δεν με πειράζει τόσο η υψηλή θερμοκρασία. κάθε καλοκαίρι για χρόνι τώρα τα ίδια έχουμε, τα ίδια λέμε.
αυτό που μου τη δίνει είναι ότι τα τελευταία χρόνια και μάλιστα πολύ έντονα φέτος, είναι που η θερμοκρασία δεν λέεει να πέσει κάτω από τους 32-33 τα βράδια, έτσι να αναλάβει το σώμα και το πνέυμα.
αυτό είναι το εξαντλητικό με τη ζέστη.
και σκεφτόμαστε να βγούμε έξω και το βράδυ.
αμ δε... εγώ θα βγώ
θα πάω στην παλιά Πλάκα κάτω από την Ακρόπολη και το Θησείο εκεί που η Ενέργεια είναι θετική και την νοιώθω!!
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ Χτύπησε τα μεγάλα, αδύναμα φτερά του στον αέρα για να κρατηθεί για άλλη μιά φορά. Μέσα του ήξερε ότι δεν θα το πετύχαινε αυτή τη φορά. Εδώ και πολύ καιρό είχε αρχίσει να χάνει ύψος. Η αμείλικτη βαρύτητα τον τραβούσε όλο και πιό δυνατά προς την μάνα Γή. Μισόκλεισε τα μάτια του, και ταυτόχρονα συνειδητοποίησε ότι δεν είχε άλλα περιθώρια, ότι ετούτη θα ήταν η τελευταία του πτήση....συνεχεια.. stavraetos.blogspot.com/2008/05/blog-post.html
2 σχόλια:
Εγώ πάλι μόλις τελειώσω τα του σπιτιού... πέφτω τέζα στο κρεβάτι και δεν κουνιέμαι με τίποτα (μήπως γλιτώσω λίγο ιδρώτα) :P
θαλασσένια μου έχεις δίκιο. Και η αετίνα μου δεν το αντέχει το σπορ καθόλου. Εγώ πάντως την καταβρήκα στην Αδριανού τον δρόμο τον παλιό των νιάτων μου με τεκίλες δροσερες και μετά λίγο πιό πάνω με πίτες σουβλάκι και μπύρίτσες μέσα στην ζέστη των στενών της Πλακας από τις αναμένες λάμπες και τα γυμνά οπως λάχει κορμιά.
και πολύ γουστάριζα που οι πωλητες με περνάγανε τουρίστα στον τόπο μου ¨-) (Ισπανό για την ακρίβεια )
Δημοσίευση σχολίου