Ενά ώραίο καλοκαιρινό απόγευμα από την Δάφνη στην Πλάκα και...πάλι πίσω

Βόλτα λοιπόν στην Αδριανού, εκεί στο ιστορικό πλακόστρωτο χαμηλά απέναντι απ'το Θησείο. απ'τους αγαπημένους μου πεζόδρομους, ειδικά με το δειλινό.
Καθόμαστε στο αγαπημένο μας στέκι με την καλή μουσική υπόκρουση, καλό fingerfood και προπαντώς ποτά τιμές και εξυπηρέτηση (είναι να μην κολλήσει κάποιος με ένα μέρος) Γκαλερί το λένε (και με live jazz σχήμα παρακαλώ, πρωινά Κυριακών αν θυμάμαι καλά)
Το τραινάκι με τους τουρίστες περνάει ακριβώς δίπλα από τα τραπεζάκια, ο κόσμος επίσης. Πλήθος πολύχρωμο και μωσαικό ηλικιών και ενδυματολογίας!!. Μέρος της διασκέδασης και η παρακολούθηση του.
Πέφτει ο Ηλιος και το δροσερό αεράκι (επιτέλους) της νύχτας που έρχεται μας χαιδέυει το πρόσωπο.
Από όλα τα μαγαζάκια σαν μετά από σύνθημα πετάγονται τα γκαρσόνια έξω, και με σβέλτες κινήσεις επεκτείνουν την σειρά των τραπεζιών ακόμα μιά σειρά προς τα έξω. Λέω μέσα μου- μάλλον το τραινάκι έκανε το τελευταίο δρομολόγιο. Το τραινάκι όμως ξαναπέρασε μετά από λίγο και σε πείσμα της κατάληψης του χώρου και του αυξανόμενου πλήθους τουριστών κατάφερε να κάνει ακόμη μιά βόλτα τους τουρίστες του.

και ξαφνικά....
έτσι όπως τα τραπεζάκια με τις καρεκλίτσες απλωθήκανε, ακόμα γρηγορότερα σε χρόνο ρεκόρ μαζευτήκανε.
"Μας την πέσανε" μου ψιθυρίζει το γκαρσόνι που με θυμότανε από παλιά και που θυμότανε ακόμα και πώς πίνω την τεκίλα μου.
Να σου λοιπόν οι τύποι-μάλλον του Δήμου με το χαρακτηριστικό γαλάζιο πουκάμισο μέσα από την ζώνη και μα διακριτικά στους ώμους. Γρήγορο βήμα με σπουδή, ορμάνε κατ'αρχήν μέσα στα μαγαζιά, κάρι λένε στους υπεύθυνους. Μετά από λίγο βγαίνουν και άρχισαν να μας κοιτάνε εμα΄ς που καθόμασταν ειδικά στην εξωτερική σειρά των τραπεζιών- μήν έχουμε ξεφύγη από την νοητή γραμμή του παλιού πεζοδρομίου (από εποχής που κυκλοφορούσαν ακόμα αυτοκίνητα στην Αδριανού). Εγώ λόγω του καροτσιού μου, ήμουνα ολοκληρωτικά έξω-ολοκληρωτικά μέσα δεν χώραγα λόγω συνωστισμού αλλά και μισός πάνω μισός κάτω πάλι δεν γινότανε. Με κοιτάξανε λίγο παρά πάνω αλλά ευτυχώς δεν μου είπανε τίποτα, αλλά ούτε και στα γκαρσόνια -όχι αν θέλανε ας λέγανε.
Τέλος πάντων μετά από μερικά περισπούδαστα πάνω κάτω και πηγαινέλα, βγάζουν και μιά μεζούρα και αρχίζουν σαν τοπογράφοι να μετράνε αποστάσεις της χωροκατάκτησης σε μήκος και πλάτος.

Ολα καλά, καλοί και οι έλεγχοι, ειδικά σε τέτοιες εποχές που αυξάνεται η τουριστική κίνηση. Και τα τραπεζάκια έξω με μέτρο και κατα πόσο δικαιούται ο καθένας, αλλά να περνάει το πλήθος με άνεση μαζί με το τουριστικό τραινάκι. Ομως μου φάνηκε ότι ο ζήλος τους ήταν από ένα σημείο και μετά υπερβολικός μέχρι γέλιου μερικές στιγμές. Κάνανε μπαμ από μακριά.
Ωπα και σιγά ρε παλληκάρια. Εκεί είναι τα μαγαζιά δεν φέυγουν. Ηρεμα θα πάθετε και τίποτα μέσα στην ζέστη και την λαύρα του καλοκαιριού.

Η άλλη εικόνα τώρα

Εκεί κάπου στα μεσάνυχτα παίρνουμε το μετρό να γυρίσουμε. Στάση Δάφνης και αμέσως μόλις βγαίνουμε από το ασανσέρ, καφετέρια μπαρ που είναι και στα χαι της τελευταία, έχει απλώσει καναπεδάρες με τραπεζάρες και έχει καταλάβει ΟΛΟ το πεζοδρόμιο!! Γραμμή τυφλών φυσικά έχει εξαφανιστεί επίσης!!
Αν δεν υπήρχε χώρος ανάμεσα στους καναπέδες, έπρεπε να κατέβω στον δρόμο για να περάσω.
Λοιπόν αυτά στο σταθμό Δάφνης εκεί που Δημοτική Αστυνομία αλλά και η κανονική Αστυνομία μου έχουν δώσει κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα, παραβλέποντας τα τρία χαρακτηριστικά αναπηρικά σήματα που τοποθετώ σε τέτοιες περιπτώσεις στο μπροστινό παρμπρίζ και στα πλαινά μπροστινά!