Ετος αποφοίτησης από το Πρώτο Πλάκας-σωτήριον-1978.
Σχεδόν 30 χρόνια πριν. Αλλη εποχή, άλλα παιδιά τα τότε, αλλιώς μεγαλωμένα. Μεγάλη διαδρομή έχουμε τραβήξει από τότε ο καθένας μας, αλλά εμένα εκείνα τα χρόνια της δικιάς μου αθωότητας είναι προσεκτικά κρυμμένα βαθιά μέσα μου και πάντα αναπολούσα και αναρωτιόμουνα τι να γίνονται όλα εκείνα τα παιδιά, πώς να είναι, αν έχουν αλλάξει, αν ζουν καλά ,και τόσα άλλα. Αν βρισκόμουνα με κάποιον έστω και για λίγο πόσα δεν θα λέγαμε. Το πιθανότερο να διατηρούσαμε επαφή τακτικότερη από εδώ και μπρος. Θα κάναμε δηλαδή αυτό που δεν κάναμε τότε. Γιατί τότε τελειώνοντας κάπου μέσα μας θεωρούσαμε ίσως ότι θα ήταν δεδομένη η επαφή μας και μακριά από τα θρανία. Πόσο όμως γελαστήκαμε!!
Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα από μήνες έως μερικά χρόνια, ο καθένας μας έχοντας τραβήξει το δρόμο του μέσα σε νέους κύκλους γνωριμιών, φίλων ,σχέσεων, γάμων και προβλημάτων, έθαψε τις παλιές φιλίες.
Ομως, να που εδώ και ένα περίπου μήνα ο μοναδικός μου φίλος από τότε που διατηρώ σε επαφή με πήρε και μου είπε, ότι κάποιος άλλος που έιχε φύγει για μεγάλο διάστημα στην Αμερική, γυρνάει αυτό το καλοκαίρι (δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες) και έχοντας την ίδια κρυφή νοσταλγία θέλει να μαζέψει όσους πιό πολλούς μπορέσει από την τάξη του 1978, -του δικού μας τέλους Εποχής.
Κάπου έχω και εγώ κάποια τηλέφωνα νομίζω να ψάξω να ανακοινώσω την συνάντηση 30 χρόνια μετά. Εχει κανονιστεί σε μαγαζί στου Ψυρρή στις 25 Αυγούστου.
Αν και μπορεί να λείπω στο εξωτερικό να κοιτάξω να γυρίσω κανα δυό μέρες νωρίτερα και να μπορέσω να είμαι. Θα λυπηθώ αν δεν είμαι, αλλά αν δεν μπορέσω τελικά τουλάχιστον θα ελπίζω για την επόμενη που είμαι σίγουρος οτι θα γίνει του χρόνου.
Τέλος πάντων δεν είναι εκεί το θέμα
Το Θέμα έχει να κάνει ότι ο φίλος μου βρήκε το τηλέφωνο κάποιου από εκείνη την τάξη-Φαρμακοποιός (συνάδελφος δηλ) σε ακριβό παραλιακό προάστειο.
Τον παίρνει λοιπόν για να του το ανακοινώσει.
-Εε Μμμ να δούμε, δεν θυμάμαι κανέναν τόσα χρόνια μετά, που να τρέχεις! δεν θα είναι όλοι από το τμήμα μου....
...και άλλα τέτοια μασήματα, χωρίς ίχνος ενθουσιασμού και στο τέλος μου λέει το φιλαράκι ισα που δεν τούκλεισε και το τηλέφωνο.
Λες και το ζητούμενο θα ήταν τα παιδιά του ίδιου τμήματος, ή η τάξη μιάς ολόκληρης αποφοίτησης ενός συγκεκριμένου ιστορικού σχολείου, ή αν θυμάται λεπτομέρειες η κούτρα του.
Θα τα θυμόταν όλα σιγά σιγά!!
Τουλάχιστον θα μπορόυσε πιό κομψά να πει ότι θα έλειπε διακοπές ή ότι θα προσπαθούσε παρόλα αυτά.
Ο κύριος συνάδελφος όμως που ασκεί ένα κοινωνικό λειτούργημα περί την Υγείαν, και που απαιτεί ιδιαίτερες ευαισθησίες, φαίνεται ότι έχει σβήσει οριστικά το παρελθόν του και ασχολείται μόνο με το ευήμερο παρόν, μιάς άλλης αλλοτριωμένης εποχής.
Αλλοι ψάχνουν από την ξενιτειά το παρελθόν τους με μεγαλύτερη λαχτάρα από εμάς, και άλλοι δεν θέλουν ούτε καν να το θυμούνται.
Σχεδόν 30 χρόνια πριν. Αλλη εποχή, άλλα παιδιά τα τότε, αλλιώς μεγαλωμένα. Μεγάλη διαδρομή έχουμε τραβήξει από τότε ο καθένας μας, αλλά εμένα εκείνα τα χρόνια της δικιάς μου αθωότητας είναι προσεκτικά κρυμμένα βαθιά μέσα μου και πάντα αναπολούσα και αναρωτιόμουνα τι να γίνονται όλα εκείνα τα παιδιά, πώς να είναι, αν έχουν αλλάξει, αν ζουν καλά ,και τόσα άλλα. Αν βρισκόμουνα με κάποιον έστω και για λίγο πόσα δεν θα λέγαμε. Το πιθανότερο να διατηρούσαμε επαφή τακτικότερη από εδώ και μπρος. Θα κάναμε δηλαδή αυτό που δεν κάναμε τότε. Γιατί τότε τελειώνοντας κάπου μέσα μας θεωρούσαμε ίσως ότι θα ήταν δεδομένη η επαφή μας και μακριά από τα θρανία. Πόσο όμως γελαστήκαμε!!
Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα από μήνες έως μερικά χρόνια, ο καθένας μας έχοντας τραβήξει το δρόμο του μέσα σε νέους κύκλους γνωριμιών, φίλων ,σχέσεων, γάμων και προβλημάτων, έθαψε τις παλιές φιλίες.
Ομως, να που εδώ και ένα περίπου μήνα ο μοναδικός μου φίλος από τότε που διατηρώ σε επαφή με πήρε και μου είπε, ότι κάποιος άλλος που έιχε φύγει για μεγάλο διάστημα στην Αμερική, γυρνάει αυτό το καλοκαίρι (δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες) και έχοντας την ίδια κρυφή νοσταλγία θέλει να μαζέψει όσους πιό πολλούς μπορέσει από την τάξη του 1978, -του δικού μας τέλους Εποχής.
Κάπου έχω και εγώ κάποια τηλέφωνα νομίζω να ψάξω να ανακοινώσω την συνάντηση 30 χρόνια μετά. Εχει κανονιστεί σε μαγαζί στου Ψυρρή στις 25 Αυγούστου.
Αν και μπορεί να λείπω στο εξωτερικό να κοιτάξω να γυρίσω κανα δυό μέρες νωρίτερα και να μπορέσω να είμαι. Θα λυπηθώ αν δεν είμαι, αλλά αν δεν μπορέσω τελικά τουλάχιστον θα ελπίζω για την επόμενη που είμαι σίγουρος οτι θα γίνει του χρόνου.
Τέλος πάντων δεν είναι εκεί το θέμα
Το Θέμα έχει να κάνει ότι ο φίλος μου βρήκε το τηλέφωνο κάποιου από εκείνη την τάξη-Φαρμακοποιός (συνάδελφος δηλ) σε ακριβό παραλιακό προάστειο.
Τον παίρνει λοιπόν για να του το ανακοινώσει.
-Εε Μμμ να δούμε, δεν θυμάμαι κανέναν τόσα χρόνια μετά, που να τρέχεις! δεν θα είναι όλοι από το τμήμα μου....
...και άλλα τέτοια μασήματα, χωρίς ίχνος ενθουσιασμού και στο τέλος μου λέει το φιλαράκι ισα που δεν τούκλεισε και το τηλέφωνο.
Λες και το ζητούμενο θα ήταν τα παιδιά του ίδιου τμήματος, ή η τάξη μιάς ολόκληρης αποφοίτησης ενός συγκεκριμένου ιστορικού σχολείου, ή αν θυμάται λεπτομέρειες η κούτρα του.
Θα τα θυμόταν όλα σιγά σιγά!!
Τουλάχιστον θα μπορόυσε πιό κομψά να πει ότι θα έλειπε διακοπές ή ότι θα προσπαθούσε παρόλα αυτά.
Ο κύριος συνάδελφος όμως που ασκεί ένα κοινωνικό λειτούργημα περί την Υγείαν, και που απαιτεί ιδιαίτερες ευαισθησίες, φαίνεται ότι έχει σβήσει οριστικά το παρελθόν του και ασχολείται μόνο με το ευήμερο παρόν, μιάς άλλης αλλοτριωμένης εποχής.
Αλλοι ψάχνουν από την ξενιτειά το παρελθόν τους με μεγαλύτερη λαχτάρα από εμάς, και άλλοι δεν θέλουν ούτε καν να το θυμούνται.
1 σχόλιο:
Δεν εκτιμώνται το ίδιο από όλους τα μαθητικά τα χρόνια...
Δημοσίευση σχολίου