Εχω μία συνήθεια τα καλοκαίρια λίγο πριν φύγω για διακοπές να αγοράζω ένα βιβλίο, κυρίως βιβλίο που να διαβάζεται εύκολα και να μπορεί να φέυγει γρήγορα ,όπως και οι διακοπές άλλωστε. Οχι ότι μου τελειώνουν τα βιβλία για διάβασμα αλλά έτσι, τοχω για καλό. Κατα κάποιο τρόπο είναι μία συνήθεια που σηματοδοτεί τα καλοκαίρια μου.
Φέτος λοιπόν διάλεξα τον ΚΕΡΑΣΦΟΡΟ του Joe Hill.
Αγοράζοντάς το δεν ήξερα ότι ο εν λόγω συγγραφέας θεωρείται ο διάδοχος του πρωτομάστορα Stephen King, στο είδος βιβλίων μυστηριου και τρόμου. Ακόμα δεν ήξερα ´οτι είναι και στη πραγματικότητα γυιός του μεγάλου συγγραφέας και όπως οφείλω να πω ,άξιος συνεχιστής του.
Στην αρχή με τράβηξε το πρωτότυπο της ιστορίας, αλλά στην συν´εχεια το βιβλίο με καθήλωσε.
Ας δούνε το στορυ.Αλλά πριν ξεκινήσω πρέπει να πω πώς το θέμα δεν είναι πρωτότυπο. Μάλλον χιλιοειπωμένο και χιλιοαναλυμένο απο εκκλησίες, ιερείς ,απλούς ανθρώπους,σχετικούς και άσχετους. Το αιώνιο θέμα της σχέσης του ανθρώπου με το καλό ή το κακό. Το πόθεν έσχες της μόιρας του ανθρώπου, τα όρια αλλά και οπροσδιορισμός της ευτυχίας. Αλλά και ένα άλλο ερώτημα πολύ σημαντικό. ´πρέπει να υπάρχει αυτοδικία ´η ´οχι, και αν πρέπει να υπάρχει με ποιό στρατόπεδο θα βρίσκεται ο αυτοδικών?´
Τα ζητήματα είναι πολύ λεπτά και ο συγγραφέας με μαεστρία ισορροπεί τον αναγνώστη απo
το να μισήσει τον δάιμονα, έως να τον συμπαθήσει. Μας κάνει να αναρωτηθούμε πολλές φορές ποιός πραγματικά είναι ο διάβολος. Αυτός που έβγαλε τα κέρατα στο κεφάλι του και συνειδητά άλλαξε τη ζωή του για να λυτρωθεί, ή ο πραγματικός δολοφόνος?
Το πήγαινέλα της ιστορίας απo το παρόν στο κοντινό παρελθόν τότε που όλα φαίνονταν αθώα και δεν προδίκαζαν με τίποτα το δράμα που θα ερχόταν ύστερα από λίγα χρόνια.
Σε κείνο λοιπόν το αθώο παρελθόν μεγάλωσε ο ήρωας μας ο Ιγκ, ένα παιδί ευκατάστατης οικογένειας, χαμηλών τόνων αλλά και ασθενικό σε σύγκριση με τον αδελφό του που ασκεί το επάγγελμα επιτυχημένου μουσικού και είναι μεγαλύτερος και περισσότερο δραστήριος στις παιδικές παρέες. Το κοινωνικο πλαίσιο, όπως συμβαίνλει σε τέτοιες περιπτώσεις συντηρητικό και κλειστό.
Τον ήρωά μας τον Ιγκ διάλεξε να συμπαθήσει και να αγαπήσει από τότε η Μέριν, η πιό όμορφη κοπέλλα της πόλης που εγκαταστάθηκε πρόσφατα στην περιοχή, ύστερα από μία οικογενειακή τραγωδία. Αλλά και ο καλός και ταπεινός Ιγκ της δόθηκε απόλυτα.Η Μέριν έμελλε να είναι ο πρώτος και τελευταίος έρωτάς του.
Κάπου στο κοντινό μέλλον η Μέριν θα δολοφονηθεί φρικτά και οπρώτος ύποπτος ο Ιγκ αν και δεν καταδικάστηκε ελλείψει στοιχείων στη συνέιδηση του κόσμου παρέμεινε οδολοφόνος της αγαπημένης του Μέριν. Η ρετσινία τον κυνηγάει παντού, καθώς και το φάντασμα της χαμένης αγάπης του και του παρελθόντος.
Ενα πρωι μετά από μιά απίστευτη κραιπάλη, όπου δεν θυμάται τί ακριβώς έκανε και που ήταν, ανακαλύπτει με τρόμο ότι έχει αρχίσει να βγάζει κέρατα. Κι αυτό είναι το λιγότερο! Πολύ σύντομα θα ανακαλύψει ότι οι άνθρωποι με τους οποίους έρχεται σε επαφή χωρ´ις να το θυμόυνται κατόπιν του εξομολογούνται ανομολόγητα μυστικά και σκέψεις από τη ζωή τους και το παρελθόν τους. Σκέψεις που τις περισσοτερες φορές αφοριύν και τον ίδιο.
Αυτόματα ο Ιγκ ζει την δικη του κόλαση, και αποφασίζει να τη διαβεί μέχρι το τέλος. Χρησιμοποιεί το διαβολικό χάρισμά του για να οδηγηθ´εί στα ίχνη του πραγματικού βιαστή και δολοφόνου. Οσο προχωράει όμως βυθίζεται ολο και πίο βαθία στη κόλασή του. Η ζωή του είναι μόνον ένας αυτοσκοπός και σύντομα δεν θα έχει καμία αξία για αυτόν. Η λύτρωσή του θα είναι άλλη...
Χωρίς άλλο μιά διαβολικά περίτεχνη ιστορία που αν διαβάσει κανείς τις σημειώσεις του συγγραφέα στο τέλος θα διαπιστώσει ´οτι επηρρέασε και τον ίδιο υπαρξιακά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου