Θα περάσουμε πολύ καλά στον γάμο!!!

Ο ξάδελφός μου ο Ζ. παντρεύεται σε λίγες μέρες.
Μεγαλωμένος φυσικά, αλλά και μουσικά δίπλα στον μουσικοθεραπευτή, θέλησε να δώσει ένα άλλο χρώμα στην όλη εκδήλωση της μοναδικής μέρας της ζωής του, κάτι που να ξεφεύγει από τα πεπατημένα.
Κατ'αρχήν πιστέυω ότι η μετά μυστηρίου εκδήλωση θα λάβει χώρα σε ένα πολύ ενδιαφέροντα χώρο που αξίζει να έχετε υπ'όψιν και να δείτε στην διεύθυνση ΕΔΩ.
Μετά ήταν το θέμα του μουσικού κομματιού, που θα παιχτεί κατά την είσοδο στην εκκλησία, αλλά και κατά τον πρώτο χορό.
Το συζητήσαμε μαζί ένα βράδυ που πέρασε από το σπίτι. Είχαμε κάποιες ιδέες, ακούσαμε πολλά πράγματα αλλά και ήπιαμε το θεικό Siraz από το βαρελάκι του χωριού, και φτιάξαμε δύο λίστες με ότι μας κατέβαινε στο κεφάλι. Φυσικά είχε φέρει και ένα φορητό σκληρό και σαβούρωσε και ότι έβρισκε μπροστά του, ώστε να τα ξεσκονίσει στο σπίτι με την ησυχία του, γιατί δεν ξεμπλέκαμε ούτε σε μιά εβδομάδα. Ειδικά όταν αρχίσεις και μερακλώνεσαι με το κοκκινέλι και θέλεις να ακούς τα κομμάτια μέχρι τέλους!!

Η ιδέα του άκουγε σε ένα όνομα, όσον αφορά στο κομμάτι της εισόδου στην εκκλησία.
Jon Lord. Ο κημπορντίστας των θρυλικών Deep Purple. Ατομο με ισχυρή προσωπικότητα, με ταλέντο και κλασσική μουσική παιδεία. Οι Deep Purple όπως σε όλα τα μεγάλα συγκροτήματα απαρτίζονταν από μέλη πολύ ανταγωνιστικά μεταξύ τους. Οι πολλές ιδέες πολλές φορές μέσα από τις συζητήσεις και τις προστριβές δεν έβρισκαν ανταπόκριση και οδηγούσαν σε μοιραίες διαλύσεις ή στην καλύτερη περίπτωση σε μοναχικές δουλειές των μελών, άγνωστες πολλές φορές στο πλατύ κοινό, αλλά τεράστιας μουσικής αξίας.
Μιά τέτοια περίπτωση είναι και ο Jon Lord.
Στον μουσικοθεραπευτή μπορείτε να βρείτε τρία δέιγματα των αριστουργηματικών έργων του. Από ένα από αυτά, το Sarabande ,διαλέξαμε το κομμάτι εισόδου στην εκκλησία. Τα υπόλοιπα δικά σας.
Επίσης μπορείτε να βρήτε και τα δύο μέρη της μουσικής λίστας που θα παιχτεί στον πολυχώρο 1911.

Εγώ ένα ξέρω,
Οτι στον γάμο του Ζ. θα περάσουμε ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ !!!

Είναι αυτές αλλά....είμαστε και εμείς!!!

Ελληνικές λέξεις που δεν υπάρχουν στα λεξικά

Αθλιόφυτο, το
Διακοσμητικό φυτό σε δημόσιες υπηρεσίες,
τράπεζες και άλλους χώρους
Δημόσιας χρήσης που κανείς δε φροντίζει
και γι?αυτό έχει τα μαύρα του τα
χάλια.
Φημολογείται ότι η αυτοκτονία του
Καρυωτάκη οφείλεται στην
παρουσία
αθλιόφυτων στη δημόσια υπηρεσία όπου
εργαζόταν στην Πρέβεζα.

Απλυτήρι, το
Το ποτήρι που αφήνουμε δίπλα στο νεροχύτη
για να πίνουμε νερό ώστε να
Μη βγάζουμε καθαρό από το ντουλάπι κάθε
φορά. Να σημειωθεί ότι η λέξη δεν
Έχει πληθυντικό. Αν είναι πάνω από ένα, τότε
λέγονται σκέτο «άπλυτα
ποτήρια».

Αφαναροψία, η
Οφθαλμολογική πάθηση ορισμένων Ελλήνων
οδηγών κατά την οποία το
Κόκκινο και το πορτοκαλί των φωτεινών
σηματοδοτών θεωρούνται αποχρώσεις του
πράσινου, οπότε δεν προκύπτει λόγος
να
σταματήσουν.

Βρομιλί, το
Χρώμα που έχει πάψει να είναι χρώμα και
είναι απλώς βρόμικο, το χρώμα
Της βρομιάς. Δεν αγόρασε τα μπεζ σουέντ
παπούτσια γιατί σε λίγους μήνες θα
γινόντουσαν βρομιλί.

Γεωμυλοφοβία, η
(Μαγειρική) Ο φόβος μήπως καθαρίσεις
υπερβολικά πολλές ή
υπερβολικά
λίγες πατάτες όταν θέλεις να τηγανίσεις
πατάτες ή να φτιάξεις πουρέ.

Γκαλαξίλα, η
Η χαύνωση και η κατατονία που σε πιάνει
όταν ακούς Γκάλαξι FM για πάνω
Από δυο ώρες. Πολλά
θανατηφόρα δυστυχήματα στις εθνικές
οδούς
οφείλονται
Σε γκαλαξίλα.

Γουστέλλειψη, η
Η επιστημονικά ανεξήγητη πάθηση από την
οποία υποφέρουν ορισμένοι
συνάνθρωποί μας κατά την οποία νομίζουν
ότι το λαχανί συνδυάζεται
επιτυχώς με το κόκκινο της φωτιάς ή, εδώ που
τα λέμε, με οποιοδήποτε άλλο
χρώμα.

Δεγράφυλοι, οι
Ο στόλος των στυλό που φυλάμε στη
μολυβοθήκη μας, παρότι έχουν πάψει
Από καιρό να δουλεύουν. Έχει παρατηρηθεί
πως κάθε
φορά που πρέπει να
Γράψουμε στα γρήγορα κάποιο τηλέφωνο ή μια
άλλη πληροφορία, πιάνουμε

δεγράφυλο
Και τσαντιζόμαστε, οπότε μας έρχεται να
τους πετάξουμε. Παραδόξως όμως, δεν
Τους πετάμε αλλά τους ξανατοποθετούμε στη
θέση τους.

Δολιοκλωστή, η
Ύπουλη κλωστούλα που κρέμεται από κάποιο
είδος ρουχισμού και που μόλις
τραβάς για να την κόψεις, καταλήγεις να
ξηλώσεις το μισό ρούχο.

Επισκεπτολογίες, οι
Οι δικαιολογίες που εκφράζουμε για το χάος
που επικρατεί σπίτι μας σε
επισκέπτη προτού προλάβει εκείνος να πει
τίποτα. "Συγνώμη για το χάος
που βλέπεις αλλά δεν πρόλαβα να μαζέψω",
είπε ο
Πέτρος χωρίς καμιά
πειστικότητα.

Ζαρχίδης, ο
Αυτός που κουνά τα ζάρια για 3 λεπτά, τα
φυσά, τα ευλογεί, τους κάνει
τρισάγιο κα. εκνευρίζοντας μέχρι φόνου ή
αυτοκτονίας τους συμπαίκτες
του. Ζαρχιδιά. "Αν είναι ν' αρχίσεις τις
συνηθισμένες ζαρχιδιές σου, θα
παίξω με τον Μπάμπη", προειδοποίησε ο
Μήτσος τον φίλο του στο καφενείο.

Ημιαλεξιβρέχομαι, ρ. αμετβ.
Μοιράζομαι με κάποιον την ίδια ομπρέλα,
αφού υπάρχει μόνο μία, οπότε
καταλήγουμε κι οι δύο να έχουμε από ένα
βρεγμένο ώμο, αλλά γινόμαστε
καλύτεροι
φίλοι.

Ισορροπητήρι, το
Αυτό το κάτι
(καπάκι μπύρας, πετρούλα, ξυλαράκι) που
επιστρατεύουμε
Για να φέρουμε ένα τραπέζι που τραμπαλίζει
στα ίσια του σε λαϊκά ταβερνάκια.
"Θα μας φέρετε πρώτα λίγο νερό κι ένα
ισορροπητήρι;"

Καμικαζέντομο, το
Έντομο, κυρίως μυγάκι, που έχει ταχθεί να
αυτοκτονήσει μέσα στον καφέ
σου ή στο κρασί σου και δε λέει να φύγει
μέχρι να πέσει μέσα. Ορισμένα
καμικαζέντομα έχουν ως σκοπό ζωής να
εξερευνήσουν τα ρουθούνια σου.

Κοτοχαρά, η
Η χαρά όταν σε γεύμα με κοτόπουλο
σου
δίνουν το κομμάτι που σου
αρέσει. "Αχ!Τι κοτοχαρά, μου έπεσε το
μπούτι"

Κρετινερωτήσεις, οι
Ερωτήσεις με πασίδηλες απαντήσεις που
συνηθίζουν να κάνουν οι
Δημοσιογράφοι σε δύσμοιρους πολίτες. Οι εν
λόγω ερωτήσεις καταδεικνύουν
περίτρανα
Ότι οι δημοσιογράφοι έχουν
IQ φρυγανιάς. Πχ Σε κάποιον που μόλις έχει
πέσει
Από τον έκτο όροφο: Πονάτε; Σε κάποιον που
μόλις έχασε μάνα, πατέρα, τρία
Αδέρφια και το σκυλάκι του σε
αυτοκινητιστικό: Πώς αισθάνεστε;

Κτελοντούρι, το
Το είδος ελεεινής μουσικής
που σε κρατά
ξύπνιο σε νυχτερινά ταξίδια με
Τα ΚΤΕΛ. Το μεγαλύτερο μέρος της άγρυπνης
νύχτας το περνάς αναρωτώμενος
Πώς είναι δυνατόν ο οδηγός να είναι στα
ντουζένια του στις 4 η
ώρα το πρωί.

Λακκουβάραθρα, τα
Λακκούβες γεμάτες νερό στους
αθηναϊκούς δρόμους οι οποίες μπορεί και
Να αποτελούν πύλες εισόδου στα έγκατα του
?δη, οπότε καλό είναι να τις
παρακάμπτετε και όχι να πατάτε μέσα τους.

Ματισκύψιμο, το
Η ανόητη, ανώφελη συνήθεια να σκύβουμε
πέντε εκατοστά το κεφάλι όταν
Περνάμε μπροστά από
άλλους θεατές σε
σινεμά ή θέατρο ώστε να φτάσουμε στη
θέση
μας, λες και ο υπόλοιπος όγκος μας φάτσα
φόρα δεν τους ενοχλεί.

Μελλοχρήσιμο, το
Αντικείμενο πασιφανώς άχρηστο το οποίο το
φυλάω κάπου γιατί ίσως στο
Μέλλον φανεί χρήσιμο. Αποτελεί συμπαντικό
κανόνα ότι τα μελλοχρήσιμα, όταν
Τελικά τα χρειαστούμε στο μέλλον, ποτέ δε
θυμόμαστε πού τα έχουμε βάλει.

Μυξοδιαγνωστική, η
Το να φυσάς τη μύτη σου και μετά να
κοιτάζεις το μαντήλι για να δεις
Τι εξήλθε, ίσως
τελώντας υπό την πεποίθηση ότι
κατ'αυτόν
τον τρόπο θα
διαγνώσεις τρομερά πράγματα για την υγεία
σου ή θα αντικρίσεις κάτι
πρωτόγνωρο.

Νερουρώ, ρ. αμετβ.
Μου έρχεται να κάνω τσίσα μου όταν τρέχει η
βρύση, ειδικά δε την ώρα
Που ξυρίζομαι.

Ξενογαμία, η
Το να πηδιέσαι με ξένους/ες σε νησιά της
Ελλάδας το καλοκαίρι και να
Το ευχαριστιέσαι. Η ξενογαμία το χειμώνα
δεν έχει την ίδια αίσθηση, εκτός
Εάν πρόκειται για συνέδριο στο Παρίσι ή τη
Φρανκφούρτη.

Ξούρλο, το
Το κατώτερο ζωικό είδος Χαζογκόμενους
Ξάνθους
Ξάνθους, συγγενές με
την
αμοιβάδα, που απαντάται σε πρωινές
τηλεοπτικές εκπομπές και που
αναπαράγεται
σαν κουνέλι, δυστυχώς όμως δεν είναι εξίσου
νόστιμο. Το κυνήγι του
ζώου αυτού επιτρέπεται όλο το χρόνο επειδή
ο πληθυσμός του έχει αυξηθεί
υπερβολικά και απειλεί την καλλιέργεια του
τόπου (την
πνευματική).

Ουραλπισία, η
Η κατάθλιψη κι απελπισία στην οποία
περιέρχεται κανείς όταν για
Πολλοστή φορά επιβεβαιώνεται η
ανικανότητά του να επιλέξει την πιο γρήγορη

ουρά
Σε σούπερ μάρκετ ή τράπεζες και την
οποία
επεκτείνει και σε άλλους τομείς
Της ζωής του (λ.χ. Εμένα κανείς δε μ'αγαπά,
μια ζωή γκαντέμης κ.ο.κ.).

Πουπήγιο, το
Οποιοδήποτε λιλιπούτειων διαστάσεων
εξάρτημα (βίδα, παξιμαδάκι κ.α.)
Αφαιρώ από ηλεκτρική ή ηλεκτρονική συσκευή
την ώρα που την επισκευάζω, το
Οποίο μου πέφτει από τα χέρια και μετά
περνάω το υπόλοιπο μισάωρο ψάχνοντάς
το
Στο πάτωμα, συνήθως σε μωσαϊκό όπου είναι
ακόμα πιο δύσκολο να το βρω.
Ο Αντώνης είδε το πουπήγιο να του γλιστράει
από το τραπέζι και κοίταξε
αμέσως να
Δει πού
πάει αλλά δεν πρόλαβε, οπότε
καταράστηκε την τύχη του και έπεσε
Στα γόνατα να το βρει.

Πωλητεύω, ρ. μετβ.
Εσφαλμένα θεωρώ πελάτη καταστήματος ως
πωλητή, οπότε τον ρωτάω πού
Είναι η μαγιονέζα ή πόσο κάνει το μπλε
κηροπήγιο κι εκείνος αγριοκοιτώντας
μου
Λέει ότι δε δουλεύει εδώ. "Αχ συγνώμη, σας
πωλήτευσα!"

Ραμπωτές,
οι
Κομμωτές που έχουν το τακτ και την
ευαισθησία του Ράμπο σε εξόρμηση
Στο Βιετνάμ και που σε κουρεύουν όπως
θέλουν εκείνοι παρά τα δάκρυά σου.
Οι Ραμπωτές αξίζουν να πάθουν ό,τι έπαθε
η
καριέρα του Συλβέστερ Σταλόνε.

Ριαλόνειδος, το
Η άφατη, αβάσταχτη ντροπή αν δεις συγγενή
σου, έως και τρίτου βαθμού
Σε ριάλιτι σόου.

Σκουπευκαιρία, η
Όταν, κατά το σκούπισμα με ηλεκτρική
σκούπα, περνάω ένα κομμάτι χνούδι
Ή κλωστούλα τουλάχιστον δέκα
φορές με τη σκούπα αλλά δεν το ρουφάει,
Οπότε τελικά σκύβω και το πιάνω, το εξετάζω
και μετά το ξαναρίχνω χάμω για
Να δώσω μια ευκαιρία στη σκούπα να το
πιάσει.

Σφουγγαροπερπατώ, ρ. αμετβ.
Το γελοίο και εντελώς ανώφελο βάδισμα που
υιοθετούν
όσοι
πρέπει να
Περάσουν πάνω από μια επιφάνεια που μόλις
έχει σφουγγαριστεί, περπατώντας
Ελαφρώς στα νύχια. Ας σημειωθεί ότι
σφουγγαροπερπατάμε μόνο αν είναι παρούσα
η
καθαρίστρια.

Τραπεμαντησκίστης, -στρια
Ανθρωπος που για εντελώς ανεξήγητους
λόγους επιτίθεται μετά μανίας στα
πλαστικά τραπεζομάντιλα εστιατορίων και
τα κάνει χίλια κομμάτια ενόσω
τρώει (συνήθως όμως
προτού ξεκινήσει ή αφού τελειώσει).

Τσουρουφλάθομαι, ρ. αμετβ.
Κάθομαι αμέριμνα και απερίσκεπτα σε
πλαστικό κάθισμα αυτοκινήτου
που
Ήταν παρκαρισμένο στις 3 η ώρα το μεσημέρι
σε παραλία χωρίς σκιά.

Υδροτηλέφωνο, το
Τηλεφωνική συσκευή που είναι
προγραμματισμένη να χτυπά δυο λεπτά
Αφότου μπεις να κάνεις
μπάνιο. Το υδροτηλέφωνο είναι επίσης
προγραμματισμένο να
σταματήσει να χτυπά μόλις το σηκώσεις, ενώ
στάζεις νερά παντού και
κινδυνεύεις από πνευμονία.

Υπουλεγγίζω, ρ. μετβ.
Προσπαθώ να προσεγγίσω κάποιον που με
ενδιαφέρει ερωτικά σε πάρτυ ή
Άλλη κοινωνική περίσταση χωρίς όμως να
αποκαλύψω το ενδιαφέρον μου και
γίνω
ρεζίλι σε περίπτωση που το ενδιαφέρον δεν
είναι αμοιβαίο. Η Λένα
υπουλέγγιζε τον Τάσο όλο το βράδυ, αλλά το
έκανε τόσο προσεκτικά που εκείνος
δεν
πήρε χαμπάρι κι έτσι τον κέρδισε μια ξέκωλη
που του τα έριξε χύμα.

Φυσοτρώω, ρ. μετβ.
Όταν από τη λαιμαργία μου προσπαθώ να φάω
κάτι που ακόμα αχνίζει και
Το βάζω στο στόμα μου οπότε αναγκάζομαι να
κρατάω
το στόμα μου ανοιχτό και να
Φυσάω και να ξεφυσάω ελπίζοντας να
δημιουργήσω ρεύματα αέρος που θα ψύξουν
Την άτιμη μπουκιά μου. Ενίοτε βγάζω
και
άναρθρους ήχους, οι πιο ηλίθιοι
δε, κουνούν την παλάμη τους μπροστά απ' το
στόμα, λες κι αυτό βοηθάει.

Χεστικός, -η, -ο
Οποιοδήποτε ανάγνωσμα (περιοδικό,
εφημερίδα, βιβλίο, οι οδηγίες στη
συσκευασία της χλωρίνης ή του σαμπουάν) που
φυλάσσεται στην τουαλέτα
προς χρήση κατά την ώρα της αφόδευσης. Ο
Φαίδων είχε ήδη διαβάσει όλα τα
χεστικά, ακόμη και τα τασιενεργά συστατικά
του Τάιντ, και μετάνιωσε που δεν
είχε πάρει μαζί του την εφημερίδα.

