Το κορίτσι η Ma Li ήταν επαγγελματίας με πολλά υποσχόμενη καριέρα ως μπαλαρίνα όταν έχασε το δεξιό της χέρι της σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα το 1996.
Ήταν μόνο 19, το πολύ όμορφο αγόρι που είχε εκείνη την εποχή την εγκατάλειψε . Προσπάθησε να σκοτωθεί αυτό που την έκανε να σωθεί ήταν μόνο η σκέψη από τους γονείς της. Η αγάπη της για τους γονείς της της έδωσε τη δύναμη για να ζήσει.
Έμαθε πώς να ζει τη ζωή της ανεξάρτητα. Έμαθε πώς να γράφει τα κινέζικα υπέροχα και πώς να κάνει πολλά πράγματα συμπεριλαμβανομένου του να χτενίζει τα μαλλιά της, τα οποία έπρεπε να κόψει από το μέση-μήκος .
Έμαθε να μαγειρεύει και να πλένει τα ρούχα της...
Σε μερικούς μήνες άνοιξε το μικρό βιβλιοπωλείο της.
Πέντε χρόνια αργότερα το 2001, κλήθηκε για να διαγωνισθεί στον 5ο εθνικό ειδικό διαγωνισμό τέχνης εκτέλεσης για άτομα με αναπηρίες και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.
Εκείνη η επιτυχία της έδωσε την ελπίδα να επιστρέψει στο αγαπημένο είδος το μπαλέτο.
Το 2002, ένας όμορφος 20-χρονών νεαρός άνδρας (Li, Tao) την ερωτεύτηκε τρελλά.
Η προηγούμενη εμπειρία της την έκανε να τον απομακρυνθεί από αυτόν από φόβο μήπως πληγωθεί πάλι.
Αφότου εξαφανίστηκε στο Πεκίνο, εκείνος την έψαξε παντού παρά τις δυνατές αντιρρήσεις και τον εμπαιγμό των γονέων του.
Την βρήκε τελικά σε μπαρ όπου εκείνη εργαζόταν. Δεν έχουν χωριστεί ποτέ από τότε.
Το 2002 λοιπόν, ήταν μια εποχή πολύ δύσκολη γιατί η επιδημία SARS είχε επηρεάσει ακόμη και τα θέατρα που ήταν κλειστά.
Το 2004, πήρε μια άδεια για να είναι ο νόμιμος πράκτορας της και προσπαθούσε να την βοηθήσει να αναπτύξει μια καριέρα όπως της άρμοζε. Σε μια κρύα νύχτα με χιόνι, όταν βρίσκονταν ξυλιασμένοι και οι δυο τους σε μια υπόγεια διάβαση για να περιμένουν την ανατολή του ήλιου προκειμένου να πάρουν το λεωφορείο μετά από μια κουραστική ημέρα σε κάποια κινηματογραφικά γυρίσματα που τα είχαν σαν συμπλήρωμα εισοδήματος, εκείνη είχε ξαφνικά την εσωτερική ώθηση να χορέψει στο χιόνι μαζί του.
Είχε χρησιμοποιήσει το χορό της για να του πει την ιστορία της τόσα πολλά χρόνια πριν από και αυτή τη φορά, μετά από "το χορό τους" που τελείωσαν, ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι ΑΥΤΌ πρέπει να είναι η μοναδική απόδοσή της, το "σενάριο" για τον χορό της.
Τον Σεπτέμβριο του 2005, πήγε κατευθείαν σε έναν 21-χρονών νεαρό άνδρα (Zhai, Xiaowei). Εκπαιδευόταν για να είναι ποδηλάτης για τους εθνικούς ειδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν είχε χορέψει ποτέ πριν. Σκαρφαλώνοντας σε ένα τρακτέρ όταν ήταν 4 ετών , έπεσε από αυτό και έχασε το αριστερό πόδι του.
Ο μπαμπάς του τον ρώτησε,
- Ο γιατρός είπε ότι θα πρέπει να κόψει το πόδι σου. Φοβάσαι;"
Δεν μπορούσε να καταλάβει αυτό που θα ήταν τόσο διαφορετικό έτσι είπε όχι.
Ο μπαμπάς του του είπε, " πρόκειται να αντιμετωπίσεις πολλές προκλήσεις και οι δυσκολίες στη ζωή, αυτό σε φοβίζει;"
Το παιδί ρώτησε,
- Τι είναι" προκλήσεις και δυσκολίες;" Είναι καλά?;"
Ο μπαμπάς του γέλασε μαζί με τα δάκρυα του,
- Ναι, είναι κάτι όπως οι αγαπημένες καραμέλες σου. Πρέπει ακριβώς να τρως ένα κομμάτι σε έναν χρόνο!"
(Έπειτα ο μπαμπάς του έτρεξε από το δωμάτιο πνιγμένος στα δάκρυα.)
Έτσι ήταν και παρέμεινε ένας πολύ αισιόδοξος και αθλητικός τύπος με μια μεγάλη αίσθηση του χιούμορ.
Είχε δοκιμάσει το άλμα εις ύψος, άλμα εις μήκος, κατάδυση, κολύμπι, και προπονούνταν εν αλλάξ σε όλα αυτά. Ο Προπονητής του πίστευε ότι θα ήταν σε θέση να πάρει 2-3 χρυσά μετάλλια στα εθνικά ειδικά παιχνίδια Ολυμπιακών Αγώνων.
(Στην τηλεοπτική συνέντευξη, μπορείτε να τον δείτε μια γέφυρα με τη μεγάλη ευκολία!)
Αρχικά δεν κατάλαβε πώς θα μπορούσε ο ίδιος "να χορέψει," και τι σήμαινε ακριβώς αυτό. Έτσι η Λι τον προσκάλεσε για να την δει "μαζί" με έναν άλλο χορευτή.
Θεώρησε ότι βρήκε μια τέλεια ψυχή στη σκηνή και συμφώνησε να της δώσει μια ευκαιρία να δει
Η Λι και ο Tao τον φρόντισαν όπως το νεώτερο αδελφό τους και έμεναν κάτω από την ίδια στέγη κατά τη διάρκεια του περισσότερο από 1 έτους εντατικών μαθημάτων και πρακτικής σε κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ ο Zhai.
Κανείς δεν θα ήταν σε θέση να φανταστεί το είδος προκλήσεων και δυσκολιών που αντιμετώπισαν. Ο Zhai δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ χορευτικό υπόβαθρο και παράλληλα ήταν τελειομανής. Υπάρχουν πολλές σχετικές ιστορίες.
Το πόσο πολύ τελειομανής ήταν το δείχνει η ακόλουθη μικρή ιστορία. Για μια συγκεκριμένη "πτώση", την επανέλαβε και προσγειώθηκε στο σκληρό πάτωμα περισσότερες από 1000 φορές!!!
Αυτό σήμαινε ότι για να νιώσει ότι μπορούσε να το κάνει με τον ακριβή τρόπο που ήθελε την συγκεκριμένη κίνηση, άρχισαν στις 8 π.μ. και πήραν την πρώτη επιτυχή κίνηση αμέσως μετά από 8 μ.μ.!
Το μόνο που έκαναν ήταν να εκπαιδεύεται στην πρακτική από 8 π.μ. σε 11 μ.μ. κάθε μέρα χωρίς να παίρνουν χρήματα απο πουθενά εως τις αρχές του 2007...
Το υπόλοιπο είναι ιστορία.
Τον Απρίλιο ήταν ένα ζευγάρι από τους finalists μεταξύ 7000 ανταγωνιστών στον 4ο διεθνή διαγωνισμό χορού για άτομα με ειδικές ανάγκες ( CCTV )
Είναι την πρώτη φορά που ζευγάρι από άτομα με ειδικές ανάγκες μπήκαν σ΄αυτόν. Κέρδισαν το ασημένιο μετάλλιο με το υψηλό αποτέλεσμα 99,17 και χωρίς να αναφερθούν οι υψηλότερες δημοφιλείς ψηφοφορίες ακροατηρίων.
Έγιναν ένα στιγμιαίο εθνικό σύμβολο.
Το πιό πάνω κείμενο είναι της Ελίνας μιάς συμμετέχουσας στο ειδικό portal του Χρήστου
Αποτελεί μετάφραση της ίδιας από ξένη πηγή της ιστορίας των δύο αυτών παιδιών η οποία την συγκλόνισε. Επίσης έψαξε και βρήκε και το πιό κάτω video των παιδιών επί σκηνής.
ΔΕΙΤΕ το, και προσέξτε ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει αναπηρία πάνω σ'αυτά τα τσακισμένα κορμιά!! Μόνο έκφραση συναίσθημα, αρμονία.
Προσέξτε εκτός από την έκφραση των σωμάτων... και την έκφραση στα πρόσωπά τους, αλλά και τον αντίκτυπο στα πρόσωπα των θεατών!!
Τέτοια έκφραση πρέπει να είχε και το δικό μου πρόσωπο, και τέτοια δάκρυα ένοιωσα να υγράινουν τα μάτια μου!!
Ήταν μόνο 19, το πολύ όμορφο αγόρι που είχε εκείνη την εποχή την εγκατάλειψε . Προσπάθησε να σκοτωθεί αυτό που την έκανε να σωθεί ήταν μόνο η σκέψη από τους γονείς της. Η αγάπη της για τους γονείς της της έδωσε τη δύναμη για να ζήσει.
Έμαθε πώς να ζει τη ζωή της ανεξάρτητα. Έμαθε πώς να γράφει τα κινέζικα υπέροχα και πώς να κάνει πολλά πράγματα συμπεριλαμβανομένου του να χτενίζει τα μαλλιά της, τα οποία έπρεπε να κόψει από το μέση-μήκος .
Έμαθε να μαγειρεύει και να πλένει τα ρούχα της...
Σε μερικούς μήνες άνοιξε το μικρό βιβλιοπωλείο της.
Πέντε χρόνια αργότερα το 2001, κλήθηκε για να διαγωνισθεί στον 5ο εθνικό ειδικό διαγωνισμό τέχνης εκτέλεσης για άτομα με αναπηρίες και κέρδισε το χρυσό μετάλλιο.
Εκείνη η επιτυχία της έδωσε την ελπίδα να επιστρέψει στο αγαπημένο είδος το μπαλέτο.
Το 2002, ένας όμορφος 20-χρονών νεαρός άνδρας (Li, Tao) την ερωτεύτηκε τρελλά.
Η προηγούμενη εμπειρία της την έκανε να τον απομακρυνθεί από αυτόν από φόβο μήπως πληγωθεί πάλι.
Αφότου εξαφανίστηκε στο Πεκίνο, εκείνος την έψαξε παντού παρά τις δυνατές αντιρρήσεις και τον εμπαιγμό των γονέων του.
Την βρήκε τελικά σε μπαρ όπου εκείνη εργαζόταν. Δεν έχουν χωριστεί ποτέ από τότε.
Το 2002 λοιπόν, ήταν μια εποχή πολύ δύσκολη γιατί η επιδημία SARS είχε επηρεάσει ακόμη και τα θέατρα που ήταν κλειστά.
Το 2004, πήρε μια άδεια για να είναι ο νόμιμος πράκτορας της και προσπαθούσε να την βοηθήσει να αναπτύξει μια καριέρα όπως της άρμοζε. Σε μια κρύα νύχτα με χιόνι, όταν βρίσκονταν ξυλιασμένοι και οι δυο τους σε μια υπόγεια διάβαση για να περιμένουν την ανατολή του ήλιου προκειμένου να πάρουν το λεωφορείο μετά από μια κουραστική ημέρα σε κάποια κινηματογραφικά γυρίσματα που τα είχαν σαν συμπλήρωμα εισοδήματος, εκείνη είχε ξαφνικά την εσωτερική ώθηση να χορέψει στο χιόνι μαζί του.
Είχε χρησιμοποιήσει το χορό της για να του πει την ιστορία της τόσα πολλά χρόνια πριν από και αυτή τη φορά, μετά από "το χορό τους" που τελείωσαν, ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι ΑΥΤΌ πρέπει να είναι η μοναδική απόδοσή της, το "σενάριο" για τον χορό της.
Τον Σεπτέμβριο του 2005, πήγε κατευθείαν σε έναν 21-χρονών νεαρό άνδρα (Zhai, Xiaowei). Εκπαιδευόταν για να είναι ποδηλάτης για τους εθνικούς ειδικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν είχε χορέψει ποτέ πριν. Σκαρφαλώνοντας σε ένα τρακτέρ όταν ήταν 4 ετών , έπεσε από αυτό και έχασε το αριστερό πόδι του.
Ο μπαμπάς του τον ρώτησε,
- Ο γιατρός είπε ότι θα πρέπει να κόψει το πόδι σου. Φοβάσαι;"
Δεν μπορούσε να καταλάβει αυτό που θα ήταν τόσο διαφορετικό έτσι είπε όχι.
Ο μπαμπάς του του είπε, " πρόκειται να αντιμετωπίσεις πολλές προκλήσεις και οι δυσκολίες στη ζωή, αυτό σε φοβίζει;"
Το παιδί ρώτησε,
- Τι είναι" προκλήσεις και δυσκολίες;" Είναι καλά?;"
Ο μπαμπάς του γέλασε μαζί με τα δάκρυα του,
- Ναι, είναι κάτι όπως οι αγαπημένες καραμέλες σου. Πρέπει ακριβώς να τρως ένα κομμάτι σε έναν χρόνο!"
(Έπειτα ο μπαμπάς του έτρεξε από το δωμάτιο πνιγμένος στα δάκρυα.)
Έτσι ήταν και παρέμεινε ένας πολύ αισιόδοξος και αθλητικός τύπος με μια μεγάλη αίσθηση του χιούμορ.
Είχε δοκιμάσει το άλμα εις ύψος, άλμα εις μήκος, κατάδυση, κολύμπι, και προπονούνταν εν αλλάξ σε όλα αυτά. Ο Προπονητής του πίστευε ότι θα ήταν σε θέση να πάρει 2-3 χρυσά μετάλλια στα εθνικά ειδικά παιχνίδια Ολυμπιακών Αγώνων.
(Στην τηλεοπτική συνέντευξη, μπορείτε να τον δείτε μια γέφυρα με τη μεγάλη ευκολία!)
Αρχικά δεν κατάλαβε πώς θα μπορούσε ο ίδιος "να χορέψει," και τι σήμαινε ακριβώς αυτό. Έτσι η Λι τον προσκάλεσε για να την δει "μαζί" με έναν άλλο χορευτή.
Θεώρησε ότι βρήκε μια τέλεια ψυχή στη σκηνή και συμφώνησε να της δώσει μια ευκαιρία να δει
Η Λι και ο Tao τον φρόντισαν όπως το νεώτερο αδελφό τους και έμεναν κάτω από την ίδια στέγη κατά τη διάρκεια του περισσότερο από 1 έτους εντατικών μαθημάτων και πρακτικής σε κάτι που δεν είχε κάνει ποτέ ο Zhai.
Κανείς δεν θα ήταν σε θέση να φανταστεί το είδος προκλήσεων και δυσκολιών που αντιμετώπισαν. Ο Zhai δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ χορευτικό υπόβαθρο και παράλληλα ήταν τελειομανής. Υπάρχουν πολλές σχετικές ιστορίες.
Το πόσο πολύ τελειομανής ήταν το δείχνει η ακόλουθη μικρή ιστορία. Για μια συγκεκριμένη "πτώση", την επανέλαβε και προσγειώθηκε στο σκληρό πάτωμα περισσότερες από 1000 φορές!!!
Αυτό σήμαινε ότι για να νιώσει ότι μπορούσε να το κάνει με τον ακριβή τρόπο που ήθελε την συγκεκριμένη κίνηση, άρχισαν στις 8 π.μ. και πήραν την πρώτη επιτυχή κίνηση αμέσως μετά από 8 μ.μ.!
Το μόνο που έκαναν ήταν να εκπαιδεύεται στην πρακτική από 8 π.μ. σε 11 μ.μ. κάθε μέρα χωρίς να παίρνουν χρήματα απο πουθενά εως τις αρχές του 2007...
Το υπόλοιπο είναι ιστορία.
Τον Απρίλιο ήταν ένα ζευγάρι από τους finalists μεταξύ 7000 ανταγωνιστών στον 4ο διεθνή διαγωνισμό χορού για άτομα με ειδικές ανάγκες ( CCTV )
Είναι την πρώτη φορά που ζευγάρι από άτομα με ειδικές ανάγκες μπήκαν σ΄αυτόν. Κέρδισαν το ασημένιο μετάλλιο με το υψηλό αποτέλεσμα 99,17 και χωρίς να αναφερθούν οι υψηλότερες δημοφιλείς ψηφοφορίες ακροατηρίων.
Έγιναν ένα στιγμιαίο εθνικό σύμβολο.
Το πιό πάνω κείμενο είναι της Ελίνας μιάς συμμετέχουσας στο ειδικό portal του Χρήστου
Αποτελεί μετάφραση της ίδιας από ξένη πηγή της ιστορίας των δύο αυτών παιδιών η οποία την συγκλόνισε. Επίσης έψαξε και βρήκε και το πιό κάτω video των παιδιών επί σκηνής.
ΔΕΙΤΕ το, και προσέξτε ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει αναπηρία πάνω σ'αυτά τα τσακισμένα κορμιά!! Μόνο έκφραση συναίσθημα, αρμονία.
Προσέξτε εκτός από την έκφραση των σωμάτων... και την έκφραση στα πρόσωπά τους, αλλά και τον αντίκτυπο στα πρόσωπα των θεατών!!
Τέτοια έκφραση πρέπει να είχε και το δικό μου πρόσωπο, και τέτοια δάκρυα ένοιωσα να υγράινουν τα μάτια μου!!
1 σχόλιο:
Σάκη εξαιρετικό!
Σε ευχαριστώ για αυτό που διάβασα και αυτό που είδα.
Δεν έχω λόγια.
Δημοσίευση σχολίου