Σου έχω πει ποτέ για τους τρελούς;
Σου έχω μιλήσει καμιά φορά για εκείνη την σπάνια ράτσα ανθρώπων που τους βλέπεις κι όρκο παίρνεις ότι δεν στέκουν στα καλά τους;
Για εκείνους τους ξεχωριστούς ανθρώπους που στην όψη μοιάζουν ήσυχοι, αδύναμοι και αλλοπαρμένοι;
Που πολύ εύκολα μπορείς να ξεγελαστείς αντικρίζοντάς τους θεωρώντας τους καλόβολους και εύκολους;
Που στην πρώτη ματιά μπορεί να τους υποτιμήσεις και να γελάσεις ίσως μαζί τους;
Κάτσε να σου πω λοιπόν για τους αλλιώτικους και τους τρελούς!
Είναι λίγοι, υπάρχουν παντού και δεν έχουν ηλικία.
Μοιάζουν με παιδιά στο φέρσιμο τους, με αθώα και άδολα παιδιά, που όμως μπορούν να γίνουν δαίμονες σωστοί αν τους προκαλέσεις.
Ευκολόπιστοι και καχύποπτοι συνάμα, χαμογελαστοί και βουρκωμένοι μαζί, σιωπηλοί και κραυγαλέοι παράλληλα.
Θα τους δεις να κρατούν την αλήθεια αγκαλιά.
Θα τους δεις ματωμένους, να στέκουν αγέρωχοι κι ας είναι γεμάτοι πληγές.
Θα τους δεις με στεγνά τα δάκρυα στα μάτια τους, μα με το βλέμμα τους πάντα στραμμένο ψηλά.
Θα τους δεις να κρατούν σπαθί ακονισμένο και βέλη αιχμηρά, μα για ασπίδα ούτε λόγος να μην γίνεται γιατί δεν την χρειάζονται!
Μόνους θα τους δεις, να τα βάζουν με χίλιους και ας τους λένε τρελούς.
Να πολεμούν για το δίκιο τους σε άνισες μάχες.
Με έναν ήλιο στο πλάι τους και ένα ουρανό από πάνω.
Με μια ψυχή να γελάει και με μια καρδιά δυνατά να χτυπά.
Με πάντα σταθερό κι ήσυχο βήμα, μα με ανήσυχα όνειρα.
Με μια ηρεμία στο πρόσωπο και με μια φωτιά να βγαίνει από μέσα τους.
Θα τους δεις να μονολογούν, να ψιθυρίζουν, να τραγουδάνε και να απαγγέλλουν σε μια άκρη μονάχοι τους.
Θα τους ακούσεις να μιλούν για τα σπάνια, για άξιες και έννοιες που τείνουν να χαθούν, για συναισθήματα και πράξεις που λίγοι μπορούν να τα καταλάβουν.
Θα τους ακούσεις να υπερασπίζονται το ανέφικτο ώστε να γίνει εφικτό, να σου μιλούν για τα όμορφα χωρίς να βγάζουν μιλιά, να γελούν με τα λάθη τους, να τσαλακώνουν το εγώ τους και τις πληγές τους να κρύβουν.
Θα τους ακούσεις να πέφτουνε κάτω και να γελούν δυνατά, να σπάνε τα μούτρα τους και καρφί να μην τους καίγεται.
Θα τους ακούσεις να πιστεύουν στο για πάντα και στο μαζί, να ποντάρουν στην αγκαλιά και στο φιλί, να ζητάνε ελάχιστα και να δίνουν πολλά.
Θα τους ακούσεις να μιλούν για αγάπη και να λάμπουν ολόκληροι, να μιλούν για τον έρωτα λες και μιλούν για Θεό.
Ρομαντικούς και ονειροπόλους τους λένε!
Αλλά εσύ πες τους τρελούς. Το ίδιο είναι.
Ξεροκέφαλα ιδεολόγοι, εραστές της αγάπης και των ανθρώπων τους προστάτες.
Λιγομίλητοι στα λόγια τους και φλύαροι στις πράξεις τους.
Μοναχικοί και σπάνιοι, μοναδικοί και ακριβοθώρητοι!
Και αν ποτέ βρεθούν στον δρόμο σου, αν σου τύχει και τους δεις ή αγάπα τους παράφορα ή μην τους μιλάς καθόλου, γιατί δεν τα γουστάρουν τα μέτρια, δεν τα αντέχουν τα χλιαρά, δεν τα θέλουν τα κάλπικα.
Ζουν για το όλα ή τίποτα, υπάρχουν για το πολύ και το δυνατά.
Και μην ξεγελαστείς!
Μην τα βάλεις μαζί τους γιατί μοιάζουν αδύναμοι σαν ενεργά ηφαίστεια, γιατί δείχνουνε ήσυχοι σαν μια ήσυχη βόμβα, γιατί φαίνονται ήρεμοι σαν άγρια θεριά.
Το νου σου με δαύτους… αξίζουν πολλά αν τους αντέξεις.
Γιώργος Καραγεώργος