Χορτάγχος, το
Το άγχος που σε κυριεύει την ώρα που
τρως
πραγματικά εξαίσια
φαγητά
Μήπως χορτάσεις προτού προλάβεις να τα
δοκιμάσεις όλα. "Μην χορταγχώνεσαι
Βρε Νεκτάριε, θα ξανάρθουμε!"

Ψευδοπτώματα, τα
Το είδος αθώων ψεμάτων που αναγκάζεσαι να
πεις σε όποιον ζητά τη γνώμη
Σου για κάτι που φορά αλλά δεν μπορείς να
του πεις στα ίσα ότι είναι άθλιο
Διότι δεν τον ξέρεις αρκετά καλά.

Ψυγγιές, οι
Οι φωνές του περιπτερά να κλείσεις το
ψυγείο. 

Η Ευρωπαική μας "οδική" πόρτα

Λένε η βιτρίνα μιάς χώρας είναι οι δρόμοι της.
Δεν έχουν πολύ άδικο. Εκτός από την οικονομική ευρωστία που σίγουρα δείχνουν, το σημαντικότερο είναι ότι η κατάσταση των δρόμων δέιχνει τον βαθμό σεβασμού μιάς πολιτείας προς τους πολίτες της. Και για να το πάω και πάρα πέρα, δείχνει και τον βαθμό σεβασμού προς την ανθρώπινη ζωή.
Και όταν αναφέρομαι σε δρόμους δεν αναφέρομαι κατ'ανάγκην στο Εθνικό δίκτυο, αναφέρομαι και στο εσωτερικό δίκτυο των πόλεων, των συνοικιών κ.ο.κ
Η δικία μας βιτρίνα από την Ευρώπη που λέμε ότι ανήκουμε είναι φυσικά η είσοδος από Πάτρα, η κατέυθυνση προς Αθήνα και λιγότερο ο δρόμος προς Πύργο, η οδός με το τρανταχτό όνομα "ΙΟΝΙΑ ΟΔΟΣ" που καταληγει στην άλλη είσοδο, το λιμάνι της Ηγουμενίτσας.
Λοιπόν, δεν θέλω να κουράσω με το να αναμασήσω τα σχόλια για τους δρόμους αυτούς. Είναι κατάπτυστοι!!, απαράδεκτοι,!! κλπ κλπ ....
Κουράστηκα πιά, και με πιάνει αγανάκτηση, και θλίψη όταν οδηγώντας στην Ευρώπη επιστρέφω στην Ελλάδα. Ακόμα και οι Ιταλοί που έχουν πολλά δικά μας ελαττώματα και ακόμα χειρότερα όσον αφορά την πολιτική τους ζωή, έχουν την περίφημη super auto strada τους , εθνικό τους καμάρι!! Μην τους πεις κάτι κακό για αυτήν. Σημαία στο κεφάλι τους την έχουν. Και όχι τώρα αλλά 30, 40 χρόνια πίσω. Τότε που εμείς είχαμε Εθνικό δίκτυο με την μορφή που έχει σήμερα ο δρόμος Κορίνθου-Πατρών. Αυτός ο δρόμος έχει μείνει ακριβώς ο ίδιος, ενώ οι Ιταλοί συνεχώς βελτιώνουν και επεκτείνουν τον δικό τους. Τι τουνελ,! τι γέφυρες!! ,τι μπάρες με φυτά στη μέση! τί ηχομονωτικές μπάρες στις άκρες στις κατοικημένες περιοχές!!

Εμείς τρομάξαμε να φτιάξουμε μιά Αττική και μιά Εγνατία οδό (και αυτή ακόμη δεν έχει τελειώσει), και οι πολιτικοί κομπάζουν ότι κάτι κάνανε, λες και μας έγινε και καμμιά χάρη δηλ!! που μας επέτρεψαν να οδηγούμε με ασφάλεια!!!

Η δεύτερη αγανάκτηση έρχεται όταν σκέφτομαι ότι για τόσες και τόσες δεκαετίας πλήρωνα όλα αυτά τα διόδια για να πληρώνω την καρμανιόλα της οποίας αιμοσταγής τροφή θα μπορούσα κάποια μέρα να αποτελώ και εγώ, και όχι κατ'ανάγκην από λάθος δικό μου.
Και σήμερα που ανακοινώθηκε η περάτωση του έργου (έτσι λένε) μέχρι το 2011-2013, με βάζουν να πληρώνω νέα αυξημένα διόδια, του ύψους της Αττικής οδού(για την ανακοίνωση) πριν καλά καλά ξεκινήσουν τα έργα!!! Ημαρτον!!
Τουλάχιστον στην Αττική οδό το καταλαβαίνω. Τελείωσε το έργο, και καθορίστηκαν τα διόδια, όσο ψηλά κι αν είναι (δεν θα το συζητήσω εδώ) αλλά κάπου λες, "εντάξει βρε παιδί μου!! κάτι έγινε. Οδηγάω ασφαλής, φχαριστιέμαι!!. "
Εδώ? τι μπορείς να πεις και τι να κάνεις.
Σου μένει μόνο μιά βρισιά και μιά μούντζα .

Υ.Γ
για το άλλο χαράτσι του Κτηματολογίου, νομίζω δεν χρειάζονται σχόλια!! Ολοι το νοιώθουμε ήδη στις τσέπες μας.
Είναι κάτι που μπορούσε και έπρεπε να είχε γίνει χρόνια τώρα και μάλιστα δώρο και δωρεάν στους κακόμοιρους Ελληνες πολίτες.
Αλλά!!... είπαμε....

Τελετή Εναρξης Παραολυμπιακών Πεκίνου (τελευταίες στιγμές)

Η τυφλή Κινέζα αθλήτρια με αργό και σταθερό βήμα πλησιάζει την μακρυά λοξή ράμπα που στην κορυφή της περιμένει να υποδεχθεί την (παρα) ολυμπιακή φλόγα, ο τελευταίος αθλητής, καθισμένος στητός πάνω στο αναπηρικό καροτσάκι του. Διπλα της ο πιστός οδηγός της, ο σκύλος της. Και οι δύο μετράνε αργά και σταθερά τα βήματά τους. Μιά ενθουσιώδης σιγή καλύπτει την "Φωλιά του Πουλιού", διακοπτόμενη από χειροκροτήματα και κραυγές προτροπής.
Η ράμπα ξεκινάει προς τα πάνω αλλά προηγέιται ένα μικρό σκαλί. Ο σκύλος σταματάει ακριβώς πριν το σκαλί. Σύνθημα για την αθλήτρια να σταματήσει και αυτή. Ψαχουλέυει με το πόδι της και μαζί ξεκινάνε την ανάβαση προς το βάθρο. Το πλήθος ζητωκραυγάζει και χειροκροτεί! Τώρα η αθλήτρια κάνει μεγάλα βήματα και τα μετράει. Είναι φανερό ότι ξέρει ακριβώς πόσα χρειάζονται μέχρι το τέρμα.

Φθάνουν μπροστά στον τελευταίο αθλητή πάνω στο καροτσάκι και σταματούν. Οι δάδες τους ενώνονται και μεταγγίζουν την αιώνια φλόγα του "ευγενούς αγώνα και της άμιλλας".
Τα φώτα πέφτουν τώρα πάνω στον τελυταίο λαμπαδηδρόμο. Υποχρέωσή του να μεταλαμπαδιάσει την φλόγα, στο λίκνο της, που θα σημάνει και την έναρξη των Παραολυμπιακών αγώνων. Το σημείο όμως δεν είναι δίπλα του. Βρίσκεται πάνω από το κεφάλι του, πάνω από τα κεφάλια όλων, στην κυριολεξία σχεδόν έξω από τη φωλιά του πουλιού, αρκετες δεκάδες μέτρα ψηλά!
Με αργές επιβλητικές κινήσεις τοποθετεί στην ειδικά δεμένη στο καρότσι του θήκη την δάδα, και αρπάζει ένα σκοινί που κρέμεται μπροστά του. Μιά ειδική κατασκευή έχει δέσει αυτόν και το καρότσι του με ειδικές τροχαλίες.
Τραβάει προς τα κάτω δυνατά, και το καροτσάκι, ο αθλητής και η Φλόγα ανυψώνονται. Χειροκροτήματα ενθουσιασμού.
Τα βήματά του είναι κάθετα, δεν είναι βήματα με πόδια αλλά με χέρια. Κάθε χεριά του επίπονη, φορτώνει με γαλακτικό οξύ τους μύες του κορμού του αθλητού. Περνάει σχεδόν ένα λεπτό και μόλις πλησιάζει στα μισά της κάθετης διαδρομής. Οι μύες του διακρίνονται ανάγλυφοι ενώ ιδρώτας γυαλίζει στο πρόσωπό με τα μισόκλειστα σχιστά μάτια και με τα σφιγμένα χείλια. Εχει ήδη σταματήσει για λίγα δευτερόλεπτα λίγο πριν, αλλά δεν έχει καμία σημασία. Ολοι ξέρουν ότι δεν θα τα παρατήσει. Ολοι χειροκροτούν και του φωνάζουν για να του δώσουν δύναμη. Αυτός δεν φάινεται να τους ακούει. Την δύναμη την έχει στη ψυχή του. Είναι αυτή η δύναμη που ακυρώνει τους νόμους της βαρύτητας , τους βιοχημικούς νόμους του γαλακτικού οξέως που μεταφράζονται σε κούραση.
Κοιτάζει για λίγο πάνω. Μετράει την απόσταση και πιό αργά τώρα, αλλά με την ίδια σταθερότητα συνεχίζει. Νέα σιγή στο στάδιο.
Χρειάστηκε να σταματήσει άλλες δύο φορές, πριν φθάσει στη βάση της τεράστιας δάδας νικητής, περήφανος, ιδρωμένος χαρούμενος. Για τον αθλητή, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα στα αγωνίσματά του, έχει μόλις κερδίσει το πρώτο του και πιό σημαντικό μετάλλιο. Το μετάλλιο της τιμής του τελευταίου λαμπαδηδρόμου, που με μοναδικά συμβολικό τρόπο δίαλεξαν οι διοργανωτές να ανάψει την Φλόγα της Εναρξης των Αγώνων.

Η υπερπροσπάθεια σπάει το άκαμπτο πρόσωπο του αθλητή μόλις φθάνει. Τα υγρά του μάτια γυαλίζουν. Με τρεμάμενο χέρι τοποθετεί τη μικρή του φλόγα στο κατάλληλο σημείο και αυτοστιγμεί χάνεται στο άπλετο φως που πυρπολεί την τεράστια δάδα του σταδίου.
Δάκρυα συγκίνησης στα δικά μου μάτια και σίγουρα στα μάτια εκατομμυρίων θεατών.

Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του 2008 μόλις είχαν ξεκινήσει!!!

Τα πήρα με ταχυδρομείο και δεν γίνεται να μη τα μοιραστώ.....:-)

Aιώνιες απορίες

Τα περδίκια δεν αρρωσταίνουν ποτέ?

Ποιον κέρδισε τελικά η Χαβάη 5-0?

Πόσα χρόνια διαρκεί ένα ζαμάνι?

Τα ΑΤΜ γιορτάζουν της Αναλήψεως?

Πριν τον γάμο του Καραγκιόζη, έγινε μπάτσελορ πάρτυ?

Ο «μπεκρή μεζές» ανιχνεύεται στο αλκοτέστ?

Λύθηκαν ποτέ τα Ελευσίνια Μυστήρια?

Για ποιο λόγο σιδερώνουν τις πυτζάμες?

Γιατί το Extra Large γράφεται XL και όχι EL?

Οι πιτσαρίες πως ελέγχουν ότι κάποιος που παρήγγειλε οικογενειακή πίτσα δεν είναι εργένης?

Αφού ο Θεός είναι παντοδύναμος, ο διάβολος συνεχίζει να υπάρχει λόγω ... fair play?

Αφού ο στρατιώτης είναι άγνωστος πως ξέρουμε ότι είναι Έλληνας?

Πού ακριβώς είδε το 'άλογο' ή τον 'κάμπο' αυτός που αποφάσισε να δώσει όνομα στον 'ιππόκαμπο';

Με ποιόν ακριβώς έχει κόντρα, ένα πλακέ;

Γιατί τα λένε meeting αφού όσοι συμμετέχουν γνωρίζονται ήδη;

Αυτός που έγραψε το στίχο 'Σαν την παπαρούνα μοιάζεις, όλο χρώματα αλλάζεις', τι ακριβώς είχε πάρει;

Πώς γίνεται και κάθε χρόνο καίγεται πάντα ο 'τελευταίος πνεύμονας πρασίνου';

Οι ορφανοί επιτρέπεται να μπαίνουν σε οικογενειακές ταβέρνες?

Οι γιατροί που τρώνε ένα μήλο την ημέρα είναι μαζόχες?

Εμπνευσμένες ενέργειες

Ένας άντρας που φτυάριζε χιόνι επί μία ώρα για να δημιουργήσει χώρο να παρκάρει το αυτοκίνητό του κατά τη διάρκεια σφοδρής χιονοθύελλας στο Σικάγο, επέστρεψε με το αυτοκίνητό του και μία γυναίκα τον έκοψε και πάρκαρε στη θέση του .....Την πυροβόλησε.

Αφού σταμάτησε σε ένα μπαρ για ένα ποτό, ένας οδηγός λεωφορείου στη Ζιμπάμπουε διαπίστωσε ότι οι 20 τρόφιμοι φρενοκομείου που μετέφερε το είχαν σκάσει. Μη θέλοντας να παραδεχτεί το λάθος του, ο οδηγός πήγε σε μία κοντινή στάση λεωφορείου και προσέφερε σε όσους περίμεναν εκεί μία δωρεάν διαδρομή. Στη συνέχεια τους πήγε στο φρενοκομείο και ενημέρωσε τους υπαλλήλους ότι το συγκεκριμένο γκρουπ ασθενών ήταν ιδιαίτερα ευερέθιστο και έπασχε από παράξενες φαντασιώσεις. Η απάτη αποκαλύφθηκε μετά από 3 μέρες.

