Χαμένο νειάτο!!

Εδώ και κάποιο μικρό διάστημα χρόνων έμπαινε τουλάχιστον 2-3 φορές την εβδομάδα, ...ένα παλληκάρι ψηλό όμορφο, και ζητούσε με πολύ φυσικό τρόπο μία δύο σύριγγες ινσουλίνης και μία αμπούλα νερό.
Είπα από μέσα μου, όπως και με τόσους άλλους στο παρελθόν, "όχι ρε γαμώτο, γιατί?...είναι κρίμα!!.Ναξερε ότι δεν υπάρχει πισωγύρισμα!!? Νάξερε ότι είναι σαν να μπαίνεις στην γειτονιά μιάς μαύρης τρύπας και που αργά ή γρήγορα θα σε καταπιεί,"
...έτσι έμπαινε, και ζήταγε τα εργαλεία του ολέθρου, σαν να μην συνέβαινε τίποτα, ακριβώς σαν να παραγγέλνεις καφέ στο καφενείο.
Ανετος πάντα προσεγμένος στο ντύσιμό του, που έδειχνε οικογένεια με σχετική οικονομική άνεση. Ηλικία κάπου λιγότερο από τριάντα. Στα πιό ζωντανά και δημιουργικά χρόνια. Να πιάσει τη ζωή και να την καταπιεί. Αλλά αυτός διάλεξε το σκοτεινό μονοπάτι!!
Αλλες φορές ερχόταν κάποιος άλλος που του έμοιαζε πολύ. Ιδια εμφάνιση και αυτός, αν και λίγο πιό σκοτεινή φυσιογνωμία. Μάλλον αδέλφια, ή ξαδέλφια, δεν ξέρω. Δεν συνηθίζω ποτέ να ρωτάω σε τέτοιες περιπτώσεις γιατί αυτόματα δημιουργείς ένα επικίνδυνο βαθμό οικειότητας μαζί τους, την οποίαν θα χρησιμοποιήσουν εις βάρος σου-αυτό είναι σίγουρο- όταν θα έλθουν τα δύσκολα!! -που δεν αργούν δυστυχώς!!
Προτιμάω λοιπόν να τους εξυπηρετώ τελείως διακριτικά και με τις λιγότερο δυνατές κουβέντες. Πράγμα αρκετά δύσκολο. Θέλεις να μιλήσεις, να τους αποτρέψεις, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις το να κάνεις τον καλό Σαμαρείτη μάλλον είναι ψυχοφθόρο για σένα και σε βάζει σε μπελάδες.

Ετσι λοιπόν παρέμεινα να τους παρακολουθώ και τους δύο κυρίως τον πρώτο (δεν έμαθα ποτέ και πως τους λέγαν), και να βλέπω τις αργές αλλά αμείλικτες αλλαγές πάνω τους.
Χάσιμο βάρους, περίεργη ανησυχία και ιδρώματα, μαύροι κύκλοι στα μάτια, εμφάνιση το πρωί πρωί στο φαρμακείο σε αυτήν την κατάσταση λες και σε περίμεναν με αγωνία να ανοίξεις.
Ετσι απλά και αμετάκλητα λοιπόν τελειώνει το άνετο!... και η ψευδαίσθηση του ..."Εγώ!! το ελέγχω , ότι ώρα θέλω!!", - και μπαίνει, και μπήκαν στην δίνη της μαύρης τρύπας, της τρύπας στο μπράτσο.
Μαθαίνω τελείως συμπτωματικά ότι ο πρώτος ήταν γιός μιάς πού καλής και συμπαθούς οικογένειας πελατών μου, όταν έφθασαν από την μητέρα οι πρώτες ειδικές συνταγές (με μεγάλη αξιοπρέπεια μη δημοσιοποιώντας έστω και σαν συμβουλευτική κουβέντα το αγκάθι στην οικογένεια), αγχολυτικών υπνωτικών και παυσίπονων, σαν πρώτη οικογενειακή προσπάθεια να σώσουν το παιδί τους από τον χαμό. Η γνωστή πεπατημένη....

...Χάθηκαν για ένα διάστημα σχετικά μεγάλο. Δεν το είχα συνειδητοποιήσει στην αρχή, ώσπου μιά μέρα πρωί, τον βλέπω με πατερίτσες μασχάλης να πλησιάζει και να προσπαθεί να ανοίξει την πόρτα.
σκέφτομαι:
"Μαστουρωμένος, κάπου θα στουκάρισε οδηγώντας ή με κάποια μηχανή ή με το αυτοκίνητό του. "
για δέκατα του δευτ.
γιάτι αμέσως μετά το βλέμμα μου πηγαίνει προς τα κάτω και βλέπω ότι το ένα του πόδι είναι κομένο από την ρίζα σχεδόν, και στην θέση του υπάρχει πλεόν ένα διπλωμένο μπατζάκι φόρμας!....

Αυτό αμέσως εξηγεί τα πάντα στο μυαλό μου:
Τρυπήματα στα πόδια, γιατί δεν μπορεί να βαράει στνέχεια στα χέρια, ...μιά μόλυνση που δεν την πρόσεξε, και ένας θρόμβος που του δημιούργησε γάγγραινα από ψηλά, και δεν θέλει πολύ να χάσεις το πόδι σου.
Τον κοιτάω, τουλάχιστον τον βλέπω λίγο καλύτερα, και σίγουρα κρύβω το σοκ που δέχτηκα. Συμπεριφέρομαι όσο πιό φυσικά μπορώ και του δίνω οδηγίες για την αντιβίωση που του έχουν γράψει από το νοσοκομείο.
Δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει τι του έχει συμβεί-πιστεύω ότι ο ακρωτηριασμένος έχει μιά περίεργη ψυχολογία- επειδή ισως για κάποιο διάστημα αισθάνεται το χαμένο του μέλος- διατηρεί μία ψευδή άισθηση ότι το έχει ακόμα-δεν ξέρω....παρακαλάω πάντως να του έχει γίνει ένα μάθημα σοκ και να τον έχει ταρακουνήσει γιά τα καλά.

περνάνε κάποιες μέρες. Σταματάει ένα καινούργιο αυτοκίνητο απ'έξω , κατεβαίνει ο δέυτερος. στον συνοδηγό κάθεται ο πρώτος. Ο δεύτερος μπαίνει μέσα και ζητάει σύριγγες....
"Οχι πάλι ρε γαμώτο!!! Ελεος!! καλά κανείς απο τους δύο δεν πήρε κάποιο μήνυμα!!! ?

Το αυτοκίνητο ξεπαρκάρει ανυπόμονα και φασαριόζικα εξαφανίζεται, με τα δύο παιδιά , που δεν τα έχω ξαναδεί από τότε.

Ελπίζω ναναι καλά ................ελπίζω!!!