ΘΕΜΑ!!! Οικιακοί βοηθοί κινητικά πλήρως εξαρτημένων ατόμων

Σαν συνέχεια της ανάρτησής μου στις 27 Νοεμβρίου ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΜΟΥ ΦΙΛΟΙ με αφορμή το ατυχές γεγονός που συνέβη στην Κατερίνα το καλοκαίρι, παραθέτω την συγκροτημένη και πλήρη σκέψεων και προβληματισμών απαντητική επιστολή της ίδιας της παθούσας προς τον κοινό μας φίλο Νίκο Βουλγαρόπουλο. διαχειριστή του πορταλ www.dısabled.gr.

Προχθές προώθησα το γεγονός και σε γνωστό δημοσιογράφο πρωινής ραδιοφωνικής ζώνης και ο οποίος είχε μαζί μου τηλεφωνική επικοινωνία όπου του εξέθεσα και τις δικές μου απόψεις. Δεν ξέρω τί θα γίνει τελικά και αν μπορεί να γίνει, ή ως που μπορεί να πάει το θέμα αυτό που καίει πολλούς εξαρτώμενους συμπολιτες μας, αλλά κάποια στιγμή αν θέλουμε να έχουμε κράτος πρόνοιας θα πρέπει να σταματήσουμε να την εννούμε και να σταματούμε ΜΟΝΟΝ στην παροχή επιδομάτων. Χρειάζονται υποδομές εξειδικευμένης υποστήριξης, από τους οικιακούς βοηθούς, μέχρις τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τις παροχές αναλώσιμων βοηθημάτων ΔΩΡΕΑΝ και χωρίς να σου βγάζουν την ψυχή στη γραφειοκρατία,κλπ. κλπ Κάποια στιγμή πρέπει να ξεκινήσουμε επι τέλους, αν θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένη χώρα!!
Τα εμποδιζόμενα άτομα είναι εκεί ΕΔΩ ανάμεσά μας (ίσως και πάνω του 10% του πληθυσμού=
, διψάνε να προσφέρουν ΑΠΡΟΣΚΟΠΤΑ στην κοινωνία,
ΔΩΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!!!

Δίνω όμως τον λόγο στην Κατερίνα μέσω της επιστολής της.

Θα ήθελα να σας επισημάνω ότι η αποστολέας είναι πολίτης με σοβαρή τετραπληγία πλήρως εξαρτώμενη. Παρόλα αυτά ζω μόνη μου και είμαι αναγκασμένη συχνά να αλλάζω βοηθούς φροντιστές. Το περασμένο καλοκαίρι είχα μια τραυματική εμπειρία όταν η αλλοδαπή βοηθός μου, με εγκατέλειψε αβοήθητη αφού έκλεψε κάποια πράγματα μεγάλης αξίας που υπήρχαν στο σπίτι μου.
Ένα θέμα που απασχολεί ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού μας και πολύ εύκολα θα μπορούσε ο καθένας να βρεθεί στη θέση αυτή. Είναι οι πολίτες με σοβαρή κινητική αναπηρία. Ο κάθε άνθρωπος που κυκλοφορεί στην πόλη μπορεί από ένα παραπάτημα ή ένα τροχαίο ατύχημα να βρεθεί πλήρως εξαρτημένος. Μετά τί γίνεται; Πώς επανεντάσσεται σε όποιο επάγγελμα κάνει; Πώς συνεχίζει να ζει, όταν χρειάζεται βοήθεια στα πάντα; Και δεν μιλάμε μόνο για την ιατρική αποκατάσταση, αλλά για μια κανονική ζωή ενεργού πολίτη-καταναλωτή-ψηφοφόρου-συντρόφου-γονιού. Γίνεται βάρος στην οικογένειά του;

Στην Ελλάδα το ρολό βοηθού, φροντιστή συνήθως αναλαμβάνουν αλλοδαποί, με μεγάλες πολιτισμικές αποκλίσεις από τις δικές μας, όπου πολλές φόρες δεν έχουν συναντήσει ποτέ ανθρώπους με αναπηρία. Όμως πόσο εύκολα οι μετανάστες μπορούν να αποδεχτούν ως εργοδότες τους ανθρώπους αυτούς; Οι άνθρωποι με αναπηρία, έχοντας σοβαρά προβλήματα, πόσο εύκολο είναι να επιβληθούν ως εργοδότες;

Κάποτε στην Ελλάδα δε θα πρέπει να μιλήσουμε για βοηθούς φροντιστές επαγγελματίες και όχι πια μονό για ανθρώπους χωρίς καμία γνώση; Έχοντας πλήρη σωματική εξάρτηση πόσο μπορείς να κρατήσεις τα όρια του εργοδότη και να μην εξαρτηθείς πλήρως συναισθηματικά και πρακτικά από τον οποιοδήποτε βοηθό;

Είναι γνωστό ότι οι μετανάστες λόγο των οικονομικών και κοινωνικών δυσκολιών που αντιμετωπίζουν εξαιτίας της απομάκρυνσης από τη χώρα τους, στην πλειοψηφία τους αντιμετωπίζουν προβλήματα κατάθλιψης , άγχους, στρες. Όλα αυτά οδηγούν σε παραβατικές συμπεριφορές και γενικά σε προσωπικότητες που χρειάζονται ψυχολογική στήριξη. Έτσι, πρέπει να συνεργαστούν και να συμβιώσουν δυο ομάδες πληθυσμών ιδιαίτερα ευάλωτες. Φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι και πόσο στον αέρα βρίσκεται η ζωή, η επιβίωση, η αξιοπρέπεια του καθενός.

Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε ότι ο οποιοσδήποτε από σας μπορεί να βρεθεί σε αυτήν τη θέση, θα μπορούσατε να διαθέσετε το χρόνο σας κάνοντας ρεπορτάζ και συνεντεύξεις σε επίπεδο πολιτικό και μια οργανωμένη πίεση ανεξαρτήτου πολίτικης τοποθέτησης. Είστε διαθέσιμοι να στηρίξετε μια τέτοια προσπάθεια; Mιας και μέχρι τώρα η προβολή μας από τα M.M.E δεν είναι ικανοποιητική ούτε σε ποιότητα ούτε σε χρόνο.

Μην ξεχνάτε ότι οι καταπιεσμένες μειονότητες κοινωνιολογικά έχουν δύναμη πίεσης. Όμως όλο το σύστημα προσπαθεί να τις αποδυναμώσει από τη δύναμη που έχουν σαν κοινωνική μειονότητα. Περιορίζουν στο ελάχιστο (ανάλογα με το βαθμό αναπηρίας) το ενδεχόμενο να συμμετέχουν σε κέντρα αποφάσεων. Βεβαία από το ’80 και μετά αναγνωριστήκαν ως πολιτική δύναμη. Λειτούργησαν ως σημείο αναφοράς στα προεκλογικά και μετεκλογικά κείμενα. Και αυτό γιατί κάποιοι είχαν ήδη οργανωθεί, για παράδειγμα οι τυφλοί, ανεξάρτητοι κινητικά και πιο αποδεκτοί, καθόσον δεν τους διακρίνει καμία δυσμορφία. Άρχισαν έτσι να λειτουργούν σαν πολιτικά υποκείμενα. Έχει να κάνει και το γεγονός ότι, με το να συμπερίλαβες στα κομματικά προγράμματα των κόσμο των αναπήρων, που στην πλειοψηφία ζουν ως εξαρτημένα άτομα, τριπλασιάζεις τις ψήφους σου αθροίζοντας αυτόματα και τα μελή των οικογενειών τους. Όποτε καταλήγουμε ότι συμφέρει η εξάρτηση γιατί φέρνει ψήφους, εκλογική πελατεία. Αν ήμουν ανεξάρτητος πολίτης, κάνεις απ’ την οικογένεια μου δε θα νοιαζόταν για τα προεκλογικά προγράμματα και τις κυβερνητικές πολιτικές.

Προτάσεις που θα μπορούσαν να ξεκινήσουν άμεσα για ανεξάρτητη διαβίωση:

• Εκπαίδευση των βοηθών-φροντιστών για σωστή αντιμετώπιση και συμπεριφορά
• Εκπαίδευση στα διάφορα βοηθήματα που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι με αναπηρία
• Σεμινάρια ανά την Ελλάδα σε άνεργους πολίτες ώστε μετά την αποφοίτηση να μπορούν να εργαστούν ως βοηθοί με βάρδιες.

Κατερίνα Καστρινάκη
Νοέμβριος 2009

Η Κατερίνα Καστρινάκη είναι απόφοιτη Πολιτικών Επιστημών και Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου και τελειόφοιτη στη Νομική Σχολή Αθηνών. Αυτήν τη στιγμή εργάζεται στη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς και είναι ιδρυτικό μέλος σε πολλούς φορείς όπως: Σύλλογος Παραπληγικών Ελλάδος, Very Special Art Hellas, Mobility International Hellas, Σύλλογος Αναπήρων Φοιτητών Ελλάδος.
Τηλ επικοινωνίας: 210 8314575, 697 6031 595, email: kastr.k@gmail.com