Ένας έφηβος από την Αμερική βρέθηκε στην εντατική νοσοκομείου με σοβαρότατα τραύματα στο κεφάλι, από χτύπημα τρένου. Τελικά συνήλθε κι όταν ρωτήθηκε από την αστυνομία πως τραυματίστηκε, τους είπε ότι προσπαθούσε να δει πόσο κοντά μπορούσε να φέρει το κεφάλι του σε ένα κινούμενο τρένο χωρίς να το χτυπήσει.

Όταν το 38αρι περίστροφο ληστή απέτυχε να εκπυρσοκροτήσει με στόχο τον υπάλληλο καταστήματος στο Long Beach της Καλιφόρνια, ο ληστής James Elliot έκανε κάτι που μόνο απορία προκαλεί. Κοίταξε μέσα στο όπλο και δοκίμασε να τραβήξει τη σκανδάλη. Τη 2η φορά δούλεψε.

Φοβερή χιονοθύελλα

Ο Κώστας αποφασίζει να πάει για σκι με τον κολλητό του, τον Γιάννη. Φορτώνουν το SUV και κατευθύνονται βόρεια. Μετά από οδήγηση μερικών ωρών, βρίσκονται στο μέσον μιας φοβερής χιονοθύελλας. Παρκάρουν σε ένα κοντινό αγρόκτημα και ζητούν από την ελκυστική γυναίκα που τους ανοίγει την πόρτα, αν μπορούν να διανυκτερεύσουν εκεί.

«Καταλαβαίνω ότι έχει τρομερή χιονοθύελλα κι ότι μένω σε αυτό το τεράστιο σπίτι μόνη, αλλά έχασα τον άντρα μου πρόσφατα», τους εξηγεί. «Φοβάμαι ότι οι γείτονές μου θα το διαδώσουν σε όλη την περιοχή, αν μείνετε εδώ απόψε.»
«Μην ανησυχείτε», της λέει ο Γιάννης. «Μπορούμε να κοιμηθούμε στον αχυρώνα, κι αν φτιάξει ο καιρός, θα φύγουμε με το πρώτο φως του ήλιου.»

Η γυναίκα συναινεί, και οι δυο άντρες περπατάνε μέχρι τον αχυρώνα και τακτοποιούνται για τη νύχτα. Το επόμενο πρωί, ο καιρός έχει βελτιωθεί και συνεχίζουν το ταξίδι τους. Απολαμβάνουν ένα υπέροχο σαββατοκύριακο κάνοντας σκι.

Εννέα μήνες αργότερα, ο Γιάννης λαμβάνει μία επιστολή από έναν δικηγόρο. Προσπαθεί για μερικά λεπτά να καταλάβει τι συμβαίνει, και τελικά συμπεραίνει ότι προέρχεται από τον δικηγόρο της ελκυστικής χήρας που είχε γνωρίσει εκείνο το σαββατοκύριακο που είχε πάει για σκι. Ευθύς επισκέπτεται τον Κώστα και τον ρωτάει:

«Κώστα, θυμάσαι εκείνη την όμορφη χήρα που σε εκείνο το αγρόκτημα όπου διανυκτερεύσαμε εκείνο το βράδυ της τρομερής χιονοθύελλας, πριν από 9 μήνες;»
«Ναι, θυμάμαι.» απαντάει ο Κώστας.
«Μήπως έτυχε να ξυπνήσεις στη μέση της νύχτας, να πας στο σπίτι της, και να της κάνεις μία επίσκεψη;»
«Εεε, ναι,' απαντάει ο Κώστας, λίγο ντροπιασμένος με την ανακάλυψη του φίλου. «Πρέπει να παραδεχτώ ότι την επισκέφτηκα.»
«.και μήπως αντί για το δικό σου όνομα της έδωσες το δικό μου;»
Ο Κώστας κοκκινίζει από ντροπή και απαντάει «Κοίτα να σου πω, φοβάμαι πως ναι. Γιατί ρωτάς;»

«Θέλω να σ' ευχαριστήσω. Μόλις πέθανε και μου άφησε τα πάντα!»



Μία μέρα καθώς η Μαρία καθάριζε στη σοφίτα του σπιτιού, βρήκε ένα μικρό κουτί... Περίεργη το άνοιξε και βρήκε 3 αυγά και 10.000 ευρώ.

Λίγο καχύποπτη ρωτάει τον άνδρα της, με τον οποίο ήτανε 25 χρόνια παντρεμένοι, για το κουτί.
- Α, αυτό, λέει ο άνδρας της. Κάθε φορά που σε κεράτωνα έβαζα ένα αυγό στο κουτί. Η Μαρία στεναχωρήθηκε, αλλά σκέφτηκε ότι 3 απιστίες σε 25 χρόνια γάμου δεν ήταν και τόσες πολλές.
- Και τι είναι τα 10.000 ευρώ;, ρωτάει ξανά.
- Α, κάθε φορά που μάζευα 12 αυγά, τα πούλαγα !