Ο Lenin Moreno αφήνει το γραφείο του για να επικεντρωθεί στη μελέτη της κβαντοφυσικής σε σχέση με τις ανθρώπινες αξίες. Όντας ο μόνος πρόεδρος στον κόσμο με παραπληγία, μπορεί να θεωρηθεί ως ο χρήστης αμαξιδίου με τη μεγαλύτερη δύναμη παγκοσμίως. Όμως ο απερχόμενος αντιπρόεδρος υποστηρίζει ότι περισσότερο ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με το χιούμορ, την ισότητα, την υγεία και την οικολογία, παρά με το να εγκλωβιστεί σε ένα γραφείο.
Αυτό μπορεί να ακούγεται σαν μια από τις συνηθισμένες δηλώσεις που κάνουν κατά καιρούς οι πολιτικοί για να δείξουν την ταπεινότητά τους, αλλά ο Moreno είναι έτοιμος να το αποδείξει. Πώς; Αποχωρώντας από την πολιτική, παρά το βέβαιο γεγονός πως αν έβαζε πάλι υποψηφιότητα θα επανεκλεγόταν.
Ο 59χρονος πολιτικός και συγγραφέας είναι ο αδιαφιλονίκητος πρωταθλητής της λατινικής έκδοσης του περιοδικού “The Guardian” από το 2006 που έθεσε υποψηφιότητα για τη θέση του αντιπροέδρου μαζί με τον Rafael Correa. Τους τελευταίους μήνες εκτελούσε καθήκοντα προέδρου όσο ο Correa έκανε καμπάνια για την επανεκλογή του.
«Με πετυχαίνετε στη φάση που αποχωρώ σιγά-σιγά από το γραφείο. Είμαι πολύ χαρούμενος», εξομολογείται σε συνέντευξή του στο προεδρικό παλάτι, όπου υποδέχεται επισήμους, πρωθυπουργούς, πολίτες με αναπηρία και δημοσιογράφους. «Δεν μου αρέσει να είμαι πρόεδρος, δεν την αντέχω την εξουσία. Προτιμώ να νιώθω υφιστάμενος, όπως στο σπίτι μου, που τον έλεγχο τον έχει η γυναίκα μου και οι τρεις κόρες μας!», λέει με χιούμορ, αλλά κάνοντας εμφανή και την προσωπική του ιδεολογία.
Πολλοί υπονοούν ότι πίσω από την παραίτησή του κρύβονται άλλοι λόγοι. Μερικοί υποστηρίζουν ότι υπάρχουν προβλήματα υγείας ή ότι έχει απομακρυνθεί από τον πρόεδρο Correa, ενώ άλλοι εικάζουν ότι ο Moreno σχεδιάζει να κατέβει για πρόεδρος στις εκλογές του 2017.
Όταν ακούει αυτές τις φήμες ανασηκώνει σκεπτικός τα φρύδια του. «Η εξουσία έρχεται και με μία δόση τύχης, γι’ αυτό πρέπει να την αφήνεις σύντομα πίσω. Όσο όμως βρίσκεσαι σε αυτήν τη θέση πρέπει να το εκμεταλλεύεσαι για να συνειδητοποιήσεις τις βαθύτερες φιλοδοξίες σου. Για μένα, τελικά, ήταν η προαγωγή των δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρία».
Αυτό είναι ασυνήθιστο για οποιαδήποτε χώρα, πόσο μάλλον για μία αναπτυσσόμενη. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εξέδωσε την πρώτη του παγκόσμια αναφορά σχετικά με την αναπηρία, μόλις, το 2011.
Υπολογίζεται ότι υπάρχουν ένα δις άνθρωποι με αναπηρία ανά τον κόσμο και ο αποκλεισμός τους κοστίζει πολύ στη συνολική ανάπτυξη. Παρ’ όλα αυτά, δεν αναφέρεται η αναπηρία στους στόχους του ΟΗΕ για την νέα χιλιετία και ελάχιστοι πολιτικοί έχουν ασκήσει πίεση επί του θέματος.
Πέρυσι, ο Moreno προτάθηκε για Νόμπελ Ειρήνης για τη συνεισφορά του στη μεταμόρφωση του Εκουαδόρ (Ισημερινός). Υπό την επίβλεψή του η χώρα εξελίχθηκε σε ένα από τα πιο προοδευτικά έθνη της Λατινικής Αμερικής, όσον αφορά στην οικονομική, τεχνική και επαγγελματική υποστήριξη των ατόμων με αναπηρίες.
Τα έξοδα του κράτους στους σχετικούς τομείς αυξήθηκαν από 2 εκατ. δολάρια σε 150 εκατ. ανά χρόνο. Όλα τα νεογέννητα περνούν από ελέγχους για να διασφαλιστεί η έγκαιρη και σωστή πρόληψη, ενώ όλοι οι μεγάλοι εργοδότες υποχρεούνται να έχουν στο 4% των θέσεών τους εργαζομένους με αναπηρία.
Η κυβέρνηση σημειώνει ότι 197.435 άτομα με σωματική αναπηρία έχουν δεχτεί κάποιου είδους θεραπευτική αγωγή, 430.289 έχουν προμηθευτεί αναπηρικά αμαξίδια, ειδικά στρώματα, βακτηρίες, πάνες ακράτειας ή άλλα υλικά, σε 17.876 έχουν δοθεί προσθετικά μέλη (τα οποία, πλέον, κατασκευάζονται εκεί). Υπάρχουν, επίσης, προγραμματιστές που παρέχουν κείμενα σε Braille και υπολογιστές για άτομα με προβλήματα όρασης.
«Πιστεύω ότι είμαστε στο σωστό δρόμο. Κι αυτό δεν έγινε εξαιτίας μου, αλλά λόγω τον πολιτών μας. Εγώ απλώς άναψα ένα κεράκι, και αυτό, σύντομα, έγινε πυρκαγιά», λέει ο Moreno. «Όμως, ό,τι και να έχουμε κερδίσει για τους πολίτες με αναπηρία, δεν αγγίζει ούτε το 20% των στόχων που έχω θέσει. Χρειαζόμαστε δομική αλλαγή.»
Η μεγάλη αλλαγή βρίσκεται καθ’ οδόν και στοχεύει στα στερεότυπα, μία επανάσταση, δηλαδή, στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο κόσμος την αναπηρία. Οικογένειες που έκρυβαν τους συγγενείς τους με αναπηρία από ντροπή για τις ανεπαρκείς κρατικές δομές, μπορούν τώρα να ταξιδέψουν άνετα χάρη στην αυξημένη πρόβλεψη για αναπηρικά καθίσματα και ράμπες, έχοντας κατά νου το παράδειγμα που πρώτος έδωσε ο Moreno, αποδεικνύοντας πόσα πολλά μπορεί να πετύχει κάποιος μετά την απόκτηση της αναπηρίας του.
Ο Moreno γεννήθηκε το 1953 σε μία απόμακρη περιοχή του Αμαζονίου, στα σύνορα Εκουαδόρ – Περού. Το μικρό του όνομα το πήρε από τον πατέρα του, έναν καθηγητή Ιστορίας που λάτρευε τον ομώνυμο Ρώσο επαναστάτη. Άνθισε ως επιχειρηματίας μέχρι το 1998, όπου σε μία ληστεία τον πυροβόλησαν στην πλάτη, με αποτέλεσμα να αποκτήσει παραπληγία και να πέσει σε βαθιά κατάθλιψη.
Στην ανάρρωσή του, μεγάλο ρόλο, έπαιξε το γέλιο, ενώ διάβαζε ανέκδοτα και παρακολουθούσε κωμωδίες. Από τότε έγινε υπερασπιστής αυτής της εναλλακτικής «θεραπείας», η οποία στοχεύει στην απελευθέρωση ενδορφινών που απαλύνουν τον πόνο. Έχει εκδώσει αρκετά βιβλία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα, συμπεριλαμβανομένου και του «Θεωρία και Πρακτική του Χιούμορ, τα Καλύτερα Ανέκδοτα στον Κόσμο – Μην Αρρωσταίνεις».
Πιστεύοντας πως η αγάπη για ζωή είναι απαραίτητη για το ευ ζειν, προώθησε τις ιδέες του και στις κρατικές δομές, όταν απέκτησε τη θέση του Αντιπροέδρου.
«Ξεκίνησα μια εκστρατεία με τίτλο “Εκουαδόρ Χαμογέλα. Είμαστε Καλοί Άνθρωποι!”. Είμαι πεπεισμένος πως η καλοσύνη είναι απόρροια του καλού χιούμορ. Είναι πολύ σημαντικό να βελτιώσουμε την ποιότητα και τη ζεστασιά της ανθρώπινης ζωής. Μας κάνει καλύτερους συζύγους, γιους, εργαζομένους, γραφειοκράτες και καλύτερους δασκάλους. Η εξουσία σε κάνει να χάνεις το χαμόγελό σου. Στην αρχή χαμογελούσα όλο τον χρόνο, τώρα ούτε στο 50% του. Νιώθω όμως, τώρα που η θητεία μου τελείωσε, ότι οι επικριτές μου, πλέον, αναγνωρίζουν τη σημαντικότητα του γέλιου.» Ένα από τα πρότζεκτ στο οποίο θα αφιερωθεί είναι το βιβλίο του που αφορά στη σχέση κβαντοφυσικής και ανθρωπίνων αξιών.
Ο Moreno είναι θαυμαστής του Stephen Hawking και απογοητεύτηκε όταν ο τελευταίος, λόγω ασθένειας, δεν κατάφερε να παρευρεθεί σε πρόσφατο συνέδριο για ΑμεΑ στο Εκουαδόρ. Πρωτοσυναντήθηκαν έξι μήνες νωρίτερα. Ο Moreno είπε ότι τα βρήκαν από την πρώτη στιγμή και ότι πλέον ο Hawking αποτελεί έμπνευση γι’ αυτόν. «Είναι το σπουδαιότερο παράδειγμα ανδρός σε αναπηρικό αμαξίδιο», λέει, «όταν μου είπε ότι δεν μπορεί να έρθει, ανησύχησα πραγματικά για την υγεία του. Παραδέχομαι όμως ότι ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι μήπως δεν τον ξανασυναντήσω ποτέ. Ελπίζω να υπάρχει ακόμα χρόνος.»
Με την αποχώρησή του από την κυβέρνηση, πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτό θα κοστίσει πολύ στον Correa, στα ΑμεΑ και στο Εκουαδόρ. Όμως εκείνος έχει άλλη γνώμη: «Τις προάλλες κάποιος με ρώτησε πώς θέλω να με θυμάται ο κόσμος. Ποιος θέλει να τον θυμούνται; Η πραγματική ευτυχία είναι να σε ξεχνάνε και να αρχίζεις πάλι από την αρχή.»
Επιμέλεια: Κιούση Θάλεια
Disabled.GR – Περιοδικό Αυτονομία
Disabled.GR – Περιοδικό Αυτονομία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου