Ήμουνα κουρασμένος και με πήρε ο ύπνος στον καναπέ...
Κάποια στιγμή ξύπνησα από μια μεγάλη βοή αλλά και μελωδίες που δεν έχω ξανακούσει και δεν μπορώ να περιγράψω... Άνοιξα τα μάτια μου, και έντρομος είδα μια τεράστια λάμψη, έκλεισα τα μάτια μου, αλλά συνέχιζα να βλέπω την λάμψη... Τρόμαξα!
Ξαφνικά ακούω μια φωνή:
Αντώνη, μην φοβάσαι
Ποιός είναι? ρώτησα χωρίς να ανοίξω τα ματια μου, έβλεπα κάτι σχήματα και σκιές, αλλά ήταν τόσο δυνατή η λάμψη που τα μάτια μου δεν άντεχαν ανοιχτά...
Ο Θεός είμαι, συνέχισε η φωνή, ξέρω ότι με αμφισβητείς αλλά κατά βάθος πιστεύεις σε μένα, θέλω να κάνεις κάτι για εμένα...
Ότι μου ζητήσεις θα το κάνω, του είπα.
Αντώνη, συνέχισε η φωνή, θέλω να πας στην κουζίνα, να πάρεις το μεγάλο μαχαίρι, και να σφάξεις την γυναίκα σου και τα παιδιά σου, για να μου αποδείξεις ότι θα κάνεις πράγματι ότι σου ζητήσω γιατί εγώ είμαι ο Θεός!!!
Τι να κάνω, σηκώθηκα, πήγα στην κουζίνα, πήρα το χασαπομάχαιρο, κατευθύνθηκα προς το υπνοδωμάτιο που κοιμόταν η γυναίκα μου, και κοντοστάθηκα...
Προχώρα και κάντο, είπε η φωνή...
Η φωνή ακουγότανε ακριβώς δίπλα μου, η λάμψη με ακολουθούσε κι έτσι όλο το δωμάτιο είχε φωτιστεί χωρίς να έχω ανάψει το φως, αλλά πρόσεξα ότι η σκιά μου στον απέναντι τοίχο ήταν ξεκάθαρη, αμέσως κατάλαβα ότι ο Θεός στεκότανε ακριβώς από πίσω μου...
Χωρίς να το πολυσκεφτώ, έκανα μια γρήγορη κίνηση, και κάρφωσα το μαχαίρι πάνω του!!!
Αχ, με έφαγες μπαμπέσικα, ακούστηκε η φωνή πιο αδύναμη, και η λάμψη άρχισε να χάνεται και σε ελάχιστη ώρα έσβησε τελείως, κι εγώ απέμεινα στο σκοτάδι.
Άναψα το φως, και δεν υπήρχε τίποτα, εγώ εξακολουθούσα να βρίσκομαι στην είσοδο του δωματίου κρατώντας το μαχαίρι, το οποίο για κάποιο λόγο ήταν πολύ ζεστό, καυτό θα έλεγα, η λεπίδα του μαχαιριού ήταν σαν να είχε μείνει πολύ ώρα πάνω από κάποια θράκα...
Μετά από αυτό το γεγονός, ένα ξέρω:
Ο Θεός πέθανε, Θεός σχωρέστον!!!
Κάποια στιγμή ξύπνησα από μια μεγάλη βοή αλλά και μελωδίες που δεν έχω ξανακούσει και δεν μπορώ να περιγράψω... Άνοιξα τα μάτια μου, και έντρομος είδα μια τεράστια λάμψη, έκλεισα τα μάτια μου, αλλά συνέχιζα να βλέπω την λάμψη... Τρόμαξα!
Ξαφνικά ακούω μια φωνή:
Αντώνη, μην φοβάσαι
Ποιός είναι? ρώτησα χωρίς να ανοίξω τα ματια μου, έβλεπα κάτι σχήματα και σκιές, αλλά ήταν τόσο δυνατή η λάμψη που τα μάτια μου δεν άντεχαν ανοιχτά...
Ο Θεός είμαι, συνέχισε η φωνή, ξέρω ότι με αμφισβητείς αλλά κατά βάθος πιστεύεις σε μένα, θέλω να κάνεις κάτι για εμένα...
Ότι μου ζητήσεις θα το κάνω, του είπα.
Αντώνη, συνέχισε η φωνή, θέλω να πας στην κουζίνα, να πάρεις το μεγάλο μαχαίρι, και να σφάξεις την γυναίκα σου και τα παιδιά σου, για να μου αποδείξεις ότι θα κάνεις πράγματι ότι σου ζητήσω γιατί εγώ είμαι ο Θεός!!!
Τι να κάνω, σηκώθηκα, πήγα στην κουζίνα, πήρα το χασαπομάχαιρο, κατευθύνθηκα προς το υπνοδωμάτιο που κοιμόταν η γυναίκα μου, και κοντοστάθηκα...
Προχώρα και κάντο, είπε η φωνή...
Η φωνή ακουγότανε ακριβώς δίπλα μου, η λάμψη με ακολουθούσε κι έτσι όλο το δωμάτιο είχε φωτιστεί χωρίς να έχω ανάψει το φως, αλλά πρόσεξα ότι η σκιά μου στον απέναντι τοίχο ήταν ξεκάθαρη, αμέσως κατάλαβα ότι ο Θεός στεκότανε ακριβώς από πίσω μου...
Χωρίς να το πολυσκεφτώ, έκανα μια γρήγορη κίνηση, και κάρφωσα το μαχαίρι πάνω του!!!
Αχ, με έφαγες μπαμπέσικα, ακούστηκε η φωνή πιο αδύναμη, και η λάμψη άρχισε να χάνεται και σε ελάχιστη ώρα έσβησε τελείως, κι εγώ απέμεινα στο σκοτάδι.
Άναψα το φως, και δεν υπήρχε τίποτα, εγώ εξακολουθούσα να βρίσκομαι στην είσοδο του δωματίου κρατώντας το μαχαίρι, το οποίο για κάποιο λόγο ήταν πολύ ζεστό, καυτό θα έλεγα, η λεπίδα του μαχαιριού ήταν σαν να είχε μείνει πολύ ώρα πάνω από κάποια θράκα...
Μετά από αυτό το γεγονός, ένα ξέρω:
Ο Θεός πέθανε, Θεός σχωρέστον!!!
Πολύ όμορφη περιγραφή του πιστεύω του ιδιοκτήτη των free sailing for disabilities και φίλου Αντώνη Μάγγου, από το απίστευτο φόρουμ του Αναπηρία Τώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου