Δευτέρα, Μαρτίου 10, 2008

Aπρόσκλητος επισκέπτης...Αυτόκλητος φρουρός (μέρος πρώτο )

διανυκτερεύον διήγημα

Η διανυκτέρευση στο φαρμακείο είναι μιά πολύ περίεργη υπόθεση. Τη μια στιγμή μπορεί να σκυλοβαριέσαι βαρώντας μύγες, ή πουλώντας προφυλακτικά σε κανέναν ξαναμμένο ξενύχτη, την άλλη μπουκάρει μέσα κάποιος χτυπημένος, που όχι σπάνια αιμορραγεί, ή κάποιος με έγκαυμα που τον έδιωξαν από το διανυκτερεύον νοσοκομείο, αφού τον 'μπάλωσαν", όπως όπως, και για τα περαιτέρω του έθεσαν το συνηθισμένο δίλημμα.
"...έχουμε τρία τέσσερα σοβαρά τροχαία. Ή πηγαίνεις σε κάποιο διανυκτερεύον φαρμακείο να δουν τί μπορούν να σου κάνουν ή θα περιμένεις τουλάχιστον τρεις με τέσσερις ώρες μέχρι να ασχοληθούμε μαζί σου..."

Η διανυκτέρευση στο φαρμακείο είναι πραγματικά μιά πού περίεργη υπόθεση.Εκεί που κάθεσαι, πλακώνουν τα πρεζόνια και σε αρχίζουν στο δικό τους παραμύθι
" Ρε φιλαράκο, μήπως σου περισσέυει κανένα hipnosedon?"
Λες και τα hipnosedon είναι κρεμμύδια ή σκόρδα να τα βάλεις στο φαγητό και να σου περισσέψουν κι όλας....

Η διανυκτέρευση στο φαρμακείο είναι μιά πολύ, πραγματικά, μιά πάρα πολύ περίεργη υπόθεση.
Εχετε δει δεσποινίδα "μετά την πράξη" ...ξέρετε εσείς τώρα...να ψάχνει "το χάπι της επόμενης μέρας" γιατί ο καλός της- δεν πρόλαβε να "τραβηχτεί" και να σου έχει τελειώσει γιατί εκείνη τη συγκεκριμένη βραδιά τα ...συνοικιακά σου στοκ των 5-6 κουτιών δεν έφτασαν να καλύψουν όσους "δεν πρόλαβαν να τραβηχτούν" ...στην ευρύτερη περιοχή?

Η διανυκτέρευση στο φαρμακείο είναι μια πολύ περίεργη ιστορία. Ξέρεις πάντα πώς αρχίζει μα ποτέ πώς τελειώνει....

Εκείνο το ζεστό καλοκαιρινό βράδυ, περασμένες δύο και μην έχοντας τί να κάνω, μ'έπιασαν οι προκοπές μου. Σκόυπισα, σφουγγάρισα να δροσίσει λίγο το παλιό μωσαικό που έβραζε και μπηκα στο εργαστήριο να πλύνω τα χέρια μου, όταν άκουσα-άκουσα πολύ καθαρά- βήματα κάποιου που μπήκε στο φαρμακείο. Σκούπισα γρήγορα τα χέρια μου και βγήκα να δω ποιός ήταν. Κανείς! Τίποτα!Ναδα! Νιέμτε! Ναθινγκ, πως το λένε. Ναι μεν ακούστηκαν βήματα-άρα κάποιος σίγουρα μπήκε μέσα-μόνο που στο φαρμακείο δε φαινόταν κανένας! Και το μικρό μου φαρμακειό, όπως ήταν τότε διαμορφωμένο, δεν υπήρχε περίπτωση να προσφέρει σε κάποιον τον παραμικρό χώρο, γωνία, εσοχή ,κολώνα, κάτι τέλος πάντων που να μου κόβει την ορατότητα και να του δίνει τη δυνατότητα να μου αρχίσει τα παιχνίδια και τα κόλπα.
Ακουγα βέβαια, όπως όλοι μας, για ληστείες και ανοίγματα φαρμακείων αλλά, μέχρι εκείνο το βράδυ, είχα την ακλόνητη πλατιά διαδεδομένη νεοελληνική πεποίθηση ότι τα "κακά πράματα" συμβαίνουν σ'οποιονδήποτε άλλον εκτός από εμάς. Σε τα μάς τώρα? Σιγά!...

Εκατσα στο σκαμπό του πάγκου και κοιτούσα έξω τα λιγοστά αυτοκίνητα που περνούσαν προσπαθώντας να καταλάβω γιατί είχα ακούσει βήματα ενώ δεν έιχε μπει κανείς. Οπως δεν είχαμε φτάσει ακόμα στην εποχή του κλιματισμού, είχα ανοιχτή την πόρτα, ενώ ένας ανεμιστήρας οροφής άλεθε το ζεστό, σχεδόν συμπαγή αέρα, κάνοντας πιό πολύ θόρυβο, παρά τη δουλειά για την οποία τον είχαμε τοποθετήσει εκεί....

Εξω σταμάτησαν δυό μοτοσυκλέτες τύπου τσόπερ με το γνωστό, χαρακτηριστικό θόρυβο που κάνουν τα μοτερ στα ψαροκάικα.....

η συνέχεια σε λίγες ώρες έως μέρες.....

10 σχόλια:

zouri1 είπε...

πες μας την συνεχεια..φαινεται φγοβερη ιστορια.Παργματι εχει πολυ ωραιες ιστοριες η διανυκτερευση στο φαρμακειο.καλα,εχει κυκλοφορησει το χαπι της επομενης μερας?

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

zouri1
καλησπέρα
Πράγματι είναι πολύ παράξενη ιστορία που δεν είναι βίωμα δικό μου, αλλά συναδέλφου που την δημοσίευσε σε φαρμακευτικό περιοδικό.
Θεώρησα καλό να την μοιραστώ με φίλους.

Χάπι επόμενης μέρας υπάρχει πράγματι αλλά, παρ'όλο που είναι ασφαλές σε καμμία περίπτωση δεν αντικαθιστά την προφύλαξη, ούτε είναι εκτρωτικό.
απλά με ασφάλεια μπορεί να αποτρέψει μιά εγκυμοσύνη αν χρησιμοποιηθεί το αργότερο μέσα στις πρώτες 72 ώρες μετά την πράξη.

faraona είπε...

Χαχα Σακη μου βαλτός εισαι?Ξερεις ποια ηταν η δουλεια μου απο το 1974 μεχρι το 1996?Βοηθος φαρμακοποιου και με την εμπειρια που ειχα κρατουσα δυο φαρμακεια στο κεντρο της Σαλονικης.Ενα το πρωι κι ενα το απογευμα.Την 4ετια 1992-96 δε που ημουν και και αδεσμευτη απο σχεσεις συνηδειτα,εκανα διημερευσεις και διανυκτερευσεις σε φιλους που ειχαν οικογενειες η ηθελαν παραπανω διακοπες κι εβγαζα ενα σωρο λεφτα...Μετα ομως ...μετα ολα αλλαξαν στη ζωη μου!!!!


φιλια πολλα!

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Ελα ρε Φαραόνα και σε Φαρμακείο έχεις κάνει?
τι άλλο έχεις κάνει στη ζωή σου πες μου!
Πάντως μεγάλη εμπειρία το λειτούργημα (αν το βλέπεις έτσι) ο πάγκος του φαρμακείου. Αλλο Πανεπιστήμιο θα έλεγα.
Δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αυτό είναι το επάγγελμά μου και το farmakopoios.blogspot.com ένας άλλος τόπος που εμπλουτίζω σιγά σιγά με χρήσιμες πληροφορίες.

Πάντως ότι κάνει κανείς είναι χρήσιμο και εφόδιο για το μέλλον.
Χαόρομαι που έχουμε κάτι ακόμα κοινό, και είμαι σίγουρος ότι στη συνέχεια η ζωή σου εκτοξέυτηκε προς το καλύτερο.

manikaki είπε...

Δυο μέρες πέρασαν κι ακόμα η συνέχεια της φαρμακοϊστορίας σου.. αργεί πολύ; έχω αγωνία! :)

Κούκος είπε...

Σάκη,
αργεί η συνέχεια. Μας έβαλες στο λούκι και μας έχεις στο περίμενε.

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Παιδιά έχετε δίκιο για τη καθυστέρηση και να ζητήσω συγνώμη.
αλλά κατά κάποιο τρόπο μου λείπει ο χρόνος να κάτσω να τελειώσω την ιστορία.

δεν σας έχω ξεχάσει.
Εχω μπλέξει (κούκο) και με ένα σκακιστικό τουρνουά (σήμερα είναι ο τρίτος γύρος) στους Αμπελόκηπους, αύριο έχω και εγώ εφημερία στο φαρμακείο, και πάει λέγοντας (ελπίζω αν έχω πνευματικές δυνάμεις μετά το παιχνίδι το βραδάκι να στέιλω κάτι.
Επίσης επειδή έχω καιρό να ανεβάσω κάποια ενδιαφέρουσα παρτίδα στο τομέα ΣΚΑΚΙ ,σκέφτομαι να διαλέξω κάποια που να έχει ενδιαφέρον από το τουρνουά που τρέχει.

Κούκο τι λές ξεκινάμε και τη δικιά μας και να την ανεβάσουμε στα μπλογκάκια μας να έχουμε και κοινό ? ¨-)

panagiota είπε...

Σακη,γρήγορα την συνέχεια! Λέγεεεε!Α,λάθος γράφεεεεε !

Και θα ρωτήσω την καλή μας Φαραόνα αν Δουλευε σε φαρμακείο παραδίπλα στην Μητρόπολη.Και αν μου πει ναι ,θα φαω τις κοτσίδες μου!!

ονειρα γλυκα φίλοι μου

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Αντε να βγήτε και γνωστές τώρα να τρελλαθούμε τελείως ,μαζί κι εγώ που το ξεκίνησα με μιά ιστορία διανυκτέρευσης!!.
Παναγιώτα πολύ γουστάρω κοτσίδες. Την ξεχασμένη αυτή μόδα!!
την καλη μέρα .
Φεύγω και πάω στην εφημερία μέχρι τις 11 το βράδυ γιατί η υπάλληλος θα έχει λαλήσει από το πρωί μόνη.
Τα λέμε φιλιά σε όλους

panagiota είπε...

Σάκη μου,μικρός είναι ο κόσμος!!!
Κοτσίδες μεγάλες δεν έχω,αλλά δόξα τον πανάγαθο μαλλί για τράβηγμα έχω μπόλικο για την ηλικία μου...(χα,χα,χα)
Κι αν δεν φτάνει να τραβήξω το δικό μου θα βολευτώ με της κόρης μου που είναι μέχρι τον κ...ο της!
Φιλιά πολλά και καλή διανυκτέρευση...