Είναι γύρω στα 75.
Εχασε την κόρη της στα 18 και τον άντρα της στα 65.
Παίρνει σύνταξη 620 ευρώ.
Δίνει 400 ευρώ για ένα άθλιο σπίτι και προσπαθεί να ζήσει με 220 ευρώ.
Είναι τυπική ευγενής κει με αποκαλεί "κύριε Φαρμακοποιέ" με μεγάλο σεβασμό.
Πρό ημερών γλύστρισε στο μπάνιο, φώναζε και δεν την άκουγε κανείς, με μεγάλη προσπάθεια βγήκε και άνοιξε την πόρτα και έτσι την βοηθήσανε.
Στην ερώτηση πώς τα καταφέρνει μου απάντησε:
"Πηγαίνω σε μιά νευρολογική κλινική εδώ πιό κάτω και κάνω συντροφιά σε μερικές γυναίκες που έχουν ψυχολογικά προβλήματα, βοηθάω όπου μπορώ και έτσι ο κλινικάρχης μ'αφήνει και κάνω μπάνιο εκεί και πού και πού μου δίνουν και τρώω.!!!"
Η σπιτονοικοκυρά μου είναι πολύ κακιά, μου παίρνει 50 ευρώ για τη θέρμανση που ποτέ δεν ανάβει, άσε που το σπίτι μπάζει από παντού. Πού να ζεσταθώ."
Εχει βγάλει χρόνιο έρπη στο σώμα της και πονάει πολύ. Κάθε φορά ακούω τη φράση." Κύριε Φαρμακαποιέ θα μου περάσει?"
Προ ημερών ήρθε στο φαρμακείο να πάρει Apobacyn σκόνη για τον έρπη, κάθισε στη καρέκλα σκεφτική και με κοιτούσε.
"Κύριε φαρμακοποιέ"
"Ορίστε κυρία Βάσω"
Και εκεί που περίμενα την ίδια ερώτηση για τον πόνο μου λέει:
"Κύριε φαρμακοποιέ.. θα μου κόψουν τη σύνταξη?"
Ενα συνάισθημα αγανάκτησης με πλημμύρισε.
Τί να απαντήσω? Οτι κάποιοι καρεκλοκένταυροι θα σε ρίξουν σε ακόμη χειρότερη ανέχεια?
Κοιτώντας την θυμήθηκα τα περήφανα γηρατειά. Πού πήγαν όλα αυτά τα βαρύγδουπα λόγια?
Της χάιδεψα τα μαλλιά.
"Κυρία Βάσω μη στεναχωριέσαι θα τα καταφέρεις και τώρα"
Με κοίταξε με τα υγρά γαλανά μάτια της και μου απάντησε.
"Αφού το λέτε εσείς κύριε φαρμακοποιέ, που είστε μορφωμένος άνθρωπος, έτσι θα είναι.
Εφυγε και εγώ έμεινα με τη σκέψη ότι αυτή την αξιοπρέπεια, την ευγένεια δεν μπορούν να σου την πάρουν κυρία Βάσω, αλλά ούτε και να την μιμηθούν.
Εχασε την κόρη της στα 18 και τον άντρα της στα 65.
Παίρνει σύνταξη 620 ευρώ.
Δίνει 400 ευρώ για ένα άθλιο σπίτι και προσπαθεί να ζήσει με 220 ευρώ.
Είναι τυπική ευγενής κει με αποκαλεί "κύριε Φαρμακοποιέ" με μεγάλο σεβασμό.
Πρό ημερών γλύστρισε στο μπάνιο, φώναζε και δεν την άκουγε κανείς, με μεγάλη προσπάθεια βγήκε και άνοιξε την πόρτα και έτσι την βοηθήσανε.
Στην ερώτηση πώς τα καταφέρνει μου απάντησε:
"Πηγαίνω σε μιά νευρολογική κλινική εδώ πιό κάτω και κάνω συντροφιά σε μερικές γυναίκες που έχουν ψυχολογικά προβλήματα, βοηθάω όπου μπορώ και έτσι ο κλινικάρχης μ'αφήνει και κάνω μπάνιο εκεί και πού και πού μου δίνουν και τρώω.!!!"
Η σπιτονοικοκυρά μου είναι πολύ κακιά, μου παίρνει 50 ευρώ για τη θέρμανση που ποτέ δεν ανάβει, άσε που το σπίτι μπάζει από παντού. Πού να ζεσταθώ."
Εχει βγάλει χρόνιο έρπη στο σώμα της και πονάει πολύ. Κάθε φορά ακούω τη φράση." Κύριε Φαρμακαποιέ θα μου περάσει?"
Προ ημερών ήρθε στο φαρμακείο να πάρει Apobacyn σκόνη για τον έρπη, κάθισε στη καρέκλα σκεφτική και με κοιτούσε.
"Κύριε φαρμακοποιέ"
"Ορίστε κυρία Βάσω"
Και εκεί που περίμενα την ίδια ερώτηση για τον πόνο μου λέει:
"Κύριε φαρμακοποιέ.. θα μου κόψουν τη σύνταξη?"
Ενα συνάισθημα αγανάκτησης με πλημμύρισε.
Τί να απαντήσω? Οτι κάποιοι καρεκλοκένταυροι θα σε ρίξουν σε ακόμη χειρότερη ανέχεια?
Κοιτώντας την θυμήθηκα τα περήφανα γηρατειά. Πού πήγαν όλα αυτά τα βαρύγδουπα λόγια?
Της χάιδεψα τα μαλλιά.
"Κυρία Βάσω μη στεναχωριέσαι θα τα καταφέρεις και τώρα"
Με κοίταξε με τα υγρά γαλανά μάτια της και μου απάντησε.
"Αφού το λέτε εσείς κύριε φαρμακοποιέ, που είστε μορφωμένος άνθρωπος, έτσι θα είναι.
Εφυγε και εγώ έμεινα με τη σκέψη ότι αυτή την αξιοπρέπεια, την ευγένεια δεν μπορούν να σου την πάρουν κυρία Βάσω, αλλά ούτε και να την μιμηθούν.
Χρονογράφημα της φαρμακοποιού Ρένας Μπογδάνου (Φαρμακευτικό Δελτιό)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου