ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΒΡΩ?

Θέλω να ξεκινήσω από εκεί που θεωρητικά ξεκινούν και συμφωνούν όλοι. Επιστήμονες, απλοί άνθρωποι, θρησκευούμενοι, οι πιό αρχαίες θρησκείες μέχρι τις έσχατες, από τους αρχαίους Σαμάνους μέχρι τους μεγάλους Μύστες.
Οτι στην αρχή δεν υπήρχε "τίποτα", ή μάλλον υπήρχε "απόλυτο σκοτάδι". Δηλαδή υπήρχε κάτι από την απουσία ύπαρξης του φωτός, που όλοι ξέρουμε ότι είναι ενέργεια.
Και ξαφνικά ΟΛΑ ξεκίνησαν έτσι ξαφνικά κάτι σαν παρθενογένεση, από το τίποτα, από το απόλυτο μηδέν, -πολύ φοβάμαι πως κανένας ποτέ σα αυτόν τον κόσμο που ζούμε δεν θα μάθει πώς!!?? Τί ήταν αυτό που αποφάσισε να πατήσει την σκανδάλη και ποιά άφαντη ενεργειακή κατάσταση ξεκίνησε αυτό που καθιερώθηκε να λέμε "BIG BANG".
Το κεφάλαιο 1 της γνωστής μας Γένεσης της Π. Διαθήκης το περιγράφει με απλοικό τρόπο και υπονοεί ότι πίσω από αυτό το υπέρτατο γεγονός της Δημιουργίας, κρύβεται ο Θεός (προσωποποιημένος για να μπορέσει να γίνει κατανοητή η έννοιά του στούς απλούς ανθρώπους της εποχής)
Εμένα όμως προσωπικά άπειρες φορές με έχει απασχολήσει αυτή η μοναδιαία στιγμή της ΑΡΧΗΣ των ΠΑΝΤΩΝ και ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ. Γιατί και ο χρόνος είναι άλλη μιά ασύλληπτη έννοια που αμέιλικτα κατά τους νόμους της φυσικής αλλά και κατά φιλοσοφικό τρόπο υποτίθεται ξεκίνησε από το ΜΗΔΕΝ και ανυσματικά προχωραέι προς το άπειρο με θετικό πρόσημο. Πριν το ΜΗΔΕΝ όμως ΤΙ? ....

Είμαι σίγουρος ότι οι άνθρωποι σε όλες τις φάσεις της παρουσίας τους στον πλανήτη αυτό, και αφού μπόρεσαν κάπως να απεμπλακούν από τον αγώνα προς επιβίωση, αφού οργάνωσαν τις πρώτες κοινωνίες τους, άρχισαν να στρέφονται παρατηρητές στην αρχή και μετά με εξερευνητική διάθεση για να εξηγήσουν τον κόσμο τον απτό γύρω τους, αλλά και φαινόμενα που δεν μπορόυσαν να με την πρώτη ματιά να εξηγήσουν. Ετσι σιγά σιγά δημιουργήθηκαν οι θετικές επιστήμες με το πέιραμα και την παρατήρηση, αλλά και οι θεωρητικές για την φιλοσοφική κοσμοθεώρηση των πραγμάτων.
Ο Θάνατος σαν γεγονός που τελειώνει την φθαρτή ύπαρξή μας δημιούργησε και ακόμα δημιουργεί τον φόβο του αγνώστου, την αγωνία και το μεγάλο ερώτημα "ΜΕΤΑ ΤΙ? ΟΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΣΟΥΝ ΕΤΣΙ ΧΩΡΙΣ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟ?
Προσωπικά δεν θέλω, αρνούμαι να το σκέπτομαι. Το βρίσκω πολύ απαισιόδοξο και καταθλιπτικό. Πιστέυω ίσως ότι υπήρξαμε, υπάρχουμε και θα υπάρχουμε και η πορεία μας ήταν είναι και θα είναι παράλληλη με το άνυσμα του χρόνου. Απλά οι πορείες μας αυτές η μία καθορίζει την άλλη, κ.ο.κ.

Οι άνθρωποι λοιπόν δημιούργησαν την προσωποποιημένη έννοια του "ΘΕΟΥ" ώστε εναγωνιωδώς να εφησυχάσουν και ψευδαισθησιακά να θεωρήσουν ότι έλυσαν το πρόβλημα. Ετσι η κάθε θρησκεία έβαλε σε καλούπι τους "πιστούς της" και,- λάθος για μένα- τους απομόνωσε από άλλες θρησκείες παράλληλες ποδηγετώντας τους και φανατίζοντάς τους στο διηνεκές της Ιστορίας.

ΠΟΥ και ΤΙ είναι λοιπόν ο ΘΕΟΣ. Πού μπορούμε να τον βρούμε? Είναι άραγε σωστό-και το πιό έυκολο- να τον διαγράψουμε έτσι απλά και να πούμε ή να υποκριθούμε ότι ΔΕΝ υπάρχει? ΔΕΝ υπήρξε ποτέ?. Και ότι ΟΛΑ μα ΟΛΑ, αυτά που βλέπουμε γύρω μας αλλά και αυτά που συμβαίνουν ΑΛΛΟΥ μύρια ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ μακριά μας, και άλλα που συμβαίνουν απειροστά μέσα στους πυρήνες των μικροσωματιδίων- με θαυμαστή ακρίβεια- γίνονται κατα τύχη και χωρίς κάποιο σκοπό.?
Πολύ φοβάμαι ότι θα πρέπει να παραδεχτούμε πως ΟΧΙ υπάρχει αυτό το κάτι, αυτός ο ενορχηστρωτής που κινεί με ακρίβεια ΟΛΟ αυτό το ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ. ΟΡΑΤΟ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΟ. Αλλά επίσης φοβάμαι ότι ΠΡΕΠΕΙ ο Ανθρωπος το μέχρι στιγμής τελειότερο έμψυχο ον πρέπει και οφείλει να ψάχνει ενδοσκοπικά μέσα στο Νου και την Ψυχή του απαντήσεις των αγωνιωδών Ερωτήσεων. Ετσι μόνο πιστεύω μέσα από την ατέρμονη προσπάθεια κατά ένα παράδοξο τρόπο μπορεί να αναταθεί και στο μέλλον να ανασταθεί κάπου, που δια του Θανάτου θα βρεθούμε. Μέχρι τότε ας μην ξεχνάμε να συνειδητοποιούμε την ασημαντότητά μας.

Τελειώνοντας θέλω να αφιερώσω τα λόγια ενός μεγάλου Δασκάλου της Ανατολής, του Jelaluddin Rumi ενός των ιδρυτών των Μεβλανα και πρωτεργάτη των μυσταγωγιών των Σούφι.



I tried to find him on the Christian cross, but he was not there; I went to the Temple of the Hindus and to the old pagodas, but I could not find a trace of Him anywhere.
I searched on the mountains and in the valleys but neither in the heights nor in the depths was I able to find Him. I went to the Caaba in Mecca, but He was not there either.
I questioned the scholars and philosophers but He was beyond their understanding.
I then looked into my heart and it was there where He dwelled that I saw Him;
He was nowhere else to be found.

Και κάτι ακόμα που κάπου είχα διαβάσει από τους Ινδιάνικους μύθους.

In every color there's the light
In every stone sleeps a crystal
Remember the Shaman, when he used to say:
"Man is the dream of the dolphin"

Το κείμενο αυτό είναι αυτούσιο όπως το έγραψα σε σχόλιό μου στο ομαδικό μπλογκ που συμμετέχω των Ανώνυμων Μελαγχολικών