Μούρθε μιά ιδέα για σήμερα.
πετώντας εδώ και εκεί ουσιαστικά δίχως σκοπό έτσι για να περάσει η ώρα, πέφτω στο youtube, σε δύο μουσικά αποσπάσματα (γιά το ίδιο θέμα), ενος θρυλικού κοματιού απο κείνα των μεγάλων συνθετών του παρελθόντος (εδώ του Μίμη του Πλέσσα-να ζήσει χίλια χρόνια ο άνθρωπος) που έντυναν ταινίες σταθμούς του Ελληνικού Κινηματογράφου.
Πρόκειται για το "Ηλιε Φονιά" ή αλλιώς "Σκοτώσανε το Σταυραητό" βασικό κομάτι στην ταινία "Αστραπόγιαννος"
Η ταινία είναι ένα επικό αριστούργημα, που για τους λάτρεις του είδους παραμένει αξέχαστο και αξεπέραστο. Εμπεριέχει πολλά ιστορικά και πολιτιστικά στοιχεία μιά κοινωνίκής δομής που δεν υπάρχει πιά. Οι άνθρωποι όμως σε όποια εποχή και αν ζουν με τον ίδιο τρόπο δρουν και αντιδρουν και τα ίδια πάθη εκδηλώνουν στις σχέσεις τους.

Προσωπικά το μουσικό κομμάτι μου αρέσει για τους εξής λόγους.
Πρώτον γιατί είναι ένα βαρύ ζειμπέκικο που ντύνει τον στίχο που παραπέμπει στην αρχαία τραγωδία. Το ζειμπέκικο είναι ένας χορός που πρέπει να χορέυεται κατα μόνας, κάτι σαν προσωπική υπόθεση. Σχεδόν ποτέ δεν είναι χαρούμενος χορός. Δεν θα επεκταθώ άλλο στο ζειμπέκικο. Θα αφιερώσω στο μέλλον.
Δεύτερον γιατί αναφέρεται στον στίχο ότι "Σκοτώσανε τον Σταυραητό...." (γνωστή η συναισθηματική μου σχέση με το εν λόγω αρπακτικό)

Ενας ακόμη λόγος που με έκανε να μοιραστώ το τραγούδι εδώ είναι η συγκλονιστική εμφάνιση που πέτυχα της Ξανθίππης Καραθανάση (που ίσως θυμούνται οι παλιότεροι), σε γνωστή εκπομπή της τηλεόρασης.
Βάζω δίπλα δίπλα και την αυθεντική εκτέλεση της ταινίας που τραγουδήθηκε από την Καίτη Αμπάβη

αφιερωμένα!!





Ο αυθεντικός στίχος έλεγε
"Παρασκευή Μεγάλη σκοτώσαν τον Χριστό" αλλά επειδή Παρασκευή έπεφτε και η 21-Απρ-1967 λογοκρίθηκε και αντικαταστάθηκε με το
"Κάτω στο σταυροδρόμι σκοτώσανε τον Νιό"