ΤΕΛΟΣ....ΑΜΗΝ..

Σήμερα στις 6,30 το πρωί ο γέρος μου Σταυραετός ακούμπησε τη μάνα Γη.
Την ίδια στιγμή η περήφανη ψυχή του φτερούγισε από το άψυχο σώμα του, ελεύθερη στον ουρανό και κατευθείαν μέσα στην καρδιά μου!! Στην καρδιά όλων όσους αγάπησε και τον αγάπησαν.

Ετσι θα συνεχίσει να ζεί για πάντα.
Τέλος... Αμην...

Θέλω να αφιερώσω ένα τραγούδι που μου έρχεται στο μυαλό από το πρωί.
Είναι του αγαπημένου του τραγουδιστή Στέλιου Καζαντζίδη σε στίχους Πυθαγόρα

ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟΣ

Επεσε σαν κεραυνός στη γειτονιά μας το μαντάτο
κι εκλεισαν τα μαγαζιά και τα σπιτάκια πάνω ως κάτω.
Ο καλύτερος ο φίλος, εβασιλεψε σαν ήλιος
της παρέας το στολίδι, πάει σταγύριστο ταξίδι.

Πάει κι αυτός, πάει κι αυτός, ο αητός και το λιοντάρι.
Τους ωραίους μαύρη μοίρα μας τους παίρνει άπονα
Πάει κι αυτός πάει κι αυτός, κι απ'τον κόσμο αυτόν θα πάρει,
δυό λουλούδια λίγα δάκρυα και πολλά παράπονα.

Δάκρυα, για τον λεβέντη μας το φίλο δεν εγκρίνω.
Πεστε του, τ'αγαπημένο το τραγούδι του εκείνο,
πούλεγε και τραγουδούσε, στη γυναίκα π'αγαπούσε,
στο μεθύσι στο κρασί του, και ξαλαφρωνέ η ψυχή του.

Πάει κι αυτός, πάει κι αυτός, ο αητός και το λιοντάρι.
Τους ωραίους μαύρη μοίρα μας τους παίρνει άπονα
Πάει κι αυτός πάει κι αυτός, κι απ'τον κόσμο αυτόν θα πάρει,
δυό λουλούδια λίγα δάκρυα και πολλά παράπονα.