Κάποιοι ξεχωριστοί γονείς

Για όλους τους ανθρώπους, θα λέγαμε πως ο γονιός φαντάζει ως ο μεγαλύτερος ήρωας, στα μάτια του παιδιού του. Προφανώς κι όλοι οι γονείς προσφέρουν ό,τι έχουν και δεν έχουν για να βλέπουν το παιδί τους ευτυχισμένο, λαμβάνοντας ικανοποίηση από ένα και μόνο χαμόγελο του.

Υπάρχουν πολλά είδη γονέων. Άλλοι πιο αυστηροί, άλλοι πιο ελαστικοί, άλλοι πιο υπερπροστατευτικοί κι άλλοι, πιο χαλαροί. Ο κάθε γονιός δείχνει με το δικό του τρόπο την αγάπη του. Κι είναι αδιαπραγμάτευτο ότι την προσφέρει ανιδιοτελώς.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι γονείς που είναι αφανείς αλλά κι εμφανείς ήρωες -μάλλον εμφανείς. Απόλυτα εμφανείς.Υπάρχουν και γονείς που φέρουν κάποια αναπηρία. Είτε την είχαν εκ γενετής είτε την απέκτησαν στην πορεία της ζωής τους, αυτοί οι άνθρωποι δεν το έβαλαν κάτω. Ήθελαν την οικογένεια που άξιζαν. Και θα την συγκροτούσαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Είναι εκείνοι που επέλεξαν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί, κάνοντας διπλό κόπο και κουράγιο, με μεγαλύτερη θέληση και λαχτάρα, όταν καμία φορά η κοινωνία τους θεώρησε αδύναμους για να τα φέρουν εις πέρας. Είναι γονείς που ξέχασαν όποια δυσκολία μπορεί να ένιωσαν να τους καταλογίζεται κι έβαλαν τα γυαλιά σε όποιον τους έκρινε «ανεπαρκείς» να μεγαλώσουν ένα παιδί.

Ένας τέτοιος λοιπόν άνθρωπος, που ο καθείς θα χαρακτηρίσει ως «ανάπηρο», δε φέρει καμία διόλου απειρία. Γιατί αυτός καταβάλει πάντα έναν κόπο παραπάνω έτσι ώστε να μη στερήσει το ελάχιστο απ’ όσα το παιδί του χρειάζεται. Του δείχνει πώς είναι να δουλεύει σκληρά για να αποκτήσει αυτό που θέλει. Του δείχνει πως δεν αξίζει να κολλάει σε δυσκολίες της ζωής και πως όλα μπορούν να επιτευχθούν, αρκεί να υπάρχει δύναμη και θέληση.

Μεγαλώνει ένα πλάσμα με τη μεγαλύτερη, ειλικρινέστερη, πιο ουσιαστική αγάπη και φυσικά τρέμει το φυλλοκάρδι του να προστατέψει αυτό το πλάσμα με κάθε τρόπο από οτιδήποτε θα μπορούσε να το στιγματίσει ή να το πληγώσει. Δε διαφέρει από κανένα γονιό, λοιπόν. Απλά είναι ένα πιο ξεχωριστό, ιδιαίτερα όμορφο είδος γονέα.

Δουλεύει σκληρά για τη γαλούχηση ενός παιδιού, το φροντίζει σαν να μην υπάρχει καμία ιδιαιτερότητα για τον ίδιο, καμία δυσκολία, καταρρίπτει πολλές δικές του προσωπικές ανησυχίες και κόμπλεξ για να μπορεί να μεγαλώσει ένα υγιές παιδί. Σκουπίζει τα δάκρυά του, το σκεπάζει τα βράδια, το φιλάει για καληνύχτα, δουλεύει σκληρά, μα πάντα προλαβαίνει να του διαβάζει παραμύθια κι ιστορίες για να πάει για ύπνο. Κι αργότερα, προλαβαίνει να είναι εκεί, όσα δικά του προβλήματα κι αν έχει, για να είναι κοντά σε ό,τι απασχολεί το παιδί.

Είναι εκείνος ο γονιός που του μαθαίνει να σέβεται και να μην κρίνει ιδιαιτερότητες, μα να αποκομίζει πάντα τη δύναμη και την υπερηφάνεια του να είσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος, ακόμη και με την οποιαδήποτε ιδιαιτερότητα. Είναι εκείνος που γίνεται παράδειγμα προς μίμηση, δείχνοντας πως δεν υφίσταται να κολλάς πουθενά και να μπορείς πάντα να βρίσκεις τρόπους να είσαι ανεξάρτητος, ακόμα κι αν το σώμα σου δεν το επιτρέπει. Μπορεί το σώμα τους να τους προδίδει, ώρες και φορές. Μα σίγουρα δεν τους προδίδει η ψυχή.

Και παιδιά που μεγαλώνουν με τόσο ξεχωριστούς γονείς είναι τέρμα υπερήφανα. Θαυμάζουν για ένα λόγο παραπάνω τους σούπερ γονείς τους και προσπαθούν πάντα να είναι κοντά τους και να θυμούνται πως το να είσαι ξεχωριστός σε κάνει όμορφο. Οι γονείς τους δε φέρουν καμία αδυναμία. Για εκείνα είναι ολόκληροι. Δε διαφέρουν στα μάτια των παιδιών τους κι αυτό είναι το μεγαλύτερό τους επίτευγμα.

Γονείς σαν όλους λοιπόν κι ίσως λίγο περισσότερο άξιοι όσοι φέρουν κάποια αναπηρία. Φοράνε κάπα υπέρ-ήρωα, τρέχουν να προλάβουν τη ζωή που τρέχει, επιλέγουν θαρραλέα να την αρπάξουν απ’ τα μαλλιά, φτιάχνουν πανέμορφες οικογένειες και δεν επαναπαύονται σε κοινά πρότυπα. Δίνουν όλη τους την ψυχή και την αγάπη στα παιδιά τους κι εκείνα με τη σειρά τους προσπαθούν να τους κάνουν υπερήφανους.

Αν τελικά υπάρχει πραγματική ευτυχία, είναι να έχεις ένα γονιό που να μην υστερεί σε δύναμη ψυχής κι απεριόριστης αγάπης. Κι αυτήν τη συνταγή πρέπει να βρίσκουν όλοι οι γονείς. Όμως, τούτοι οι γονείς παλεύουν για να την πετύχουν. Δε την ξέρουν απόλυτα, μα ξέρουν να σου προσφέρουν ένα κάτι παραπάνω σε σεβασμό, κατανόηση κι απεριόριστο θαυμασμό. Σ’ αυτούς τους γονείς, υποκλινόμαστε.

Συντάκτης: Δέσποινα Δημησιάνου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου

http://www.pillowfights.gr/allakse-thn-entash/goneas-me-anapiria-enas-iroas-me-yperdynameis/