Η «περαίωση» των ψευδαισθήσεων;

Προ ημερών αναγγέλθηκε από τα πλέον επίσημα χείλη, όπως σε μεγάλο βαθμό
αναμενόταν εδώ και καιρό, άλλωστε, από όσους καταλάβαιναν – και όπως ουδόλως
αθώα ανέμεναν και αρκετοί «μάγκες», φυσικά… ‐ η «υπέροχη» λύση της περαίωσης…
Το πράγμα, απλό: φορο‐αμνηστία, λοιπόν, για όλες τις χρήσεις της τελευταίας
δεκαετίας, αρκεί να «πληρώσεις κατιτίς, βρε αδερφέ…». Μα, ας αναρωτηθούμε, έστω
και αργά, γιατί άραγε να πληρώνουμε για τη συντήρηση ενός τέτοιου πανάκριβου
φορολογικού μηχανισμού (παχυλοί μισθοί, ζουμερά επιδόματα, βασιλικά εφάπαξ…),
όταν αυτός αποδεικνύεται πως το μόνο που μπορεί εμπράκτως να κάνει είναι να
πατάει, απλώς, το delete;… Και ας κοιτάξουμε, επειγόντως, στην ουσία… Ποιος
ωφελείται από αυτή τη ρύθμιση και ποιού είδους οικονομική συμπεριφορά αυτή
επιβραβεύει και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, απολύτως «φυσιολογικά» αναπαράγει και
διαχέει;
Πολλοί ισχυρίζονται πως άμεσα ωφελημένος από αυτή τη ρύθμιση θα είναι ο
Κρατικός Προϋπολογισμός μας, απέναντι σε μια ιδιαιτέρως δύσκολη κατάσταση, όπου
το σκέλος των εσόδων δείχνει, πλέον, εξαντλημένο… Δήθεν, πως μπροστά στον κίνδυνο
«ανακοπής» πρέπει, οπωσδήποτε, να κάνουμε «τα στραβά μάτια»…
Για πόσα χρόνια ακόμα, αλήθεια, θα προσπαθούμε να «εξυγιάνουμε» το
οικονομικό μας σύστημα με όλο και μεγαλύτερες δόσεις νομιμοποίησης της
«αρρώστιας» του;… Και ας δούμε, επιτέλους, και από την πλευρά του φορολογούμενου
επιχειρηματία… Από τη μία, ο λουφαδόρος και κακοπληρωτής, γεμάτος ικανοποίηση…
Πόσα έκρυψε, πόσα έφαγε, πόσα λάδωσε, πόσα γλίτωσε; Χοντρός λογαριασμός… Πόσα
καλείται, τώρα, να πληρώσει για να πάρει το «συχωροχάρτι»; Ψίχουλα… Η ατομική
επιχειρηματική «λογική» του, απολύτως επιβραβευμένη, η ανταγωνιστική θέση και η
ικανότητα επιβίωσης της επιχείρησής του, στο δύσκολο «σήμερα», ευθέως
ενισχυμένη… Άραγε, τι θα έχει να διδάξει στο παιδί του και αυριανό διάδοχο στη
διεύθυνση της επιχείρησής του;… Μια από τα ίδια, φυσικά: «για να επιβιώσεις,
εξαπάτησε την κοινωνία σου»… Από την άλλη, ο μειοψηφικός, έντιμος και
ευσυνείδητος φορολογούμενος επιχειρηματίας. Δήλωσε τα οικονομικά του στοιχεία με
ακρίβεια, ακολούθησε τη νομοθεσία, ταλαιπωρήθηκε βάναυσα με τη δαιδαλώδη
φορολογική γραφειοκρατία μας και φορολογήθηκε βαριά. Και τι κατάφερε;… Σήμερα,
δέχεται απροκάλυπτα και πρόσθετες απειλές: όποιοι δεν υπαχθούν στη διαδικασία
περαίωσης, θα ελεγχθούν «εξονυχιστικά» για παραβάσεις… Να πιστέψει, άραγε, στη
«συνέπεια» και «ψυχραιμία» ενός τέτοιου «αφέντη» ή να σκύψει και πάλι το κεφάλι,
πληρώνοντας κάτι παραπάνω και για το φορολογικό «συχωροχάρτι» του;… Μάλλον το
δεύτερο, ε;… Μα, τι θα έχει να πει και αυτός στο παιδί του, πλέον; Υπομονή;…

Δρ. ΒΛΑΔΟΣ ΧΑΡΗΣ
Λέκτορας στο Τμήμα Διεθνών
Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης,
Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης