Δευτέρα, Ιουλίου 30, 2007

Ενας Δεκάλογος πρόληψης πυρκαγιών

Δυστυχώς τα τελευταία post δεν είναι ευχάριστα. Γενικά τα post είναι σκέψεις προβληματισμών μας, όλων μας, είναι σκέψεις που μας απασχολούν, και αυτές σπάνια μπορεί να είναι ευχάριστες.
Το Θέμα μου πάλι εδώ είναι τα καμένα δάση, αυτός ο πλούτος που μέρα με τη μέρα χάνουμε και που πολύ πιθανόν ούτε τα παιδιά μας ούτε τα εγγόνια μας πρόκειται να ζήσουν για να θαυμάσουν τον πλούτο αυτόν, γιατί εμείς οι άμυαλοι οι άνθρωποι, το πιό επικίνδυνο ον που εμφανίστηκε ποτέ σε αυτόν τον πλανήτη, δεν συνειδητοποιήσαμε ποτέ οτι, ότι βρήκαμε το είχαμε δανειστεί από τους προηγούμενους που πέρασαν, και οτι οφείλαμε να το παραδώσουμε όπως το πήραμε αν όχι καλύτερο. (δεν το λέω εγώ αυτό, το έχουν πει αιώνες πριν οι Ινδιάνοι, που η Φύση για αυτούς υπήρξε ισοδύναμο του Θεού)

Μεταφέρω λοιπόν κάποιες ωραίες προτάσεις για την πρόληψη των πυρκαγιών όπως τις διάβασα στις Επιστολές των ΝΕΩΝ από τον συγγραφέα και σύμβουλο βιολογικής-δυναμικής γεωργίας Κον Γαβριήλ Πανάγο.
Ετσι λοιπόν

  1. Από τον Απρίλιο ως τον Νοέμβριο να απαγορέυεται οποιαδήποτε φωτιά στην ύπαιθρο (ψησταριά σκουπίδια με αυστηρές ποινές, ακόμη και αν δεν προκληθεί πυρκαγιά)
  2. Τα υπολείμματα συγκομιδής στα χωράφια (σιτοκαλαμιές κα) να ανακυκλώνονται στο έδαφος. Ετσι τα χωράφια θα εμπλουτίζονται και θα γίνεται οικονομία νερού. Οι παραβάτες θα πληρώνουν πρόστιμο τουλάχιστον όση η αξία της έκτασης που καίνε.
  3. Οι εμπρηστές να διώκονται για κακούργημα με βαριές, μη εξαγοράσιμες ποινές. Τόσο οι τελικοί δράστες όσο και οι ηθικοί αυτουργοί.
  4. Κάθε δασική ημιδασική έκταση που κάιγεται (ακόμη και διεκδικούμενη) να κατάσχεται, αν είναι ιδιωτική και να γίνεται δημόσια δασική για 100 χρόνια. Να χαρτογραφείται, να οριοθετείται και να απαγορεύεται η βόσκηση μέχρι να αναδασωθεί πλήρως με αυστηρές ποινές, τουλάχιστον όση η αξία του κοπαδιού. Στα όρια της καμένης έκτασης που αναδασώνεται να δημιουργούνται αντιπυρικές ζώνες εις βάρος ιδιοκτησιών που συνορέυουν μ'αυτές.
  5. Ολες οι εκκλησιαστικές και μοναστηριακές δασικές εκτάσεις να γίνουν δημόσιες μιά για πάντα. Και να αναδασωθούν αν έχουν αποψιλωθεί.
  6. Μα μην ισχύουν πλέον χρησικτησία και τίτλοι από την τουρκοκρατία. Ετσι θα αποφευχθούν πολλές καταπατήσεις, διεκδικήσεις και να γίνει επι τέλους το Δασικό κτηματολόγιο
  7. Ολοι οι δήμοι να υποχρεωθούν χωριστά ή σε ομάδες ή σε επίπεδο επαρχίας να οργανώσουν σχέδιο κατάργησης των χωματερών και να στραφούν στην ανακύκλωση συγκεντρώνοντας τα σκουπίδια χωριστά κατά κατηγορίες. Οι υπάρχουσες χωματερές να επιτηρούνται με παρουσία πυροσβεστικών μέσων.
  8. Ολα τα ηλεκτροφόρα καλώδια που περνούν από τα δάση και γενικά εκτάσεις με βλάστηση να γίνουν υπόγεια. Τα εναέρια σε τελική ανάλυση κοστίζουν περισσότερο.
  9. Οι αναδασώσεις να γίνονται με πρόγραμμα, με διάφορα είδη που δεν καίγονται τόσο εύκολα και με αντιπυρικές ζώνες.
  10. Κατά τις επικίνδυνες περιόδους οι δασικές εκτάσεις να επιτηρούνται από τον Στρατό και από εθελοντές αλλά επίσης μέσω δορυφόρων για έγκαιρα εντοπισμό εστιών φωτιάς και εμπρηστών, ακουσίων και εκουσίων.

Τρίτη, Ιουλίου 24, 2007

Βατράχια στην...κατσαρόλα

Η ζέστη των ημερών μου θύμισε το γνωστό με τον βάτραχο και το ζεματιστό νερό.

" Αν έναν βάτραχο τον πετάξεις μέσα στο ζεματιστό νερό ξαφνικά, θα πηδήξει έξω απ'τη κατσαρόλα να σωθεί.
Αν όμως τον βάλεις μέσα στο δροσερό νεράκι και του ανεβάζεις σιγά σιγά τη θερμοκρασία, μπορείς και να τον μαγειρέψεις χωρίς να καταλάβει τίποτα"

μήπως μοιάζουμε λιγάκι στο τηγάνι της Αθήνας?

Τρίτη, Ιουλίου 17, 2007

Φωτιά! στη...Φωτιά της εξουσίας!

έπεσε στα χέρια μου το παρακάτω ενδιαφέρον κείμενο προκύρηξης...

Η Αττική ήταν κάποτε ένας πλουσιότατος φυσικός τόπος, του οποίου τα τελευταία δέιγματα καταστρέφονται τώρα. Ενάμισι αιώνα πριν, οι κοτζαμπάσηδες και οι δυτικοθρεμμένοι αστοί, μασόνοι της φιλικής εταιρίας και αυλοκόλακες λόγιοι, που συνομώτησαν πίσω από τις πλάτες των λαών της Ελληνικής χερσονήσου για να συστήσουν εθνικό κράτος, έφεραν εδώ τους γερμαναράδες μονάρχες και τους τεχνοκράτες τους.
Αυτοί αφού σχεδίασαν την πρώτη χωροταξική δομή της νέας κεφαλαιοκρατικής μητρόπολης, φύτεψαν ανάκτορα, μέγαρα, οδικούς άξονες, περιχαράκωσαν τις πιό όμορφες περιοχές για πάρτη τους και οργάνωσαν τους μηχανισμούς ελέγχου.
Εκτοτε ο κύβος έχει ήδη πέσει. Στα χρόνια που πέρασαν από τότε, ανά εποχές συνέρρεαν στην Αθληνα πλήθη ανθρώπων, άλλοτε εξορισμένων από τους παλιότερους τόπους τους (μετανάστες της Μ.Ασίας, διωγμένοι και κατατρεγμένοι του εμφυλιόυ, πολιτικοί πρόσφυγες των προηγούμενων δεκαετιών) και άλλοτε πιστών στο όνειρο της αστικής εφημερίας (ντόπιοι και ξένοι εργασιακοί και οικονομικοί μετανάστες).
Η πόλη επεκτάθηκε σε όλη την Αττική.Η βλάστηση ελαχιστοποιήθηκε, τα ζώα εξοντώθηκαν. Τα ποτάμια έγιναν λεωφόροι. Η πόλη επεκτάθηκε σε πλάτος και ύψος. Οι συγκεντρωμένοι στη μητρόπολη του κεφαλαίου εργαζόμενοι, καθηλωμένοι πλέον στην εξάρτησή τους από τις κατακτητικές διαδικασίες του συσσωρευμένου κεφαλαίου μέσω της αγοράς εργασίας και της αγοράς τεχνητών αναγκών, στιβάχτηκαν σε απαίσιες σκοτεινές οικοδομικές κυψέλες και επένδυσαν τη ζωή τους σ'αυτά τα τσιμέντα.
Η πόλη χρειάζεται να επεκταθεί και γιά να επεκταθεί έκαψε τον Υμηττό, έκαψε τη Πεντέλη και τώρα την Πάρνηθα. Οι εμπρηστές δασών δεν είναι τίποτα μυστήριοι τύποι που κρύβονται σε υπόγεια. Στα υπόγεια κρύβονται η μιζέρια μας και τα όνειρά μας. Οι εμπρηστές δασών είναι τα καθάρματα οι δικαστές, οι οποίοι θησαυρίζουν εξοντώνοντας ανθρώπους στις φυλακές της δημοκρατίας, οι δημοσιογράφοι, κοράκια του έθνους και της τάξης, απολογητές του εγκλήματος της κρατικής εξουσίας, οι υποκριτές καλλιτέχνες και άλλες ευγενείς τάξεις των οποίων οι οικοδομικοί συνεταιρισμοί καταλαμβάνουν δάση.
Εμπρηστές δασών είναι επίσης οι κατασκευαστικές και οι τουριστικές εταιρείες, η πρωτοπορία της σύγχρονης αστικής ανάπτυξης, που απλά κάνουν τη δουλειά τους. Εμπρηστές δασών είναι και οι πολιτικόι, οι οποίοι έχοντας της ευθύνη της εποπτείας και της καθοδήγησης της κεφαλαιοκραατικής εκμετάλλευσης και καταστροφής,ενισχύουν θεσμικά και πρακτικά το παρα πάνω έργο, όταν δεν εκπονούν οι ίδιοι τα σχέδια της χωροταξικής ανάπλασης. Πότε πότε κάνουν και καμιά ζημιά για να χρεώσουν ο ένας τον άλλον ως άχρηστο. Ενα καμένο δάσος είναι καλό χαρτί στην αγορά του πολιτικού θεάματος.

Η πόλη επεκτάθηκε σε βάθος. Οι υπήκοοι λιμπίζονται μιά μικρή έπαυλη στα περίχωρα της πόλης. Ο αποικιακός εκσυγχρονισμός και το μανιακό όνειρο του αριστικρατικού ευδαιμονισμού και της θεαματικής μεγαλοπρέπειας, που υλοποιούνται στο ψευδοβίωμα της κατοχής και της προβολής του εμπορεύματος, συνεργούν στην ερημοποίηση της γης, στην ερημοποίηση της ζωής, στην ερημοποίηση της κοινωνίας, στην υποκατάσταση της φυσικής επαφής μέσα στον κόσμο από τα νεκρά δίκτυα του τεχνοκρατικόυ πολιτισμού.
Η Πάρνηθα αφέθηκε να καίγεται για να μην στερηθούν οι ψηφοφόροι τον τεχνητό κλιματισμό τους.
Επίσημος ισχυρισμός.
Το δάσος είναι προσωρινό. Η ατμόσφαιρα είναι προσωρινή!
Οι αποστειρωμένοι τάφοι στους οποίους φυλακίζουμε τους αυτιστικούς μικρόκοσμούς μας είναι το μέλλον.!

Κι ύστερα έρχονται οι συνετοί διαχειριστές της μακάβριας πολιτείας, να μετριάσουν την παραγωγική καταστροφικότητά της, ανοίγοντας καινούργιες αγορές για βιομηχανικά λόμπι, πράσινες, καινούργια πεδία ελέγχου, την αστυνόμευση των δρυμών και της υπαίθρου γενικότερα, καινούργια πεδία κατανάλωσης, ήπιος τουρισμός και φυσιολατρικά σπορ, αποστασιοποιημένη συλλογή τοπίων και εναλλακτική παραγωγή και εκτόνωση αδρεναλίνης και ενδορφινών. Μέχρι την επόμενη εμφανή καταστροφή. Ενάντια σε ποιούς θα αστυνομέυσει την ύπαιθρο η αγροφυλακή του γλοιώδη υπουργού? Ενάντια στους εμπρηστές του? Ή ενάντια σε εκείνο το κομμάτι των κυνηγών που εκκινούνται από την ίδια πολιτισμική αγριότητα με τους κυβερνώντες και από τους οποίους τα κόμματα κυνηγάνε ψήφους? Ποιούς προστατεύει αυτός ο οποίος επέτρεψε τον εμπρησμό της Πάρνηθας, συγκαλύπτει τα ατομικά βασανιστήρια, στηρίζει κάθε τρομοκρατική απόφαση του ευρωπαικού διευθυντηρίου και του αμερικανικόυ για την διάχυση του κοινωνικόυ ελέγχου, και απαιτεί από τα όργανα τουνα είναι αποτελεσματικά απέναντι σε όσους ορθώνουν το ανάστημα τους πολεμώντας την εξουσία?

Μέσα από τις φλόγες της μηχανής που τρώει τις ψυχές των δέσμιών της, αναδύεται η οργή που θα την κάψει.
.......

το κείμενο τελειώνει κάπου εδώ, και δεν λέει παντελώς ψέματα, έστω και με χαρακτηριστικά καυστικό και ακραίο τρόπο......

Πέμπτη, Ιουλίου 12, 2007

Ενά ώραίο καλοκαιρινό απόγευμα από την Δάφνη στην Πλάκα και...πάλι πίσω

Βόλτα λοιπόν στην Αδριανού, εκεί στο ιστορικό πλακόστρωτο χαμηλά απέναντι απ'το Θησείο. απ'τους αγαπημένους μου πεζόδρομους, ειδικά με το δειλινό.
Καθόμαστε στο αγαπημένο μας στέκι με την καλή μουσική υπόκρουση, καλό fingerfood και προπαντώς ποτά τιμές και εξυπηρέτηση (είναι να μην κολλήσει κάποιος με ένα μέρος) Γκαλερί το λένε (και με live jazz σχήμα παρακαλώ, πρωινά Κυριακών αν θυμάμαι καλά)
Το τραινάκι με τους τουρίστες περνάει ακριβώς δίπλα από τα τραπεζάκια, ο κόσμος επίσης. Πλήθος πολύχρωμο και μωσαικό ηλικιών και ενδυματολογίας!!. Μέρος της διασκέδασης και η παρακολούθηση του.
Πέφτει ο Ηλιος και το δροσερό αεράκι (επιτέλους) της νύχτας που έρχεται μας χαιδέυει το πρόσωπο.
Από όλα τα μαγαζάκια σαν μετά από σύνθημα πετάγονται τα γκαρσόνια έξω, και με σβέλτες κινήσεις επεκτείνουν την σειρά των τραπεζιών ακόμα μιά σειρά προς τα έξω. Λέω μέσα μου- μάλλον το τραινάκι έκανε το τελευταίο δρομολόγιο. Το τραινάκι όμως ξαναπέρασε μετά από λίγο και σε πείσμα της κατάληψης του χώρου και του αυξανόμενου πλήθους τουριστών κατάφερε να κάνει ακόμη μιά βόλτα τους τουρίστες του.

και ξαφνικά....
έτσι όπως τα τραπεζάκια με τις καρεκλίτσες απλωθήκανε, ακόμα γρηγορότερα σε χρόνο ρεκόρ μαζευτήκανε.
"Μας την πέσανε" μου ψιθυρίζει το γκαρσόνι που με θυμότανε από παλιά και που θυμότανε ακόμα και πώς πίνω την τεκίλα μου.
Να σου λοιπόν οι τύποι-μάλλον του Δήμου με το χαρακτηριστικό γαλάζιο πουκάμισο μέσα από την ζώνη και μα διακριτικά στους ώμους. Γρήγορο βήμα με σπουδή, ορμάνε κατ'αρχήν μέσα στα μαγαζιά, κάρι λένε στους υπεύθυνους. Μετά από λίγο βγαίνουν και άρχισαν να μας κοιτάνε εμα΄ς που καθόμασταν ειδικά στην εξωτερική σειρά των τραπεζιών- μήν έχουμε ξεφύγη από την νοητή γραμμή του παλιού πεζοδρομίου (από εποχής που κυκλοφορούσαν ακόμα αυτοκίνητα στην Αδριανού). Εγώ λόγω του καροτσιού μου, ήμουνα ολοκληρωτικά έξω-ολοκληρωτικά μέσα δεν χώραγα λόγω συνωστισμού αλλά και μισός πάνω μισός κάτω πάλι δεν γινότανε. Με κοιτάξανε λίγο παρά πάνω αλλά ευτυχώς δεν μου είπανε τίποτα, αλλά ούτε και στα γκαρσόνια -όχι αν θέλανε ας λέγανε.
Τέλος πάντων μετά από μερικά περισπούδαστα πάνω κάτω και πηγαινέλα, βγάζουν και μιά μεζούρα και αρχίζουν σαν τοπογράφοι να μετράνε αποστάσεις της χωροκατάκτησης σε μήκος και πλάτος.

Ολα καλά, καλοί και οι έλεγχοι, ειδικά σε τέτοιες εποχές που αυξάνεται η τουριστική κίνηση. Και τα τραπεζάκια έξω με μέτρο και κατα πόσο δικαιούται ο καθένας, αλλά να περνάει το πλήθος με άνεση μαζί με το τουριστικό τραινάκι. Ομως μου φάνηκε ότι ο ζήλος τους ήταν από ένα σημείο και μετά υπερβολικός μέχρι γέλιου μερικές στιγμές. Κάνανε μπαμ από μακριά.
Ωπα και σιγά ρε παλληκάρια. Εκεί είναι τα μαγαζιά δεν φέυγουν. Ηρεμα θα πάθετε και τίποτα μέσα στην ζέστη και την λαύρα του καλοκαιριού.

Η άλλη εικόνα τώρα
Εκεί κάπου στα μεσάνυχτα παίρνουμε το μετρό να γυρίσουμε. Στάση Δάφνης και αμέσως μόλις βγαίνουμε από το ασανσέρ, καφετέρια μπαρ που είναι και στα χαι της τελευταία, έχει απλώσει καναπεδάρες με τραπεζάρες και έχει καταλάβει ΟΛΟ το πεζοδρόμιο!! Γραμμή τυφλών φυσικά έχει εξαφανιστεί επίσης!!
Αν δεν υπήρχε χώρος ανάμεσα στους καναπέδες, έπρεπε να κατέβω στον δρόμο για να περάσω.
Λοιπόν αυτά στο σταθμό Δάφνης εκεί που Δημοτική Αστυνομία αλλά και η κανονική Αστυνομία μου έχουν δώσει κλήσεις για παράνομο παρκάρισμα, παραβλέποντας τα τρία χαρακτηριστικά αναπηρικά σήματα που τοποθετώ σε τέτοιες περιπτώσεις στο μπροστινό παρμπρίζ και στα πλαινά μπροστινά!

Τετάρτη, Ιουλίου 11, 2007

δεν με πειράζει τόσο η υψηλή θερμοκρασία. κάθε καλοκαίρι για χρόνι τώρα τα ίδια έχουμε, τα ίδια λέμε.
αυτό που μου τη δίνει είναι ότι τα τελευταία χρόνια και μάλιστα πολύ έντονα φέτος, είναι που η θερμοκρασία δεν λέεει να πέσει κάτω από τους 32-33 τα βράδια, έτσι να αναλάβει το σώμα και το πνέυμα.

αυτό είναι το εξαντλητικό με τη ζέστη.
και σκεφτόμαστε να βγούμε έξω και το βράδυ.

αμ δε... εγώ θα βγώ
θα πάω στην παλιά Πλάκα κάτω από την Ακρόπολη και το Θησείο εκεί που η Ενέργεια είναι θετική και την νοιώθω!!

Κυριακή, Ιουλίου 08, 2007

Να καούν τα λεφτά...ή το δάσος?

Διάβασα στο "Ε" ότι ειπώθηκε:
-...ευτυχώς που δεν κάηκε το Καζίνο της Πάρνηθας...

καλά οι άνθρωποι έχουν χάσει την μπάλα και δεν ξέρουν τι λένε. Μάλλον πρόκειται για επικίνδυνους!!

σημ.
...εγώ θα προτιμούσα να καιγόταν ΜΟΝΟΝ το Καζίνο. Θα ήταν από όλες τις απόψεις πιό υγιές!!

σημ δεύτερη (από το ίδιο περιοδικό)
"Μόνον όταν το τελευταίο δέντρο έχει πεθάνει και το τελευταίο ποτάμι έχει δηλητηριαστεί και το τελευταίο ψάρι έχει πιαστεί, θα καταλάβουμε ότι δεν μπορούμε να φάμε τα χρήματα
(προφητεία των Ινδιάνων της Φυλής Κρι)

Τετάρτη, Ιουλίου 04, 2007

Η τάξη του 1978 (σχέδον 30 χρόνια μετά)

Ετος αποφοίτησης από το Πρώτο Πλάκας-σωτήριον-1978.

Σχεδόν 30 χρόνια πριν. Αλλη εποχή, άλλα παιδιά τα τότε, αλλιώς μεγαλωμένα. Μεγάλη διαδρομή έχουμε τραβήξει από τότε ο καθένας μας, αλλά εμένα εκείνα τα χρόνια της δικιάς μου αθωότητας είναι προσεκτικά κρυμμένα βαθιά μέσα μου και πάντα αναπολούσα και αναρωτιόμουνα τι να γίνονται όλα εκείνα τα παιδιά, πώς να είναι, αν έχουν αλλάξει, αν ζουν καλά ,και τόσα άλλα. Αν βρισκόμουνα με κάποιον έστω και για λίγο πόσα δεν θα λέγαμε. Το πιθανότερο να διατηρούσαμε επαφή τακτικότερη από εδώ και μπρος. Θα κάναμε δηλαδή αυτό που δεν κάναμε τότε. Γιατί τότε τελειώνοντας κάπου μέσα μας θεωρούσαμε ίσως ότι θα ήταν δεδομένη η επαφή μας και μακριά από τα θρανία. Πόσο όμως γελαστήκαμε!!
Μετά από ένα σύντομο χρονικό διάστημα από μήνες έως μερικά χρόνια, ο καθένας μας έχοντας τραβήξει το δρόμο του μέσα σε νέους κύκλους γνωριμιών, φίλων ,σχέσεων, γάμων και προβλημάτων, έθαψε τις παλιές φιλίες.
Ομως, να που εδώ και ένα περίπου μήνα ο μοναδικός μου φίλος από τότε που διατηρώ σε επαφή με πήρε και μου είπε, ότι κάποιος άλλος που έιχε φύγει για μεγάλο διάστημα στην Αμερική, γυρνάει αυτό το καλοκαίρι (δεν ξέρω άλλες λεπτομέρειες) και έχοντας την ίδια κρυφή νοσταλγία θέλει να μαζέψει όσους πιό πολλούς μπορέσει από την τάξη του 1978, -του δικού μας τέλους Εποχής.
Κάπου έχω και εγώ κάποια τηλέφωνα νομίζω να ψάξω να ανακοινώσω την συνάντηση 30 χρόνια μετά. Εχει κανονιστεί σε μαγαζί στου Ψυρρή στις 25 Αυγούστου.
Αν και μπορεί να λείπω στο εξωτερικό να κοιτάξω να γυρίσω κανα δυό μέρες νωρίτερα και να μπορέσω να είμαι. Θα λυπηθώ αν δεν είμαι, αλλά αν δεν μπορέσω τελικά τουλάχιστον θα ελπίζω για την επόμενη που είμαι σίγουρος οτι θα γίνει του χρόνου.

Τέλος πάντων δεν είναι εκεί το θέμα
Το Θέμα έχει να κάνει ότι ο φίλος μου βρήκε το τηλέφωνο κάποιου από εκείνη την τάξη-Φαρμακοποιός (συνάδελφος δηλ) σε ακριβό παραλιακό προάστειο.
Τον παίρνει λοιπόν για να του το ανακοινώσει.
-Εε Μμμ να δούμε, δεν θυμάμαι κανέναν τόσα χρόνια μετά, που να τρέχεις! δεν θα είναι όλοι από το τμήμα μου....
...και άλλα τέτοια μασήματα, χωρίς ίχνος ενθουσιασμού και στο τέλος μου λέει το φιλαράκι ισα που δεν τούκλεισε και το τηλέφωνο.

Λες και το ζητούμενο θα ήταν τα παιδιά του ίδιου τμήματος, ή η τάξη μιάς ολόκληρης αποφοίτησης ενός συγκεκριμένου ιστορικού σχολείου, ή αν θυμάται λεπτομέρειες η κούτρα του.
Θα τα θυμόταν όλα σιγά σιγά!!

Τουλάχιστον θα μπορόυσε πιό κομψά να πει ότι θα έλειπε διακοπές ή ότι θα προσπαθούσε παρόλα αυτά.
Ο κύριος συνάδελφος όμως που ασκεί ένα κοινωνικό λειτούργημα περί την Υγείαν, και που απαιτεί ιδιαίτερες ευαισθησίες, φαίνεται ότι έχει σβήσει οριστικά το παρελθόν του και ασχολείται μόνο με το ευήμερο παρόν, μιάς άλλης αλλοτριωμένης εποχής.

Αλλοι ψάχνουν από την ξενιτειά το παρελθόν τους με μεγαλύτερη λαχτάρα από εμάς, και άλλοι δεν θέλουν ούτε καν να το θυμούνται.

Τρίτη, Ιουλίου 03, 2007

Το ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΑΡΚΟ

...είμαι που λέτε στην Πολωνία (γιαυτό χάθηκα γι' αυτούς που μπορεί να αναρωτήθηκα), και παρακολουθώντας το μόνο κανάλι που μπορείς να δεις σε χώρα με γλώσσα ζόρικη, δηλ το CNN, διαβάζω στα σύντομα ειδησομηνύματα στο βάθος της οθόνης, λίγο μετά που είχα επικοινωνήσει με Ελλάδα, και μου είχαν πει τα φοβερά νέα για την φωτιά στο "Μεγάλο Βουνό"

.... γιά μία και πλέον μέρα μαίνεται ανεξέλεγκτη η φωτιά, και κατακαίει το Μητροπολιτικό Πάρκο της Αθήνας!!

Ουάου, Πως τα λένε έτσι βρέ παιδί μου !! Και πως να το φανταζόταν άραγε αυτό το Μητροπολιτικό Πάρκο, ένας ξένος έτσι όπως διαβάζει αυτές τις γραμμές.
Να το φανταζόταν λέω γιατί απλά ουσιαστικά ΔΕΝ υπάρχει πιά,(πότε υπήρξε δηλαδή μεταξύ μας) Και αν έμεινε λίγο προς την μεριά που κοιτάζει την δύσμοιρη πόλη, έχουμε μπόλικο καλοκαίρι μπροστά μας να το κάψουμε και αυτό!!

Εβαλα πολλά γέλια εκείνη την στιγμή, γιατί το Μητροπολιτικό Πάρκο της Αθήνας, απλά είναι ένα ανέκδοτο, σαν το ποτάμι που είχε κάααποτε και που τώρα είναι οχετός, σαν τις όμορφες μονοκατοικίες που υπήρχαν πριν τις φάνε τα κοράκια οι εργολάβοι, σαν σαν σαν σαν....

Που την σφίξαν, και την καταράστηκαν να περιοριστεί μέσα στην λεκάνη που περικλείουν τα τρια βουνά της, δεν πα να μείνουν εκει μέσα άλλοι τόσοι και όλη η Ελλάδα αν μπορούσε να γίνει, .... αλλά όχι ρε φίλε εκεί να πήξετε όλοι να μην μπορείτε να κουνηθείτε.
Ετσι θέλετε εσείς? Πάρτε τις φωτιές οι άλλοι, να ξεφύγουνε στις πλαγιές και ακόμη παραπέρα αν μπορέσουνε να αναπνέυσουν λιγάκι, να μπορέσουν να κυκλοφορούν τα SUV τους και τα άλλα τους , δεν πα να βλέπουν γυμνούς βράχους εκεί που παλιά υπήρχαν πράσινα πευκοδάση που πάλευαν αποτελεσματικά με τον λίβα των τσιμέντων και με το αφόρητο βρωμοκλάσιμο του καταλύτη.
Δεν βαριέσαι μωρέ. Καμμένη γή να χτίσω την τσιμεντένια βιλάρα μου

Ακου λέεει Μητροπολιτικό Πάρκο της Αθήνας!!!
Χα Χα Χα!!!
ΘΑ ήταν.

Μόνο αν τα βουνά δεν περίκλειαν την Πόλη, αλλά ήταν ΜΕΣΑ στην πόλη και όμορφα οικοδομημένα.
Μόνο τότε δεν θα έπιαναν ΠΟΤΕ φωτιά από τάχατες υπερθεμασμένους πυλώνες και από άλλες τέτοιες θεωρίες και φαντασιώσεις.
Γιατί απλά η ίδια η πόλη θα φρόντιζε και θα είχε κάνει δικά της τα βουνά αυτά και θα πονούσε ό καθένας κάτοικος του δάσους την ιδιοκτησία του που ΘΑ υπήρχε μέσα.

Τώρα δεν έμεινε τίποτα!!! ΤΙΠΟΤΑ
Μόνο η σιγουρια της επερχόμενης ερημοποιήσης και των πλημμυρών.
Εκεί,! να καιγόμαστε στους 60 βαθμούς αποτέλεσμα μετάλλαξης του πιό όμορφου μικροκλίματος που ήμασταν περήφανοι....
...κάποτε

(για την Πολωνία και τί έγινε.... άλλη φορά που θα έχω κέφια, γιατί τώρα πενθώ!! )