ΤΖΕΡΟΝΙΜΟ Ενας ήρωας που τον έλεγαν "Αυτός που χασμουριέται"

Το όνομα «αυτού που χασμουριέται», του επονομαζόμενου Τζερόνιμο, τελευταίου αρχηγού των πολεμιστών Απάτσι και πιο ανυπότακτου αρχηγού των Ινδιάνων των νοτιοδυτικών περιοχών, έχει γίνει σήμερα πολεμική κραυγή του στρατού που τον εξουδετέρωσε. «Τζερόνιμο» φώναζαν οι αλεξιπτωτιστές για να πάρουν κουράγιο όταν έπεφταν στη Νορμανδία. Είναι αλήθεια πως θα δυσκολεύονταν να προφέρουν το αληθινό όνομά του, Γκογιααλέ, δηλαδή «αυτός που χασμουριέται», όπως τον αποκάλεσε η μητέρα του παρατηρώντας ότι το νεογέννητο χασμουριόταν. Σπαρτιάτης της Δύσης Ο Γκογιααλέ «Τζερόνιμο» έμελλε να γίνει ένας «Σπαρτιάτης της Δύσης», κατά τον Βιτόριο Τσουκόνι της ιταλικής «Ρεπούμπλικα», ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της μάταιης αντίστασης των αυτόχθονων Αμερικανών στους στρατιώτες με τις μπλε στολές. Ένας ήρωας παρά τη θέλησή του, όπως και οι άλλοι αυτόχθονες που έγιναν ήρωες βλέποντας τη ζωή τους να καταστρέφεται από την απληστία και τη διπλοπροσωπία των ανθρώπων με το ροζ δέρμα και τα ανοιχτόχρωμα μάτια. Η ιστορία των «ινδιάνικων πολέμων» που αφηγήθηκε αργότερα το Χόλιγουντ παρουσιάζοντας συμμορίες άγριων ερυθροδέρμων να σφάζουν αθώους λευκούς εποίκους, ήταν ακριβώς αυτό που συνέβη, αλλά από την ανάποδη. Μια μέρα γύρω στα 1850, ενώ στον Μεγάλο Βορρά οι «μπλε στολές» κατέσφαζαν συστηματικά τους Λακότα και τους Τσεγιέν, στον Νότο ο Τζερόνιμο επέστρεφε στο χωριό του για να βρει τη μητέρα, τη γυναίκα και τα τρία παιδιά του σφαγμένα. Οι σφαγείς ήταν Μεξικανοί στρατιώτες, οι «φεντεράλες», που ήταν στην υπηρεσία του λευκού εποικισμού. Εκείνη την ημέρα, «αυτός που χασμουριέται» έγινε «αυτός που βρυχάται».

 Ενώθηκε με τους Τσιρικάουας, μια ομάδα εξεγερμένων Απάτσι, και ακολούθησε ένας πόλεμος ο οποίος διακοπτόταν από επίσημες συνθήκες τις οποίες οι λευκοί καταπατούσαν πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι τους. Μετά τον εμφύλιο πόλεμο του 1861, η Ουάσινγκτον έστειλε εναντίον του τους στρατηγούς που κατέστειλαν τις μεγάλες φυλές των κυνηγών βουβάλων του Βορρά χωρίς ποτέ να τις νικήσουν στο πεδίο της μάχης, αλλά καταδικάζοντάς τες σε λιμοκτονία. Την τελική εκστρατεία κατά του Τζερόνιμο ανέλαβε ο στρατηγός Κρουκ. Με 5.000 στρατιώτες, εκατοντάδες ινδιάνους μισθοφόρους, πυροβολικό και μυδραλιοβόλα Γκάτλινγκ, καταδίωξε τον Τζερόνιμο, που είχε απομείνει με 35 πεινασμένους πολεμιστές και εκατό γέρους, γυναίκες και παιδιά. Τον περικύκλωσε στα βουνά της Σονόρα, στο Μεξικό και τον συνέλαβε. Ήταν το 1886. Έκλεισαν τον Τελευταίο Απάτσι σε στρατόπεδο συγκέντρωσης Ινδιάνων. Δραπέτευσε και τον συνέλαβαν ξανά. Τον έκλεισαν στο Φορτ Σιλ, στην Οκλαχόμα. Το 1905, στα 76 του, τον μετέφεραν στην Ουάσιγκτον για να τον επιδείξουν στην ορκωμοσία του Θίοντορ Ρούζβελτ. Το 1909 ο Τζερόνιμο πέθανε από πνευμονία και θάφτηκε στο νεκροταφείο του Φορτ Σιλ. Το όνομα που έμεινε στην Ιστορία ● ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΜΕΞΙΚΑΝΟΙ κόλλησαν στον Γκογιααλέ το προσωνύμιο «Τζερόνιμο». Σε μια μάχη είχε επιτεθεί με το μαχαίρι του στους στρατιώτες βγαίνοντας σώος μέσα από τις γραμμές τους παρά τον καταιγισμό πυρός. Εκείνοι άρχισαν να επικαλούνται τον Άγιο Ιερώνυμο για να τους σώσει… ● Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ βεβηλώθηκε και, σύμφωνα με τον θρύλο, έκλεψε το κρανίο του ο Σάμιουελ Μπους, φοιτητής στο Γέιλ, εκ των ιδρυτών του μυστικού συλλόγου Κρανίο και Οστά στο ίδιο πανεπιστήμιο, πατέρας του Τζορτζ Μπους του Πρεσβύτερου και παππούς του Τζορζ Μπους του Νεώτερου και μελών του συλλόγου ● ΤΟ 1940, ΤΗ ΝΥΧΤΑ πριν από την πρώτη πτώση τους, Αμερικανοί αλεξιπτωτιστές στο Φορτ Μπένινγκ είδαν την ταινία «Τζερόνιμο» του 1939, στην οποία ο ομώνυμος ήρωας κραυγάζοντας το όνομά του πηδάει από γκρεμό με το άλογό του στο ποτάμι για να ξεφύγει από τους διώκτες του. Οι αλεξιπτωτιστές αποφάσισαν να τον μιμηθούν την επομένη πηδώντας από το αεροπλάνο και έκτοτε η κραυγή «Τζερόνιμο» συνδέθηκε με κάθε είδους άλμα από μεγάλο ύψος ● ΜΙΑ ΠΟΛΗ στην Αριζόνα, μία στην Οκλαχόμα και μία στο Τέξας φέρουν την ονομασία «Τζερόνιμο» 

πηγη:tanea.gr / Γιώργος Αγγελόπουλος  

Τα Ολυμπιακά έργα ( που μας έκαναν περήφανους τότε...) και η κατάντια τους/μας

On 13 August 2004, the Olympic Games came home to Greece for the XXVIII Olympiad at an estimated cost of approximately €9bn. A decade after the sporting extravaganza, many of its once-gleaming Olympic venues now lie abandoned. For many Greeks who swelled with pride at the time, the Games are now a source of anger as the country struggles through a six-year depression, record unemployment, homelessness and poverty, with many questioning how the nation has benefited from the multi-billion-dollar event

ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΠΑΤΗΣΤΕ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ 

http://www.theguardian.com/sport/gallery/2014/aug/13/abandoned-athens-olympic-2004-venues-10-years-on-in-pictures?CMP=share_btn_link

An abandoned training pool for athletes at the Olympic Village. Photograph: Thanassis Stavrakis/AP

Τι ήταν το περίφημο εκκρεμές του Φουκώ;

Ο μη μελετηρός Φουκώ, που απέδειξε και απτά ότι η Γη κινείται. Ήταν φιλάσθενος και έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 49 ετών. Διαβάστε στοιχεία από τη ζωή και τη θεωρία του που άλλαξε τον κόσμο

Τον Φεβρουάριο του 1851, ο Φουκό παρουσίασε στην Μεσημβρινή Αίθουσα του Αστεροσκοπείου του Παρισιού το πείραμα που αποδείκνυε την κίνηση της Γης γύρω από τον άξονά της. Η κατασκευή ήταν απλή. Μία μεταλλική σφαίρα κρεμόταν από ένα σκοινί πολλών μέτρων. Σε αδρανή κατάσταση η μεταλλική μπάλα κρεμόταν κατακόρυφα. Η μπάλα σε κίνηση περιστρεφόταν γύρω από την θέση ηρεμίας της σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Εάν η Γη δεν περιστρεφόταν, η σφαίρα θα κινούταν στην πάντα στην ίδια θέση.

Με αυτό τον τρόπο ο Φουκό έδειξε και απτά πλέον ότι η Γη κινείται. Εξαιτίας της κίνησης της Γης, το εκκρεμές ταλαντώνεται συνέχεια σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Αν θέσουμε την θέση εκκίνησης του εκκρεμούς στον Βόρειο Πόλο, η σφαίρα θα επιστρέψει στην θέση της έπειτα από 12 ώρες.

Πρώτα χρόνια

Ο Φουκώ γεννήθηκε στη Γαλλία στις 18 Σεπτεμβρίου το 1819. Ο πατέρας του ήταν εκδότης και είχε γίνει ιδιαίτερα δημοφιλής για την πετυχημένη έκδοση μιας πολυτελούς σειράς βιβλίων που αφορούσε την ιστορία της Γαλλίας.

Καθώς η υγεία του ήταν ιδιαίτερα ασταθής, ο πατέρας του Φουκό αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί νωρίτερα και να μετακομίσει μαζί με την οικογένειά του στην εξοχή μακριά από την αποπνικτική ατμόσφαιρα του Παρισιού. Δυστυχώς, δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα προβλήματα υγείας του και όταν ο Φουκό έκλεισε τα 9, ο πατέρας του πέθανε. Η μητέρα του τότε αποφάσισε να επιστρέψουν στον Παρίσι.



Ο Φουκό δεν ήταν ιδιαίτερα επιμελής στις σπουδές του και μάλλον τεμπέλιαζε παρά μελετούσε. Τα χέρια του «έπιαναν» και περνούσε πάρα πολλές ώρες συναρμολογώντας μεγάλες και πολύπλοκες κατασκευές. Εξαιτίας της υγείας και της μάλλον άχαρης νεανικής του εμφάνισης, προτιμούσε να μένει στο σπίτι του και να γεμίζει την μοναξιά του με ευφάνταστες δημιουργίες. Είχε στραβισμό, από το ένα μάτι έβλεπε μακριά και από το άλλο κοντά.

Ήταν κοντός και ασθενούσε πολύ συχνά. Ο ντροπαλός χαρακτήρας του και η έφεση  στις χειροτεχνίες τον οδήγησαν να σπουδάσει Ιατρική στο Παρίσι, συγκεκριμένα χειρουργική. Ήταν κάτι που προτιμούσε και η μητέρα του. Από την πρώτη κιόλας μέρα που επισκέφτηκε το χειρουργείο, συνειδητοποίησε ότι η χειροτεχνία και η χειρουργική δεν ήταν το ίδιο. Μόλις αντίκριζε αίμα, χλόμιασε και ζαλιζόταν! Παράτησε την Ιατρική και σπούδασε Οπτική.

Φουκό και Φιζό



Τον καιρό που σπούδαζε Ιατρική ο Φουκό γνώρισε τον Ιπολίτ Φιζό, επίσης φοιτητή Ιατρικής και μαζί ασχολήθηκαν με πολλά πειράματα. Ένας καθηγητής του Φουκό, βλέποντας την ιδιαίτερη κλίση του νεαρού για τις κατασκευές του πρότεινε να φτιάξει έναν φωτογραφικό οδηγό που θα χρησίμευε στην μικροσκοπική Ιατρική. Η εξαιρετική δουλειά Φουκό με τη συνδρομή του Φιζό κίνησε το ενδιαφέρον του Φρανσουά Αραγκό, διευθυντή του αστεροσκοπείου του Παρισιού, και έτσι ακολούθησαν πολλές φωτογραφίες και διάφορα πειράματα. Οι Φουκό και Φιζό μέτρησαν για πρώτη φορά την ταχύτητα του φωτός με ακρίβεια το 1862.

Ύστερα από αυτές τις επιτυχίες ο Φουκό δεν επαναπαύτηκε. Ένα χρόνο μετά το διάσημο εκκρεμές του, κατασκεύασε το γυροσκόπιο, άλλο ένα μηχάνημα που επιβεβαίωνε ότι η Γη κινείται γύρω από τον εαυτό της. Και στον τομέα της οπτικής η προσφορά του ήταν ιδιαίτερα σημαντική γιατί έφτιαξε μεγάλα τηλεσκοπικά κάτοπτρα καταργώντας την χρήση φακών.

Ο θάνατος του Φουκό

Ο Φουκό έπασχε από σκλήρυνση κατά πλάκας. Τον Οκτώβριο του 1867, έπαψε να αισθάνεται τα χέρια του. Στις 11 Φεβρουαρίου του 1868 ο Φουκό πέθανε. Ήταν μόλις 49 χρόνων. Ορισμένοι ιστορικοί θεώρησαν ότι τα χημικά που χρησιμοποιούσε ο Φουκό στην διεξαγωγή των πειραμάτων του,  αύξησαν τις συνέπειες της ασθένειάς του. Ο Φουκό τιμήθηκε με το Μετάλλιο Κόπλεϊ για τα πειράματα του που αποδείκνυαν την περιστροφική κίνηση της Γης.