Λίγα λόγια για μιά μικρή χώρα με Μεγάλη Ψυχή!!!

Μετά από πού καιρό που είχα να ανανεώσω το ιστολόγιο μου, έιχα κατά νου να γ΄ραψω κάτι άλλο και ετοιμαζόμουνα γιαυτό, συγκεκριμένα κάτι σχετι΄κα με την οικονομική κατάσταση της χώρας μας αλλά και άλλα επικαιρα μου μας βρήκαν με την είσοδο του νέου χρόνου, ... αλλά... να που με πρόλαβε το θλιβερό γεγονός του καταστροφικότερου σεισμού των τελευταίων χρόνων και αναγκάζομαι σαν μικρί λιθαράκι να αναγράψω κάτι που έλαβα σήμερα σχετικά με αυτή την φτωχική χώρα αλλά που όπως έχει αποδείξει έχει μεγάλη καρδιά.

Με όποιον τροπο μπορεί ο καθένας ας βοηθήσουμε και ας αναμεταδώσουμε αυτή τη μικρή πληροφορία για την Φίλο αυτό μακρινό νησί...
Ο Θεός (και οι άνθρωποι ας τους βοηθήσουν όσον το δυνατόν γρηγορότερα)

"Λίγα λόγια για την Αϊτή..."

"Με αφορμή (δυστυχώς) τον καταστροφικό σεισμό που έπληξε την Αϊτή έψαξα να μάθω για αυτή την χώρα και την ιστορία της. Έμαθα λοιπόν ότι η Αϊτή ήταν γαλλική που απέκτησε την ανεξαρτησία της το 1804.Ήταν η πρώτη ανεξάρτητη χώρα αφροαμερικάνων και το μόνο κράτος που «γεννήθηκε» μετά από επιτυχημένη επανάσταση των δούλων.
Η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα που αναγνώρισε την Ελληνική επανάσταση και την Ελλάδα ως ανεξάρτητο κράτος!
Ο ΤΟΤΕ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ JEAN-PIERRE BOYER έστειλε στις 15.01.1822 έγγραφο στην ελληνική επιτροπή του Παρισιού απαντώντας στην αίτηση των Κοραή, Πίκκολου και Βογορίδη, στο οποίο ανάγγελλε την αναγνώριση της ελληνικής προσωρινής διοίκησης και ευχόταν την νίκη της επανάστασης".
Είχαν προηγηθεί πολύχρονοι αγώνες των σκλάβων της Αιτής κατά των λευκών Γάλλων γαιοκτημόνων με αποτέλεσμα, το 1803 να εγκαθιδρυθεί το πρώτο κράτος στον κόσμο που διακήρυττε την κατάργηση κάθε φυλετικής διάκρισης.
Η ΑΙΤΗ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ της επανάστασης, παρότι κατεστραμμένη από το δικό της πόλεμο, έστειλε στο Παρίσι, στον Αδαμάντιο Κοραή, 25 τόνους καφέ, ώστε να εκποιηθούν για να αγορασθούν όπλα για τον αγώνα των Ελλήνων. Επίσης έστειλε εκατό εθελοντές στρατιώτες να πολεμήσουν στο πλευρό των Ελλήνων, οι οποίοι όμως …δεν έφθασαν ποτέ. Φημολογείται ότι τους μακέλεψαν οι τότε αποικιοκράτες, φίλοι στενοί της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Νομίζω ότι όλοι οι Έλληνες πρέπει όπως μπορεί ο καθένας να βοηθήσει αυτούς τους ανθρώπους να «ξανασταθούν στα πόδια τους».. Άλλωστε αυτοί σε αντίθεση με τους ευρωπαίους «φίλους» μας, ποτέ δεν ζήτησαν τα «δανεικά» τους πίσω..."