Κυριακή, Αυγούστου 07, 2011

Το παιχνίδι των λυγμών

Του Δημήτρη Αναστασόπουλου (επτά,Κυρ Ελευθεροτυπία)

"Ακόμα και αν πεθάνω αύριο, θα ει.μαι ευτυχισμένη",έλεγε στις ελάχιστες συνεντέυξεις της πέρσυ, η Amy Winehouse,όταν την ρωτούσαν για τα μελλοντικά της σχέδια. Η 27χρονη βρετανή τραγουδίστρια με τη συγκλονιστική φωνή, που τραγουδούσε για την απεξάρτηση και τους χαμένους έρωτές της όταν δεν βυθιζόταν στο κρακ και τη βότκα, βρ´εθηκε νεκρή λίγο αργότερα στο διαμέρισμά της στο Κάμντεν του Λονδίνου.
Ηταν η αναπόφευκτη κατάληξη μιάς συνεχούς πτώσης που ξεκίνησε αμέσως μετά την άνοδό της στη κορυφή. Στα 22 της χρόνια ήταν νόυμερο ένα των βρετανικών τσαρτ με τον δίσκο της Back in black ενσαρκώνοντας το ο.νειρο της ποπ. Ηταν η κόρη του ταξιτζή από το Βόρειο Λονδίνο που ανατράφηκε με τραγούδια της Μπίλυ Χολιντέι και της Ετα Τζειμς και η φωνή της της άνοιξε τον δρόμο στη μουσική σκηνή. Και έγινε με αυτή τη ρετρό σόουλ η πρώτη γυναίκα που μάζεψε σε μιά νύχτα πέντε βραβεία Grammy. Από την άλλη όμως η Amy δεν υπήρξε ποτέ μιά συνηθισμένη ποπ σταρ. Ηταν το μαύρο πρόβατο σε μιά άπληστη βιομηχανία,που έθετε τους δικούς της όρους. Επαίρονταν ότι δεν είχε ακούσει ποτέ ξανά τον πρώτο της δίσκο, το Frank, που την έβγαλε από την αφάνεια. Σόκαρε τους δημοσιογράφους όταν σε μιά συνέντευξή της χάραξε με ένα σπασμένο καθρέφτη το όνομα του συντρόφου της στη γυμνή κοιλιά της. Κατηγορήθηκε για επίθεση σε μιά θαυμάστριά της. Ηταν η πρώτη μουσικός που τόλμησε να βρίσει κατάμουτρα τον Bono των U2. Και δεν δίσταζε να απευθύνεται με βρισιές στη δισκογραφική κατηγορώντας τους υπεύθυνους για "ηλιθιότητα".
Τα τραγούδια της ήταν όλα αυτοβιογραφικά."Εάν δεν το έχω βιώσει, δεν μπορώ να το γράψω σε τραγούδι", έλεγε. "Είναι σαν εξορκισμός, αν δεν είχα τη μουσική για να εκφράσω όλα αυτά, θα πήγαινα χαμένη". Μπορεί να ήταν η πιτσιρίκα που η φωνή της είχε τόση ενέργεια που σε κολούσε στο τοίχο, από την άλλη όμως το αλάνι από το Β.Λονδίνο δεν ακολουθούσε ποτέ τους κανόνες. Σε μιά βιομηχανία που έχει ανάγκη απ´ο συνεχή ανατροφοδότηση του ενδιαφέροντος της αγοράς για τον καλλιτέχνη, η Amy δεν πρόσφερε τίποτα. Ούτε συναυλίες ούτε νέα τραγούδια, μόνο καινούργια σκάνδαλα. Φερόταν σαν μιά αυτοκαταστροφική ροκ σταρ από τη δεκαετία του 60 στον λαμπερό κόσμο της σημερινής ποπ σκηνής. Και τέτοιοι αναχρονισμοί δύσκολα χωράνε σε μία ξεκάθαρα οικονομική σχέση. Η Amy ήταν μόνο ζημιογόνα καθώς είχε πέντε χρόνια να βγάλει δίσκο και ήταν ανίκανη να δώσει συναυλίες.
Η τελευταία πράξη της τραγωδίας παίχτηκε στο Βελιγράδι. Στο youtube κυκλοφόρησε το βίντεο από τις 18 Ιουνίου όπου η Amy παραπαταει π´ανω στη σκηνή, προσπαθεί να βρει το μικρόφωνο κακ ξεχνάει τους στίχους των τραγουδιών, ανάμεσα στα γιουχαίσματα του πλήθους. Αυτό που δεν δείχνει είναι ότι στη σκηνή δεν ήθελε να βγει, αλλά βγήκε συνοδεία τεσσάρων μπράβων που, όπως κατήγγειλαν οι άλλοι μουσικοι την ανάγκασαν να εμφανιστεί. Υστερα ήρθε η ακύρωση της περιοδίας. Και την Παρασκευή το βράδυ γράφτηκε το τέλος, κάτω πό ένα καταιγισμό από ντραμς, που έπαιζε η ίδια όλη τη νύχτα, όπως κατήγγεολαν οι γείτονες. 
Το κερί της ζωής πάντα καίγεται, μόνο που κάποιοι το ανάβουν και από τις δύο πλευρές.

Περισσότερες πληροφορίες γιά την Amy Winehouse μπορείτε να βρείτε στο μουσικό blog
www.thequalityinmusic.blogspot.com
(αν θελήσετε το ντεπούτο αλμπουμ στείλτε μήνυμα εδώ η στο μουσικό blog για να στέιλω το link).

Δεν υπάρχουν σχόλια: