Είναι νεαροί, σφύζουν από ενέργεια και διάγουν φαινομενικά τουλάχιστον, ένα απολύτως φυσιολογικό οικογενειακό ,επαγγελματικό και ινωνικό βίο. Ωστόσο ελάχιστοι γνωρίζουν οτι αυτοί οι άνθρωποι που ανέρχονται σε ορισμένες χιλιάδες σε όλο τον κόσμο " βασανίζονται" από μιά έντονη εσωτερική επιθυμία την οποία προσπαθούν να πραγματώσουν προκειμένου να ολοκληρωθούν ως οντότητες και να νιώσουν " πραγματικα" χαρόυμενοι και ευτυχισμένοι.
Αυτό που εκ πρώτης όψεως φαντάζει ως ένα μακάβριο αστείο, είναι η εκδήλωση ενός σπάνιου ψυχικού φαινομένου μιάς ασυνήθιστης ψυχικής διαταραχής την οποία οι επιστήμονες χαρακτηρίζουν ως ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΟΤΗΤΑΣ. Πρόκειται για ένα ψυχολογικό όρο βάσει του οποίου ο " ασθενής" αποζήτα την " νέκρωση" των κάτω συνήθως άκρων του.
Η εικόνα του ακρωτηριασμού από το μυαλό τους μπορεί να έχει κυριολεκτική σημασία ή μεταφορική , υπό την ένοια της μόνιμης παράλυσης των άκρων τους ,επιζητώντας την πρόκληση μη ανστρέψιμων βλαβών στη σπονδυλική στήλη ή στον νωτιαίο μυελό...
Σύμφωνα με τους εκπροσώπους των ψυχολογικών και ψυχιατρικών κοινοτήτων, οι " ασθενείς" δεν είνσι ψυχωτικοί , ωστόσο στο μυαλό τους επικρατεί μια σύγχυση ως προς την ερμηνεία της " ποσότητας" καθώς το " λιγότερο" έχει γιαυτούς την έννοια του " περισσότερου" .
Βάσει των λιγοστών μελετών και ερευνών που έχουν διεξαχθεί μέχρι σήμερα, τα αρνητικά αυτά συναισθήματα των " πάσχόντων " και οι απόπειρες κάποιων μελών τους ,εκδηλώνονται συνήθως μετά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους (4-5 ετών) ,πιθανώς λόγω της θέας κάποιου ακρωτηριασμένου ή παράλυτου ανθρώπου την εικόνα του οποίου και εξιδανίκευσαν.
Ορισμένοι εξ αυτών συνηθίζουν, όταν είναι μόνοι να προσποιούνται ότι δεν έχουν άκρα, τα οποία επιδένουν βιώνοντας την κατάσταση μιάς παραλυσίας. Ορισμένες φορές κατασκευάζουν αυτοσχ´εδια τεχνητά μέλη γνωστά ´ως προσθέσεις ,πείθοντας τον εαυτό τους ότο έχουν υποστέι τον επιθυμητό ακρωτηριασμό .
ΜΕ ΔΙΠΛΗ ΖΩΗ
Αρκετοί μάλιστα εξ αυτών φτάνουν στο σημείο να έχουν μία διπλή ζωή , χρηιμοποιώντας στον ελεύθερο χρόνο τους ένα αναπηρικό καροτσάκι για τις μετακινήσεις και τις εκτός οικίας δραστηριότητές τους, το οποίο φροντίζουν να βρίσκεται πάντα στο χώρο των αποσκευών του αυτοκινήτου τους...
Ενας εξ αυτών είναι ο νεαρός Καρστεν Σ. Ο 30χρονος τραπεζικός υπάλληλος αρέσκεται στο να περνάει μετά τη λήξη του ωραρίου του, κάποιες ώρες στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης παριστάνοντας τον ανάπηρο. "Πρόκειται για τον παράδεισο των αρχαρίων" . Υπάρχει άπλετος χώρος για να κινηθεί κανείς με το καροτσάκο του πολλοί άνθρωποι και προπαντός ανωνυμία. Εξηγεί στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, ο Καρστεν ο οποίος έχει ως χόμπι το ποδόσφαιρο και αγωνίζεται σε ομάδα του ερασοτεχνικού πρωταθλήματος.
Ο νεαρός Γερμανός θα ήθελε να υποστεί ,σύμφωνα με τον ίδιο, επέμβαη στον νωτιαίο μυελό προκειμένου να καταστεί παράλυτος, εφόσον βεβαίως εξασφαλίσει τη συναίνεση χειρούργου.
