Ομορφες Κυριακές στο Μπαμακό

Τις Κυριακές στο Μπαμακό γίνονται γάμοι, πολλοί γάμοι. Κιθάρες και ταμ ταμ ακόυγονται από παντού, φίλοι, γείτονες και συγγενείς έρχονται στο ραντεβού με τα καλά τους, και η γιορτή δεν λέει να τελειώσει... "Είναι ωράιες οι Κυριακές στο Μπαμακό, την πρωτέυουσα μιάς από τις φτωχότερες χώρες του πλανήτη μας, μας διαβεβαιώνουν τραγουδώντας οι Amadou and Mariam, το τυφλό ζευγάρι από το Μαλί."
Δυό χρόνια μετά την εμφάνισή τους στη Λυρική Σκηνή, σε μιά συναυλία τα έσοδα της οποίας διατέθηκαν για την ανέγερση ιδρύματος στην πατρίδα τους για παιδιά φορείς του AIDS, ο κιθαρίστας Αμαντού Μπακαγιόκο και η τραγουδίστρια Μαριάμ Ντούμπια ξανάρχονται, φέρνοντας στις 25 Ιουλίου 2008 στο SANI FESTIVAL της Χαλκιδικής αυτό το κράμα συναισθήματος και ρυθμού που τους έχει χαρίσει φανατικούς ακροατές σε διάφορες γωνιές του κόσμου.

Ο Αμαντού και η Μαριάμ δεν ευτύχησαν ποτέ ν'αντικρύσουν ο ένας τον άλλον. Εκείνη έχασε το φώς της σε ηλικία πέντε χρόνων από οστρακιά, κι αυτός στα δεκα πέντε του από καταρράκτη. Η κοινή τους ιστορία ξεκίνησε πριν από τρείς δεκαετίες περίπου, με το που συναντήθηκαν στο Ινστιτούτο για Τυφλούς Νέους του Μπαμακό, όπου μάθαιναν να διαβάζουν με τη μέθοδο Μπράιγ. Ο Αμαντού, εξοικειωμένος από τα μικράτα του με το φλάουτο, την αρμόνικα και την κιθάρα, ήταν ήδη μέλος μιάς μπάντας απ΄την οποία θα ξεπηδούσε αργότερα και η μεγάλη Albino μορφή του Salif Keita. Ενώ και η Μαριάμ, που ήταν η ψυχή της τάξης της καθώς "είχε βαλθεί να μάθει στους συμμαθητές της να τραγουδούν και να χορέυουν", όπως θυμάται ο σύντροφός της, "από παιδάκι σαγήνευε με τη φωνή της, συμμετέχοντας σε οικεγενειακές μαζώξεις και γιορτές".

Ενωμένοι έκτοτε και στη ζωή και στη σκηνή, γονείς τριών παιδιών και δημιουργοί πέντε ως τώρα αλμπουμ, ο Amadou and Mariam " βιώνουν "μιά καθημερινότητα που δεν διαφέρει πολύ από εκείνη των ανθρώπων που "βλέπουν", την καθημερινότητα δύο μουσικών που "συνθέτουν, κάνουν πρόβες ταξιδέυουν"."Αλληλοσυμπληρωνόμαστε, μας λέει τηλεφωνικά ο Αμαντού, "αντιμετωπίζουμε τη ζωή με τον ίδιο τρόπο και μέσα από τη μουσική μας περνάμε μηνύματα που μοιραζόμαστε κι οι δύο, για την αγάπη και την ειρήνη."

Ο μελωδικός τους ήχος αντλεί από την παράδοση της χώρας τους, περνά από τα αμερικάνικα μπλουζ και φτάνει ώς τις πολύχρωμες λατινοαμερικάνικες φιέστες. Και οι λιτοί στίχοι, πιό πολιτικοποιημένοι από τη σύμπραξη τους κι έπειτα με τον Μανού Τσάο στην παραγωγή του εκπληκτικού "Dimanche a Bamako" ,πέρα απ'τον έρωτα μιλούν και για τη δημαγωγία και την διαφθορά των πολιτικών, τα καραβάνια των εξορίστων, την ανθρώπινη αλληλεγγύη.
Αλληλεγγύη, να η λέξη κλειδί " Πολλοί πιστεύουν ότι μόνο η φτώχεια χαρακτηρίζει την Αφρική" λέει ο Αμαντού "Σύμφωνοι, υπάρχει πολλή φτώχεια αλλά υπάρχουν και άνθρωποι με αισθήματα, που ζόυνε μαζί, υποστηρίζονται μεταξύ τους και συνεχίζουν να γλεντάνε" Οπως παραδέχονται και στο τραγούδι τους La realite, "σ'αυτόν τον κόσμο η πραγματικότητα ειναι θλιβερή, γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Αλλοι γεννιώνται κι άλλοι πεθαίνουν, άλλοι γελάνε κι άλλοι κλαίνε, κάποιοι δουλεύουν, κάποιοι είναι στην ανεργία. Ναι η πραγματικότητα είναι θλιβερή αλλά ....ας χορέψουμε!"

Οι Amadou and Mariam γνώρισαν τις πρώτες τους επιτυχίες στην Ακτή Ελεφαντοστού, όπου ζόυσαν αυτοεξόριστοι τη δεκατία του 80. Κι οι θαυμαστές τους βλέποντάς τους να διασχίζουν τις γειτονιές της Αμπιτζάν, ως και στα χέρια σήκωναν το αυτοκίνητό τους!. Εγκατεστημένοι πιά και πάλι στο Μπαμακό, απολαμβάνουν τη διασημότητα τους λειτουργώντας ως "άτυποι"- ο Αμαντού το τονίζει- πρεσβευτές του Μαλί στο εξωτερικό. Η επιτυχία τούς έδωσε περισσότερες ευκαιρίες για ταξίδια και συμμετοχές σε φεστιβάλ, οι συνεντέυξεις μπήκαν κι αυτές στο πρόγραμμά τους, αλλά "η ζωή μας δεν άλλαξε ουσιαστικά, έχουμε ακόμα τους ίδιους, παλιούς μας φίλους".

Η γνωριμία τους με τον Μανού Τσάο έγινε στο Παρίσι με πρωτοβουλία του τελευταίου, το 2003 που είχαν κυκλοφορήσει το τρίτο τους άλμπουμ και το τραγούδι τους "Chauffeurs" είχε ξετρελάνει τον δημιουργό του "Clandestino". Η εκτίμηση ήταν αμοιβαία, τα χνώτα τους ταίριαξαν μεμιάς, και το ζητούμενο ήταν και για τους τρείς το ίδιο: ένα κράμα από ήχους της Αφρικής και της Δύσης, μιά συνάντηση του παραδοσιακού με το μοντέρνο. Αυτός είναι ο δρόμος που ακολουθεί το ζευγάρι από το Μαλί, θεωρώντας γόνιμες τέτοιου είδους ανταλλαγές στα χρόνια της παγκοσμιοποίησης.
Ενας από τους γιούς τους πάντως κάνει καριέρα στο χώρο της ραπ. " Αυτή είναι η μουσική των νέων σήμερα" αναστενάζει ανεπαίσθητα ο Αμαντού, "παιδί της εποχής μας είναι κι εκείνος".

άρθρο της Σταυρούλας Παπασπύρου από την Κυρ.Ελευθεροτυπία

είχα γράψει και πιό παλιά για το φοβερό αυτό δίδυμο και για το πόσο πολύ με με ξεσήκωσε και με ξεσηκώνει η μουσική τους. Ιδανική όταν θέλεις να ακούσεις αυθεντική fusion Ethnic και να μπεις με την ψυχή σου και τη φαντασία σου στην είσοδο του Μπαμακό εκεί που τα παιδιά παίζουν μέχρι που ο ήλιος να γίνει κόκκινος, μέσα στη σκόνη, με φωναχτά και γέλια. Ποτέ κλάματα μόνο γέλια και ρυθμοί αυθεντικής Μαλινέζικης μουσικής.
Φίλοι μου να μοιραστώ μαζί σας την μουσική αυτή μαγεία και τις εικόνες που φέρνει από τη φτωχή αυτή χώρα. Η μουσική είναι η παγκόσμια γλώσσα.

Από τον Μουσικοθεραπευτή Amadou and Mariam