sakisg vs. locugo

1.d4 e6 2.a3 b6 3.Nc3 Bb7 4.f3 Ne7 5.e4 g6 6.Bd3 Nbc6 7.Nge2Bg7 8.Be3 a6 9.O-O d5 10.Ng3 Nxd4 11.Rb1 Nb5 12.Nxb5 axb513.Bxb5+ c6 14.Bd3 h5 15.c3 f5 16.exf5 exf5 17.Bg5 Qd6 18.Bxe7Qxe7 19.Re1 Be5 20.f4 O-O-O 21.Rxe5 Qf6 22.b4 h4 23.Ne2 Kb824.Nd4 Rde8 25.Rxe8+ Rxe8 26.Qd2 Qe7 27.Nf3 c5 28.Ne5 Qg729.Re1 c4 30.Bc2 Ka8 31.Qd4 Qf6 32.a4 g5 33.fxg5 Qe6 34.Qxh4Qg8 35.Qf4 Rd8 36.h4 d4 37.cxd4 Qd5 38.Nf3 Ka7 39.Re5 Qd640.Bxf5 Qxb4 41.g6 Qxa4 42.Re3 b5 43.Qe5 Rc8 44.Bxc8 Bxc845.Qc5+ Ka6 46.Qxc8+ Ka5 47.Qc7+ Kb4 48.Qc5+ Ka5 49.Ra3

Τσόμσκι: Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν το «δόγμα της Μαφίας»

TVXS 

Την Τρίτη, ο Αμερικανός Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα, σεδιάγγελμά του από τον Λευκό Οίκο ανακοίνωσε ότι θα αναβάλει το σχέδιό του για ένα πιθανό χτύπημα στην Συρία αναζητώντας μια διπλωματική λύση, όπως αυτή που προτάθηκε από την Ρωσία περί διεθνούς ελέγχου, ολικής παράδοσης και καταστροφής του χημικού οπλοστασίου τουΆσαντ. Παρόλα αυτά, ο Ομπάμα άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να γίνει χρήση βίας εάν αυτό το σενάριο αποτύχει. Στο πλαίσιο αυτό ο διακεκριμένος διανοούμενος και καθηγητής του ΜΙΤ,Νόαμ Τσόμσκι, μίλησε στο DemocracyNow σχολιάζοντας το διάγγελμα. «Η ρωσική πρόταση ήταν θεόσταλτη για τον Ομπάμα», είπε ο Τσόμσκι, που εκτίμησε ότι διαφορετικά ο Αμερικανός Πρόεδρος θα είχε βρεθεί αντιμέτωπος με μια σοβαρή πολιτική ήττα. Σχολίασε, δε, ότι η επιμονή του Ομπάμα στην απειλή χρήσης βίας αντίκειται στην διεθνή νομοθεσία.

 

Διαβάστε για το συριακό

Democracy Now (DN): κ. Τσόμσκι τι σχολιάζετε για το διάγγελμα του Αμερικανού Προέδρου, Μπαράκ Ομπάμα, την Τρίτη αναφορικά με την Συρία;

 

Noam Chomsky (NC): Το ρωσικό σχέδιο είναι θεόσταλτο για τον Ομπάμα. Τον βγάζει από την δύσκολη θέση μιας σοβαρής πολιτικής ήττας. Δεν ήταν ικανός να συγκεντρώσει την διεθνή υποστήριξη για αυτό που σχεδίαζε να κάνει. Ούτε η Βρετανία δεν θα το υποστήριζε. Όλα έδειχναν, μάλιστα, ότι ούτε το Κογκρέσο θα συμφωνούσε, κάτι που θα τον άφηνε παγκοσμίως μόνο του. Η πρόταση της Ρωσίας του δίνει μια διέξοδο.

 

Μπορεί να διατηρήσει την απειλή της χρήσης βίας - κάτι που παρεμπιπτόντως είναι εγκληματική πράξη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η βασική αρχή της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών καταδικάζει την απειλή ή την χρήση βίας. Προσέξτε: και την απειλή και την χρήση. Λοιπόν, όλα αυτά είναι εγκληματικά αλλά θα συνεχίσει να τα κάνει. Οι ΗΠΑ είναι κράτος άναρχο. Δεν δίνει σημασία στους διεθνείς κανονισμούς.

 

Έχει πολύ ενδιαφέρον όμως να δούμε αυτά που δεν είπε ο Ομπάμα. Αυτή είναι η τέλεια ευκαιρία για την απαγόρευση των χημικών όπλων και να εφαρμοστεί η συνθήκη για τα χημικά όπλα στην Μέση Ανατολή. Η συνθήκη σε αντίθεση με όσα λέει ο Ομπάμα, δεν αναφέρεται απλά στην χρήση των χημικών όπλων. Αναφέρεται και στην παραγωγή και στην αποθήκευσή τους. Και οι δυο αυτές πρακτικές απαγορεύονται από τον διεθνή κανονισμό για τον οποίο μιλά ο Αμερικανός Πρόεδρος.

 

Υπάρχει, λοιπόν, μια χώρα, που έχει παρανόμως αποσπάσει εκτάσεις της Συρίας, που έχει χημικά όπλα παρά την συνθήκη που προανέφερα, που αρνείται να το παραδεχθεί και που λέγεται Ισραήλ. Ιδού η κατάλληλη ευκαιρία για την εξολόθρευση των χημικών όπλων στην περιοχή και για την πλήρη εφαρμογή της συνθήκης. Βέβαια, είναι απαραίτητο να υπάρξει παγκοσμίως χημικός αφοπλισμός.

 

Επίσης, τα όσα είπε ήταν λίγο-πολύ αναμενόμενα. Σε κάθε περίπτωση, σοκαριστικά για κάποιον που δεν είναι εξοικειωμένος με την αμερικανική πολιτική, αλλά αναμενόμενα.

 

Ο Ομπάμα περιέγραψε τις ΗΠΑ ως την «επί επτά δεκαετίες υπέρμαχο της διεθνούς ασφάλειας». Επτά δεκαετίες; Αυτές περιλαμβάνουν την προ σαραντακονταετίας συμμετοχή των ΗΠΑ στο πραξικόπημα στην Χιλή και στην επιβολή ενός βάρβαρου δικτάτορα – κάτι που ονομάστηκε στην Λατινική Αμερική ως «η πρώτη 11^η Σεπτεμβρίου». Περιλαμβάνουν την ανατροπή του κοινοβουλευτικού καθεστώτος στο Ιράν και την επιβολή δικτατορίας. Το ίδιο στην Γουατεμάλα ένα χρόνο πριν το Ιράν. Περιλαμβάνουν την επίθεση στην Ινδοκίνα – το χειρότερο έγκλημα της μεταπολεμικής περιόδου – τις επιθέσεις στην Κεντρική Αμερική και την εν μέσω σκοτωμών επιβολή δικτατορίας στο Κονγκό. Να θυμηθούμε και την εισβολή στο Ιράκ;

 

Αυτό είναι η σταθερότητα που προσέφεραν οι ΗΠΑ; Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο το γεγονός ότι ένας απόφοιτος της Νομικής Σχολής του Χάρβαρντ προφέρει αυτές τις λέξεις, όπως αξιοθαύμαστη είναι και η ασχολίαστη αποδοχή τους.

 

Αυτό λοιπόν που είπε στην ουσία ήταν ότι «θα πω διαστρεβλώσω την ιστορία. Θα κρύψω την πραγματική αλήθεια για τις ΗΠΑ αναφορικά με τα τελευταία 70 χρόνια. Θα διατηρήσω την απειλή της βίας, που φυσικά είναι παράνομη. Θα διασφαλίσω ότι η συνθήκη για τον χημικό αφοπλισμό στην περιοχή δεν θα εφαρμοστεί γιατί αυτό εκ των πραγμάτων θα επηρεάσει και τον σύμμαχό μας, το Ισραήλ». Αυτές κατά την γνώμη μου ήταν οι θεματικές της ομιλίας του. 

DN: Τι σχολιάζετε για το κάλεσμα του Ομπάμα στους «απρόθυμους» να επανεξετάσουν την πίστη τους στην αξία της ελευθερίας; 

 

NC: Και εδώ έχουν ενδιαφέρον τα όσα δεν είπε ο Ομπάμα. Πολύ σωστά πρότεινε ο Πρόεδρος να δούμε τα βίντεο μετά την επίθεση με τα χημικά στην Συρία. Θα μπορούσαμε όμως να δούμε και φωτογραφίες από παραμορφωμένα άτομα σε κωματώδη κατάσταση δεκαετίες μετά τον χημικό πόλεμο που έκανε ο Κένεντυ στο Νότιο Βιετνάμ, το 1961, χρησιμοποιώντας την δηλητηριώδη διοξίνη Agent Orange. Η διοξίνη αυτή είναι μια από τις πιο γνωστές καρκινογόνες ουσίες. Η επίθεση στόχευε στα σπαρτά και τις καλλιέργειες σε μια προσπάθεια κατάληψης εδάφους. Ήταν μια απαίσια πράξη κατά την οποία έχασαν την ζωή τους εκατομμύρια άνθρωποι. Τις συνέπειες των χημικών τις παρατηρούμε και στους βετεράνους Αμερικανούς στρατιώτες ακόμη και σήμερα.

 

Επίσης, θα μπορούσαμε να δούμε τις φωτογραφίες από άλλους παραμορφωμένους ανθρώπους από την Φαλούγια, που δέχτηκε την επίθεση των πεζοναυτών τον Νοέμβριο του 2004. Σε εκείνη την επίθεση σκοτώθηκαν χιλιάδες άνθρωποι, καταστράφηκε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, και έγινε χρήση άγνωστων όπλων που άφησαν ποσοστά ραδιενέργειας τα οποία κατά επιδημιολόγους αγγίζουν εκείνα της Χιροσίμα.

 

Αυτές είναι οι εικόνες που άφησε η «επί επτά δεκαετίες προστασία της διεθνούς ασφάλειας από τις ΗΠΑ» – και αυτό είναι κάτι που δεν ειπώθηκε.

 

Η ιδέα και μόνο ότι οι ΗΠΑ εισήγαγαν και επέβαλαν τις αρχές του διεθνούς δικαίου προκαλεί τουλάχιστον γέλιο. Οι ΗΠΑ έχουν φτάσει στο σημείο να ασκούν βέτο σε αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας που απαιτούσαν από όλες τις χώρες να παρατηρούν την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου - το βέτο ασκήθηκε επί Ρήγκαν.

 

Τότε δεν είχε φωτογραφηθεί κάποιο κράτος αλλά ήταν προφανές ότι η πρόθεση ήταν να ζητηθεί από τις ΗΠΑ να σεβαστούν το διεθνές δίκαιο όταν εκείνες είχαν απορρίψει μια καταδίκη του Διεθνούς Δικαστηρίου για κάτι που είχε χαρακτηριστεί ως παράνομη χρήση βίας – κοινώς διεθνής τρομοκρατία – εις βάρος της Νικαράγουα.

 

Στην πράξη οι ΗΠΑ είναι ένα κράτος που δεν σέβεται τους θεσμούς. Είναι το πρώτο στην λίστα των άναρχων κρατών, που συστηματικά και ακραία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο αρνούμενο να δεχθεί τις διεθνείς συνθήκες. Είναι μετρημένες στα δάχτυλα αυτές που έχει αποδεχθεί και μάλιστα αυτές είναι κομμένες και ραμμένες έτσι ώστε να μην μπορούν να εφαρμοστούν στις ΗΠΑ.

 

Οι ΗΠΑ έχουν αυτοανακηρυχθεί ως ικανές να πραγματοποιήσουν γενοκτονίες. Για παράδειγμα, στην υπόθεση Γιουγκοσλαβία εναντίον ΗΠΑ, μία από τις κατηγορίες ήταν αυτή της γενοκτονίες. Οι ΗΠΑ ισχυρίστηκαν ότι βάσει νόμου έχουν ασυλία απέναντι στις γενοκτονίες – από μόνοι τους το πήραν, δηλαδή – και το Διεθνές Δικαστήριο το αποδέχθηκε! Όταν είχαν προσχωρήσει στο Παγκόσμιο Δικαστήριο οι ΗΠΑ, το έκαναν εξασφαλίζοντας ορισμένα πράγματα: ότι οι διεθνείς συμφωνίες και οι νόμοι δεν θα αφορούν τις ΗΠΑ. Συνεπώς τα όσα ορίζει η Χάρτα του ΟΗΕ περί απειλής και χρήσης βίας δεν τους επηρεάζουν.

 

Είναι λοιπόν πραγματικά εκπληκτικό να ακούει κανείς τέτοια λόγια από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ που τυγχάνει συνταγματολόγος, απόφοιτος του Χάρβαρντ, όταν η πραγματικότητα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. Και, πιστέψτε με, υπάρχουν εκατομμύρια εκατομμυρίων που θα μπορούσαν να καταθέσουν υπέρ αυτού. Για να το πούμε συμπερασματικά, η εικόνα που περιέγραψε ο Ομπάμα δεν τιμά καν την έννοια «παραμύθι».

 

DN: Καθηγητά, γιατί πιστεύετε ότι οι ΗΠΑ άρχισαν έτσι απότομα να πιέζουν για επεμβάσεις; Πώς θα έπρεπε να αντιδράσει η διεθνής κοινότητα, αλλά και οι ΗΠΑ, στην κατηγορία για χρήση χημικών όπλων στην Συρία;

 

NC: Η πιο σωστή αντίδραση θα ήταν η πίεση για εφαρμογή της συνθήκης περί χημικού αφοπλισμού στην Μέση Ανατολή – αν και κατά την γνώμη μου θα έπρεπε να εφαρμοστεί σε όλο τον κόσμο. Αυτό σημαίνει ότι οποιαδήποτε χώρα, συμφωνεί δε συμφωνεί, θα πρέπει να καταστρέψει το χημικό της οπλοστάσιο – και όπως προείπα τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία για να γίνει αυτό. Κάτι τέτοιο, βέβαια, θα σημαίνει ακόμη ότι το Ισραήλ, ο σύμμαχος των ΗΠΑ, θα πρέπει να παραδώσει τα χημικά του όπλα και να δεχθεί διεθνή έλεγχο. Το ζήτημα θα πρέπει στην συνέχεια να περάσει και στα πυρηνικά όπλα. Να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις της Γενεύης, τις οποίες υποστηρίζει η Ρωσία αλλά όχι και οι ΗΠΑ – τουλάχιστον με όλη τους την θέληση. Αυτό είναι ένα ακόμη σημείο που διαστρέβλωσε στο διάγγελμά του ο Ομπάμα. Ίσως να αποτελεί, μάλιστα, την μοναδική μικρή ελπίδα ότι η Συρία θα ξεφύγει από αυτό που φαίνεται να είναι μια επιβεβλημένη «αυτοκτονία».

 

DN: Γιατί όμως πιέζουν άμεσα για επεμβάσεις; 

 

NC: Γιατί πάντα έτσι κάνουν. Οι ΗΠΑ είναι ένα βίαιο μιλιταριστικό κράτος. Έχει εμπλακεί παντού: στο Βιετνάμ, κατέστρεψε την Ινδοκίνα, εισέβαλε στο Ιράκ, προκάλεσε μια σύγκρουση μεταξύ σουνιτών και σιιτών, η οποία έχει διαλύσει την περιοχή. Δεν χρειάζεται να αναφέρω όλο το ιστορικό για να δείξω την ταχύτητα που οι ΗΠΑ δραστηριοποιούνται στρατιωτικά με καταστροφική διάθεση. Κάποιες φορές παίρνουν μαζί τους και συμμάχους. Δεν θα αναφερθώ ούτε σε αυτό γιατί έχει γίνει πλέον σύνηθες φαινόμενο.

 

Έχουμε λοιπόν τις ΗΠΑ που έχουν χορηγήσει στον εαυτό τους άσυλο απέναντι στους διεθνείς νόμους που απαγορεύουν την απειλή και την χρήση βίας. Όταν λοιπόν ο Πρόεδρος Ομπάμα, επαναλαμβάνει ότι όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά αποβλέποντας στο Ιράν, πρόκειται για κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Μήπως, όμως, είδατε κάποιο άλλο κράτος αυτές τις επτά δεκαετίες να δρα έστω και στο ελάχιστο με τον ίδιο τρόπο;

 

DN: Οι υποστηρικτές του σχεδίου των ΗΠΑ, δηλώνουν ότι η απειλή της χρήσης βίας ήταν που οδήγησε τον Άσαντ να δεχθεί να παραδώσει το χημικό του οπλοστάσιο. Ποια θα ήταν τα συμφέροντα των ΗΠΑ από ένα χτύπημα της Συρίας; 

 

NC: Οι υποστηρικτές του χτυπήματος δεν έχουν άδικο. Η απειλή βίας φέρνει όντως αποτελέσματα. Έτσι η Ρωσία ασκούσε έλεγχο στην Ανατολική Ευρώπη για 50 χρόνια. Ο Χίτλερ πήρε την Τσεχοσλοβακία με την απειλή βίας. Επειδή ακριβώς είναι αποτελεσματική κάποιες φορές, είναι που έχει απαγορευθεί διεθνώς.

 

Η αιτιολόγηση μιας βίαιης πράξης εξασθένισε. Για αυτό τον λόγο απορρίφθηκε από το βρετανικό κοινοβούλιο και θα είχε απορριφθεί και από το Κογκρέσο. Για τον ίδιο λόγο, η αμερικανική κυβέρνηση είπε ότι η αξιοπιστία της είναι σε κίνδυνο. Ισχύει αυτό. Είναι σε κίνδυνο. Ο Ομπάμα εξήγγειλε κάτι και πρέπει να το εφαρμόσει. Πρόκειται για οικείο δόγμα – είναι ένα από τα πιο εφαρμοσμένα δόγματα παγκοσμίως. Η αξιοπιστία ενός ισχυρού βίαιου κράτους πρέπει να διατηρηθεί. Συνήθως ονομάζεται «το δόγμα της Μαφίας» - με αυτόν τον τρόπο ο αρχιμαφιόζος διοικεί όσα του «ανήκουν». Είναι εξάλλου η βασική αρχή της παγκόσμιας τάξης: η αξιοπιστία πρέπει να διατηρηθεί.

 

Αλλά υπάρχουν και διαφοροποιήσεις. Κάποιες φορές ακούμε για την θεωρία του ντόμινο. «Εάν δεν επιβάλουμε αυτά που θέλουμε τώρα, όλα θα πέσουν σαν ντόμινο. Οι άλλοι θα αρχίσουν να γίνονται ανυπάκουοι». Στην περίπτωση της Χιλής, ο Κίσινγκερ είχε εξηγήσει ότι η χώρα υπό τον Αλλιέντε είναι ένας ιός και ενέχει τον κίνδυνο να εξαπλωθεί και αλλού μέχρι την νότια Ευρώπη – και δεν εννοούσε ότι τα χιλιανά στρατεύματα θα επενέβαιναν στην Ρώμη. Τον ανησυχούσε ότι η φιλειρηνική κοινοβουλευτική δημοκρατία μπορεί να εξαπλωθεί με αποτέλεσμα το αμερικανικό σύστημα κυριαρχίας να καταρρεύσει.

 

Ακόμη και στην περίπτωση της Κούβας το ίδιο είχε γίνει. H εισβολή κατά τον «Κόλπο των Χοίρων» πραγματοποιήθηκε ύστερα από μια εκστρατεία να παρουσιαστεί η χώρα ως το κουτί της Πανδώρας. Σύμφωνα με εσωτερικά αρχεία της τότε κυβέρνησης ο Κάστρο ήταν ένοχος για «επιτυχημένη αντίσταση». Αποτελούσε κίνδυνο για τους ελεγκτικούς μηχανισμούς των ΗΠΑ το μοντέλο του. Για τον λόγο αυτό η Κούβα έπρεπε να υποστεί τρομοκρατία, οικονομικό πόλεμο και περιθωριοποίηση. Οι ΗΠΑ είναι ένα κράτος που δεν σέβεται, όπως είπα. Κάνει ότι θέλει. 

“Είμαστε τρελοί κι ευτυχισμένοι…”(Eξάρχεια, η ελληνική «λωρίδα της Γάζας». 35 χρόνια πολιορκία, «αρετή» και αστυνομική βία.)

..................

Την Άνοιξη του 1985 οι επεμβάσεις της αστυνομίας στη πλατεία και τη περιοχή γίνονται σχεδόν καθημερινές με συλλήψεις χωρίς κανένα ενδυματολογικό κριτήριο πια. Πανκς, μακρυμάλληδες και κουστουμαρισμένοι μαζεύονται στο σωρό στις κλούβες με συνοδεία ανελέητου ξύλου.

Ενδεικτική στιγμή  τη νύχτα της 27/4/1985, η επιδρομή της ΕΛ.ΑΣ. στα Εξάρχεια αντιμετωπίστηκε από κάποιες δυναμικές ομάδες με βροχή από μολότοφ. Μετά από διαδοχικές επιθέσεις, ΜΑΤ και ΜΕΑ επέλασαν στην πλατεία λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ενώ όσοι συγκρούστηκαν διέφυγαν μέσω Στρέφη. Ελλείψει συλληφθέντων, τα όργανα της τάξης ανέβηκαν τροχάδην την οδό Αραχώβης, όρμησαν στο πρώτο ουζερί που βρήκαν και μάζεψαν 14 θαμώνες. Οι αιχμάλωτοι μεταφέρθηκαν στις κλούβες μέσα από δυο σειρές αστυνομικών, που ανεβοκατέβαζαν στα κεφάλια τους κλομπς και παλούκια που είχαν ξεριζώσει απ’ τα δενδρύλλια της πλατείας. Η δίκη των συλληφθέντων έγινε δυο μέρες αργότερα στο αυτόφωρο. Παρ’ όλο που οι μπάτσοι μάρτυρες κατηγορίας δεν ήξεραν τι έλεγαν, 8 κατηγορούμενοι έφαγαν από 10 μήνες για περιύβριση αρχής. Η είδηση της καταδίκης και οι ποινές μεταδόθηκε από την κρατική τηλεόραση τρεις ολόκληρες ώρες πριν βγει η (μεταμεσονύκτια) απόφαση!

“Είμαστε τρελοί κι ευτυχισμένοι…”

Αποκορύφωμα των καθημερινών επελάσεων της ΕΛ.ΑΣ. την Άνοιξη του 1985 είναι η κατάληψη του Χημείου (9-13/5/85) μετά την απαγόρευση πορείας που είχε καλέσει η αναρχική εφημερίδα «Σπάστης» στις 9 Μάη στο χώρο της πλατείας με αίτημα να φύγει η αστυνομία από τα Εξάρχεια.

Η συγκέντρωση περικυκλώνεται από πλήθος ΜΑΤ και ΜΕΑ και απαγορεύεται από τον εισαγγελέα και τον αστυνομικό διευθυντή Χοχτούλα με την εξής ανακοίνωση προς τους συγκεντρωμένους: «Απαγορεύεται η πορεία αλλά και συγκέντρωση στο χώρο της πλατείας. Έχετε πέντε λεπτά καιρό να διαλυθείτε. Αν τολμήσετε να φωνάξτε συνθήματα όπως –μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι– τότε θα συλληφθείτε και θα ισοπεδωθείτε!»
Τα ΜΑΤ δε περιμένουν ούτε πέντε λεπτά.

.......................................

ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ >>>>

ΛΥΚΟΥΡΙΝΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ - «Παρών!» 14 χρόνων, από την Καλλιθέα

«Πατέρα, με πηγαίνουν στην Καισαριανή για εκτέλεση με άλλους επτά κρατούμενους. Μη λυπάστε! Πεθαίνω για τη Λευτεριά και την Πατρίδα».

Ο Αντρέας Λυκουρίνος γεννήθηκε στα 1931. Κι ο κατακλυσμός της σκλαβιάς τον βρίσκει έντεκα χρονώ.

Πήρε ενεργό μέρος στην πρώτη φάση του αγώνα: Στην επίθεση πείνας. Το ελληνικό φρούριο κράτησε άμυνα γερή ένα χρόνο. Σύνθημα ήτανε, η επιβίωση του Λαού. Η ζωή κι η υγεία μας θα χρειάζονταν στη φάση της εθνικής εξόρμησης που σίμωνε.

Ο Αντρέας Λυκουρίνος έπρεπε να διαλέξει μεταξύ του σχολικού βαθμολογίου και του ανοιχτού αγώνα της Πατρίδας του. Ητανε ο πρώτος μαθητής. Αυτό δεν τον εμπόδισε καθόλου να βρει τα πόστα του παράνομου τύπου. Και ν' ακούει απ' ευθείας τη φωνή και τις εντολές του μαχόμενου έθνους. Δεν έκαμε λάθος. Διάβασε και ξαναδιάβασε το σύνθημα της στιγμής: Κρατηθείτε ζωντανοί! Σε λίγο, η ζωή μας θα είναι το πολύτιμο υλικό για την εξόρμηση και για τη ΝΙΚΗ.

Ο Λυκουρίνος θεωρεί τον εαυτό του υπεύθυνο για τη ζωή των δικών του! Για τα τρία αδέρφια και τους γονείς του. Γίνεται λοιπόν παλιατζής. Αγοράζει και πουλά παλιά ρούχα και παλιά παπούτσια!...

Η δουλειά του πατέρα του περνούσε κρίση. Ητανε μαραγκός. Η δουλειά του μικρού επρόλαβε τη φοβέρα της πείνας για το σπίτι του. Κι όσα περίσσευαν τα μοίραζε στα φτωχόσπιτα της συνοικίας του. Της συνοικίας Μακρυγιάννη.

Στην ξεγνοιασιά του παιδικού προσώπου του, έρχεται η ευθύνη κι η έγνοια και βάζουν σφραγίδα τίμιου και υπεύθυνου άντρα. Κούραση. Κι αγρύπνια ακόμη από την κούραση! Τα ματάκια του δεν είναι πια παιδικά. Εχουνε την πείρα της ωριμότητας και τη μελαγχολία του βασανισμένου.

Οταν η φάση αυτή του αμυντικού πολέμου ετελείωσε, μετρήθηκαν θύματα τρακόσες χιλιάδες! Ο Αντρέας Λυκουρίνος, πιστός εκτελεστής των εντολών, έφερε τον τομέα του - τη φαμίλια του - γερό και ακμαίο, στο εθνικό προσκλητήριο των ζωντανών. Είχε νικήσει, την πρώτη του Νίκη για λογαριασμό της αδούλωτης πατρίδας του.

***

Εχει αποχτήσει αυτοπεποίθηση. Εχει επιβληθεί και στους μικρούς και στους μεγάλους. Και στην επιθετική φάση του αγώνα, όταν το Εθνος γύρευε τους αρχηγούς της κάθε ηλικίας και της κάθε γειτονιάς, ο Αντρέας Λυκουρίνος βρισκόταν κιόλας τοποθετημένος, μόνος του, στο ηγετικό πόστο της Νεολαίας Μακρυγιάννη!

Εχει μπει στα 12 χρόνια!! Και καμαρώνει γιατί - προσθέτοντας μόνος του δυο, τρία παρά πάνω - έφτιαχνε ένα νούμερο που κάπως ξέφευγε από τα σύνορα της... νηπιακής ηλικίας.

Είχε γίνει θρύλος. Μεταξύ των τσολιάδων συζητιόντανε, μ' ανησυχία, τα κατορθώματα κάποιου «μωρού», στου Κουκάκι.

Το αντάρτικο γύρευε όπλα. Οι οργανώσεις είχανε ανοιχτό έρανο πάντα γι' αυτόν το σκοπό. Ο Αντρέας Λυκουρίνος πήρε πρωτοβουλία: Με δεκαρολογήματα δουλειά δε γίνεται. Πιο δύσκολα βρίσκονται τα λεφτά, παρά τα όπλα. Μ' ένα ψευτοπίστολο, πήλινο, παραφυλάει ένα βράδυ, σε μια γωνιά. Κι αφοπλίζει τον πρώτο τσολιά!

Πετάει τον πηλό. Και μ' αληθινό πια όπλο, μαζεύει και πιστόλια και χειροβομβίδες και στολές ακόμη! Δεν είναι λίγοι οι τσολιάδες που αναγκάστηκαν να φτάσουν στη στρατώνα τους, με τα εσώρουχα μόνο!...

Η Ειδική Ασφάλεια ενδιαφέρθηκε. Τα Ες-Ες τα γερμανικά απαιτούνε από τους αρχηγούς των ελληνικών Ες-Ες την «εμπέδωση της τάξεως» στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας! Γιατί οι τσολιάδες ζήτησαν... ενίσχυση.

Τίποτα δεν μπόρεσαν. Ολα φαίνονταν ήρεμα στις συνοικίες εκείνες. Οι μυστικοί που τοποθετήθηκαν στα γύρω, δεν έβλεπαν καμιάν ύποπτη κίνηση. Οι άνθρωποι πήγαιναν στις δουλειές τους, γύριζαν κουρασμένοι, τα παιδιά παίζανε στην αυλή του σκολειού. Κι αν ρωτούσαν και για βαθμούς, ο Λυκουρίνος είχε τα πρωτεία. Μπροστά τους περνούσε, με τα βιβλία στο χέρι και το καπελάκι στραβά. Τους ήξερε.

Δεν του ξέφευγε κανένας από τους ανθρώπους της Ασφάλειας. Η αυτοάμυνα του γίνηκε ένστικτο. Μαέστρος και σ' αυτή τη δουλειά. Θα τον ζήλευαν και μεγάλοι, και παλιοί και νέοι αγωνιστές για την τάξη και τη συνωμοτικότητα. Μ' όλο που δεν περιοριζότανε στις νυχτερινές εξορμήσεις μονάχα. Στη μάχη του Μακρυγιάννη, με τους τσολιάδες, στα 1943, που κράτησε τέσσερις ώρες, πήρε ανοιχτά μέρος κι ο Λυκουρίνος. Ενα βράδυ, το Μάη του 1943 οι Γερμανοί σήκωσαν τον κόσμο της συνοικίας στο πόδι, με πυροβολισμούς και με φωνές. Κυνηγούσαν στους δρόμους κάποιες σκιές. Ητανε η παρέα του Λυκουρίνου.

***

Η δράση του παιδιού γεμίζει δυο χρόνια της σκλαβιάς. Γίνεται παράδειγμα και θρύλος ανάμεσα στους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Είναι ο φόβος κι ο τρόμος των ντόπιων πρακτόρων του εχθρού.

Στις 4 του Ιούνη 1944, βρέθηκε ο φριχτός προδότης. Και την άλλη μέρα έξι χαφιέδες των ελληνικών Ες-Ες, μπλοκάρανε το σπίτι του εθνικού αγωνιστή, στη συνοικία Κουκάκι.

Ζητούνε τον Αντρέα Λυκουρίνο! Ο πατέρας του ζητά εξηγήσεις για το... παιδί. Κι αυτοί γυρεύουν, εκτός από το... παιδί και το πιστόλι που πήρε ψες το βράδυ από έναν δικό τους!!...

Μα δε βρήκανε τίποτα. Μόνο ένα παιδάκι αδύνατο, μια σταλιά, που κοιμότανε ξέγνοιαστο στο ντιβανάκι του. Κι είχε πλάι στην καρέκλα, το κοντό παντελονάκι του και τα βιβλία του σκολειού! Κάτω, βρίσκονταν και τα πεδιλάκια του, Νο 32!...

- Αυτός είναι; ρωτούνε τον πατέρα.

- Αυτός!

- Εσύ είσαι; ρωτούνε το ίδιο το παιδάκι.

- Ποιος;

- Ο... τρομοκράτης!

- Οχι! είμαι μαθητής. Πάω στη δεύτερη τάξη του 6ου Γυμνασίου. Τους απαντά απαθέστατα.

Μα οι πληροφορίες τους ήταν θετικές. Αρχίζει το ξύλο. Γυρεύουν το πιστόλι. Μα το πιστόλι, ποιος ξέρει σε ποια βουνοκορφή θα ταξίδευε πια, κείνη την ώρα. Και πήρανε μόνο τον Αντρέα, με το μαθητικό του πηλήκιο, στο άντρο τους. Πήρανε μέτρα εξαιρετικά, ως που να φτάσουνε στην οδό Παπαρρηγοπούλου Νο 7. Εκεί ήταν η έδρα των ελληνικών Ες-Ες. Επικεφαλής της συνοδείας ήτανε ο Μάκης Μακρογιάννης, που υπηρετεί σήμερα στην Εθνοφυλακή, με το βαθμό του ανθυπασπιστή. Η αλήθεια είναι πως ζήτησε να σώσει το παιδί. Ζήτησε τη βοήθεια του ίδιου του πατέρα του παιδιού και δέκα χρυσές, μέσω ενός άλλου της συνοδείας!...

Γιατί είχανε «ακριβείς πληροφορίες» πως ο Αντρέας, είχε πολλές χρυσές λίρες!

Γίνηκε ανάκριση, μπροστά στον πατέρα, πάνω σε τούτο: πού είχε κρυμμένες τις λίρες! Κι αφού δε βρέθηκε τίποτα, το παραδόκανε την ίδια μέρα στην Ειδική Ασφάλεια και, μετά τέσσερις ημέρες, στα γερμανικά Ες-Ες της οδού Μέρλιν. Το κρέμασαν, το κάψανε, του βάλανε στα νύχια καρφίτσες. Μα αυτός εξακολουθούσε να είναι «μαθητής της δεύτερης τάξης του 6ου Γυμνασίου!» Και να παραμένει ο αλύγιστος και πελώριος αγωνιστής του επικού ελληνικού αγώνα της Αντίστασης.

Τέτοιος έμεινε ως το τέλος. Τέτοιον τον γνώρισε τον ήρωα Αντρέα Λυκουρίνο και το Χαϊδάρι.

Τίποτα δεν άλλαξε. Μόνο δυο... λεπτομέρειες προστέθηκαν: Ενας χρόνος ακόμη στην τρυφερή του ηλικία. Εγινε πια 14 χρονώ. Κι είχε να το κάνει! Κάθε τόσο εύρισκε τρόπο να το πει, πως πάτησε τα 14!...

Η άλλη λεπτομέρεια είναι πως στις 5 του Σεπτέμβρη 1944, βρήκε τρόπο να πετάξει ένα σημείωμα στους δρόμους της Αθήνας. Το σημείωμα απευθυνότανε στον πατέρα του κι έλεγε:

- «Μπαμπά! Με πάνε για εκτέλεση στην Καισαριανή, μαζί με τους τάδε και τους τάδε (τα ονόματα γράφονταν). Ειδοποίησε σε παρακαλώ πολύ τα σπίτια τους! Μη στενοχωριέστε! Αντρέας».

Β. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
φωτογραφία
Τις μέρες της Κατοχής τα κάρα είχαν επιταχθεί επειδή δεν προλάβαιναν τους νεκρούς στους δρόμους ιδιαίτερα τον μαύρο χειμώνα 1941 - 42