Επιχειρώντας μιά αναδρομή στο παρελθόν , ο Κάρστεν θυμάται ότι η εικόνα ακρωτηριασμένων ή παράλυτων τον συνάρπαζε από την παιδική ηλικία και καθώς μεγάλωνε η περιέργειά του εξελισσόταν σε έμμονη ιδέα. Μετά την εφηβεία του δεν ήξερε πώς να το αντιμετωπίσει καθώς δεν μπορούσε να αγοράσει αίφνης ένα αναπηρικό καροτσάκι και να αρχίσει να κυκλοφορεί στους δρόμους ώς παράλυτος.
" Ηταν η περίοδος που νόμιζα ότι είχα αρχίσει να τα χάνω" επισημαίνει . Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να ανακαλύψει ότι δεν ήταν ο μόνος στον κόσμο με άυτή την ομολογουμένως ανατριχιαστική ιδεοληψία.
Κάνοντας μιά περιήγηση στο διαδίκτυο βρήκα αρκετά φορουμ συζητήσεων όπου άνθρωποι από όλο ´τον κόσμο αντάλασσαν μεταξυ τους απόψεις και μοιράζονταν τις ανησυχίες τους για τον " εφιάλτη" που βίωναν.
Χαρακτηριστικ´ο είναι ότι μόνο το φορουμ "Fighting-it" με έδρα τις ΗΠΑ, αριθμεί περισσότερα από 1700 μέλη πό όλο τον κόσμο ενώ το συνολικό πλήθος τους ανέρχεται ,σύμφωνα με εκτιμήσεις - καθώς πολλοί ντρέπονται ή φοβούνται να γνωστοποιήσουν το πρόβλημά τους , σε αρκετές χιλιάδες.
ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΥΝ ΣΤΗ ΛΥΣΗ ΤΟΥ ΑΛΥΣΟΠΡΙΟΝΟΥ Η ΣΤΙΣ ΡΟΔΕΣ ΕΝΟΣ ΤΡΑΙΝΟΥ
Σύμφωνα με έρευνες ειδικώνμ οι οποιες έχουν βασιστεί , μεταξύ άλλων ,σε συνεντεύξεις ,εργαστηριακές και κλινικές εξετάσεις των εθελοντών συμμετεχόντων , κάποιοι επιχειρούν να π´εσουν στις ρόδες ενός τρένου, άλλοι καταφεύγουν στη λύση του αλυσοπρίονου , ενώ ορισμένοι επιλέγουν τη χρήση ξηρού πάγου , προκειμένου να πραγματώσουν τηνεπιθυμία τους.
Ορισμένοι ταξιδεύουν στο εξωτερικό, κυρίως σε περιοχές της Απω Ανατολής , όπου υπάρχουν γιατροί που δε δοστάζουν ,έναντο μιάς " λογικής" αμοιβής να προβούν στον ακρωτηριασμό τους...
Η εν λόγω διαταραχή άρχισε να γίνεται γνωστή στην αμερικανική επιστημονική κοινότητα στη διάρκεια της δεκαετίας το 70. Ο Γκρεγκ Φουρτ ήταν ένας εκ τ ν νεαρών σε ηλικία τότε , επιστημόνων που ασχολήθηκαν με το θέμα. Ωστόσο ο Φουρτ είχε π´εραν του επιστημονικού και προσωπικό ενδιαφέρον για τη μελετη της διαταραχής...Τριάντα χρόνια αργότερα , το 2000 ταξίδεψε στη Σκοτία με σκοπό να υποβληθεί σε επέμβαση ακρωτηριασμού στο ισχίο. Εκείνη τη περίοδο είχαν πραγματοποιηθεί από τον γιστρό Ρομπερτ Σμιθ, δύο παρόμοιες επεμβάσεις σε υγιή άτομα. Ωστόσο φτάνοντας στη κλινική διαπίστωσε ότι το θέμα είχε διαρρέυσει στον Τύπο, προκαλώντας τις αντιδράσεςι του πολιτικού κυρίως κόσμου, ο οποίος ανησυχούσε μεταξύ άλλων, για το ενδεχόμενο να μετατραπεί η χώρα σε ένα μακάβριο τουριστικό προορισμό , ο οποίος θα κατακλυζόταν από χιλιάδες " πάσχοντες".
ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28-9-2008
Του Ανδρέα Κατσούλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου