Κυριακή, Σεπτεμβρίου 07, 2008

Τελετή Εναρξης Παραολυμπιακών Πεκίνου (τελευταίες στιγμές)

Η τυφλή Κινέζα αθλήτρια με αργό και σταθερό βήμα πλησιάζει την μακρυά λοξή ράμπα που στην κορυφή της περιμένει να υποδεχθεί την (παρα) ολυμπιακή φλόγα, ο τελευταίος αθλητής, καθισμένος στητός πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι του. Διπλα της ο πιστός οδηγός της, ο σκύλος της. Και οι δύο μετράνε αργά και σταθερά τα βήματά τους. Μιά ενθουσιώδης σιγή καλύπτει την "Φωλιά του Πουλιού", διακοπτόμενη από χειροκροτήματα και κραυγές προτροπής.
Η ράμπα ξεκινάει προς τα πάνω αλλά προηγέιται ένα μικρό σκαλί. Ο σκύλος σταματάει ακριβώς πριν το σκαλί. Σύνθημα για την αθλήτρια να σταματήσει και αυτή. Ψαχουλέυει με το πόδι της και μαζί ξεκινάνε την ανάβαση προς το βάθρο. Το πλήθος ζητωκραυγάζει και χειροκροτεί! Τώρα η αθλήτρια κάνει μεγάλα βήματα και τα μετράει. Είναι φανερό ότι ξέρει ακριβώς πόσα χρειάζονται μέχρι το τέρμα.

Φθάνουν μπροστά στον τελευταίο αθλητή πάνω στο καροτσάκι και σταματούν. Οι δάδες τους ενώνονται και μεταγγίζουν την αιώνια φλόγα του "ευγενούς αγώνα και της άμιλλας".
Τα φώτα πέφτουν τώρα πάνω στον τελυταίο λαμπαδηδρόμο. Υποχρέωσή του να μεταλαμπαδιάσει την φλόγα, στο λίκνο της, που θα σημάνει και την έναρξη των Παραολυμπιακών αγώνων. Το σημείο όμως δεν είναι δίπλα του. Βρίσκεται πάνω από το κεφάλι του, πάνω από τα κεφάλια όλων, στην κυριολεξία σχεδόν έξω από τη φωλιά του πουλιού, αρκετες δεκάδες μέτρα ψηλά!
Με αργές επιβλητικές κινήσεις τοποθετεί στην ειδικά δεμένη στο καρότσι του θήκη την δάδα, και αρπάζει ένα σκοινί που κρέμεται μπροστά του. Μιά ειδική κατασκευή έχει δέσει αυτόν και το καρότσι του με ειδικές τροχαλίες.
Τραβάει προς τα κάτω δυνατά, και το καροτσάκι, ο αθλητής και η Φλόγα ανυψώνονται. Χειροκροτήματα ενθουσιασμού.
Τα βήματά του είναι κάθετα, δεν είναι βήματα με πόδια αλλά με χέρια. Κάθε χεριά του επίπονη, φορτώνει με γαλακτικό οξύ τους μύες του κορμού του αθλητού. Περνάει σχεδόν ένα λεπτό και μόλις πλησιάζει στα μισά της κάθετης διαδρομής. Οι μύες του διακρίνονται ανάγλυφοι ενώ ιδρώτας γυαλίζει στο πρόσωπό με τα μισόκλειστα σχιστά μάτια και με τα σφιγμένα χείλια. Εχει ήδη σταματήσει για λίγα δευτερόλεπτα λίγο πριν, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Ολοι ξέρουν ότι δεν θα τα παρατήσει. Ολοι χειροκροτούν και του φωνάζουν για να του δώσουν δύναμη. Αυτός δεν φάινεται να τους ακούει. Την δύναμη την έχει στη ψυχή του. Είναι αυτή η δύναμη που ακυρώνει τους νόμους της βαρύτητας , τους βιοχημικούς νόμους του γαλακτικού οξέως που μεταφράζονται σε κούραση.
Κοιτάζει για λίγο πάνω. Μετράει την απόσταση και πιό αργά τώρα, αλλά με την ίδια σταθερότητα συνεχίζει. Νέα σιγή στο στάδιο.
Χρειάστηκε να σταματήσει άλλες δύο φορές, πριν φθάσει στη βάση της τεράστιας δάδας νικητής, περήφανος, ιδρωμένος χαρούμενος. Για τον αθλητή, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα στα αγωνίσματά του, έχει μόλις κερδίσει το πρώτο του και πιό σημαντικό μετάλλιο. Το μετάλλιο της τιμής του τελευταίου λαμπαδηδρόμου, που με μοναδικά συμβολικό τρόπο δίαλεξαν οι διοργανωτές να ανάψει την Φλόγα της Εναρξης των Αγώνων.

Η υπερπροσπάθεια σπάει το άκαμπτο πρόσωπο του αθλητή μόλις φθάνει. Τα υγρά του μάτια γυαλίζουν. Με τρεμάμενο χέρι τοποθετεί τη μικρή του φλόγα στο κατάλληλο σημείο και αυτοστιγμεί χάνεται στο άπλετο φως που πυρπολεί την τεράστια δάδα του σταδίου.
Δάκρυα συγκίνησης στα δικά μου μάτια και σίγουρα στα μάτια εκατομμυρίων θεατών.

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του 2008 μόλις είχαν ξεκινήσει!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: