους πολεμιστες .
Η μοίρα το θέλησε ο πρώτος να σωθεί από τους είλωτες Μεσσήνιους (τους ανθρώπους του έλους του Ευρώτα) υποτελεις για εκατονταετίες στη Σπάρτη (που ψάχνουν τον χαμένο ηγέτη να τους οδηγήσει στην ελευθερία), χωρίς δικαιώματα, αλλά με υποχρεώσεις να καλλιεργούν την έφορη κοιλάδα και να αποδίδουν τα αγαθα στους Λακεδαιμόνιους . Αυτούς γνώρισε σαν λαό του ο ήρωάς μας
Απο εδώ λοιπόν ο συγγραφέας ξετυλίγει την ιστορία του με σκηνικό την μάχη των Θερμοπυλών, τον θρίαμβο στις Πλαταιές, την εκστρατεία των Σπαρτιατών στην Μικρά Ασία τα σχέδια ανατροπής του καθεστώτος από τον Παυσανία, με μιά πλοκή χωρίς κενά που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι τέλους χωρίς να είναι προβλέψιμο.
Το επικό τέλος που διατηρεί έναν μύθο, ίσως είναι και αυτό που αρμόζει τελικά στην ιστορία αυτή που ο Valerio Massimo Manfredi διάλεξε να μας δώσει σε αυτό του το βιβλίο, που θα μπορούσε πολύ άνετα να γίνει αφορμή για μιά ιστορική πολεμική υπερπαραγωγή αλλά που να βασίζεται περισσότερο στους ανθρώπινους χαρακτήρες αυτή τη φορά και λιγότερο στις μάχες της αρχαίας εποχής.
Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός του βιβλίου.