ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ Χτύπησε τα μεγάλα, αδύναμα φτερά του στον αέρα για να κρατηθεί για άλλη μιά φορά. Μέσα του ήξερε ότι δεν θα το πετύχαινε αυτή τη φορά. Εδώ και πολύ καιρό είχε αρχίσει να χάνει ύψος. Η αμείλικτη βαρύτητα τον τραβούσε όλο και πιό δυνατά προς την μάνα Γή. Μισόκλεισε τα μάτια του, και ταυτόχρονα συνειδητοποίησε ότι δεν είχε άλλα περιθώρια, ότι ετούτη θα ήταν η τελευταία του πτήση....συνεχεια.. stavraetos.blogspot.com/2008/05/blog-post.html
Παρασκευή, Οκτωβρίου 28, 2011
'σώψυχα και λίγη πλάκα...: για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους...
'σώψυχα και λίγη πλάκα...: για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους...: Πολύς κόσμος πηγαίνει κάθε χρόνο τέτοια μέρα στην παρέλαση. Άλλος για να καμαρώσει το παιδί του να παρελαύνει, άλλος επειδή το αξίωμά του...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου