Εγώ μόνον το κάροτσάκι μου ήθελα να μου εγκρίνουν...όχι να πάρω ραντεβού...

Βρισκόμουνα στο ΙΚΑ της περιοχής μου προχθές το πρωί, για να περάσω από καταλληλότητα το νέο μου καρότσι. Να εγκρίνει δηλαδή ο "αρμόδιος γιατρός" αν το καροτσάκι που "Εγώ" διάλεξα και που "Εγώ" προκειται να καβαλήσω, είναι κατάλληλο και κατόπιν να υπογράψει για να εγκριθεί η δαπάνη.
Τέλος πάντως ρωτάω σε ποιό γραφείο βρίσκεται ο τάδε γιατρός? -γιατί ξέρετε στο ΙΚΑ της περιοχής μου μπορεί μία πόρτα να γράφει "Δερματολογικό" ας πούμε και μέσα να εξετάζει- αν λέγεται εξέταση- γυναικολόγος!
Μου λέει " Στο βάθος του διαδρόμου στην πόρτα ανάμεσα από τα δύο "Οδοντιατρεία"
Πηγαίνω και περιμένω, και μην έχοντας τί να κάνω παρατηρώ γύρω μου.

Πολύς κόσμος εκείνη την ημέρα, ένας περιρέων εκνευρισμός πλανάται παντού. Γριές και γεροντάκια, περιμένουν υπομονετικά να τους γράψουν τα φάρμακά τους, πάντα κατόπιν ραντεβού, Γιατροί ανοίγουν και κλείνουν πόρτες με υφος και χαριεντιζόμενοι μεταξύ τους. Τους ξεχωρίζεις μόνον από αυτό και όχι από μιά τυπική άσπρη μπλούζα. (Ααα! όλα κι όλα αυτή που θα μας δόση το κύρος και την αυστηρότητα, το απόγευμα στο ιδιωτικό ιατρείο)
Που και που βλέπεις και μερικούς εκπροσώπους εταιριών με την κλασσική γραβάτα και το κουστουμάκι, με το βαλιτσάκι στο χέρι, ψάχνοντας και αυτοί για δικούς τους λόγους τους γιατρούς. Αυτοί μάλιστα χώνονται ταυτόχρονα με τους ασθενείς του ραντεβού στο γραφείο των γιατρών! Ετσι το ξεπέταγμα του ασθενούς γίνεται πιό γρήγορα αφού η συζήτηση με τον αντιπρόσωπο έχει περισσότερο ενδιαφέρον και περιεχόμενο.

Εκεί που καθόμουνα κανα δυό φορές με ρώτησαν κάποιοι. "Εσείς τι νούμερο έχετε για ραντεβού?"
"Εγώ δεν είμαι για φάρμακα, εδώ "τους λέω
"Είμαι για μιά έγκριση του καροτσιού μου" . Κοίταγμα με ουδέτερο βλέμμα χωρίς σχόλιο.

Δεν ήταν η πρώτη φορά αυτή, αλλά η τελευταία. Την προηγόυμενη που πέρασα από Ορθοπεδικό για να γράψει το παραπεμπτικό, και την άλλη για να περάσω από επιτροπή που θα εγκρίνει την αγορά του αμαξιδίου, πάλι με ρώτησαν διάφοροι αν είχα ραντεβού και με ποιόν. Ολα μεσα στο ΙΚΑ περιστρέφονται γύρω από ένα ραντεβού!!Κυριαρχεί ο τρόμος του ραντεβού.
"Περάστε από το γραφείο και βγάλτε ραντεβού"
"Οχι! κυρία μου δεν μπορώ να σας δεχθώ χωρίς ραντεβού!"
και άλλα τέτοια φαιδρά!

Φυσικά όλοι αυτοί που με ρώτησαν αν έχω ραντεβού, απλά έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια το άτυπο πρωτόκολλο της προτεραιότητας ενός ΑμεΑ, και την πινακίδα που υπάρχει παμτού "Τα Ατομα με Αναπηρία, προηγούνται"

Παρατηρώντας λοιπόν, παρατηρώ και τα δύο εκατέρωθεν οδοντιατρεία.
Στο ένα αριστερά δεν υπάρχει ασθενής αλλά μάλλον δύο γιατροί (αγνώστου ειδικότητας), που μιλάνε μεταξύ τους.
Στο άλλο υπάρχει ένας γιατρός ψαρομάλλης ηλικίας πενήντα φεύγα, που έχει καθηλωμένο στο κάθισμα έναν γεράκο.
Είναι χωρίς μπλούζα και δεν φοράει γάντια καθώς ασχολείται μέσα στο ανοικτό στόμα του ασθενούς. !! Κάποια στιγμή αφήνει ακίνητο τον γεράκο με το στόμα ορθάνοικτο και πηγαίνει στην άλλη πόρτα όπου βρίσκονται οι άλλοι δύο, για να πάρει ένα εργαλείο που το κρατάει σαν ξυλουργός στο χέρι του. Το βάδισμά του άτονο βαριεστημένο και αργό.
Μέχρι να γυρίσει πίσω παρατηρώ το υποτιθέμενο οδοντιατρείο.
Παμπάλαιο κάθισμα με κάτι που θυμίζει πεντάλ στο πάτωμα, παρωχημένη χειρουργική λάμπα από πάνω που ελάχιστα πρόσθετε στο φώς της μέρας που έμπαινε από τα παράθυρα. Δίπλα του ένας παλιός θολός λευκός οβάλ εμαγιέ νεροχύτης, πτυελοδοχείο .
Σε λίγο και λίγο πριν τελειώσουν τα ραντεβού του ορθοπεδικού, βγαίνει ο γεράκος κρατώντας την παλάμη μπροστά στο στόμα του!

Ο ορθοπεδικός ασχολείται μαζί μου, και με το καινούργιο καροτσάκι που είναι τυλιγμένο στις ζελατίνες του, δηλώνοντας ολίγον άσχετος με αυτά γιατί σημειωτέον αντικάθιστα κάποιον άλλον συνάδελφό του, που λείπει για οικογενειακούς λόγους.
Αντιδρά λίγο γιατί η τιμή του φαίνεται υψηλή!! (η ημιμάθεια βλέπετε είναι χειρότερη απ'την αμάθεια).
Αρχίζω περιεκτικά να του εξηγώ για την ελαφριά κατασκευή, το ειδικό κράμα αλουμινιόυ που το κάνει ελαφρύ. Το πώς διπλώνεται για να μπορώ να το φορτώνω στο αυτοκίνητο κλπ κλπ . Ευτυχώς δείχνει να καταλαβαίνει αλλά υπάρχει πρόβλημα για το πώς θα συντάξει την έκθεση.
Πάμε σε έλλον συνάδελφό του που γνωρίζει, μετά όλοι μαζί ψάχνουν την έγκριση ,στα γραφεία της πρώτης επιτροπής, και μπαίνει επι τέλους η υπογραφή και η σφραγίδα.
Αντε μετά στις παροχές να τυπώσουν το ειδικό έντυπο παροχών και εξόδων για το ταμείο.
Επειδή όμως τα λεφτά είναι πολλά τρέχα και στον διευθυντή για άλλη σφραγίδα, και ξανά στην προισταμένη παροχών.
Τέλος στο ταμείο, και ο αντιπρόσωπος και εγώ πάιρνουμε στο χέρι την πολυπόθητη επιταγή.

Αυτά από τον μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα της Ελλάδας.
Να τον χαιρόμαστε.