Τρίτη, Ιουλίου 29, 2008

Ομορφες Κυριακές στο Μπαμακό

Τις Κυριακές στο Μπαμακό γίνονται γάμοι, πολλοί γάμοι. Κιθάρες και ταμ ταμ ακόυγονται από παντού, φίλοι, γείτονες και συγγενείς έρχονται στο ραντεβού με τα καλά τους, και η γιορτή δεν λέει να τελειώσει... "Είναι ωράιες οι Κυριακές στο Μπαμακό, την πρωτέυουσα μιάς από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη μας, μας διαβεβαιώνουν τραγουδώντας οι Amadou and Mariam, το τυφλό ζευγάρι από το Μαλί."
Δυό χρόνια μετά την εμφάνισή τους στη Λυρική Σκηνή, σε μιά συναυλία τα έσοδα της οποίας διατέθηκαν για την ανέγερση ιδρύματος στην πατρίδα τους για παιδιά φορείς του AIDS, ο κιθαρίστας Αμαντού Μπακαγιόκο και η τραγουδίστρια Μαριάμ Ντούμπια ξανάρχονται, φέρνοντας στις 25 Ιουλίου 2008 στο SANI FESTIVAL της Χαλκιδικής αυτό το κράμα συναισθήματος και ρυθμού που τους έχει χαρίσει φανατικούς ακροατές σε διάφορες γωνιές του κόσμου.

Ο Αμαντού και η Μαριάμ δεν ευτύχησαν ποτέ ν'αντικρύσουν ο ένας τον άλλον. Εκείνη έχασε το φώς της σε ηλικία πέντε χρόνων από οστρακιά, κι αυτός στα δεκα πέντε του από καταρράκτη. Η κοινή τους ιστορία ξεκίνησε πριν από τρείς δεκαετίες περίπου, με το που συναντήθηκαν στο Ινστιτούτο για Τυφλούς Νέους του Μπαμακό, όπου μάθαιναν να διαβάζουν με τη μέθοδο Μπράιγ. Ο Αμαντού, εξοικειωμένος από τα μικράτα του με το φλάουτο, την αρμόνικα και την κιθάρα, ήταν ήδη μέλος μιάς μπάντας απ΄την οποία θα ξεπηδούσε αργότερα και η μεγάλη Albino μορφή του Salif Keita. Ενώ και η Μαριάμ, που ήταν η ψυχή της τάξης της καθώς "είχε βαλθεί να μάθει στους συμμαθητές της να τραγουδούν και να χορέυουν", όπως θυμάται ο σύντροφός της, "από παιδάκι σαγήνευε με τη φωνή της, συμμετέχοντας σε οικεγενειακές μαζώξεις και γιορτές".

Ενωμένοι έκτοτε και στη ζωή και στη σκηνή, γονείς τριών παιδιών και δημιουργοί πέντε ως τώρα αλμπουμ, ο Amadou and Mariam " βιώνουν "μιά καθημερινότητα που δεν διαφέρει πολύ από εκείνη των ανθρώπων που "βλέπουν", την καθημερινότητα δύο μουσικών που "συνθέτουν, κάνουν πρόβες ταξιδέυουν"."Αλληλοσυμπληρωνόμαστε, μας λέει τηλεφωνικά ο Αμαντού, "αντιμετωπίζουμε τη ζωή με τον ίδιο τρόπο και μέσα από τη μουσική μας περνάμε μηνύματα που μοιραζόμαστε κι οι δύο, για την αγάπη και την ειρήνη."

Ο μελωδικός τους ήχος αντλεί από την παράδοση της χώρας τους, περνά από τα αμερικάνικα μπλουζ και φτάνει ώς τις πολύχρωμες λατινοαμερικάνικες φιέστες. Και οι λιτοί στίχοι, πιό πολιτικοποιημένοι από τη σύμπραξη τους κι έπειτα με τον Μανού Τσάο στην παραγωγή του εκπληκτικού "Dimanche a Bamako" ,πέρα απ'τον έρωτα μιλούν και για τη δημαγωγία και την διαφθορά των πολιτικών, τα καραβάνια των εξορίστων, την ανθρώπινη αλληλεγγύη.
Αλληλεγγύη, να η λέξη κλειδί " Πολλοί πιστεύουν ότι μόνο η φτώχεια χαρακτηρίζει την Αφρική" λέει ο Αμαντού "Σύμφωνοι, υπάρχει πολλή φτώχεια αλλά υπάρχουν και άνθρωποι με αισθήματα, που ζόυνε μαζί, υποστηρίζονται μεταξύ τους και συνεχίζουν να γλεντάνε" Οπως παραδέχονται και στο τραγούδι τους La realite, "σ'αυτόν τον κόσμο η πραγματικότητα ειναι θλιβερή, γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Αλλοι γεννιώνται κι άλλοι πεθαίνουν, άλλοι γελάνε κι άλλοι κλαίνε, κάποιοι δουλεύουν, κάποιοι είναι στην ανεργία. Ναι η πραγματικότητα είναι θλιβερή αλλά ....ας χορέψουμε!"

Οι Amadou and Mariam γνώρισαν τις πρώτες τους επιτυχίες στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπου ζόυσαν αυτοεξόριστοι τη δεκατία του 80. Κι οι θαυμαστές τους βλέποντάς τους να διασχίζουν τις γειτονιές της Αμπιτζάν, ως και στα χέρια σήκωναν το αυτοκίνητό τους!. Εγκατεστημένοι πιά και πάλι στο Μπαμακό, απολαμβάνουν τη διασημότητα τους λειτουργώντας ως "άτυποι"- ο Αμαντού το τονίζει- πρεσβευτές του Μαλί στο εξωτερικό. Η επιτυχία τούς έδωσε περισσότερες ευκαιρίες για ταξίδια και συμμετοχές σε φεστιβάλ, οι συνεντέυξεις μπήκαν κι αυτές στο πρόγραμμά τους, αλλά "η ζωή μας δεν άλλαξε ουσιαστικά, έχουμε ακόμα τους ίδιους, παλιούς μας φίλους".

Η γνωριμία τους με τον Μανού Τσάο έγινε στο Παρίσι με πρωτοβουλία του τελευταίου, το 2003 που είχαν κυκλοφορήσει το τρίτο τους άλμπουμ και το τραγούδι τους "Chauffeurs" είχε ξετρελάνει τον δημιουργό του "Clandestino". Η εκτίμηση ήταν αμοιβαία, τα χνώτα τους ταίριαξαν μεμιάς, και το ζητούμενο ήταν και για τους τρείς το ίδιο: ένα κράμα από ήχους της Αφρικής και της Δύσης, μιά συνάντηση του παραδοσιακού με το μοντέρνο. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθεί το ζευγάρι από το Μαλί, θεωρώντας γόνιμες τέτοιου είδους ανταλλαγές στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης.
Ενας από τους γιούς τους πάντως κάνει καριέρα στο χώρο της ραπ. " Αυτή είναι η μουσική των νέων σήμερα" αναστενάζει ανεπαίσθητα ο Αμαντού, "παιδί της εποχής μας είναι κι εκείνος".

άρθρο της Σταυρούλας Παπασπύρου από την Κυρ.Ελευθεροτυπία

είχα γράψει και πιό παλιά για το φοβερό αυτό δίδυμο και για το πόσο πολύ με με ξεσήκωσε και με ξεσηκώνει η μουσική τους. Ιδανική όταν θέλεις να ακούσεις αυθεντική fusion Ethnic και να μπεις με την ψυχή σου και τη φαντασία σου στην είσοδο του Μπαμακό εκεί που τα παιδιά παίζουν μέχρι που ο ήλιος να γίνει κόκκινος, μέσα στη σκόνη, με φωναχτά και γέλια. Ποτέ κλάματα μόνο γέλια και ρυθμοί αυθεντικής Μαλινέζικης μουσικής.
Φίλοι μου να μοιραστώ μαζί σας την μουσική αυτή μαγεία και τις εικόνες που φέρνει από τη φτωχή αυτή χώρα. Η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα.




14 σχόλια:

dokisisofi είπε...

Olokliri i anthropotita xrosta s'aftous tous laous tin palmiki kai entoni aisthisi tou rithmou. Tiopota de tha itan to idio xoris tin negriki sineisfora sti mousiki..

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

dokisisofi
Από μουσικής σκοπιάς και ίσως όχι μόνον
"ΕΝΑ ΑΡΧΗΝ ΗΝ ΤΑ ΜΑΥΡΑ"

η φυγοκεντρος είπε...

