Το παιχνίδι των 7

...και το παιχνιδάκι με τις πάσες απο ότι βλέπω καλά κρατεί (είχα χαθεί λίγουλάκι αυτές τις μέρες), και νάσου που ο καλός μου φίλος Λύκος στο μαντρί μου προτείνει να διαλέξω επτά ταινίες που, όπως λέμε, δεν βαριέσαι όσες φορές και να τις δεις.
Εδω ξέρετε είναι λίγο δύσκολο να διαλέξεις γιατί η τέχνη του κινηματογράφου όπως και της μουσικής, τρέχει και είναι ζωντανή, και όσο και να λένε, καλές ταινίες συνεχίζουν να βγαίνουν όπως και μουσική (μάλλον θα είναι το επόμενο παιχνίδι αυτό με την μουσική, να και να με θυμηθείτε¨-), όπως και το ότι υπάρχουν και ταινίες που θα θέλαμε να δούμε και που για διαφόρους λόγους δεν είδαμε.
Τέλος πάντων μετά από αυτές τις ενστάσεις και μετά από την τελευταία διευκρίνηση για τον εαυτό μου, ότι δεν είμαι φαν του αργού και δύσκολου κινηματογράφου που πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι , "τί να θέλει να πει ο σκηνοθέτης"?. Είμαι φαν όμως της καλής περιπέτειας, της καλής φωτογραφίας, των χαρακτήρων και των διαλόγων σε μιά ταινία, ξεκινάω χωρίς σειρά προτίμησης αλλά με σειρά συνειρμού.

• Οδύσσεια Διαστήματος 2000. Η απόλυτη μεταφορά στην μεγάλη οθόνη ενός ευαγγέλιου επιστημονικής φαντασίας. Η τέλεια αρχή της ανθρωπότητας με το γνωστό θέμα του Στράους "Τάδε έφη Ζαρατούστρα". Εκπληκτική ιδέα το πάντρεμα κλασσικής μουσικής με την απόλυτη του διαστημικού περιπάτου. Η επανάσταση της μηχανής ενάντια στον άνθρωπο. Μιά μεγάλη ταινία από έναν μεγάλο και αγαπημένο σκηνοθέτη (Στάνλευ Κιούμπρικ)
• JAWS (τα σαγόνια του καρχαρία). Μιά ταινία σύμβολο. Το πρώτο απόλυτο θρίλλερ. Η μάχη του ανθρώπου ενάντια στους φόβους και στον υπαρξιακό κίνδυνο που παραμονεύει. (Αφού αυτή η ταινία τότε στα μέσα νομίζω των 70'ς δεν με έκανε να κοιτάω πίσω μου στις ατελείωτες ώρες παλέματος με την άγρια θάλασσα, τίποτα δεν θα με κάνει να την φοβηθώ ...ποτέ!)
• Στη φωλιά του κούκου (somebody flew over the coocoo's nest). Διαχρονικό!! Κατάσταση και πειθαρχείο στα απανταχού ψυχιατρεία. Μέγιστη ερμηνεία όλων των ηθοποιών αλλά και του πρωταγωνιστή Τζακ Νίκολσον, που εναντιώνεται μόνος εναντίον ολόκληρου του συστήματος. Επαναστάτης χωρίς αύριο. Συγκλονιστική στιγμή του τέλους, όπου ο γίγαντας Ινδιάνος με έναν πολύ απλό για την δύναμή του τρόπο σπάει τα δεσμά και το γυαλί, και εκτοξέυεται προν την ελευθερία του. Απλά περίμενε χρόνια για την κατάλληλη στιγμή....(συμβολικό)
• Ο Σημαδεμένος. Τι να πει κανείς! Ενας από τους ρόλους φτιαγμένους για τον Αλ Πατσίνο. Η απόλυτη άνοδος και η πτώση του μετανάστη από την Κούβα μέσα από τα καρτέλ της κοκαίνης. Η τελευταία σκηνη της πτώσης του αυτοκράτορα του καρτέλ σε...σημαδεύει!
• Pulp Fiction. Το πείραμα που πέτυχε και ακολόυθησαν έκτοτε αρκετοί. Πολλές ταινίες που καταλήγουν στο ίδιο σημείο. Μία σούπα και ένας πολτός ιστόριών, διαλόγων και χαρακτήρων. Η σημασία του? Δέστε το και πέστε μου. Οι γνώμες πολλές. Εγώ πάντως την έχω δει τέσσερις απολαυστικές φορές. Του ίδιου σκηνοθέτη (Ταραντίνο) δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και το λίγο νεώτερο Reservoire Dogs. Ταινία σοκ. Ανθρωποι χωρίς όνομα καταλήγουν σε αφανισμό και σε λουτρό αίματος σε μία αποθήκη όπου υποτίθεται θα μοίραζαν τα κλοπιμαία τους. Δεν ενδιαφέρουν τα ονόματα.Μόνον οι χαρακτήρες και οι αντιπαραθέσεις (σκέτη γροθιά!!)
• Σκοτεινό Ποτάμι. Ο αγαπημένος μου Κλιντ Ιστγουντ, στην μεγάλη του στιγμή. Τρεις παλιοί φίλοι στοιχειώνονται στην παιδική τους ηλικία, από μία τραυματική εμπειρία. Την κουβαλάνε μέσα τους και είναι αυτή που ξεσπάει σαν λαίλαπα όταν ξανασμίγουν. Ταινία, αρχαία Ελληνική τραγωδία από πλευράς χαρακτήρων.
• Η Λάμψη. ή... πως να φτιάξεις μιά καθηλωτική ταινία με λιγότερο από 10! ηθοποιούς. Αλλο ένα αριστούργημα από τον μάγο Κιούμπρικ! (Οταν ο κόσμος έβγαινε από την αίθουσα οι άλλοι που έμπαιναν ρωτούσαν για το μέγεθος του τρόμου και της αγωνίας που θα αντιμετώπιζαν!-και αυτό πολύ πιό πριν της ψηφιακής εποχής και των εφέ)

αυτά... αλυσιδωτά συνεχίζοντας θα μπορούσα να αναφέρω και άλλες. Απλά έγραψα αυτές που πρώτα μου ήρθαν στο μυαλό.

Ωρα για την πάσα. εντιμότατοι φίλοι μου!!
Ηλιότυπε,Ηλίθια ρομαντική, Αγγελε Εξάγγελε, Νυχτερίδα
Μαύρε γάτε