Αν αξίζουν οι Ολυμπιακοί πλέον, δεν είναι ούτε οι φαντασμαγορικες τελετές τους ούτε οι σπόνσορες ούτε τα ρεκόρ. Τίποτα απο όλα αυτα!
Αυτο που αξίζει είναι οι ίδιοι οι αθλητές! Οι μικρές ιστορίες τους που κρύβονται πίσω απο τα παραμορφωμενα απο την προσπάθεια , την απογοήτευση , τα δάκρυα χαράς ή λύπης , πρόσωπα τους. Όλες αυτές ο ιστορίες που άνετα κάθε ένας απο αυτούς τους ανθρώπους θα μπορούσε να γίνει μια μικρή βιογραφια βιβλίο ,παρακαταθήκη για τα παιδια τους.
Πλέον όταν παρακολουθώ αγώνες μόνο αυτα παρατηρώ. Αυτα με ενδιαφέρουν. Ο παράγοντας άνθρωπος αυτο που δεν αλλαζει ποτε και που τον διαφοροποιεί απο τη μηχανή.
Οι φετινοί Ολυμπιακοί είχαν όπως και όλοι κάτι να μας αφήσουν! Δυστυχώς τα άσχημα ήταν πιο πολλα απο κάθε φορα ,αλλα επειδη ξέρω οτι μπορει να υπαρχουν κάποιοι που μπορει να διαφωνησουν το αντιπαρερχομαι και προχωράμε σε αυτο που δεν αλλαζει, όπως προειπα και που είναι ο άνθρωπος.
Όχι οι θεατρινισμοι των μεγάλων σούπερ αθλητών που καταρρίπτοντας ύποπτα τα παγκόσμια ρεκόρ και δίνουν την χρηματική ανταμοιβή στο εμπόριο που λέγεται Ολυμπιακό γεγονός, αλλα στα πιο χαμηλά φώτα σε άλλους αθλητές που ακόμα είναι προσκολημενοι στο ταπεινό και αθλητικό ιδεώδες του πρώτου Ολυμπιακού πνεύματος .
10 Αυγ. Τελικός 5000 μ γυναικών
Μου αρέσουν πολυ οι μεγάλες αποστάσεις γιατι εκει παίζει ρόλος και ο παράγοντας μυαλό ψυχη και τακτική. Δεν γνωρίζω καμία απο τις αθλήτριες αλλα παρόλα αυτα παρακολουθω έστω και με διακοπές τη κούρσα , γιατι η κάμερα μεταφέρεται και σε αλλα αθλήματα. Ήταν αρκετά συναρπαστική και τη κερδίζει μια μικροκαμωμενη αθλήτρια 43 κιλών η Meseret Defar απο την Αιθιοπια . Τίποτα το παράξενο μέχρι εδω. Αυτο που δίνει ανθρώπινη διάσταση στο γεγονός είναι ο πανηγυρισμος. Η αθλήτρια βρίσκεται σχεδόν σε έκσταση για την επιτυχία της, που μάλλον ήταν απρόσμενη για αυτήν . Τα ματιά της κοιτάζουν στο απλανες, ενώ έχουν ανοίξει τους κρουνούς τους και τρέχουν ποτάμι τα δάκρυα. Τα χείλη της κάτι ψελλιζουν ενω δείχνει το στήθος της κτυπωντας το. Την ίδια στιγμη γόνατιστη και ενω η κάμερα την πλησιάζει χώνει βαθειά κατα σάρκα στο κόρφο της το χέρι και βγάζει ένα τσαλακωμενο χαρτί που είναι τυπωμενη πάνω του μια φωτογραφία. Ο φακός ζουμαρει. Είναι η μια εικόνα ορθόδοξης τεχνοτροπιας της Παναγίας με το θείο Βρέφος . Τη δείχνει κλαιγοντας στο φακό και τη φυλάει . ....κατευθύνεται κρατώντας την εικόνα σε μια γωνία με Αιθιοπες φιλάθλους και παίρνει την σημαία της πατρίδας της...
Το ίδιο πρόσωπο με παραμορφωμενο απο τα δάκρυα χαρακτηριστικά, στην ίδια ένταση αντικρυσα και κατα την απονομή...
Ποια άραγε ιστορία θα είχε να μας διηγηθεί αυτη η μικροκαμωμενη πρωταθλήτρια? ποια παιδικά της χρόνια εσκαψαν την ψυχη της , ποιο όνειρο κράτησε ζωντανό μέσα της με τη βοήθεια του Θεού της μέχρι το τέλος και την απονομή του Χρυσού? και τι τελικα σημαίνει μόνο γιαυτην αυτο το χρυσό? δεν ξέρω αν το είπε σε κανέναν αλλα και αν δεν το είπε, έχει σημασία μόνο για εκείνη .....
Λίγο αργότερα την ίδια βραδιά ....
Τελικός 1500 μ γυναικών
Άλλη γοητεία! Πιο μικρή απόσταση δεν χωράνε λάθη, περισσότερο παρατεταμένη ταχύτητα αλλα και τακτική !
Είχα παρακολουθήσει και τους δυο ημιτελικούς δυο μέρες πριν και μου έκαναν εντύπωση πως δυο Τουρκαλες μπήκαν με άνεση στον τελικό ανάμεσα σε μεγαθήρια απο την Ευρώπη και κυρίως Αφρική. Η μια πάντως η Cakir Alptekin όπως μετα τον τελικό έμαθα ήδη ήταν τρόπαιουχος του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Καθολου τυχαία δηλαδή . Η δεύτερη και η πιο μικρή σε ηλικία μόλις 20 χρόνων και πιο μικροκαμωμενη , η Gamze Bulut μάλλον χωρίς πρώην δάφνες . Εντυπωσιακή πάντως και αυτη στον ημιτελικό.
Ήθελα να δώ πως θα συνεργαζοντουσαν οι δυο τους στον τελικό . Είναι γνωστό οτι σε τέτοιες αποστάσεις εφαρμόζεται μια τακτική συνεργασίας μεταξύ αθλητών της ίδιας χώρας. Συνήθως ο ένας, αυτός που δεν πρόκειται να κερδίσει δίνει τον συγκεκριμένο ρυθμό κάνει δηλ το λαγό , και κατόπιν τη δεδομένη στιγμη ο υποψήφιος νικητής αιφνιδιάζει και περνάει μπροστά. Αρχικά τη τακτική αυτη τη δίδαξαν οι Αφρικανοι αθλητές που πάντα τύχαινε και είχαν πολλούς αθλητές σε αυτές τις αποστάσεις.
Πράγματι η κούρσα ξεκίνησε και η Bulut φάνηκε οτι ήθελε να δώσει ένα δικο της ρυθμό απο την αρχή της κούρσα βάζοντας τον εαυτό της επικεφαλής. Η Cakir ήταν σαν να μην υπήρχε κινούμενη κάπου στη μέση του μπουλουκιου των αθλητριών. Κάποιες εναλλαγές πιο πολυ για να τεσταρουν η μια αθλήτρια την άλλη ήταν άνευ σημασίας.
Ο αγώνας των 1500 μέτρων είναι μια πολυ πόνηρη απόσταση. Είναι τέσσερα κύκλοι στο στάδιο. Απο μια άποψη μπορείς να τον καταταξεις σε αγώνα παρατεταμένης ταχύτητας όπως τα 800 μ αλλα είναι κοντά και στην απόσταση ημιαντοχης. Έτσι αν ένας αθλητής δώσει ρυθμο πέραν της δυνατότητος του είναι σχεδόν σίγουρο οτι δεν θα έχει δυνάμεις για το τελευταίο ντεμαραζ.
Λίγο πριν το καμπανάκι του τελευταίου γύρου η Bulut εξακολουθεί να προηγείται με κολλημενες πίσω της δυο αθλήτριες απο τα φαβορί. Παρακολουθω την Cakir να ανεβαίνει στη τετάρτη θέση ακριβώς πριν χτυπήσει το καμπανάκι και ενω ο ρυθμός της κούρσας ανεβαίνει σταδιακά. ήδη κάποιες αθλήτριες μένουν πίσω αδυνατώντας να παρακολουθήσουν. Ταυτόχρονα παρακολουθω τη Bulut που αντέχει την πίεση των άλλων πίσω της, και αναρωτιέμαι πόσο θα αντέξει. Έχει ένα σκοπό να κάνει . Προφανώς πρέπει να αντέξει για να βοηθήσει τη Cakir.
Στην ευθεία πριν το τελευταίο βιραζ η Cakir βγαίνει με ταχύτητα μπροστά σαν βέλος!! Αμέσως ξεχύνονται απο πίσω της οι άλλες δυο των φαβορί ! Η Bulut αυτόματα μένει τέταρτη και αμέσως σκέφτομαι οτι έκανε αυτο που έπρεπε και οτι η καλύτερη της θέση θα είναι η τεταρτη, αν αντέξει. .... Ο κόσμος ξεσηκώνεται!!και σπρώχνει τις αθλήτριες!! Αλλα εκείνη τη στιγμη η Bulut φαίνεται να κάνει κάτι μαγικό!!! Επιταχύνει ξαφνικά να περάσει τις δυο αθλήτριες που καταδίωκουν τη Cakir,αλλα αυτομάτως λες και το μετανιώσει μένει κολλημένη πίσω τους καταδιωκοντας ,αυτη ,αυτές!! Αμέσως συνειδητοποιώ οτι η μικρη δεν έχει πει τη τελευταία της λέξη .
Τελική ευθεία...
Η Cakir σαν βέλος μπροστά πετάει προς το μετάλλιο!! Οι δυο που την καταδίωκουν φαίνεται οτι δεν μπορούν και στα τελευταία 30 μέτρα ξεμενουν απο δυνάμεις. Και τότε η Bulut ο λαγός της κούρσας τις προσπέρναει σαν σταματημενες και σε πολυ μικρη απόσταση απο τη Cakir παίρνει το αργυρό !!!
Άψογη τακτικη δίκαια χρυσή η πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια Cakir αλλα ακόμα πιο δίκαιη η δεύτερη θέση της Bulut που διάβασε τις αντιπάλους της πριν το τέλος αυτοσυγκράτησε τις δυνάμεις της και χτύπησε σαν κομπρα.
Ο επίλογος των πανηγυρισμων έχει ως εξής. Η Cakir Alptekin γόνατιζει και ακουμπάει το μέτωπο της στο ταρταν. Σηκώνει το κεφάλι προς τον ουρανό και σκεπάζει με τις δυο παλαμες της το πρόσωπο της, η κλασσικη κίνηση προσευχής των μουσουλμάνων. Η Bulut χαμογελαστή όρθια την περιμένει. Αγκαλιάζονται και χέρι χέρι σφίγγοντας πανηγυρικά τις γροθιές τους με το χαμόγελο της ικανοποίησης στα πρόσωπα τους, κατευθύνονται προς τους φίλους και τους προπονητές τους που θα τους δώσουν τη σημαία με τη κόκκινη ημισεληνο. Έτσι απλα και ταπεινά, χωρίς γκριματσες υπερβολές και ουρλιαχτα, τη μόδα των φετινών Ολυμπιακών, όπως αρμόζει σε πραγματικούς Ολυμπιονίκες με ταπεινο αθλητικό πνεύμα τα δυο κορίτσια με τα λαϊκά αφτασιδιωτα πρόσωπα, που έμαθαν να τρέχουν απο μικρές μαζι με τα αγόρια στις πλατιές σκόνισμενες αλάνες της Τουρκίας.
Ήταν μια Ολυμπιακή μέρα για μένα δυο μεγάλων τελικών του Λονδίνου 2012 αλλα μου έμεινε και μια απορία.
" μήπως τελικα η Bulut μπορούσε και το χρυσό?" μόνο αυτη το ξέρει και μας το έκρυψε.... Μέχρι την επόμενη φορα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου