Φωτιά! στη...Φωτιά της εξουσίας!

έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω ενδιαφέρον κείμενο προκύρηξης...

Η Αττική ήταν κάποτε ένας πλουσιότατος φυσικός τόπος, του οποίου τα τελευταία δέιγματα καταστρέφονται τώρα. Ενάμισι αιώνα πριν, οι κοτζαμπάσηδες και οι δυτικοθρεμμένοι αστοί, μασόνοι της φιλικής εταιρίας και αυλοκόλακες λόγιοι, που συνομώτησαν πίσω από τις πλάτες των λαών της Ελληνικής χερσονήσου για να συστήσουν εθνικό κράτος, έφεραν εδώ τους γερμαναράδες μονάρχες και τους τεχνοκράτες τους.
Αυτοί αφού σχεδίασαν την πρώτη χωροταξική δομή της νέας κεφαλαιοκρατικής μητρόπολης, φύτεψαν ανάκτορα, μέγαρα, οδικούς άξονες, περιχαράκωσαν τις πιό όμορφες περιοχές για πάρτη τους και οργάνωσαν τους μηχανισμούς ελέγχου.
Εκτοτε ο κύβος έχει ήδη πέσει. Στα χρόνια που πέρασαν από τότε, ανά εποχές συνέρρεαν στην Αθληνα πλήθη ανθρώπων, άλλοτε εξορισμένων από τους παλιότερους τόπους τους (μετανάστες της Μ.Ασίας, διωγμένοι και κατατρεγμένοι του εμφυλιόυ, πολιτικοί πρόσφυγες των προηγούμενων δεκαετιών) και άλλοτε πιστών στο όνειρο της αστικής εφημερίας (ντόπιοι και ξένοι εργασιακοί και οικονομικοί μετανάστες).
Η πόλη επεκτάθηκε σε όλη την Αττική.Η βλάστηση ελαχιστοποιήθηκε, τα ζώα εξοντώθηκαν. Τα ποτάμια έγιναν λεωφόροι. Η πόλη επεκτάθηκε σε πλάτος και ύψος. Οι συγκεντρωμένοι στη μητρόπολη του κεφαλαίου εργαζόμενοι, καθηλωμένοι πλέον στην εξάρτησή τους από τις κατακτητικές διαδικασίες του συσσωρευμένου κεφαλαίου μέσω της αγοράς εργασίας και της αγοράς τεχνητών αναγκών, στιβάχτηκαν σε απαίσιες σκοτεινές οικοδομικές κυψέλες και επένδυσαν τη ζωή τους σ'αυτά τα τσιμέντα.
Η πόλη χρειάζεται να επεκταθεί και γιά να επεκταθεί έκαψε τον Υμηττό, έκαψε τη Πεντέλη και τώρα την Πάρνηθα. Οι εμπρηστές δασών δεν είναι τίποτα μυστήριοι τύποι που κρύβονται σε υπόγεια. Στα υπόγεια κρύβονται η μιζέρια μας και τα όνειρά μας. Οι εμπρηστές δασών είναι τα καθάρματα οι δικαστές, οι οποίοι θησαυρίζουν εξοντώνοντας ανθρώπους στις φυλακές της δημοκρατίας, οι δημοσιογράφοι, κοράκια του έθνους και της τάξης, απολογητές του εγκλήματος της κρατικής εξουσίας, οι υποκριτές καλλιτέχνες και άλλες ευγενείς τάξεις των οποίων οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί καταλαμβάνουν δάση.
Εμπρηστές δασών είναι επίσης οι κατασκευαστικές και οι τουριστικές εταιρείες, η πρωτοπορία της σύγχρονης αστικής ανάπτυξης, που απλά κάνουν τη δουλειά τους. Εμπρηστές δασών είναι και οι πολιτικόι, οι οποίοι έχοντας της ευθύνη της εποπτείας και της καθοδήγησης της κεφαλαιοκραατικής εκμετάλλευσης και καταστροφής,ενισχύουν θεσμικά και πρακτικά το παρα πάνω έργο, όταν δεν εκπονούν οι ίδιοι τα σχέδια της χωροταξικής ανάπλασης. Πότε πότε κάνουν και καμιά ζημιά για να χρεώσουν ο ένας τον άλλον ως άχρηστο. Ενα καμένο δάσος είναι καλό χαρτί στην αγορά του πολιτικού θεάματος.

Η πόλη επεκτάθηκε σε βάθος. Οι υπήκοοι λιμπίζονται μιά μικρή έπαυλη στα περίχωρα της πόλης. Ο αποικιακός εκσυγχρονισμός και το μανιακό όνειρο του αριστικρατικού ευδαιμονισμού και της θεαματικής μεγαλοπρέπειας, που υλοποιούνται στο ψευδοβίωμα της κατοχής και της προβολής του εμπορεύματος, συνεργούν στην ερημοποίηση της γης, στην ερημοποίηση της ζωής, στην ερημοποίηση της κοινωνίας, στην υποκατάσταση της φυσικής επαφής μέσα στον κόσμο από τα νεκρά δίκτυα του τεχνοκρατικόυ πολιτισμού.
Η Πάρνηθα αφέθηκε να καίγεται για να μην στερηθούν οι ψηφοφόροι τον τεχνητό κλιματισμό τους.
Επίσημος ισχυρισμός.
Το δάσος είναι προσωρινό. Η ατμόσφαιρα είναι προσωρινή!
Οι αποστειρωμένοι τάφοι στους οποίους φυλακίζουμε τους αυτιστικούς μικρόκοσμούς μας είναι το μέλλον.!

Κι ύστερα έρχονται οι συνετοί διαχειριστές της μακάβριας πολιτείας, να μετριάσουν την παραγωγική καταστροφικότητά της, ανοίγοντας καινούργιες αγορές για βιομηχανικά λόμπι, πράσινες, καινούργια πεδία ελέγχου, την αστυνόμευση των δρυμών και της υπαίθρου γενικότερα, καινούργια πεδία κατανάλωσης, ήπιος τουρισμός και φυσιολατρικά σπορ, αποστασιοποιημένη συλλογή τοπίων και εναλλακτική παραγωγή και εκτόνωση αδρεναλίνης και ενδορφινών. Μέχρι την επόμενη εμφανή καταστροφή. Ενάντια σε ποιούς θα αστυνομέυσει την ύπαιθρο η αγροφυλακή του γλοιώδη υπουργού? Ενάντια στους εμπρηστές του? Ή ενάντια σε εκείνο το κομμάτι των κυνηγών που εκκινούνται από την ίδια πολιτισμική αγριότητα με τους κυβερνώντες και από τους οποίους τα κόμματα κυνηγάνε ψήφους? Ποιούς προστατεύει αυτός ο οποίος επέτρεψε τον εμπρησμό της Πάρνηθας, συγκαλύπτει τα ατομικά βασανιστήρια, στηρίζει κάθε τρομοκρατική απόφαση του ευρωπαικού διευθυντηρίου και του αμερικανικόυ για την διάχυση του κοινωνικόυ ελέγχου, και απαιτεί από τα όργανα τουνα είναι αποτελεσματικά απέναντι σε όσους ορθώνουν το ανάστημα τους πολεμώντας την εξουσία?

Μέσα από τις φλόγες της μηχανής που τρώει τις ψυχές των δέσμιών της, αναδύεται η οργή που θα την κάψει.

.......

το κείμενο τελειώνει κάπου εδώ, και δεν λέει παντελώς ψέματα, έστω και με χαρακτηριστικά καυστικό και ακραίο τρόπο......