Πρωτάθλημα με δύο πρωταθλητές και ...άλλες όμορφες ιστορίες

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο, τέτοιο τέλος για το δύσμοιρο Ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, που φέτος για πρώτη φορά βαφτίστηκε "Σούπερ Λήγκα", δεν περίμενα.
Και ναι, σε πολλά παιχνίδια είχε φτωχό έως ανύπαρκτο θέαμα, η διαιτησία εφάρμοζε άλλους κανόνες, ή εφάρμοζε σωστά τους κανόνες κατά περίσταση, η προσέλευση του κόσμου εκτός ελαχίστων γηπέδων (Καραισκάκη, ΟΑΚΑ, Παγγκρήτιο) ήταν σκιώδης. Ακόμα και στη θρυλική Λ. Αλεξάνδρας, ο ΠΑΟ με το ζόρι μάζεψε μέσον όρο φιλάθλων 5000 των αριθμόν. Ισως και πολύ λέω.

Χθες όμως!! Τι ήταν αυτό?
Συγκυρία ζευγαριών που από πριν ξεκινήσουν τα παιχνίδια το μυριζόσουνα ότι θα έβλεπες πολλά παιχνίδια δίχως αύριο. Δηλαδή τελικούς. Στην κορυφή, στην μάχη για τη πέμπτη θέση που οδηγεί στην Ευρώπη αλλά και στη μάχη για την σωτηρία της παραμονής.
Ο κερδισμένος τα παίρνει όλα και φεύγει....!!
Γι'αυτό και κάποια στιγμή μετά το τέλος, στα ανοικτά τηλεοπτικά παράθυρα από τα γήπεδα αυτά έβλεπες φιέστες και πανηγυρισμούς! Παιδιά μικρά, οικογένειες, σημαιάκια, παίκτες να κάνουν γύρους του θριάμβου, βεγγαλικά, και απο την άλλη θλίψη και κατήφεια ,μετά από την υπερπροσπάθεια. Προσωπικά δεν έχω ξαναζήσει τέτοιο έντονο πρωτάθλημα. Παντού και μέχρι το τέλος υπήρξε βαθμολογικό ενδιαφέρον, αλλά και σκαμπανεβάσματα σε όλες τις θέσεις τις βαθμολογίας.

Οι τρείς μεγάλοι διεκδικητές άλλαξαν όλοι με την σειρά την πρώτη θέση, με τελευταίο τον Ολυμπιακό που όμως αμφισβητείται, λόγω της γνωστής έφεσης του εναντίον του παιχνιδιού του με την Καλαμαριά, και το οποίο κέρδισε (εκρεμεί μέχρι αυτή τη στιγμή που γράφω η απόφαση CAS της προσφυγής της Καλαμαριάς και των άλλων δυό διεκδηκητών), στα χαρτιά. Ετσι η δεύτερη με δύο βαθμούς πίσω ΑΕΚ, αισθάνεται πρωταθλήτρια στη....συγκομιδή βαθμών (ίσως όχι άδικα). Φιέστες πρωταθλητού, χθές λοιπόν και στον Πειραιά και στη Καλογρέζα. Ειδικά στη Καλογρέζα ο αντίπαλος της ΑΕΚ, και έκπληξη του πρωταθλήματος Αστέρας Τρίπολης, έπαιζε την είσοδο στην πεντάδα και την έξοδό του στην Ευρώπη. Το παιχνίδι θύμιζε τελικό κυπέλου!!

Στην Ν.Σμύρνη, ο Πανιώνιος που και αυτός έπαιζε την έξοδο του στην Ευρώπη, αντίπαλο είχε τον Ατρόμητο που ήθελε μόνο την νίκη για να παραμείνει στην κατηγορία. Μάλιστα κατάφερε να προηγηθεί με φοβερό γκολ του Περόνε στο πρώτο ημίχρονο, και να έχει δικαίωμα στο όνειρο. Στη συνέχεια η ποδοσφαιρική μηχανή του Πανιωνίου πήρε μπροστά και πήρε το παιχνίδι μέσα σε έξαλλους πανηγυρισμούς, ενώ μετά το τέλος οι παίκτες του Ατρομήτου δεν είχαν το κουράγιο να περπατήσουν από την απογοήτευση. Ειδικά ο Περόνε είχε κάτσει στο χορτάρι για μισή ώρα και με το ζόρι τον σήκωσαν!!

Στη Κρήτη ο φοβερός Εργοτέλης που στο δέυτερο γύρο έκανε αντεπίθεση διαρκείας, και εκεί που όλοι τον είχαν καταδικασμένο ,έκανε πορεία ομάδας που πάει για Ευρώπη, έπαιζε με την Ξάνθη (αδιάφορη), αλλά είχε το αυτί του στη Ν.Σμύρνη . Καθάρισε σχετικά εύκολα το παιχνίδι, αλλά η σκηνή εκεί γύρω στο τέλος που ενώ έπρεπε να εκτελεστεί κόρνερ, ολοι σταμάτησαν και περίμεναν να ακόυσουν από την αντίδραση των φιλάθλων τί γίνεται στην Ν.Σμύρνη με το πεναλτι που εκτελούσε ο Πανιώνιος, νομίζω ότι δεν ξαναγίνεται εύκολα, ακόμα και αν την έχεις σκηνοθετήσεις¨-)

Κατά τα άλλα είχαμε πολλές ανατροπές και γκολ, με αποκορύφωμα το φοβερό ματσ στη λάρισα όπου η τοπική ομάδα, βρέθηκε να χάνει από έναν μεταμορφωμένο και αδιάφορο ΠΑΟΚ, με 0-3 και 1-3 στο τέλος του Α ημιχρόνου ,αλλά η υπερβολική σιγουριά του απο τη μιά και δύο διορθωτικές κινήσεις του Δωνη απο την άλλη έφεραν τα πάνω κάτω και το παιχνίδι γύρισε σε 4-3 υπέρ των αλόγων του κάμπου, μέσα σε ατμόσφαιρα απίστευτης φιέστας και ας μην πήραν τελικά το εισιτήριο για την Ευρώπη λόγω των άλλων αποτέλεσμάτων ,και κυριώς του Πανιωνίου, και ας ήταν ίσως το τελευταίο παιχνίδι του Γίωργου Δώνη στον πάγκο της ομάδας μετά από μιά επιτυχημένη τριετία. (μάλλον μετακομίζει στους Θρακομακεδόνες και στον κιτρινόμαυρο Δικέφαλο)

Υπάρχουν κι άλλα που αφορούν σκορερς, στατιστικά και αριθμούς, αλλά δεν θα μπω σε αυτή τη διαδικασία. απλα να αναφέρω ότι ο αποχαιρετισμός του μεγάλου Ακη Ζηκου (του μοναδικού Ελληνα που αγωνίστηκε σε τελικό Champions League, με τη Μονακό) συνέπεσε με μία πολύ ωραία εορταστική ατμόσφαιρα στο ΟΑΚΑ και με μία πολύ ωραία εμφάνιση της ομάδας του.
Ακόμα αποχαιρέτησε τα ποδοσφαιρικά όπλα και ο Ηλίας Πουρσανίδης με τη Ξάνθη αλλά και με θητεία στον Ολυμπιακό και στην Εθνική ομάδα.

Τελικά μήπως αυτά τα όμορφα φαινόμενα και εικόνες (και χωρίς διαιτητικές αμφισβητήσεις παρακαλώ) είναι ένα δείγμα ότι το πρωτάθλημά μας αξίζει κάτι καλύτερο και αρχίζει να γίνεται λιγάκι πιό ανταγωνιστικό?
Το εύχομαι και επιφυλάσσομαι με ελπίδα για τη νέα χρονιά.