Λοιπον,σορρυ για το ασχετο του Comment μου,αλλα τυχαια σε βρηκα απο το Google,μεσω ενος thread που εχεις για την ταινια "Tα κουρελια τραγουδανε ακομα",και ηθελα να σου κανω μερικες ερωτησεις για μια αλλη ταινια του Νικολαιδη,τη Γλυκια Συμμορια.Υποθετω,εχοντας διαβασει την αναλυση σου για τα Κουρελια,πως θα ξερεις 5 πραγματα και για τη Γλυκια Συμμορια(πακετο πανε αυτα).
Στη γλυκια συμμορια,λοιπον,αυτο που με αφησε καπως μετεωρο ειναι η Σοφια(αυτη με το σγουρο μαλλι),και συγκεκριμενα 2 πραγματα.Η φαση με το γραφειο κηδειων και φαση με τις τσαντες που δινει.Την πρωτη φορα που ειχα δει την ταινια ημουν παπεισμενος οτι πουλαγε ναρκωτικα. Τωρα που την ξαναειδα-χτες- καταλαβα οτι ισως παιζει και αλλο που απλα δεν διευκρνιζεται.Κι αυτο γιατι εκει που δινει κατι λεφτα σε 2 τυπους,μεσα σε ενα τραινο κ τους ρωταει γιατι παρακολουθειται,τη ρωτανε αν καποιος απο την παρεα της εχει να κανει με ναρκωτικα.Κι αυτο με κανει να σκεφτομαι πως ισως τελικα δεν ειναι προμηθευτες ναρκωτικων και τους δινει λεφτα για αλλο λογο.Τεσπα,για μενα εχει σημασια αυτο και ειπα μηπως το ειχες ξεκαθαρισει στο μυαλο σου κ μπορουσες να βοηθησεις.
ΥΓ Θεωρω τα Κουρελια καλυτερη ταινια απο τη γλυκια συμμορια.Ισως και την καλυτερη ταινια ελληνικης παραγωγης ever.Κι αν οχι την καλυτερη,σιγουρα την ανατρεπτικοτερη-μακραν

dokisisofi είπε...

:))))

na rotisw kati asxeto?

poia einai protimotera? ta oneira twn ek genetis tiflwn i twn ek genetis koufwn?

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

εξαρτάται τι θεωρείς ότι υπάρχει περισσότερο στα όνειρα.
Ηχος ή εικόνα?
υποκειμενικό δλδ

Στην πραγματικότητα πάντως και οι δύο περιπτώσεις ονειρέυονται, και αυτό είναι εκπληκτικό!! δεν είναι ?

patsiouri είπε...

Οπα, κάτι ήθελα να ρωτήσω για το ζευγάρι αλλά κόλλησα με το σχόλιο για τη "Γλυκειά συμμορία" που τη λατρεύω όπως και όλο το στόκ του Νικολαίδη...

Λοιπόν...α...ναι! Τα παιδιά τους? Είανι και αυτά με πρόβλημα όρασης?
Ρωτάω μήπως μπορούν να τους βοηθούν...αν και δε βλέπω το ζεύγος να το χρειάζεται, μπράβο!

(Δωράκι για το καλοκαίρι, μπινελίκια μαζεμένα εδώ:
http://topatsiouri.blogspot.com/2007/06/blog-post_20.html
Τώρα το είδα το comment!)

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Φυγόκεντρε
Είναι πολλά χρόνια που έχω δει την ταινία τελευταία φορά.
Αν θυμάμαι καλά η Γλυκειά μας Συμορία δεν ασχολούνταν με εμπόριο ουσιών αλλά με μεταπωλήσεις ειδών από μικροκλοπές.

Patsiouraki διόρθωσέ με αν κάνω λάθος.

Πάντως το ζητούμενο και για το τί θέλει να δέιξει η ταινία (και γενικότερα του Νικολαίδη ) είναι άλλο.

Τα κουρέλια κατά τι γνώμη μου είναι ανυπέρβλητη ταινιάρα με φοβερόυς διαλόγους και αλληγορίες που νομίζω η Γλυκειά Συμμορία δεν φτάνει τόσο πολύ.
Θυμάμαι όμως τον φοβερό υπαρξιακό διάλογο στον Κήπο στην "Συμμορία" λίγο πριν το τέλος της.
Ακόμα η Γλυκειά Συμμορία είχα πιό ιλουστρασιον παραγωγή που την έκανε πιό προσιτή στο ευρύτερο κοινό (και αν θέλουμε πιό πιασάδικη υπόθεση), και τέλος ένα φοβερό soundtrack του Γιώργου Χατζηνασιου.

(τώρα μόλις δώσατε υλικό για το musicotherapist.blogspot.com να προσφέρει)

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

patsiouri
τα παιδιά του ζέυγους δεν έχουν κανένα πρόβλημα.
αν πρόσεξες η τυφλότητα τους /ηταν επίκτητη για διαφόρους λόγους.

Ανώνυμος είπε...

Κοιτα,κι εγω σου εκανα την ερωτηση γιατι ακριβως ΔΕΝ θελω να πιστεψω οτι ειναι εμποριο ναρκωτικων αυτο που κανει η πρωταγωνιστρια, γιατι μετα θα ειμαι στη δυσαρεστη θεση να υποθεσω οτι η αστυνομια καλα εκανε ο,τι εκανε(και θα ειναι κριμα γιατι οι 4 παραβατικοι πρωταγωνιστες μου ειναι ιδιαιτερως συμπαθεις ως το τελος,ενω η αστυνομια καθολου-εντος και εκτος εργου...).Παντως, δεδομενου οτι η Σοφια διακινει μεγαλα ποσα,δημιουργειται ενα θεμα... Θα μπορουσε να υπονοειται και κατι σαν τρομοκρατικη οργανωση οπου συμετεχει η Σοφια,αλλα και παλι δεν δινονται επαρκη στοιχεια απο το Νικολαιδη.Ισως επειτηδες θελει να αφησει ενα κενο εκει περα.

Συμφωνω μαζι σου σε αυτο που λες για τα Κουρελια-εξαλλου το ειπα κι εγω στο πιο πανω Comment.Για μενα ο Νικολαιδης ειναι ο Ταραντινο της Ελλαδας,αλλα ποιοτικα καλυτερος!(αυτο χωρις υπερβολη)
Λοιπον,βλεπω πως γενικα ασχολεισαι με ωραια πραγματα οποτε θα σε εχω στα υποψιν και θα σε παρακολουθω...Συγγνωμη και παλι για το ξεκαρφωτο της ολης υποθεσης

Φυγοκεντρος

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Φυγόκεντρε
σευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και θα χαρώ να τα λέμε.
Ναι τώρα που το λές και εγώ είχα σκεφτεί την τρομοκρατική (καθαρά από ιδεολογικής απόψεως σκοπιά και όχι από δολοφονικής)οργάνωση,τότε βλέποντας την ταινία. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε και την 17 Νοέμβρη στα φόρτε της την εποχή της ταινίας. αλλες εποχές.
Αν και ο Νικολαίδης όπως λες σκοπίμως δεν αναλώνει την ταινία του στην ερώτηση αυτή. Το περνά σχετικά στο ντούκου και καλά όπως λες κάνει.

Ανώνυμος είπε...

Πραγματικα,το ιδιο σκεφτηκαμε-κι εγω εκανα την ιδια σκεψη για την εποχη εκεινη και το θεμα με τη 17Ν.Ρε συ,μπορεις να με βοηθησεις σε παρακαλω και σε κατι αλλο?
Πως βαζεις μουσικη υποκρουση στο blog?Εχω κι εγω blogspot αλλα δεν εχω βρει καπου τετοια επιλογη στις ρυθμισεις και δεν εχει βρεθει ακομα καποιος να μου εξηγησει

Fygokentros

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Λοιπόν άκου φυγόκεντρε τί θα κάνεις.
Υπάρχει μιά online κοινότητα στο ιντερνετ που λέγεται www.last.fm
Είναι η μεγαλήτερη κατά τη γνώμη μου βάση δεδομένων από ότι γουστάρεις μουσικά . Θα τρελλαθείς. Γράψου και κατέβασε κι ένα προγραμμακι στον υπολογιστή σου για να μπάινεις καλυτερα στον λογαριασμό σου που θα έχεις πρώτα δημιουργήσει. Αν δεν θέλεις να το κατεβάσεις απλά θα πρέπει να μπαίνεις στο σαιτ και να κάνεις login.
Στο last.fm δημιουργείς δική σου λιστα τραγουδιών ανάλογα με τα γούστα σου και στην πορεία σύμφωνα με αυτό που ακούς εκείνη τη στιγμή ο σερβερ τους προχωράει σε άλλους παρόμοιους καλιτέχνες τους οποίους συνεχίζεις να ακούς, εν είδη ραδιοφώνου, και ότι σου αρέσει τα βάζεις σε προσωπική λιστα. Ετσι κατά κάποιο τρόπο δημιουργείς το δικό σου προσωπικό ραδιόφωνο.
Το φοβερό είναι ότι έχει τρομερή πιστότητα ήχου.
Οταν λοιπόν φτιάξεις μιά ικανή λιστα , κάπου μέσα στο σαιτ υπάρχει (νιμίζω σαν embed ή κα΄πως αλλιώς) η επιλογή του να βάλεις τον html κώδικα μέσα στον blogger και να φάινεται στη σελίδα σου όπου εσύ θέλεις. (χρησιμοποιώντας την χρήση του template στον blogger φυσικά)
Ετσι όταν κάποιος ανοιγει το μπλογκάκι σου θα ανοίγει και ο player του last.fm που θα παιζει κομμάτια ή παρεμφερή από τη λιστα που έχεις δημιουργήσει.
Είναι πραγματικά ότι καλύτερο υπάρχει μέχρι στιγμής.
Αν έχεις καμμιά απορία πες μου.
Καλημέρα

Agobooks είπε...

Σάκη, δεν θα πας διακοπές; Η είσαι διακοπές; Καλό και ...ρυθμικό καλοκαίρι!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Είμαι πλέον διακοπές Νικόλα και σου εύχομαι και σένα ήσυχες μέρες καλοκαιριού και ραδιοφώνου
Πάντα μαζί με αυτούς που αγαπάς