ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ
Χτύπησε τα μεγάλα, αδύναμα φτερά του στον αέρα για να κρατηθεί για άλλη μιά φορά. Μέσα του ήξερε ότι δεν θα το πετύχαινε αυτή τη φορά.
Εδώ και πολύ καιρό είχε αρχίσει να χάνει ύψος. Η αμείλικτη βαρύτητα τον τραβούσε όλο και πιό δυνατά προς την μάνα Γή.
Μισόκλεισε τα μάτια του, και ταυτόχρονα συνειδητοποίησε ότι δεν είχε άλλα περιθώρια, ότι ετούτη θα ήταν η τελευταία του πτήση....συνεχεια..
stavraetos.blogspot.com/2008/05/blog-post.html
Τρίτη, Νοεμβρίου 06, 2007
DYSLEXIA
- Μα... κύριε Καθηγητά, δεν μπορώ είμαι δυσλεκτικός!... - Σκάσε !! σκάσε και γράφε...
αληθινό!! και όπως γράφτηκε στο περιοδικό των μαθητών schooligans
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου